De condoleances ivm de overleden echtgenoot had in eerste instantie iets onderkoelds. Het was in een kille, kantine-achtige derde ruimte van de kapel op het kerkhof in Agnita. In de eigenlijke kapel lagen al twee doden opgebaard. Weinig mensen aanwezig en de vrouw van de overledene verkeerde volgens mij nog in een shock of zat onder de pharmaca. Je zult je man maar 's morgen dood in de badkamer aantreffen en 's avonds in zo'n ruimte rond moeten hangen om mensen te ontvangen.
De sfeer sloeg compleet om toen de moeder van de overledene arriveerde. Die bleek pas net gehoord te hebben, dat haar zoon was over leden. Met veel misbaar, voor mijn gevoel vloekend en tierend liep ze richting de kist. Het zal geciviliseerder zijn geweest, maar mijn kennis van het Roemeens is voldoende om te begrijpen, dat ze voortduren tegen God sprak.
Het duurde even voordat ze in de kist durfde te kijken en zich er in een ruk weer van af keerde, al maar door God bezwerend. Ook sloeg ze steeds weer het eind van een sjaal terug over haar linker schouder. Die viel er vrijwel direct weer van af, waarop zij het ding weer terug over haar schouder wierp. Tijd voor een stevige borrel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten