De week is alweer voorbij. Het is niet dat de tijd snel gaat, maar wel dat ie gestaag doorgaat. Geen pas op de plaats. Niet ff uitpuffen. Niet de tijd (!) nemen om de prettige(re) momenten vast te houden. De klok tikt onophoudbaar door. Voorbij is voorbij en wat komen gaat doet dat onherroepelijk. Met het oog op de zomer is het niet verkeerd. Met het oog op wat allemaal moet gebeuren is dat stukken minder. Ook de volgende winter komt er in hetzelfde tempo als de zomer aan. Is al onderweg. Ieder uur 60 minuten, ieder minuut 60 seconden. Iedere week zeven dagen en daar zijn we alweer aan nummer zes bezig.
Iedere dag -idealiter- de afwas, iedere week de was, elke zomer de moestuin. Vast stramien. Als de ezel met oogkleppen, die z'n rondjes loopt om een molen aan de gang te houden. Verkeerde manier van denken, maar wel een feit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten