Meat Loaf ter ziele. Heb goede herinneringen aan de LP met nummers als Paradise by the Dashboard Light, Bat Out of Hell, I'd do anything for Love, For crying out Loud en Two Out of Three ain't Bad. 74. Eerst dacht ik 'Nou, da's best een aardige leeftijd' totdat het tot me doordrong, dat ik daar niet meer zover vanaf ben. Dat verandert de kijk op het geheel ingrijpend.
De dood is de afgelopen tijd sowieso weer prominenter aanwezig dan me lief is. Schoot begin van de middag bijv. omhoog uit een vroege siësta, omdat ik alweer rechtop zat te slapen, met het idee dat mijn hart het wilde begeven of dat net gedaan had en weer in beweging was gebracht. Geen idee wat het is geweest. Het was een raar en redelijk angstaanjagende gevoel. Ik was wel in één keer wakker.
Dan is het besef, dat het zomaar zou kunnen, weer zo overheersend aanwezig, dat ik me voorlopig niet meer zag slapen. Moe of niet. Denk niet, dat ik dat lang weet vol te houden. Maar er niet meer zijn, zou zomaar kunnen. Een vervelend feit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten