Water gegeven en het gehad. Waar je zou verwachten, dat de conditie zich, hoe langzaam ook, weer zou opbouwen, lijkt het er verdacht veel op, dat iedere inzet eerder iets weg haalt van de potentiële mogelijkheden, de batterij steeds net iets minder ipv meer oplaadt. Morgen weer een graafdag en dan zijn het er drie geworden van de week. Meer dan niks maar tevredenheid beperkt zich tot mondjesmaat.
Zo'n tussendag als vandaag had natuurlijk niet gehoeven, maar zelfs met lichtgewicht klusjes al voor het eind van de ochtend afgebrand. Is niet goed en gaat ook niet vanzelf beter worden. Eens diep zuchten en gaan met die banaan? Het je maar laten overkomen en zien waar het schip strandt? Je gaat uit van beter, maar daar is tot op heden met geen enkel woord naar gehint. Nog wrakkeriger kunnen eindigen dan nu al het geval is, maakt van een duik in het diepe een twijfelachtige bezigheid. Al dat gegraaf is niet zonder reden. De bulldozer, die ik ooit ben geweest, zou nu in concreto welkom zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten