Daar lig je dan. Gekoeld en niet thuis vanwege de temperatuur. Het geheel is er nog, maar het is niet meer meer dan de samenstellende delen. Dood. Levenloos. Alles weg wat je in je leven heeft bezig gehouden. Enkel herinnering bij derden. Straks een steenbedekte herinnering in een veld vol versteende voorgangers.
Anderhalf jaar jonger dan ik. Dat met die achteruitgang in de levensverwachting krijg je op deze manier wel voor elkaar. Maar dan wel als uitzondering op de regel. Man rookte niet. Stond niet te boek als stevige innemer. Hield buffels vanwege de gezondere melk en zat regelmatig op de fiets naar Agnita. Op die manier is er geen peil op te trekken.
Weer een weduwe erbij. Er wonen in de eerste helft van Coves meer weduwen dan complete stellen en al helmaal geen weduwnaar. De een klap-boem-weg, een andere ligt inmiddels al jaren in bed en weet z'n vertrek alsmaar uit te stellen of stelt zich aan. Een andere buurman is de tachtig gepasseerd en staat nog regelmatig hout te hakken. Of die tachtiger die laatste op bezoek was en je 30 jaar jonger zou inschatten. Het leven, neem het zoals het wordt gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten