Afwas, schapenkaas en ws weer geen tuin. Het heeft verdacht veel weg van een baan. Waar is dat leven van een gat in de dag slapen, met een koffie op het terras de ochtendzon begroeten, flaneren in de tuin, een goede lunch genieten, een beetje schrijven, wat knutselen, een avondhap en je verdiepen in een goed boek voor de overgave aan een welverdiende nachtrust? Ergens een afslag gemist of is het altijd een fata morgana geweest?
Resultaat van de afgelopen dagen: de zoveelste kaas en acht 3/4 ltr potten gele bonen. Vanochtend met een diepe zucht op de pot begonnen en daar willen blijven zitten voor de rest van de dag. Dan die onvermijdelijke greep in het nekvel, tegenwoordig meer regel dan uitzondering en de routine van het dagbegin afgewerkt.
Het wilde enthousiasme van de honden over me heen laten komen en trekkend aan de lijnen als tegenwicht tegen vier keer iets van 25 à 30 kilo op een manier wakker worden, die ik me ooit heel anders had voorgesteld. Gisteren aan het eind van de middag hadden drie van de vier samen met Bobby de kans gezien om er ongecontroleerd vandoor te gaan. Desondanks bulkten de dames en Ukkie van energie. Gelukkig geen bezoek aan de tuin met de berenklauw(en?) gemaakt.
Ergens tussen vertrek en terugkeer zijn de meeste stukjes op hun plaats gevallen. Een kwak koffie er tegen aan en dan zou de dag moeten kunnen. Itt mijn laatste jaren met een heuse baan ben ik niet na 1,5 uur klaar en moet de resterende 6,5 uur uit zien te zitten. Het is nu in alle vrijheid meer een kwestie van het proberen leeg te scheppen van de zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten