Een nacht vol bijzondere dromen. Helaas is er niet meer blijven hangen dan de herinnering, dat ze bijzonder waren. Ook weinig tussenstops. Vrijwel ononderbroken tot zes uur vanochtend. Geen kik van de honden. Redelijk uitgeslapen. Geen overdreven tegenzin om aan de dag te beginnen. Ff geprobeerd om fluitend het bed uit te stappen. Dat was een brug te ver.
De honden versperden me in hun enthousiasme de weg bij het verlaten van de slaapkamer. Dagelijkse kost. Ukkie rent met de toeter om zijn hoofd rond alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Stoot overal tegenaan maar het deert hem voor geen meter. Af kan dat ding niet. Hij zit dan direct aan z'n hechtingen te likken. Wonderlijk hoe honden over dingen als veranderingen en ongetwijfeld pijn heen stappen alsof het niks is. Als ik me daarmee vergelijk ... niet qua pijn, maar qua veranderingen, dan mag ik een watje heten.
Dank enig doorzetten gisteren is de tent hier redelijk op orde. Ik kan dus direct de tuin in. Yippie, yippie, zou je denken, maar niet heus. Daar heeft zich in de paar uur sinds het verlaten van het bed weer een aardige partij weerzin tussen weten te wringen. Gezonde weerzin? Gezond of niet het zal moeten wijken. D'r staan mooie dagen voor de deur en die zou ik graag soepeltjes gevuld willen zien met regelmaat in het gewenste ritme.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten