De dag zit er op. Het bij een magum classic gelaten. Straks de aankomende kaas onder de pers uit halen en dan ook dubbel en dik bedrijp. De siësta met een wekker tot een uur weten te beperken. Het is, dat de tuin er bij ingeschoten is, anders zou het een nog actievere dag dan gisteren zijn geweest. Is het in feit ook qua uren, maar niet voor het gevoel.
Hoewel net geen 8 liter was de hoeveelheid wrongel meer dan de andere keren. Inbeelding? Volgens mij niet. Maar waar ligt dat nu weer aan? Aan het vrijwel perfect inhouden van de roer- en omscheptijden. Het is wel een onderdeel van het kaasmaken, waarbij ik me voor lul voel staan. Ga er dan meestal ook bij zitten. Wat weer weinig afbreuk doet aan het gevoel. Maar echt? Zou het werkelijk aan die drie roersessies van 10 minuten of meer hebben gelegen?
Kan het me nauwelijks voorstellen. Duidelijk is inmiddels wel, dat het hele proces vrij nauw luistert. Op een manier, dat ik me verbaas over hoe men dat ooit uitgevogeld heeft. Dat heb ik wel met meer zaken, bijv. wat giftig is en wat eetbaar bij bijv. paddenstoelen. D'r zullen de nodige doden bij gevallen zijn, net als er de nodige kazen niet aan het resultaat zullen hebben kunnen tippen van wat je nu op de markt of in de winkel koopt.
Neem de gaatjes in mijn eerste probeersel. Coli-bacteriën in de melk? De wrongel te droog in het kaasvat gestopt? Of domweg niet hygiënisch genoeg gewerkt? Ik gok voorlopig op de niet juiste manier van de worgel in het kaasvat scheppen. Daar ga ik bij de volgende kaas op letten. Bijv. morgen bij de schapenkaas. Duurt wel weer een maand, voordat ik kan checken of het klopt, uitgaande van het feit, dat het bij koe- resp. schapenmelk op dezelfde manier werkt. Bla, bla, bla.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten