Het is iedere keer weer hetzelfde liedje. Om een onduidelijke reden zak je door de bodem en om daar weer uit te komen moet je door een muur. Een muur die meegeeft en je dus niet zomaar doorlaat. Menig aanloop wordt op die manier gesmoord. Bij voldoende beuken breekt de boel wel. Het is alleen vreemd, dat je op een moment, dat het meeste in je leven verre van optimaal verloopt, in staat moet zijn tot een niet-aflatend pogen. Neerzijgen en de wereld aan je voorbij laten gaan, zou voor de hand liggender zijn. Dat schiet alleen niet op. Voor geen meter.
In feite is die drive om er is van maken alweer een tijdje aan het dringen/aan het aandringen maar wordt met eenzelfde kracht teruggedrongen. De ene keer 'wint' de drive. De andere keer wordt de boel weer gedempt. Soort van cylinder alleen die zorgt dank een hoop tandwielen, krukas en snaren voor een beweging in de richting die je zelf kiest. Nu is het meer een eindeloos lijkende energieverspilling. Beweging in het niets. Verloren overbrenging.
Het doet me weer aan de Peugeot herinneren. Werkende onderdelen maar een onwillig geheel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten