Augustus/september 2019. Donau delta. Zwarte Zee. Volgens mij staan de foto's nog op het schijfje van de digitale camera. Het begin van het familiegeëmmer rondom de dood van mijn moeder. Onbegrijpelijk achteraf, nog steeds, dat alles gelopen is zoals het gelopen is. Zo'n volkomen gebrek aan begrip voor wat een ander misschien zou willen. Tenslotte Portugal en mn Lissabon. Gut, gut wat waren mijn gedachten toen weinig lichtvoetig. Dat een mens zich zo vast kan draaien.
De wolk krimpt langzaam aan. Nog 1376 items te gaan. Je doet al overhevelend voor een deel je leven over, zonder dat je er iets aan kunt veranderen. Het komt allemaal obv 'O ja' binnen. Hou me in principe niet bezig met wat voorbij en afgesloten is. Kijk niet -zoals Mariana- met enige regelmaat naar de foto's van bruiloft en vakanties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten