Kauwgummig

 Op gesmeerd lopen kan ik de dagen niet betrappen. Gut, gut, wat gaat het allemaal weer traag. Zelfs een beetje zucht kost moeite. De opkikker van Ukkie's opleving heeft weinig enthousiasmerend effect opgeleverd. Ik 'moet' vanalles en weet het meeste probleemloos te omzeilen. Probleemloos voor het moment van het omzeilen. Ik haal het ermee niet van mijn bord en kom het later wederom tegen. Theoretisch zou het later iets meer enthousiasme of minder weerstand weten los te peuteren, maar in praktijk komt daar weinig van terecht. Ik hou kortom in stand waar ik van af wil, schuif het voor me uit ipv het uit de weg te ruimen.

 Las ooit ergens een keuze tussen nu 10 mln euro of terug naar het tiende levensjaar met de kennis van nu. Nou, ik zou het wel weten. Die hele heisa nog een keer over moeten doen en weten dat de kans klein is, dat je er werkelijk is van kunt bakken? Geef me dan de poen maar, kan ik mijn laatste jaren van wat extra kleur voorzien. Gelukkiger schijn je er niet van te worden. Hoeft ook niet. Ik ben tevreden met wat ik heb, niet met wat ik allemaal doen moet. En met een paar extra centen gaan een hoop dingen ineens een stuk makkelijk. Dingen als uitbesteden en wegstrepen.

Onthoofd

 Dat was alweer bijna de eerste mnd van het nwe jaar. Nog een aangebroken dag afhandelen en we kunnen de bladzijde van januari omslaan. Was het een goed begin van het nwe jaar? De mnd heeft in goede noch slechte richting gekozen. Het verdere verloop van het jaar open gelaten. Het had actiever gekund maar er is zeker niet niks gedaan. Het groeien en niet zo best groeien van de voorgezaaide planten was de rode draad. 

 Waar de pepers/paprika's nog steeds aarzelen, passeren de tomatenplanten inmiddels de 20 cm hoogte. In minder dan 4 wkn!! Waar vorig jaar het niet willen groeien het probleem was, gaat dit jaar de uitbundige groei een probleem worden. In grotere potten zetten is het probleem niet. De vrg is, waar heen met al die grotere potten. Alleen het gastenhuis heeft voldoende licht voor de groei maar het ontbreekt er geheel aan warmte. Voordat het spul die kant op kan, zal toch eerst de vorst uit de lucht moeten zijn en dan nog zal het slikken zijn voor de planten. Hoewel, een kleine groeistop kan geen kwaad, als het daarbij blijft.

 Probeer de afgelopen dagen mijn blik over de komende mndn te laten gaan. Het is enerzijds heel graag willen en anderzijds met angst en beven vrezen, dat het weer niet gaat worden wat het zou moeten zijn. Tegen een tuinseizoen opkijken, het is me eerder nog niet overkomen.

Ongemakken

 Moeite met de tandjes. Nu de kleine weer een beetje trek heeft maken zijn tanden problemen. Behalve dat het met losse  tanden moeilijk eet, zal het wisselen ook met pijn gepaard gaan. Kleintje krijgt een hoop tegelijk voor zijn kiezen. Een gemiddel mens had allang de handdoek in de ring gegooid. Doggie doet daarentegen alsof niks noemenswaardigs gebeurd is. Dat hij op het randje van leven en dood heeft gebalanceerd zou je niet zeggen als je 'm ziet.

 We zijn er nog niet helemaal. Uk is nog steeds niet de ondeugende wildebras, die hij een week geleden was. Maar dat komt wel weer. Hij wilde alweer mee aan de wandel. Dat nog maar niet gedaan. Eerst wat aansterken. Het is vel over been.

Overproduktie

 Nu corona enigszins naar de achtergrond verhuist, laten de klimaardrammers meer van zich horen. Dom volk dat van laag naar hoog, van keukentafelgeklets tot ingewikkelde grafieken maar niet wil snappen hoe de vork in de steel zit. Het probleem is de mens, het aantal, de activiteiten, de groei. De enige èchte oplossing is decimeren. Om dat op eigen initiatief te doen is een beetje veel gevraagd, daarom gaat dat de mens gewoon een keertje aangedaan worden. Al het andere is symptoombestrijding.

 Van fossiel naar duurzaam, alsof dat geen eindige grondstoffen verbruikt. Met minder vlees verleg je de groei enkel en zit je over enige decennia of misschien een eeuw met hetzelfde of soortgelijk probleem en wat gaat de mens dan eten? Wat in het ontwikkelde deel van de wereld ten koste van enorme bedragen (waar moeten die vandaan komen?) getracht wordt recht te breien, wordt in de ontwikkelende en onderontwikkelde delen van de wereld harder krom getrokken.

 We moeten het allemaal 'samen' doen. De miljardair met de vuilnisman, de obese westerling met de hongerende ziel uit de derde wereld. Kan iemand me uitleggen hoe een Noordzee vol windmolens, waar een paar individuen gigantisch aan verdienen, daar een bijdrage aan levert? Hoe men regels in de wildernis (letterlijk en figuurlijk) van de derde wereld wil handhaven als die zelfs in Europa aan menig laars worden gelapt?

 Minder mensen, minder groei, minder vanzelfsprekendheden, minder meer van alles en nog wat. En dan lezen dat het IMF zich zorgen maakt om een achterblijvende economische groei in de VS en China. Ja, ja, zo gaan we d'r gegarandeerd komen.

Uitloop?

 De sneeuw is vannacht weer aangevuld. Mag per saldo geen naam hebben maar de gaten, die de afgelopen twee dagen in de witte deken zijn gevallen, zijn weer gewit. Het is overdag niet meer koud genoeg om dit nog lang vol te houden. Het lopen is 's ochtends een en al gekraak om in de loop van de dag iets zuigerigs te krijgen.

 

 Nog ff en het tuingereedschap kan uit het vet, ware het niet, dat ik ze daar helemaal niet in gezet heb. Als de sneeuw verdwenen is, krijgen we zicht op de toestand van de tuin in aanloop naar seizoen 2022. Enkele redelijk onderhouden percelen en ook een paar percelen die voor de winter bijna alweer verloren waren aan het onkruid. En de kas natuurlijk, die nog lang geen kas is.

 Ik bedacht me gisteren dat het misschien de beste benadering is om nergens vanuit te gaan. Zo negatief als vorig jaar lijkt niet waarschijnlijk. Maar vooral ook geen strevens, die ws niet gehaald gaan worden. Geen lat die net buiten handbereik ligt. Gewoon geen lat voor de afwisseling. Alles is meegenomen, niet alleen de extra's. Benieuwd of ik tot een dergelijk instelling in staat ben.

Vieren?

 Vlag uit? Ukkie loopt vanochtend rond, heeft gisteravond een heel klein beetje gegeten en is bezig met zichzelf te wassen. Het lijkt erop dat de parvo-crises is doorstaan. Een derde klein wonder op al die pups, die het hier niet gehaald hebben. Zeer ws geen gegraaf noodzakelijk. Zien hoe hij het doet in de loop van de dag.

Inleveren?

 Door het gedoe met Ukkie ben ik de wolk een beetje uit het oog verloren. Blijkbaar kan ik me nog maar op één ding richten, alle routines buiten beschouwing gelaten. Het had vandaag makkelijk èn-èn kunnen zijn. Ik moest vandaag vanwege het weekeinde cq zaterdag vroeg aanwezig zijn, was voor de middag weer 'op het dorp' en me na een late lunch op het hernieuwd zaaien gestort. Nou ook niet bepaald een routine bezigheid maar wel eentje met kop en staart en geen vervolgverhaal.

 

 Ik zie het er vanavond ook niet van komen. De strijd tegen dichtvallen oogleden ga ik ruim voor de normale bedtijd verliezen. Het wordt weer een vroegertje. Gisteren ook al. Ik stap er 's morgens niet minder moe om uit bed. Zeven, acht uur slaap was ooit uitslapen. Nu lijkt het erop, dat het niet meer genoeg is als dagelijkse basis.

 Oud worden. Ik zal het maar zien als gunst, die je gegeven wordt. De laatste twee, die ik mee begraven heb (Of hoe zeg je dat?) waren beide nog een eind van mijn leeftijd verwijderd. Mijn eerst komende horde is de leeftijd van mijn vader. Vervolgens is daar de 88 van mijn moeder, maar dat lijkt me een puur theoretische mijlpaal wat mijn persoontje betreft.

Herkansing

 Na rijp beraad tussen mij en mezelf besloten om de leeg gekomen tomaten-start-bakjes in te zaaien met de vier peper/paprika soorten, die het tot op heden nauwelijks tot helemaal niet doen. Ben er inmiddels trouwens van overtuigd (zien=weten) dat de tomaten volgende keer pas eind februari/begin maart gezaaid hoeven te worden. Plantjes tikken inmiddels de 20 cm qua grootte aan. Prachtige planten. Ik snap nog steeds niet waardoor het vorig jaar zo'n zielige toestand is gebleven.

 Op naar de volgende afwachtperiode. Ik reken maar direct op minimaal drie weken. Ondertussen is nog één zaadje ontkiemt waardoor het voor de eerste poging 15 uit 84 is geworden. Ik gooi er nu maar eentje extra bij per 'potje' en kom dus in de tweede poging op 4x6x3, dus 72 potentiële mislukkingen. Zou toch raar zijn als die ineens wel zouden willen ontkiemen.

Wiebelig

 Gaat het naar links? Of gaat het naar rechts? Naar beneden? Of naar boven? Mijn voorzichtige optimisme mbt Ukkie's gezondheidstoestand maar ff in de koelkast gezet. Hij heeft van die momenten, dat je denkt "Ha, die gaat er op vooruit" om vervolgens weer uren voor lijk te liggen. Het kan kortom nog steeds ongewenste kanten op.

 Trek heeft hij voor geen meter. Hij zit wel af en toe aan het water. Beter iets dan niets. Nu ligt hij in de tuinkamer. Hij wisselt af en toe van plek. Probeer ondanks de onduidelijkheden weer iets van blaasdiscipline op te bouwen. Ik ben voor het moment door mijn oude, gelezen kranten heen. Allemaal nat gezeken of gescheten. Het verschil daartussen is op het moment niet zo groot. Het is mn de kleur die verschilt.

 Morgen geen dierenarts. Schijnbaar is de situatie niet urgent genoeg om er de zondagsrust aan op te offeren. Ik moet het diertje iets met een spuit in de mond toedienen en daarna zien we maandag weer. Het is een dure straathond geworden. Hopelijk betaal ik dat allemaal niet om straks alsnog een kuil te moeten graven.

Aarzelend

 Ukkie doet het beter dan verwacht. Of hij echt vooruit gaat is deels een kwestie van willen zien natuurlijk. Maar ik kan volgens mij wel stellen, dat hij er niet verder op achteruit is gegaan. Hoop? Daar is het nog te vroeg voor. Daar durf ik nog niet aan. Misschien kan het niet meer alle kanten op, maar de kans op de verkeerde kant is nog steeds aanwezig.

 Hij is ietsje actiever. Gisteren mocht hij weer drinken. Vandaag misschien weer aan het voer. Mocht hij willen. Dan komt de finish aan de goede kant langzaam maar zeker in zicht. Dan mag de vlag uit. Dat zou de derde pup zijn, die het taaie virus weet te verslaan. Maar nu loop ik te hard van stapel. Voorlopig blijft het afwachten.

 

 Vanmiddag, na de begrafenis, weer naar de dierenarts in Sibiu. Wanneer wil één van de drie dierenartsen in Agnita een kliniek openen ipv alles vanuit de auto te doen. Niet genoeg kleine huisdieren in Agnita of is het een kwestie van mentaliteit bij de dierenbezitters? Men maakt zich hier mn druk om varkens, koeien, paarden, geiten en schapen.

Dubbel

 Het is nu een kleine week 'winter'. De witte deken buiten wordt met regelmaat aangevuld. Meer dan 5 à 10 cm is het niet en wordt het ook niet. Wat in de dag verdwijnt, wordt 's nachts bijgewerkt. Temperaturen zijn koud maar verre van de dubbele cijfers, laat staan diep in de twintigers onder nul.

 Met de pepers en zo schiet het niet op. Ze plaatsen me voor een dilemma. Blijf ik wachten of ruim ik en doe een tweede poging? Maar waarom zou het zaad uit een niet-verlopen zakje ineens wel groeien als de twaalf eerder gezaaide zaden het allemaal laten afweten? Zou stug zijn, niet? Ga ik weer drie wkn of meer wachten om te concluderen, dat het zaad gewoon niet wil?

 

 Nw kopen dan maar? Waar? Lopen we weer op tegen de indeling essentiële en niet-essentiële winkels. Wat essentieel is, is een zeer rekbaar begrip. Volgens Mariana loopt iedereen met of zonder certificat verde overal gewoon in en uit. Men kijkt weg, gelooft het wel. Zou het?

Verwerking

 De condoleances ivm de overleden echtgenoot had in eerste instantie iets onderkoelds. Het was in een kille, kantine-achtige derde ruimte van de kapel op het kerkhof in Agnita. In de eigenlijke kapel lagen al twee doden opgebaard. Weinig mensen aanwezig en de vrouw van de overledene verkeerde volgens mij nog in een shock of zat onder de pharmaca. Je zult je man maar 's morgen dood in de badkamer aantreffen en 's avonds in zo'n ruimte rond moeten hangen om mensen te ontvangen.

 

 De sfeer sloeg compleet om toen de moeder van de overledene arriveerde. Die bleek pas net gehoord te hebben, dat haar zoon was over leden. Met veel misbaar, voor mijn gevoel vloekend en tierend liep ze richting de kist. Het zal geciviliseerder zijn geweest, maar mijn kennis van het Roemeens is voldoende om te begrijpen, dat ze voortduren tegen God sprak.

 Het duurde even voordat ze in de kist durfde te kijken en zich er in een ruk weer van af keerde, al maar door God bezwerend. Ook sloeg ze steeds weer het eind van een sjaal terug over haar linker schouder. Die viel er vrijwel direct weer van af, waarop zij het ding weer terug over haar schouder wierp. Tijd voor een stevige borrel

Dubbelslag

 Gisteren een treurige dag. De wereld maar ff los gelaten. Vandaag gaat het iets, niet veel beter. Dat de echtgenoot van een vriendin/kennis van Mariana plotsklaps is overleden, was een schok. De dood van de een nog niet helemaal weggewerkt, maar die zagen we bovendien aankomen, nu dit weer. De schok drong niet helemaal meer door, omdat ik het hoorde bij terugkomst van de dierenarts, die net geconstateerd had, dat Uk's problemen simpelweg parvvo-gerelateerd zijn. Dat hakte er eerlijk gezegd harder in.

 Dacht dat het diertje dat stadium gehad had, omdat hij de hele tijd bij zijn broertje is gebleven toen die het had. Zo werkt het blijkbaar niet. Helaas. Iets met antilichamen via de moeder en het langzaam verdwijnen daarvan. Kortom weer een in principe ter dood veroordeelde pup. Had ik het me bedacht, was ik ws niet naar de dierenarts getogen. Aan parvo is niks te doen, niet qua genezen. Je doorstaat het of je doorstaat het niet. En meestal is dat niet, dus. Je kunt het diertje wel laten vaccineren maar de werking daarvan heeft een vertraging van 6 tot 12 mndn, net de periode waarin de jonge honden het meest vatbaar zijn. Gevaccineerd zijn is dus pas een bescherming als de risicotijd doorstaan is.

 Hopen op een hernieuwd wondertje? Het is de boog van de hoop danig overspannen, vrees ik. Maar gewoon instellen op afscheid, hoe onprettig dat idee ook is. Bovendien is het niet de beste tijd om buiten kuilen te graven. Wat dat betreft zou een genezing niet verkeerd zijn. Ws is dat echter teveel gevraagd.

Wachttijd

 Zorgen, zorgen, zorgen. Ik maak me inmiddels ook serieuze zorgen om de pepers (en paprika's). Het is nu drie weken en verder dan 14 ontkiemde zaden is het niet gekomen. Van de twee soorten zaden waar bijna de helft ontkiemd is, verwacht ik niet dan nummer twee in hetzelfde 'potje' zich nog laat zien. Dat zijn al 14 afvallers. Dan zijn er drie soorten waar een of twee zaden het gedaan hebben. Verlies 32. En tenslotte 2 rijen waar helemaal geen activiteit is gebleken. Nogeens 24 afvallers.

 Opnieuw zaaien? Tijd genoeg. Weer drie weken wachten? Of geven we de zaadjes nog een week? Gezien de tomaten zou ik niet weten wat ik verkeerd heb gedaan bij de pepers en paprika's. Zaden niet over tijd. Grond vochtig gehouden. Temperatuur op 25º. Lucht in de bak redelijk vochtig. Waar zit de kink in de kabel??

Gladjes

 Niet gerust op het welbevinden van de kleine en vanochtend besloten de dierenarts op te zoeken. De eerste poging op bijna kale zomerbandjes heb ik na een paar kilometer afgebroken en ben omgekeerd. Voelde, dat ik de grip op de weg aan het verliezen was. Niet zo verwonderlijk. Typisch dat je in het jaar, dat je denkt "Laat de winterbanden maar zitten voor 1,5 dag sneeuw...." het langer sneeuwerig blijft en je er 'gedwongen' doorheen moet..

 Over een paar uur een nwe poging maar dan met de auto van Mariana, waar wel winterbanden onder liggen. Hopelijk is het sneeuwen dan opgehouden en de ergste rommel van de weg geschoven. Ik zou graag willen, dat een dierenarts vandaag zijn/haar licht laat schijnen over de toestand van Uk. Het voer van gistermiddag kwam er gisteravond uit en sindsdien heeft hij al meerdere keren lopen braken. Enkel vocht, maar blijkbaar zit 'm iets dwars en wil hij dat eruit hebben. Dit lijkt me geen gedrag als gevolg van het wisselen van de tanden.

Lui?

 Een dag weinig tot niets meer doen dan de noodzakelijke huishoudelijke routines, voelt steeds weer als een verklote dag. Heb daar mn 's winters last van en deze winter al helemaal. Vandaag was weer zo'n dag. Het enige dat buiten de kaders, nog wel ja, van de huishoudelijke routines viel, was een ruim twee uur lange siësta, waarin ik ver van de wereld ben geweest.

 Daar ontwaak je tamelijk verward uit en zonder tijd om bij te komen de deur uit met de dames. De Uk ging mee. Had 's middags zowaar wat gegeten, maar erg langzaam. Arm beestje heeft volgens mij last van het wisselen van de tanden. Niks serieus dus, maar daarom niet minder vervelend voor het dier.

 Zien dat ik vanavond nog enige ontwolkingsactiviteit uit mij weet te persen. Een mnd moet lukken lijkt me zo. Daarna weer wegkruipen onder het dekbed. Kan ook na de siësta niet zeggen, dat ik niet moe ben.

Onwel?

 De jonge hond was na terugkeer van de wandeling ineens niet geïnteresseerd in voer, waar hij anders bijna niet van weg te slaan is. Zelfs met de voerbak onder de neus had hij er geen zin in. Dat is bij zo'n kleine dan toch ff schrikken. Ws, hopelijk, niks meer dan een tijdelijk onwelbevinden in het maag-, darmcircuit.

 

 Verder niks aan het beestje gemerkt vanochtend. Nu ligt hij zielig en uitgeteld in een stoffen hondenmandje, waar normaal gesproken Peppie de teckel de nacht in doorbrengt. Heeft hij vanochtend iets naar binnen gewerkt, wat hem nu zwaar op de maag ligt? Zo ja, dan vinden we dat straks ongetwijfeld ergens als uitgekotst hoopje.

 Meer dan in de gaten houden zit er niet in. Het is te vroeg om me ergens druk om te maken en als het zover is, is het ws direct te laat ook. Kortom we gokken op een tijdelijke ongesteldheid.

Brrrrr.

 -22º C. Had iets meer in gedachte gehad. Hier zullen we het mee moeten doen. Het diepte- cq hoogtepunt van deze winter. Morgen alweer een graad of tien warmer, al zul je dat ws nauwelijks voelen. Goed ingepakt de deur uit en blij, dat ik tegenwoordig de honden 's ochtends niet meer aan de lijn heb. Handen konden lekker in de jaszakken blijven.

 Het is maar een half uurtje, dat ik buiten ben met de honden, maar ijs in mijn snor, aan mijn neusharen, wimpers en wenkbrauwen. Je zult de dag buiten door moeten brengen.

 

 De honden hadden er weinig last van. Je zou verwachten, dat die 'as de sodermieter' terug binnen zien te komen, maar niks daarvan. Alsnog een uurtje op de terugkeer van de twee notoire wegblijvers moeten wachten. Enige afwijking van de oude gewoontes was, dat Prada uit zichzelf de binnenplaats op liep en de tuinkamer in wilde. Toch iets met kou? Koude poten bijvoorbeeld?

Herhaling?

 Februari, maart en april 2020 offline gehaald. Het aantal items in de wolk is gedaald naar net beneden de 1000. Dat is goed. Het beeld wat uit de aantekeningen opdoemde was weinig vrolijk makend. Wat een geworstel met mijn fysiek. Wat een op en neer gaande toestand. Wat een verlies aan nuttig besteedbare tijd. Is dat een hint voor de komende mndn? Mag hopen van niet.

 Twee jaar geleden eind februari - begin maart al aan de slag in de tuin. Als ik het weer van vandaag bekijk is dat moeilijk voor te stellen. Om 21:00 was het al -15º C. Die -20 gaan we vannacht met gemak passeren. Maar het kan. De vooruitzichten reiken voorlopig tot ergens begin februari en daar blijft het kwik ruim onder de nul, maar niet meer in dubbele cijfers.

 De snelle omslag van winter naar voorjaar heeft me al meermaals verbaasd. Ik sta er dit jaar ook voor open. Graag zelfs. Droog. Zonnig. Met een aangename werktemperatuur èn geen gezeur van de kant van mijn lijf. Spinazie, uien, tuinbonen en opschonen. Heb er bijna zin in.

Ontluiken

 27/02 de eerst covid verwijzingen in mijn persoonlijke aantekeningen

 

 09/03 dringt de ernst van de situatie een beetje door mn de mogelijk aankomende beperkingen

 

 Eerste week van mrt in de tuin begonnen

 

 14/03 noodtoestand in Roemenië. Probeer beeld van consequenties te krijgen oa de aanvoer vvan hondenvoer

 

 16/03 merk dat ik me laat meeslepen in de paniek vvan de vvirusbeheersing. Eerste vrgtkns bij corona-aanpak.

 

 17/03 vrg me af hoelang het gaat duren .... Nou, twee jaar, dus, minimaal!

Cocoonen?

 Perfecte weersomstandigheden om me op de huishoudelijke taakjes te storten. Helemaal huismussen zal niet gaan. Boodschappen moeten gedaan en ook het hout voor de tegelkachel mag aangevuld. Alles geen ramp als je je fatsoenlijk inpakt en geen uren buiten ronddoolt. Snap wat dat betreft de honden niet. Die wilden, net binnen, weer naar buiten. Bobby en Peppie de teckelachtige zijn na de vroege ochtendronde helemaal niet naar binnen gekomen en ook Peppie's broertje verkiest permanent buiten zijn boven een verblijf binnenshuis. Niet geheel vrijwillig trouwens, maar dat heeft hij aan zichzelf te danken. Kleine hondjes met een grote bek, is geen goede combi in de buurt van grote(re) honden.

 Ook de wolk gaan we verder uitdunnen vandaag. Januari 2020 is gisteravond nog gelukt. Nu verder. Ben benieuwd wanneer Covid voor het eerst benoemd gaat worden. Twee jaar geleden. Ik sta niet altijd stil bij de duur van deze ellende maar het is dus al ruim twee jaar aan de gang. Hopelijk is het eind, zoals links en rechts voorzichtig wordt gesteld, werkelijk in zicht. Dan is het mn afwachten hoelang de overheden doen over het afbouwen van de gestaag opgebouwde beperkingen. En òf de beperkingen ook echt helemaal teruggeschroefd worden. Ik heb zo mijn vrezen.

Eindelijk!

 Tsjakka! -18ºC. De winter laat zich eindelijk voelen. Morgen misschien door de -20 heen. Het zijn maar speldenprikken, net als het beetje sneeuw ipv een halve meter of meer, maar toch

 De kleine had last an z'n poten. Aan de dames was niks te merken. Samen uit, samen thuis. Prachtig begin van de dag. Ruim voor zevenen. In feite gewoon donker, maar dank de sneeuw en een afnemende maar heldere maan was de wandeling goed te doen.

Terug binnen komen is dan aangenaam warm bij temperaturen, die je 's zomers zou vervloeken.

Witsel

 Het winterse plaatje is compleet. Iets van 10 cm sneeuw en misschien wel ietsje meer. De honden hebben er vanaond niet van kunnen genieten. Dat mogen ze morgenroeg doen als ze vrij zijn. Het, de sneeuw was voorspeld. De hoeveelheid een beetje een verrassing. En een cm of 10 is nog bijna niks, maar toch.

 In 2019 heb ik -volgens de geschriften- in december nog staan houthakken. Niet dat het nu december is, maar het geeft aan, dat de winter toen ook op zich heeft laten wachten. 2019 is afgesloten, overgeheveld uit de digitale klauwen van Evernote. Een nw bestand kan aangemaakt voor 2020. Een bestand dat begint met pagina 1501.

 

 2020. Een in herinnering slecht jaar, maar 2019 kon er ook al wat van mn tussen de oren. Het fysieke gekwakkel was nog net te doen. Na Portugal is weinig memorabels meer gebeurd. Zelfs de periode met de feestdagen is kraak- en smaakloos in de boeken terecht gekomen.

Traag?

  Peperplant-priemende ogen. Dat is wat ik wil. Het is nu 17 dagen en nog steeds is het grootste deel van de peperzaden niet ontkiemd. De teller staat op 14 van de 84. Vnl. witte paprika en Spaanse peper. Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Gaat het überhaupt goed en is het alleen wachten òf gaat er iets mis? In het laatste geval is wachten ook het enige middel om d'r achter te komen. Wachten, dus. Mijn hobby!

Sleur

 Zou langzaam wel weer naar een restaurant willen kunnen gaan. Kook inmiddels mndn 7/7. Dat gaat ten koste van de creativiteit. Het is niet voor niks, dat de meeste restaurants met een vaste kaart werken. Hoef je niet iedere dag uit het niets te bedenken wat het die dag aan tafel gaat worden. Iedere dag iets anders en desondanks heeft de maaltijd iets van 'weer'.

 Vandaag iets zondags. Wat bedenk ik me daarbij? Soep? Ik ben de diepvries weer aan het vergeten. Dat varken van vorig jaar ligt er nog voor het grootste deel in. Zo'n heel varken is gewoon qua vlees niet aan ons besteed. Het verwondert me niks. Heb Mariana daar gelijk voor gewaarschuwd. Wij zijn steeds verder afgedwaald van de dagelijkse vleesconsumptie. Heeft niet zoveel met het klimaat te maken. Waar het wel aan ligt zou ik ook niet weten.

 Voor 'iets van vlees' uit de diepvries is het voor vandaag te laat. Bouillon kan en dan direct wat andere zaken uitleggen voor in de loop van de week. Het is trouwens nog veel te vroeg om in het hoofd met koken bezig te zijn. Het wekt eerder afkeer dan trek op.

Verleden

 Augustus/september 2019. Donau delta. Zwarte Zee. Volgens mij staan de foto's nog op het schijfje van de digitale camera. Het begin van het familiegeëmmer rondom de dood van mijn moeder. Onbegrijpelijk achteraf, nog steeds, dat alles gelopen is zoals het gelopen is. Zo'n volkomen gebrek aan begrip voor wat een ander misschien zou willen. Tenslotte Portugal en mn Lissabon. Gut, gut wat waren mijn gedachten toen weinig lichtvoetig. Dat een mens zich zo vast kan draaien. 

 De wolk krimpt langzaam aan. Nog 1376 items te gaan. Je doet al overhevelend voor een deel je leven over, zonder dat je er iets aan kunt veranderen. Het komt allemaal obv 'O ja' binnen. Hou me in principe niet bezig met wat voorbij en afgesloten is. Kijk niet -zoals Mariana- met enige regelmaat naar de foto's van bruiloft en vakanties.

Aanloop?

 Gisteravond de mnd juli 2019 uit de wolk getrokken. Energieker dan de versie van 2021, maar verder waren alle ingrediënten van het afgelopen jaar al aanwezig. Ws kan ik de sporen verder terug vervolgen, als ik daar de moeite voor zou willen doen. Doe ik niet. Het voelt voor het moment niet al te slecht aan, al was gisteren niet de beste dag. De afgelopen nacht kon er trouwens ook wat van. Een lichaam is tot het afgeven van vreemde gewaarwordingen in staat, waarbij je je dan iedere keer mag afvragen, wat je daar nou weer mee aan moet.

 Ik heb zin in een goed tuinjaar en hoop dat mijn lijf niet voortdurend in de contramine ligt. De voortvarendheid waarmee de tomatenplanten groeien stimuleert het enthousiasme. Nog niet tot grote hoogte, maar dat hoef ook niet. Gewoon dat het peil een eind boven nul blijft en de stemming niet weer onder water zakt.

 Hopelijk gaan de winkels ergens de komende wkn weer open voor iedereen zonder rare passen of certificaten. Hornbach is zowel voor Mariana als voor mij een vaste waarde in de aanloop naar het groeiseizoen. Mocht die weg afgesneden blijven, dan wordt het herpositioneren en zoeken naar alternatieven. Mij schiet zo gauw niks te binnen. Ik ben daar net terecht gekomen, omdat ik voor een aantal cruciale zaken elders niet kon vinden wat ik wilde hebben. Wordt dat weer internet?

Koude

 Het knakt en kraakt alsof ik door 30 cm sneeuw loop, terwijl het iets van 1 cm is en meer niet. Nou, oké, ik doe de sneeuw een plezier: 1,5 cm. Komende week duikt het kwik nog een keer in de dubbele cijfers en dan denk ik, dat we het ergste voor deze winter hebben gehad. Het mocht allemaal weer nauwelijks naam hebben. Februari weliswaar nog te gaan, maar de lange termijn voorspellingen geven geen hardnekkige, Russische hogedrukgebieden te zien. Nog krap an zes weken en dan is het weer buitenseizoen. Het voorjaar kan bijna beginnen met warmlopen. Graag een minder nat voorjaar dan afgelopen jaar.

'Regen'

 Moeilijk voorstelbaar, maar de feiten spreken voor zich. Het laatste wat ik uit de Evernote-wolk heb overgeheveld naar offline is 01-07-2019 geweest: "Lange dag. Veel bezig. Leeg hoofd. Pech voor het blog." Sindsdien is de wolk opgeblazen tot een omvang van 1580 opmerkingen. Vnl. bestaand uit opmerkingen, constateringen en overpeinzingen aan het eind van de dag.

 

 Lang geaarzeld, lang voor me uit geschoven. Zien wat ik in de afgelopen 3 jaar allemaal heb meegemaakt, doorstaan, ondergaan, etc. 

 Moeders leeft nog. Zelf net terug na een korte rondrit door ZuidWest Roemenië ipv de door eigen schuld misgelopen trip naar St. Petersburg. Blijkbaar druk aan de slag. Toen wel. En mijn vaste begeleider natuurlijk ...

 "Na de al dagen gestaag dalende stemming mag het niet verwonderen, dat ik weer bijna fulltime met dood en doodgaan bezig ben. Toch blijft het wonderlijk, dat ik zo ongeveer rotsvast ervan overtuigd kan zijn, dat een nacht als die van nu mijn laatste zal zijn ... Laat ik hopen, dat ik het mis heb."

Afgelopen

 Meat Loaf ter ziele. Heb goede herinneringen aan de LP met nummers als Paradise by the Dashboard Light, Bat Out of Hell, I'd do anything for Love, For crying out Loud en Two Out of Three ain't Bad. 74. Eerst dacht ik 'Nou, da's best een aardige leeftijd' totdat het tot me doordrong, dat ik daar niet meer zover vanaf ben. Dat verandert de kijk op het geheel ingrijpend.

 

 De dood is de afgelopen tijd sowieso weer prominenter aanwezig dan me lief is. Schoot begin van de middag bijv. omhoog uit een vroege siësta, omdat ik alweer rechtop zat te slapen, met het idee dat mijn hart het wilde begeven of dat net gedaan had en weer in beweging was gebracht. Geen idee wat het is geweest. Het was een raar en redelijk angstaanjagende gevoel. Ik was wel in één keer wakker.

 Dan is het besef, dat het zomaar zou kunnen, weer zo overheersend aanwezig, dat ik me voorlopig niet meer zag slapen. Moe of niet. Denk niet, dat ik dat lang weet vol te houden. Maar er niet meer zijn, zou zomaar kunnen. Een vervelend feit.

Halfwerk

 The good and the bad. Het euvel met de scharnier bleek eenvoudig te repareren. Wat is zo'n 8 mm dikke gehard glazen deur trouwens zwaar! En dan is het in feit maar de helft van een deur. Met een paar schroeven aandraaien was het probleem verholpen. Het (de)monteren kostte meer tijd. Helaas ook gezien, dat het euvel terug zal keren.

 Het is weer zoiets dat mooi/prachtig uitziet als het door derden afgeleverd en geïnstalleerd wordt. Als je dan, zoals nu met een mankement, iets verder moet kijken dan de eerste indruk, blijkt het minder perfect te zijn dan gepretendeerd. De uitsparingen, die in de deur zijn gemaakt, pasten niet zo precies rondom de scharnieren, als ze wel hadden moeten doen. Resultaat is, dat het gewicht, en dat is niet mis, in feite volledig op de bovenste scharnier drukt dan wel trekt met het probleem van vandaag tot gevolg. Over een jaar of vijf weer repareren of is de volgende keer eerder te verwachten?

Glashard

 Eerst maar eens over de/het scharnier buigen? Zien of we de klapdeur uit z'n hengsels weten te halen zonder ongelukken. Gehard glas is zoals je mag vverwachten 'sterk'. Het kan echter nauwelijks spanning verdragen. Ontstaat die wel, dan eindig je met duizenden kleine stukjes glas. Leuk als leedvermaak in een YT-video, maar een stuk minder als het jezelf overkomt.

 Mijn hoop is, dat het scharnier te repareren valt en niet gebroken is of zo, waar het wel op lijkt. Het is zo'n malheure wat in feite niet zou mogen kunnen. Het hang-en sluitwerk was nou niet bepaald goedkoop. Gisteravond al even op het internet rondgeneusd en daar bleek al gauw dat ons model niet meer in roulatie is. Dat zou het meest vervelende resultaat kunnen zijn. Een ander model is al niet wat het zou moeten zijn, maar ws dus ook met andere maten en zitten we straks met een deur waar we niks meer mee kunnen. Moet daar niet aan denken.

Keuvelen

 De dag zit er bijna weer op. Het zijn kalme dagen. Buiten koud, binnen warmer. Beetje huishouden. Beetje koken. De neiging om grootsere zaken aan te pakken. Het blijft vooralsnog bij de neiging. Ik volg het plantenleven op de voet. Van (6x2)x7 potentiële peper- /paprikakiemen zijn er tot op heden 12 aan het licht verschenen.

 Na doorgebeten kabels en een poging om de gordijnen naar beneden te halen de jonge aanloper gisteravond in een reiskooi gezet, die ik gebruik om met de dames (per stuk) naar de dierenarts te rijden. Het gesleep met schoenen, hondenriemen, hondenvoerbakken, handschoenen, etc. en het wild piesen in de nacht tot daaraan toe. Gewoon moeilijk te vertrouwen als het toezicht ontbreekt.

 Ik had vannacht wel het nodige gepiep en gekerm verwacht, maar dat viel reuze mee. Nog verbazingwekkender was het feit, dat de reiskennel hardstikke droog bleek vanochtend. Waar ik anders meerdere plekken in het huis moest droog deppen, had hij nu in iets van acht uur niks gedaan. Als hij nou die blaascontrole ook door de dag heen tentoon zou spreiden, zou dat heel mooi zijn. De werkelijkheid reikt hooguit tot 2 uur en dan kan ie bij terugkomst binnen alsnog op een krant gaan staan wateren. Blijft een leuk beest en nog steeds niet echt een naam gegeven.

 Het extra werk voor morgen is ook al voor elkaar. Eén van de glazen klapdeuren naar de slaapkamer bleek vanavond vervaarlijk los in één van z'n scharnieren te hangen. Geen idee hoe dat te corrigeren. Zal met name demonteren worden en zien of iets stuk is of enkele de schroeven los gerammeld zijn. Het is de helft van de deur, die het meest wordt gebruikt.

Terugweg?

 Minderen ... het wordt bedacht door hen, die er nooit iets voor zullen hoeven te laten. Topambtenaren en dito zakenlieden. Die rustig de helft minder kunnen vliegen en nog 20x per jaar het luchtruim kiezen. Dat is anders voor hen, die dat eens per jaar of zelfs nog minder doen. Daar hakt het er ongevraagd zwaar in. Die discussie klopt (nog) niet.

 

 En nogmaals... Zoiets als de noodzaak om minder vlees te eten komt niet voort uit het feit dat per mens ineens meer vlees wordt gegeten, maar omdat er meer mensen zijn, die het zich kunnen permiteren om vlees op het menu te hebben staan. En die moeten er dan maar vanaf zien voordat ze er aan zijn begonnen? Nou, succes ermee. Ipv vlees kun je bijna elk willekeurig consumptie-artikel (food en non-food) invullen.

Voorts

 Weer een mooie winterse morgen. D'r zou meer sneeuw mogen liggen voor het perfecte plaatje. Een paar weken te laat dan, maar toch. Het blijft wennen, dat je niet alles kunt hebben. De lange termijn vooruitzichten geven een februari die veel weg heeft van de lopende mnd. Na een lange aanloop uiteindelijk toch nog iets van 6-7 wkn winter naar het zich laat aanzien. Zelfs met dubbele cijfers beneden het nulpunt maar bij lange na geen -27ºC.

 Vandaag verder met het boven de grond kijken van de peper-/paprikaplantjes. Die jongens (of meisjes) nemen ruimschoots de tijd voor hun verschijning. Het is nu 15 dagen dat de boel is uitgezaaid en verder dan iets van 7 kiemlingen is het nog niet gekomen. Je zult negen mndn moeten wachten voordat nw leven zich laat blikken ...

Viraal_97

 Ff zo wat 'los zand' uit de Covidkoker op GS:

 

 2G/3G gaat misschien nu niet worden ingevoerd, maar de bodem voor techniek zoals QR-code/toegangsbewijs is gelegd. Gegarandeerd dat er weer een nieuw (zwaar) virus komt, of dat nou zware verkoudheid of zware griep zal zijn. Deze techniek wordt natuurlijk achter de hand gehouden en onderhouden/doorontwikkeld. Nog even in de wet vastleggen dat het wel mag worden ingezet als middel in tijden van nood. Kan het zomaar zijn dat het misschien toch onderdeel wordt van de nieuwe samenleving en je elk jaar periodes gaat krijgen dat je even niet kan meedoen aan de maatschappij vanwege gezondheidsrisico's. Gelooft iemand echt dat 2G/3G/QR-code voor altijd verbannen wordt?  

Wybe Wabes Abbema

 

 Het experiment met de QR codes heeft heel veel informatie opgeleverd over hoe de techniek werkt, hoe winkels, horeca, sport- en cultuursector gewillig aan de controles meewerkten etc. Dus dat smaakt naar meer en zeker niet naar minder. Even links laten liggen en bij een volgende crisis weer flink uitpakken. 

RocketMan 

 Ongeacht het verdere verloop ervan heeft corona in ieder geval mijn kijk op de samenleving voorgoed veranderd. Vriend kan zomaar vijand worden, en andersom. 

 MickeyGouda

 De afgelopen 2 jaar en in het bijzonder afgelopen jaar is uitermate interessant gebleken. We weten nu hoe snel apartheid ingevoerd kan worden, waarbij de meerderheid zwijgt en een gedeelte van de populatie uitermate fanatiek wordt. Begrijp een stuk beter hoe ander tijden tot genocide hebben kunnen leiden. Ook hoe angst gecreëerd kan worden en hoe weldenkende mensen ongelooflijk debiel kunnen gaan doen. Hoe hypocriet mensen worden als het om eigen belang gaan. Al met al heeft het een jaar langer geduurd dan ik had gedacht/ gehoopt. Interessant sociaal experiment. 

Briver

Omkeerfout

 Ergens de afgelopen dagen een artikel voorbij zien komen, waar in de titel werd gesteld, dat niet 'overbevolking' het probleem was maar 'overconsumptie'. Een van de vele pogingen om het teveel aan mensen op deze aardbol te downplayen. Vermoed ik. Het is niet het type artikel, waar ik mijn tijd aan besteed.

 Dat we overmatig consumeren, geloof ik direct, maar dat zou geen probleem zijn bij een beduidend kleiner bevolkingsaantal. Het is net het grote aantal consumenten dat de consumptie opjaagt. Zeker nu steeds grotere delen (China, India, delen van Afrika) van de wereldbevolking qua welvaart zich een ruimere consumptie kunnen permiteren. Alle kleine beetjes bij elkaar geven een groot massa, de overmaat.

Tuinpraat

 Taakje oor andaag naar behoren uitgeoerd. (Tja, die 'v' gaat er niet op vooruit.) Misschien waren de plantjes in feite al iets te groot. Misschien. Ik mag ze de volgende keer in elk geval direct na het verspenen van een plens water voorzien en niet wachten tot ik ze allemaal in potjes heb gestopt. De aarde was dan wel vochtig maar dat was duidelijk niet genoeg om de wachttijd te overbruggen. De eerste exemplaren hingen al ras op half zes. Gelukkig was het te corrigeren. Nu staat alles fier recht op in de potjes. 'Zeventjes', als je de standaarden (hoogte) van 7, 9 en 12 cm aanhoudt.

 

 Misschien zelfs negentjes. Ik zou het moeten na meten. Aardewerk, ongeglazuurd. Wordt door sommigen afgeraden. Die bevelen plastic aan omdat die het water beter vast houden. Ach ja, als je al die raadgevingen blindelings opvolgt, begint het een beetje op een moestuinsekte te lijken. Een iemand plempt wat op een website over z'n manier van werken en ineens lijkt het een hoop mensen alsof die manier zalig makend is. Gelukkig leiden veel verschillende wegen naar Rome.

 Ik doe in deze aan 'cherry picking'. Struin door verschillende websites heen. Meestal opzoek naar planteninfo sec. Mooiemoestuin.nl is daar een uitstekend site voor. Degene die de website en moestuin onderhoudt heeft veel ervaring maar pretendeert niet de wijsheid in pacht te hebben. Dat wil, hoe goed bedoeld, op andere websites wel eens anders zijn.

Groeistuipen

 Vandaag verpot-dag. De tuinaarde of potgrond (volgens mij niet) is ontdooid en hopelijk ook ietwat op temperatuur gekomen. Potgrond, wat het zou moeten zijn, letterlijk grond voor in de pot, zou in het Roemeens 'pământ de ghiveci' moeten zijn. Wat ik altijd weer aantref is echter 'pământ de grădină'. Wat het best vertaald kan worden met tuinaarde en volgens de wijzen op het internet minder rijk dan potgrond en meer bedoeld ter opvulling. Er zal kortom snel(ler) iets van meststoffen bij moeten. Weinig aan te doen en ook een beetje afwachten. Het zijn de befaamde riemen, waar je mee moet roeien.

 Ik had het al benoemd, maar ivm vorig jaar zien de tomatenplantjes er uit als gezonde kleine reuzen, terwijl van de peper-/paprikaversies de eerste exemplaren aarzelend de kop boven het maaiveld uit steken. Als de volgende fase zo voortvarend gaat als de eerste periode met kiemen en zo, dan heb ik het vertrouwen in deze aanpak herwonnen. Dan blijft alleen de opbouw van de kas nog als struikelblok over voor het gewenste groeiseizoen.

Inactiveren

 Winter .... Ik heb er niks op tegen. Ik zou het seizoen missen als het d'r niet meer zou zijn cq een herfstachtig iets wordt. Het enige nadeel is, dat het seizoen me niet bepaald actief maakt. Nooit zo op gelet maar de afgelopen paar, 2-3 jaar heeft het gebrek aan activiteit in de wintermndn me wel verbaasd. Denk je eindelijk tijd te hebben voor een hoop dingen, kun je in het voorjaar niet anders concluderen dan dat van al die doe-mogelijkheden weinig tot niets terecht is gekomen.

Vullen

 Het is wit. Veel meer dan het gisteravond als was, is het niet geworden. Straks de zooi enigszins aan de kant schuiven. In zoverre dat nog zin heeft cq gaat nadat de honden er al overheen zijn gewalst. Op naar wat voor mijn gevoel weer een redelijk normale dag gaat worden. 's Nacht nog wel de bekende naweeën. Had het dus niet mis een paar dagen terug.

 Nog geen voornemens voor vandaag. Geen verplichtingen. Het is aan de dag om er wat van te maken. Zelf denk ik, dat langzaam aan het moment komt, dat de tomatenplantjes verspeend of eigenlijk gewoon verpot moet worden. Als eerste de zak met potgrond naar binnen leggen zodat ie op temperatuur kan komen. Oa ontdooien zou niet gek zijn.

 22 potjes. Het gaat allemaal net passen in de broeibak. Alsof ik het erom gedaan heb, wat absoluut niet het geval is. Het hele verschil met vorig jaar blijft me verbazen. De forse plantjes van nu tegen de verpieterde exemplaren van een jaar geleden. Voor mijn gevoel heb ik de dingen niet zoveel anders gedaan als een jaar geleden. Maar soit, vooralsnog niks te klagen.

Leergebrek

 Het is weer wit buiten. Nog geen centimeters dikke laag, maar gezien de temperatuur gaat niks aan smelten verloren. De hoeveelheid zal geen vaart lopen, als het bij de miezer-sneeuw van het moment blijft. De honden zullen blij zijn morgenochtend. In elk geval twee van de drie dames incl. Ukkie. Of dat de naam gaat worden voor de pup? Lijkt me niet. Om de een of andere reden heb ik Otto in mijn mijn hoofd. 

 

 Prada vandaag aan de lijn gehouden en dat was ik meer dagen van plan. Zien of ik dat morgenochtend volhoud. De dame heeft me de afgelopen twee dagen tot aan het eind van de middag laten wachten alvorens terug te keren van de ochtendronde. Niet dat ze dan de hort op is en de verte opzoekt. Nee, ze staat het merendeel van de tijd gewoon voor de poort, die gesloten is om de andere honden hun vrijheid op de binnenplaats te gunnen, zo daar behoefte aan bestaat.

 Staat ze niet overduidelijk gedwee te wachten om binnen gelaten te worden, kun je er gif op innemen, dat ze zich omdraait en richting het achterliggende veld loopt, voordat ik bij de poort ben. Eenmaal is dat te doen. Na de tigste keer wordt het vervelend. De kans dat Prada een link legt tussen het wegblijven en de het aangelijnd zijn vanochtend, terwijl de rest vrij was, waag ik te betwijfelen. Het is meer voor mijn eigen gevoel.

Plantaardig

 In plaats van enthousiast en blij te zijn over hoe mooi de tomatenplantjes erbij staan, kijk ik tegenwoordig met enige vrees naar het tempo, waarin ze groeien. Moeilijk te zeggen of dat wel meevalt of net niet. Die adviezen om niet voor maart of zelfs half maart te zaaien hebben wel hun effect gehad. Nu heb ik potten zat in meerdere formaten en hangt volgens mij de grootte van een plant oa af van het formaat pot waar ze in staan, maar toch. Ik zie een steeds groter oerwoud van tomatenplanten op me af komen. Dat moet uiteindelijk haast wel meevallen, maar er knaagt enige onzekerheid.

 En dan het verspenen. Dat doe je bij het tweede paar blaadjes. Vrg is dan of de zaadlobblaadjes meetellen èn hoe groot dat tweede paar moet zijn? Net verschenen of al van formaat? Ga ik ze dan plantje voor plantje in een grotere pot zetten of doe ik het per twee, zoals ze ontkiemt zijn? Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend totdat je ermee aan de slag gaat.

 De pepers/paprika's nemen ondertussen hun tijd. Verder dan de eerste twee ontkiemde zaden is het nog niet gekomen en we zijn bijna twee weken onderweg.

Afwateren

 De pup, die ons onder de poort is toegeschoven, krijgt langzamerhand het formaat dat 'hond' mag heten. Eten doet hij voor twee. Helaas wil het met de zindelijkheid nog niet zo lukken. Hij mist regelmaat. De ene keer houdt hij het vier uur vol de andere keer heeft hij dan al vier keer ergens de boel nat gemaakt. Hij houdt er ook de vervelende gewoonte op na om vanuit de tuinkamer, die nog steeds 'in de steigers staat', de trap op te komen en in het gebruikte woondeel ergens te piesen, om vervolgens de trap weer af te dalen. Als hij dat nou zou willen ombuigen naar een uitstapje richting de tuin, zouden we een heel eind zijn.

 Sindskort probeert hij zich tot de plekken te beperken waar een paar kranten liggen, maar dan vaak net weer ernaast. Iedere 2-3 uur gaat het naar buiten, maar dat hij daar iets doet weerhoudt hem er niet van om na binnenkomst alsnog iets uit z'n blaas te persen. Dit moet niet al te lang meer duren, want dan ben ik door mijn kranten heen. Herinner me van Mopke, dat ie ook vrij lang nog steeds iets in huis deed, mn 's nachts, maar dan eenmaal èn netjes op het daarvoor bestemde stuk plastic en niet tig-keer. Wat dat betreft is het al een echte reu: liever 10x iets dan alles in één keer.

Bijdraaien?

 Het is balanceren op het randje. Afwachten welke kant het op kiept. Terug naar normaal of verder de fout in. Het begin van de dag is veelbelovend. Op mijn hoofd na voelt alles naar wens. Dus maar gewoon aan de slag alsof niks aan de hand is en zien òf en waar het schip strandt.

Behelpen

 Het ging net weer beetje, Krijg je een kink in de kabel voor je kiezen. Het kost een hoop energie om de hele tijd geen aandacht te besteden aan hoe beroerd je je voelt. Vanmiddag maar in bed gekropen. Slapend gaat de tijd makkelijker voorbij, zou je denken. Klopte deels ook wel, maar anderzijds de hele tijd moeilijk te omschrijven rare gevoelens in mijn lijf. De ene keer leek ik te zweven, de andere keer met de vingers aan de zwakstroom, dan leek alles er mee op te houden om even later hakkelend weer op gang te komen. Kortom zo rustgevend was dat verblijf in bed weer niet.

 

 Snoepie had de kans gezien om de slaapkamer in te glippen en hield me gezelschap, zolang ik hem kroelde. Hield ik daarmee op -slapen- ging hij een meter verderop liggen om direct weer naar mij toe te komen als ik bewoog. Itt Sissi, die naast mij en/of tussen ons in ligt, als ze weer een keertje de slaapkamer in geslopen is, ligt Snoepie het liefst bijna op mijn gezicht. Weinig praktisch.

 Na vier uur bedrust zou je verwachten, dat je blakend van energie de avond in gaat. Nou, de enige activiteit, waar ik naar verlang, is slapen. Weliswaar minder beroerd maar nog steeds moe.

Groeiperikelen

 Gelukkig zijn er ook goede berichten. Twee peper-/paprikazaadjes zijn druk zich boven de grond te werken. Tien dagen, de begindag niet meegeteld. Het zijn geen pepers maar paprika's, witte. Heb ondertussen begrepen, dat ik de tomaten te vroeg heb gezaaid. Op meerdere plekken heeft men het over maart als het om voorzaaien van tomaten gaat. Hangt natuurlijk een beetje af van hoe groot je de planten wilt hebben op het moment, dat je ze in de koude grond poot.

 Maak bij tomaten niet de fout om te vroeg te zaaien. Probeer te wachten tot begin of half maart. De reden ligt bij de groeicyclus van de tomaten planten. Tomaten kiemen en groeien snel. Tomaten zaaien in februari brengt je in de problemen. Planten van een halve meter hoog die je eind april niet kunt uitplanten worden zwak en te groot om binnen te houden. (moestuinweetjes.com)

 

 Het ziet er naar uit, dat ik me een ander probleem op de hals heb gehaald. Dat wordt ws dus tweemaal verpotten en volgend jaar twee trays om onafhankelijk van elkaar de tomatenzaden en de veel tragere peper-/paprikazaden te laten ontkiemen. Maar goed, eerst maar eens afwachten. Ze mogen en kunnen qua ruimte best 30 cm hoog worden. Voordeel is, dat ik nog zat tijd heb om bij te zaaien of het over te doen.

Voorteken?

 In de loop van de ochtend leken de tekenen van de nacht door te zetten. Na drie uur slaap gaat het beter. Ietsjes. De toch al korte dagen gaan zo nog sneller voorbij. Het is te hopen dat dit niet doorzet. Natuurlijk is het onduidelijk. De ervaring heeft geleerd, dat ook na diverse onderzoeken geen uitsluitsel het resultaat kan zijn. Zo'n mogelijke aanzet zegt dan helemaal niks. Het is minimaal nodig om te wachten tot het uit de klauwen loopt. Waarna ws nog steeds niks gerichts mogelijk is en ik weer tjokvol antibiotica wordt gepompt. Met een paar rustige weken als resultaat voordat de hele ellende weer van voren af aan begint. Is dat mijn voorland?

 Voorlopig maar ff afwachten. Misschien trekt het zogezegd over. Een gedachte tegen beter weten in, vrees ik. Zo'n dag als vandaag is slecht voor het moreel. Dan wordt ineens de kop uit het zand gerukt, waar je een paar weken naar tevredenheid hebt vertoeft.

Dwangmatig?

 De week is alweer voorbij. Het is niet dat de tijd snel gaat, maar wel dat ie gestaag doorgaat. Geen pas op de plaats. Niet ff uitpuffen. Niet de tijd (!) nemen om de prettige(re) momenten vast te houden. De klok tikt onophoudbaar door. Voorbij is voorbij en wat komen gaat doet dat onherroepelijk. Met het oog op de zomer is het niet verkeerd. Met het oog op wat allemaal moet gebeuren is dat stukken minder. Ook de volgende winter komt er in hetzelfde tempo als de zomer aan. Is al onderweg. Ieder uur 60 minuten, ieder minuut 60 seconden. Iedere week zeven dagen en daar zijn we alweer aan nummer zes bezig.

 Iedere dag -idealiter- de afwas, iedere week de was, elke zomer de moestuin. Vast stramien. Als de ezel met oogkleppen, die z'n rondjes loopt om een molen aan de gang te houden. Verkeerde manier van denken, maar wel een feit.

Vermoeid

 Gisteravond half tien in bed geploft. Zag het niet zitten om tot half twaalf te wachten om de honden hun avondronde te gunnen. Voor de beide dames geen probleem. Voor de kleine een ander verhaal. Wat kranten op strategisch plekken gelegd en er het best van gehoopt. Nou, die strategische plekken bleek het kleintje mooi te hebben gemeden vanochtend.

 Het zij zo. De onrustige nacht was vervelender. In een droom verzeild, die ik alleen ken van de hele foute nachten met gebibber, koorst en zweten. De hele tijd iets verplaatsen zonder dat het iets oplost, zonder dat de plek die leeg zou moeten worden ook maar iets leger raakt. Vermoeiend. Ook een paar maal van die kou-gevoelens, die nergens op gebaseerd zijn. Is het weer mooi geweest met de betere tijd? Het lijkt lang geleden maar het zijn geeneens twee mndn. Het mag wel wat langer duren.

Doordringend

 Nog weer minder koud buiten, maar de kou weet het huis binnen te dringen. Vergelijk het met een voortdurend bombardement op een verdedigingsline. Op een gegeven moment houdt die linie het niet meer of moet versterkt worden. De verwarming mag kortom een tandje hoger. Veertien graden is goed te doen aan het begin van de dag als de verwarming weer op gang moet komen. Twaalf daarentegen is gewoon onaangenaam. Nog steeds warm als je van buiten naar binnen komt, maar dat effect verdwijnt naarmate je langer binnen bent. Zeker als je stil zit en alleen je vingers werken.

 In de loop van de ochtend klimt die temperatuur langzaam omhoog om rond de achttien halt te maken. Dat is een prettige binnentemperatuur, als je ook houdt van het dragen van een trui. Geen al te dikke trui, want dan wordt het weer zweten, terwijl je op hetzelfde moment koude voeten hebt. Ook binnen schakelen dus, niet alleen buiten.

Ingehaald

 13 uit 12 ... Bijzonder niet? De gele mini's hebben òf een tweelingzaadje gehad òf er zaten er twee zo tegen elkaar aan geplakt, dat ik ze voor één enkel zaadje heb gehouden. Maar bestaat zoiets als een tweelingzaadje??

 Het gaat goed met de tomatenplantjes mn de gewone versie is van 5 naar 10 stuks gestegen in de afgelopen paar dagen. Enkel de rode mini's blijven achter. Ook het hele peperveld is nog steeds kaal. Het is nu de negende dag en dat kunnen er veertien of meer worden. Dus nog maar niet wanhopen.

 Door het verschil in groeitempo krijg ik volgens mijn wel een probleem met water geven. De tomaten hebben inmiddels wortels, die naar beneden reiken en zouden van onderen van water voorzien kunnen worden. Het is echter één tray, dus als ik dat doe krijgen ook de pepers een klets water van onderaf te verwerken en zouden daardoor te nat kunnen worden met de mogelijkheid van rotten. Het nog maar ff bij de plantenspuit houden al is dat niet ideaal.

Divers

 Geen dubbele cijfers. Geen ijspegels. Een lullige -9º vanochtend. Maar eindelijk fatsoenlijk kunnen lopen ipv aan de modder te blijven plakken. Met de honden al dagen op de grens van nacht en dag aan de wandel tussen kwart over zeven en kwart voor acht. Het zou naar mijn idee al lichter moeten zijn rondom die tijd. Heb dat echter nooit bijgehouden. Sterker nog, ben sinds mijn baanloos bestaan altijd blijven liggen tot het gewoon licht was. De honden denken daar echter anders over en eerlijk gezegd bevalt de vroegere start me wel. Tenminste 's ochtends. Aan het eind van de middag is het een ander verhaal.

 In een verbazend goede bui. Betrapte me op neuriënd bezig zijn. Geen idee waarom. Geen speciale activiteiten vandaag of net het ontbreken daar. Nemen het maar zoals het is, doen we tenslotte ook als het een bui van stukken mindere aard is. Zou me dat laatste vandaag trouwens veel beter kunnen voorstellen. We krijgen bezoek. Nou zou dat leuk kunnen zijn, maar is het gegarandeerd niet.

 

De neef van Mariana is over uit Duitsland en wil z'n tante zien. Niet mijn type. Teveel branie. Dat staat en zit hier dan een half uur of zo en dan vertrekt de hele club weer, want hij komt niet alleen. Ik heb dat nu een paar keer meegemaakt en ik snap er de lol niet van. Niet rustig zitten, een fatsoenlijk gesprek, misschien iets te eten en dan weer gaan. Nee, bier, koffie, gebral, onrustig heen en weer lopen en foetschie. Enigszins gechargeerd maar dicht bij de werkelijkheid. Helaas zit terugtrekken er dan niet in.

Inhaalslag?

 Zin in een Duvel. Het kan, want geboodschapt. Niet slim met het oog op een ononderbroken nachtrust, maar wel lekker. Vanmiddag al drie uur geslapen. Desondanks gaat het geen nachtwerk worden, Duvel of geen Duvel. Volgens mij deugd dat weer niet. Mooi in de gaten houden.

 Geen bepaald actieve dag kortom. Het is weer wennen aan de omslag in de temperatuur. Het kan beter eenmaal onder de nul duiken, daar een mnd of drie blijven en dan er weer voor mndn boven uit komen. Dit gejojo tussen +14 en -14 vrgt om voortdurend schakelen en ik ben geen auto. Morgenvroeg bijv. weer 'ijspegels' aan de neusharen. Pas de tweede keer deze zg wintermndn.

 

 De terracotta cq tegelkachel gaat voor het eerst dit seizoen naar volcontinu. Wordt opletten. De manier van stoken is veranderd op aanraden van de schoorsteenveger annex kachelbouwer. Meer lucht. Maar om de houtvoorraad er niet op hoog tempo doorheen te jagen, met meer lucht wil dat wel, moet de boel na iets van een half uur worden dicht gemaakt. Laat ik dat nou met regelmaat vergeten. Zelfs met een waarschuwende zoem van de telefoontimer. Steeds met een tussentijd van 3 à 4 uur als een nwe lading hout in de kachel gaat. Te beginnen omstreeks half acht in de ochtend. Reken maar uit.

Shopping

 Boodschappen gedaan. Is toch minder als je het bestelde op de parkeerplaats aangereikt krijgt ipv binnen rond te lopen en je blik over alles heen te laten gaan, voordat je met de gewenste spullen richting kassa gaat. Ook de supermarkt is het niet. Je kunt dan wel bijna alles krijgen of iets wat op het gewenste lijkt maar niet in de buurt komt, maar het is het niet. Een vrouw is een vrouw en toch is je vriendin anders. Het bekende ontbreekt. Daarbij is de sfeer, het visuele spektakel van de shopping-City medebepalend, zelfs als je alleen naar de supermarkt loopt en daarna weer naar buiten. Daarnaast kun je meer, mocht je willen, zoals iets nuttigen in een café of gebakzaak, even de étalages checken of door het aanbod van een winkel struinen. Een beetje een uitje. Vandaag was het inladen en wegwezen.

Viraal_96

 Covid in Spanje behandeld als griep ... eindelijk een begin van het einde? Een overheid die stopt met het stimuleren van angst en paniek? Nu is het hopen dat de rest vlot volgt en het hele QR gedoe, vaccinatiepaspoort, certificat verde, of hoe het ook genoemd wordt, ontmanteld wordt. Vrees dat die wens een illusie zal blijken. Misschien, ws wordt het een en ander versoepeld of zelfs teruggedraaid maar van ontmantelen zal geen sprake zijn. Het is er, het bleek te werken en het zal op de plank blijven liggen voor een volgend moment waarop de instanties dit controlemiddel opnieuw zullen proberen uit te rollen. Met een beetje mazzel zal het na mijn tijd zijn.

 Online kom je een heel end. Bijna overal is een mouw aan te passen maar desondanks begint het niet vrij kunnen winkelen langzamerhand te wringen. Kleding zie ik me niet online aanschaffen. Ik heb berg/werkschoenen nodig en ook die voel ik graag eerst aan mijn voeten, voordat ik ze aanschaf. Voor mij essentiële zaken, maar daar denkt men bij de toegankelijkheid van winkels anders over. Maar zelfs bij simpel huis-, tuin- en keukenspul irriteert het, dat je niet kunt krijgen wat je hebben wilt, terwijl je weet, dat het er is, alleen niet op voor jou bereikbare plekken.

Minus

 Eindelijk weer iets van winter? -7 vannnacht en de voortuitzichten voor de komende twee weken zijn qua temperatuur naar beneden bijgesteld. Het kwik blijft tegen de -10º aan hikken. Mooi. Krijgt het tuinongedierte alsnog een stevig tik. Of twee weken voldoende is, zien we van de zomer. We hebben februari nog. De kou heeft nog volop kansen. Laat ie ze grijpen!

Gehik

 Mijn toetsenbord heeft problemen met de 'v'. Soms weigert de aanslag, soms lijkt ie evven te blijvvvvven hangen en dan doet ie het op ogenschijnlijk willekeurige wijze weer zoals het bedoeld is. Erg verelend. Het geeft wel zicht op de hoevveelheid woorden waarin een 'vv' oorkomt. Ik controleer mijn stukjes altijd al, maar dat is meer voor de taal dan vvoor de invvvoer.

 

 Als de 'v' nu een toets was die bij het spelen vveelvvvuldig gebruikt zou worden, kon ik het begrijpen. Maar dat is niet het geval, zoals bijvoorbeeld wel geldt voor de pijltjestoetsen. Daarvan verdenk ik de naar rechts richtende toets vvan eenzelfde maar minder frequent voorkomend euvel. Wat in ETS2 er toe kan leiden, dat bij een bocht naar rechts de vrachtwagen plompverloren rechtdoor gaat met alle gevolgen vvvandien.

 Die haperende 'v' kan ik hebben. Mocht de pijltjestoets het werkelijk begeven, dan zal er helaas een nw toetsenbord geregeld moeten worden. Stom, maar vvolgens mij weinig aan te doen

11.111

 Dat is 'm dan!! Op naar de 11.211, 12.121 en verder.

Grut

 Binnenshuis gaat het vooralsnog voortvarend. Alle vier de tomatensoorten geven acte de présence, al is het met wisselend resultaat. 

 Gele kerstomaat: 11 uit 12

 Rode kerstomaat: 5 uit 12

 Tomaat: 5 uit 12

 Vleestomaat: 9 uit 12

 Misschien nog wat nakomers. Lijkt me onwaarschijnlijk, maar wie weet. De vijfjes zijn aan de magere kant. Zeker als je rekening moet houden met uitval bij het verspenen. Van de markt had ik 'altijd' 4x15 planten. Daar zit ik sowieso al onder. Daarbij is het vloeroppervlakt in de kas ruim tweemaal zo groot als het perceel waarop die 60 tomatenplanten voorheen kwamen te staan. Nu is die ruimte niet helemaal voor tomaten bedoeld, maar er is kortom ruimte zat voor meer.

 

 Meer dus, maar niet dit jaar. Ik moet me steeds weer inhouden. Het gaat dit jaar tenslotte om de wijze van opkweken en de constructie van de kas, niet zozeer om optimale produktie. Ik kan altijd nog bijkopen. Het is nog een lange weg te gaan tot begin mei.

Kou

 Je zou het zo niet zeggen, maar morgen gaat het dus beginnen: -7, -13, dan weer ff ééncijferig onder de nul om later weer verder naar beneden te zakken. Het zou tijd worden.

Zoets

 De enige manier om overgebleven eiwit niet verloren te laten gaan is er een berg suiker aan toevoegen en op een lage temperatuur laten garen, in feite drogen. Simpel werkje als je een mixer hebt en wie heeft die nou niet? Het probleem is de temperatuur van de oven en het moment waarop het spul 'gaar' is en dus uit de oven kan. 

 Ik doe het te weinig om een routine in hoeveelheden en tijden te hebben. Maar na de feestdagen is het meestal wel raak. Ook nu. Eenmaal vier, eenmaal vijf eiwitten over. Resp. van het roomijs en de tiramisu. Maar weer een recept gezocht, de suikerhoeveelheid enigszins gereduceerd. mijn wenkbrouwen gefronst bij de baktemperatuur maar toch doorgezet. Resultaat: goed droog maar lichtbruin ipv wit, dwz te heet, suiker gecarameliseerd.

 Tweede poging. Suiker nog iets verder afgeknepen en na 10-15 minuten de temperatuur van 140 teruggebracht naar 100. Domgenoeg toen niet de baktijd verlengd. Nu zijn ze niet door-en-door droog. Desalniettemin weer enigszins bruin. Volgende keer de temperatuur direct lager zetten en het bakproces meer tijd gunnen. Hopelijk ben ik het januari 2023 niet vergeten. Misschien rond Pasen een kleine geheugenopfrissser?

Viraal_95

  "Ik vrees dat we gewoon allemaal de kille Darwin waarheid onder ogen moeten gaan zien. Een ziekte als deze past zich nu eenmaal erg snel aan. Daar valt niet tegenop de vaccineren om dat voor te blijven. Niemand heeft ooit de illusie gehad dat de verkoudheid en griep effectief weg te vaccineren waren. Begonnen ze dus niet aan. Het zal uiteindelijk als mensen realiseren dat de menselijke maakbaarheid van de natuur slechts een illusie is er op neer gaan komen dat het losgelaten zal moeten worden. Zoveel was mij vanaf het begin al duidelijk. Lullig voor de mensen die genetisch niet het hoofd kunnen bieden en de mensen die hun gezondheid hebben verwaarloost of anderszins kwetsbaar zijn geworden. Maar er is geen andere uitweg. Dit is niet meer terug in een Chinees labarotorium reageerbuisje te krijgen. Gaat ook nooit meer weg." WatZalIkErvanZeggen | 09-01-22 | 22:11 | 5

 

 Een commentaar onder een item op GS. Naar mijn idee is dit de spijker op de kop.

Seizoenig

 Weer zo'n ik zou het bijna 'kleffe' dag willen noemen. Dit is herfst of nat voorjaar maar heeft weinig met winter te maken. Glibberen en glijen over de klei. Het is dat de honden 's ochtends los zijn, anders zouden het korte rondjes worden. En dat al weken terwijl het 'normaal' gesproken tot een paar dagen in voor- en najaar beperkt blijft. Ik zou op dit moment over een strak bevroren ondergrond moet lopen, een pikhouwel benodigen om iets in de grond te stoppen of eruit te halen. Nederlandse kwakkelweer waar landklimatologische inloeden merkbaar zouden moeten zijn.

 In de propagator, kweekbak gaat het ondertussen voortvarend. Groei heeft licht nodig, zeggen ze. De grootste vooruitgang is echter weer in de nachtelijke uren bereikt. Inmiddels tonen alle vier de tomatensoorten leven. Ook de gele mini's hoewel dat zaad aardig over tijd heette te zijn. Nog niet alle zaadjes zijn bovengronds, maar ik heb goede hoop. De vleestomaten blijven aan kop in tempo en aantal.

Leven!

 Waar ik me gisteren nog tot geduld moest manen piepen vandaag de eerste twee sprietjes uit de stekaarde. De vleestomaten gaan er met de primeur vandoor. Als iemand me gevraagd had, zou ik op de gele kerstomaten hebben gegokt. Dat zijn net wel de oudjes onder de gebruikte zaden en vier jaar over tijd. Je ziet ze nu potverdomme bijna groeien. Tussen thuiskomst en nu zijn al vijf andere tekens van leven waarneembaar. Nog niet zover als het eerste stel maar dat gaat, neem ik aan, vandaag nog wel gebeuren.

 Dat de tomaten de spits af zouden bijten zat er in. De pepers en paprika's zijn een stuk trager. Dat gaat echt nog wel een week en misschien nog iets langer duren. Dat was me al eerder bekend.

 Zonder nou direct opgewonden te raken, doet me dit wel deugt. De eerste stap is voor de helft genomen. Nu voorzichtig verder. Water geven met de plantenspuit en pas van onderen af van water voorzien als het spul zichtbaar zin heeft in groei en dus wortels heeft ontwikkeld, die hun weg naar beneden zullen zoeken.

Afgehandeld

 Ff m'n zinnen verzet met een rondje internet. Nu moet het maar weer kunnen. 'Life goes on' zeggen ze tenslotte en ik ben nou niet één van de meest naast betroffenen. Enorme drukte. Veel bloemen. 100-150 mensen hutje-mudje met mondkapje maar op een gemiddelde afstand van hooguit een halve meter. De begrafenis zou zo een of meerdere doden tot gevolg kunnen hebben. Geen idee hoe het met de gemiddelde vaccinatiestatus in Agnita staat.

 Maar laat ik nu niet doen, wat ik de regelgevende overheden verwijt, nl. angstbeelden creëren. Het was een meeslepend gebeuren. Een lange zit/sta. Normaal gesproken lukt het in minder dan een uur. Nu nam het ruim twee uur in beslag met minstens 5 priesters (ik had geen overzicht), waar eentje het ook makkelijk af kan.

 Op het moment dat de kist naar buiten werd gedragen sneeuwde het behoorlijk. Dat had ineens iets triests terwijl dat anders meer iets wonderlijks en romantisch heeft. Het soppen in de kleffe klei rondom het graf deze keer maar overgeslagen. Iedereen die dat wel deed had binnen de kortste keren flinke kluiten aan de schoenen plakken. Schoenen die meestal niet op dit soort werk zijn berekend. Ook de borrel overgeslagen die traditiegetrouw opweg naar huis wordt aangeboden.

 

 Wel het 'pakket' aangenomen wat inmiddels dank Covid twee jaar de gezamelijke maaltijd vervangt. Waar zo'n gezamelijke maaltijd iets louterends kan hebben, is het thuis verorberen van de lauwe hap eerder een trieste uitsmijter.

Inhaalslag?

 Gaat het dan van de week eindelijk een beetje winter worden? Het kwik zakt in elk geval onder de nul en schijnt, maar dat is altijd maar afwachten, zelfs voorbij de -10º te zakken. Ik check het op weeronlime.nl en op een lokale site. Wat opvalt is, dat de min-temperaturen op weeronline vaak overeenkomen met wat op de lokale versie als 'gevoelstemperatuur' wordt aangegeven. Een verschil van 4 à 5 graden. Het zal kortom ws niet zo'n vaart lopen.

 We hebben nog 6-8 weken voor het weer qua aankomend voorjaar ineens de andere kant op kan kiepen. Hopelijk dan niet met van die natte toestanden als afgelopen jaar. Een beetje medewerking van weer en omstandigheden zou wel prettig zijn. D'r moet stevig opgeschoond worden èn natuurlijk gespit. De tulpen-, aardbeien- en bessenbedden/perceeltjes moeten relatief rap kunnen. Daarna begint het echte werk. Zou het dit jaar lukken om de hele tuin in orde te krijgen?

 Ik moet ook iets met de honden. Nu die 's morgens vrijuit gaan, denderen ze dwars over de percelen heen naar het achterliggende terrein. Dat is niet wat je wilt, als je met zaaien bezig bent. Daarna ook niet trouwens, maar dan is het minder erg. Ze stappen uiteindelijk over de planten heen, als deze laatsten groot en dus zichtbaar genoeg zijn.

Verstopt

 Tussen het geklungel door heb ik vandaag het zaaigoed bovengronds proberen te kijken. Is niet gelukt. Nog geen teken van leven in één van de 66 met grond en zaadjes gevulde gaten in de zaaitray. Het is nu de derde dag. D'r moet zo langzamerhand wel iets uit de stekgrond opduiken. Het is geen radijs, ok, maar een zichtbare aanzet tot ontkiemen zou wel prettig zijn.

 Aan de zaden kan het niet liggen. Slecht één van alles had een uiterste bruikbaarheidsdatum van voor 2022. Watergeven doe ik met een geïmproviseerde plantenspuit. Dus ook geen overdaad daarvan met mogelijke rottingsverschijnselen tot gevolg. Temperatuur heb ik van 24 naar 23 teruggezet. Ja, het kan op duizend-en-één manieren misgaan. Daar hoef ik het voorbeeld van vorig jaar niet voor te volgen.

 Update 1: Tomatenzaden ontkiemen meestal na 5 tot 7 dagen. De tomatenzaadjes zijn in het begin vrij kwetsbaar. Ze houden van zonlicht en pas na 10 tot 14 dagen komen de eerste blaadjes tevoorschijn. Zorg ervoor dat de grond altijd vochtig blijft. Warmte, licht en vocht zijn immers cruciaal voor het kiemproces.

 Update 2: Van peperzaden verschijnen na één a twee weken de eerste zaailingen boven de grond. Soms kan het langer duren. De zaailingen zijn gevoelig en hebben nu ze boven de grond komen naast warmte, vocht en zuurstof vooral veel licht nodig. 

 Kortom: 'Geduld is een schone deugd!'.

Tussenspel

 Een beetje klooien in de keuken, met was en achter de Pc en de dag is weer voorbij. Maakt niet uit. Het is een tussendag. Gisteren het nare nieuws en morgen de begrafenis. Zoekende naar een overzichtelijke samenvatting van de Covid-regels (ipv 13 pagina's) vroeg ik me ineens af hoe het met het bezoekers-/deelnemersaantal is gesteld op een begrafenis. Het is niet het soort restrictie waar mijn aandacht normaal naar uitgaat, maar de restrictie is er ongetwijfeld, ik kan 'm alleen niet zo gauw vinden.

 Ooit, in soepelere tijden, was sprake van max 50 personen als de afstand van 2m in acht gehouden kon worden. Nou dat lukt niet in de kapel, waar morgen de uitvaartdienst wordt gehouden en ws zijn de regels inmiddels strikter. Aan die 2m houdt zich sowieso niemand. Daarvoor heb ik gisteren weer niemand gezien zonder mondkapje. Lang niet altijd over de neus trouwens. Dat blijft voor sommigen moeilijk te begrijpen.

 Een deel zal in de buitenlucht moeten staan, maar dat is normaal ook zo. Afhankelijk van de drukte binnen lijkt me dat, ondanks de tijd van het jaar de betere plek. Maar dat is een zorg voor morgen. Voor nu is het nog ff volhouden, voordat ik met de honden op de avondronde ga en dan bedwaarts. De ogen branden ondanks de siësta van bijna twee uur diepe slaap.

Spiegeling

 De toestand gooit me op mezelf terug. Hoe staan mijn eigen zaken? Een allesomvattend beeld heb ik me nog niet gemaakt. Het mag dan wel niet met een 'K' beginnen, maar is het daarmee minder erg? De diagnose is helder in zoverre die klopt, het verloop, wat dat precies gaat betekenen is onduidelijk, genezing niet mogelijk. Je moet er dus mee leven. De vrg is 'Hoelang?'.

 

 De verhouding tot je lijf verandert er door. Alle ongemakken, pijntjes en ander niet direct verklaarbaars krijgt een extra lading. Moet ik er iets mee? Is het een voorbode van erger? Waar moet ik op letten? Wat kan ik voorkomen en hoe? Wat moet/kan ik doen? Wat kan ik beter laten? De kaarten worden geschud en opnieuw uitgedeeld. Nw spel, andere kansen. Is er iets te winnen of gaat het om verliesbeperking?

 De tuin gaat een, dè testcase worden. Kan ik het weer/nog aan of moet ik een of meerdere stappen terug doen? Kan ik mijn conditie opkrikken in de richting van het niveau van 2-3 jaar geleden of is dat een gepasseerd station? Blijft het bij ongemak(ken) of gaat het naar belemmering? Vrgn en nog eens vrgn bij en over alles. Chaos in mijn hoofd waar rust gewenst is.

11.100

 Op naar 11.111

Verstoord

 Ik zit, sta, loop, lig nog bij te komen van de gisterige confrontatie met het einde van leven. De onwerkelijkheid van een lichaam waar 'iets' uit verdwenen is en daardoor niets meer is dan een leeg omhulsel. Hoed op om de gevolgen van de vele chemo's te camoufleren. Ingepakt in een winters mantelpakje om het uitgemergelde lijf nog enig volume te geven.

 Het rakelt ook herinneringen op die een dood oud vrouwtje niet weet los te wrikken. D'r man is er tot aan de laatste adem bij geweest. Is niet alles, maar beter dan er onverwachts mee geconfronteerd worden. Het zat er aan te komen. Ook beter dan plompverloren uit het niets. Neemt allemaal niet weg, dat je ineens met een afhandeling wordt geconfronteerd, die zo helemaal niks te maken heeft met wat je ervoor had. Het is geen onderdeel van het dagelijkse bestaan om je partner onder de grond te stoppen. Daar ontbreekt zingeving en routine. Het lichaam is er nog eventjes maar de leegte klopt al op de deur.

 Het is een warboel in mijn hoofd. Ik zie mezelf daar liggen en vrg me af hoe Mariana het weet te verwerken. Of omgekeerd. Maakt een tweede keer het makkelijker? Ik moet er niet aan denken, maar doe het toch.

Regeltjes

 Het is weer tijd om de regelgeving rondom corona helder te krijgen. 8 Januari loopt de zoveelste uitzonderingsperiode af en ik ben benieuwd wat ze nieuw verzinnen en wat van de bestaande regelgeving verdwijnt, aangepast wordt of gelijk blijft. Veel verder dan een voorschrift mbt de te dragen mondkapjes ben ik nog niet gekomen. Het moeten vanaf morgen chirugische maskers zijn of (?) FFP2. Geen idee of dat 1 type of 2 types betreft. Daar begint het al. Maskers van stof/textiel en maskers van plastic mogen niet meer. En de politie moet daar op controleren ....

 

 Boetes tot 2500 Lei. Een aardig onmogelijke klus. Behalve dat er textielmaskers schijnen te bestaan, die opgebouwd zijn uit meerdere (niet textiele?) lagen, vrg ik me af hoe die controle moet gebeuren? Moet het masker dan af? Dat is een beetje inconsequent. Op het oog? Dat is lang niet altijd duidelijk. Moet de politie voelen? Hebben die lui überhaupt de daarvoor noodzakelijke expertise? Daar gaan we meer over horen.

 De quarantaineperiode is ook aangepast. Gevaccineerd nog maar 5 of 7 (niet éénduidig) ipv 14 dagen en ongevaccineerden 10 ipv 14 dagen. Die twee weken dat ik thuis moest zitten ben ik op geen enkele manier gecontroleerd. Vrijblijvend dus? Verder is me alles onduidelijk rondom het vaccinatiebewijs, het groene certificaat. Het wordt nergens genoemd. Mag ik er dan vanuit gaan, dat de restricties die daarop gebaseerd waren nu zijn verdwenen? Lijkt me stug, maar zou wel prettig zijn.

 Update (8/1): De voorschriften voor het type mondkapje komen bovenop alle andere reeds geldende regels. Niks geen versoepeling.

Afrondend

 Vanavond het condoleren gehad. Dat is hier iets meer dan een handje geven na de begrafenisceremonie. De verstorvene ligt dan opgebaard, of thuis of in een kapel op het kerkhof, en je gaat daar langs. Na het handje geven en wat troostende woorden blijf je dan een tijdje hangen. Spreekt met mensen of zit gewoon wat te zitten of doet de sta-versie.

 Je moet hier volgens mij in 3 dagen onder de aarde liggen. Het is dus ff aanpoten. Als ik dat vergelijk met de begrafenis van Y. dan is het een sprintje trekken. Zondag a.s. dus. Morgen zouden we weer kunnen gaan condoleren, wat de nodige mensen ook doen. Gelukkig vindt Mariana eenmaal genoeg.

 Natuurlijk tranen maar ook iets meer informatie over de omstandigheden van haar dood. Hartstilstand.... Ooit al eens een dooie gezien met werkend hart? Toch is dat vaak de diagnose. Terwijl het gaat om de reden waarom het hart er de brui aan geeft. Het is een beetje gokken, maar ze had al dagen moeilijkheden met ademhalen. Dat icm de oorspronkelijke diagnose 'Longkanker' en de nodige uitzaaiingen maakt het ws dat het hart als laatste de deur van het leven achter zich heeft dicht getrokken.

Afscheid

 Volgens mij ben ik weer ff uitgeluld. Ik ...

 

 *Telefoon*

 'Kaspar, kaspar, Celina died. She died this night.'

 

 Pffff.

 

 Het zat er aan te komen. De spaarzame, indirecte berichten waren slecht de afgelopen weken. Zijn eigenlijk nooit goed geweest in de ruim twee jaar, dat ze van chemo naar immunotherapie is gegaan en nog andere mogelijkheden heeft geprobeerd. Vnl in Cluj. Ruim twee uur rijden. Paar dagen verblijven. Terug. Dagen beroerd thuis. Paar dagen 'beter' voelen. En weer terug naar de kliniek. En maar blijven geloven dat het goed zal komen. Ondertussen langzaam maar zeker steeds verder berg af zakken.

 Dat gaat een emotionele begrafenis worden. En hoe ga je daar verder mee om. Het is de vrouw van de aannemer. Die man zal goed kapot zijn. Hoe treedt je zo iemand tegemoet? We gingen op vriendschappelijke manier met elkaar om, wat door de omstandigheden in de afgelopen twee jaar steeds minder frequent gebeurde. Van het spoorweghuisje aan de afslag naar Coves, dat ze een jaar of drie geleden hebben gekocht, en de plannen, die ze daarmee hadden, zal weinig meer terechtkomen.

 Dit is leven op z'n slechts. Hoe oud zal ze zijn? Ergens iets in de dertig. Dit hakt er ff in. Dit is niet waar ik op zit te wachten. Dit is niet de gewenste blogvulling.

Afglijden?

 'Niets' is overdreven, maar veel meer heb ik vandaag niet gedaan. En niets betekent dan voornamelijk voor het Pc-scherm hangen en een paar uur slapen. Die moeheid bevalt me helemaal niks. Het kan toch echt niet aan het glas wijn bij de lunch liggen, maar het is alweer dagen, dat ik in de loop van de middag mijn ogen maar met moeite open kan houden.

 

 Het moet haast wel weer iets met het lijf zijn. Het heeft in de laatste weken beter aangevoeld dan op dit moment. Helaas zitten er niet overal lampjes die groen zijn als alles in orde is, oranje als het al eens beter is geweest en rood als het gewoon verkeerd zit. Leuk dan zo'n advies om me tussen de controles in het ziekenhuis indien nodig aan de huisarts te wenden. Wat is 'indien nodig'? Met vage klanten? Bij de mijne? Dat wordt gewoon blind schieten met dito resultaten. Vage klachten zouden net eerder bij een specialist terecht moeten komen. 

 Misschien toch het internet afstruinen naar uitgebreidere info. Het voornemen was er. De noodzaak helder. Toch schuif je zoiets ff aan de kant en vergeet langzaam aan, dat je daar iets mee wilde, moest zelfs.

Snelheid

 Dagen vliegen voorbij als je het druk hebt. Zegt men. Nu kan ik me niet betichten van een druk bestaan. Desalniettemin vliegen de dagen voor mijn gevoel voorbij. Gisteren niet eens tijd gehad om in mijn truck te kruipen. Daarvoor zijn wel de tomaten- en peper- resp. paprikazaadjes in hun ontkiembakjes gepoot.

 

 Dit jaar gekozen voor zo'n plastic geval met tig van die mini-potjes aan elkaar. Hoe heet zoiets? Een zaaibak? Of is het tray? Wat perfect had moeten passen, moest overdwars in de opkweekbak, waarmee een hoop ruimte verloren gaat. Maar alla, eerst dit jaar maar eens zien of we de boel naar behoren aan het groeien krijgen en het niet zo'n treurige afvalrace wordt als afgelopen jaar.

Viraal_94

 De zg verantwoordelijken, de overheden weten maar geen einde te breien aan het potje, wat ze van Covid-19 gemaakt hebben. Ipv zien wat versoepeld kan worden met het oog op herstel van bewegingsvrijheid, worden de teugels steeds strakker aangetrokken. En ik ben het niet alleen die zich zorgen maakt over het feit of dit ooit nog teruggedraaid gaat worden.

 

 Sterker nog. Je leest steeds vaker commentaren waarin mijn ergst vrees alleen maar onderstreept wordt. Mn die natte droom van de EU voor het aansmeren van een electronisch ID (eID), waarin je weet ik niet wat kunt onderbrengen, want makkelijk, en eenmaal gedaan, is het hopen, dat daar geen gebruik van wordt gemaakt op een manier, die je niet aanstaat. Het Europese vaccinatiepaspoort, ook digitaal, is in deze meer dan een proefballonnetje. De hele elektronische infrastructuur is straks al opgetuigd. Enkel een paar kolommen extra in de database van de app et voilà je hebt de Europese versie van het Chinese social credit systeem.

 Natuurlijk zal het anders gebracht worden en zal de invoering sluipend, op de bekende glijdende schaal gebeuren tot het moment, dat geen weg terug meer mogelijk is. Dan merken al die lui 'die toch niks te verbergen hebben' dat ze meer prijs hebben gegeven dan hun lief is.

Aanklooien

 We worstelen verder met het nwe jaar of is het worstelen met mezelf in het nwe jaar? Weinig veranderd kortom. We kloten en klungelen voort. De ene keer neem ik mezelf op sleeptouw, de andere keer duw ik me voor me uit. Het beweegt. Daar is alles mee gezegd. Een tredmolen. Weer de afwas, nog een wasmachine, vuile keukenkasjes, aandachtvragende honden, een triest ogende tuin.

 Wonderlijk eigenlijk dat je dan nog met een redelijk humeur rondloopt. De vrijheid van een ongebonden leven heeft verdacht veel weg van de sleur van een baan. Een van de weinige verschillen is, dat je geen baas hebt, waar je op kunt afgeven. Je kunt alleen jezelf bij oren of neus pakken. Dit is wat je wilde. Dit is wat je krijgt. Hallelujah en amen.

 Dat beetje bewegingsvrijheid wat je meer had, wordt inmiddels zwaar afgeknepen met vaccineerbewijzen. Je laat je niet inenten tegen Covid-19 maar om een biertje te kunnen drinken, de bouwmarkt te bezoeken, uit te eten en naar de supermarkt van eigen keuze te kunnen, om een paar zaken te benoemen. En of dat ooit nog gaat veranderen in de betekenis van terugdraaien? Ik heb er een hard hoofd in.

Oponthoud

 Met de discipline wil het nog niet zo. Met het weer ook niet. Ik ben niet de enige. Maakt me dat wat uit? Geen ruk! Als het nu ineens winter zou worden, maakt dat niet dat het bij mij van het leien dakje gaat. Zal het zelf moeten doen. Ik en mezelf. Teamwork.

 Tempo en motivatie. Het loopt beide niet over. Gelukkig kan ik me vanmiddag verschuilen achter de werkzaamheden van het waterbedrijf. De reparatie aan de hoofdleiding in de straat moet na luttele weken over. Geen water dus. Wat een stelletje klungelaars zijn het ook. Dat is de tweede plek binnen mijn gezichtsveld, waar ze een lek niet in één keer hersteld krijgen.

 Het gat in het wegdek is inmiddels dicht, de werklui weg, maar nog steeds geen water. Zeven (!) man ter plekke waarvan er twee iets deden wat met herstel te maken had. De rol van die vijf anderen is me niet duidelijk geworden. Uitgebreide middagpauze. Veel geklets. En zelfs deze tweede poging had een reprise nodig, voordat het gat gedicht werd. Of het herstel gelukt dan wel uitgesteld is, is afwachten. Gelukkig draait de wasmachine in 24 op een pomp in een put.

Overstroming

 Vorig jaar nergens last van gehad. Een verloopstekker voor het gebruik van verschillend soortige Europese stekkers loste het probleem op. Die stekker zag na afloop een beetje vreemd vervormd uit. Raar maar blijkbaar te warm geworden. Zou niet weten hoe dat kan. Chinees spul? Dit jaar maar niet meer gebruikt. Nadeel is dat nu geen tweede stekker in de contactdoos past als de timer voor de kerstverlichting erin steekt.

 

 Normaal niet zo'n ramp maar die tweede stekker is van de waterpomp, die het teveel aan grondwater uit een soort put naar buiten werkt een greppel in. Het soort greppel dat je vrijwel langs alle wegen in Roemenië aantreft, zo ook in ons dorp. Nog steeds geen probleem, als de stekkers maar af en toe verwisseld worden. Gisteravond laat gezien wat gebeurd, als je dat na een paar regendagen ff vergeet. D'r stond een kleine 10 cm water in de wijnkelder. Een zg waterkelder dus.

 Na verwisseling van de stekkers, ze lagen gelukkig niet op de grond, verdween het water vrij snel. Zakte weg in de laag grove kiezel, die in de kelder de vloer bedekt. Dat de stekkers en de contactdoos niet op de grond lagen toont aan, dat iets in mijn achterhoofd dus al rekening had gehouden met deze mogelijkheid.

Ondernemen

 Mijn digitale transportonderneming heeft in de laatste paar weken, na de mijlpaal van een half miljard, de bankrekening verder gespekt met 55 miljoen euro. Nwe vrachtwagens heb ik niet nodig voorlopig. Aan meer garages geen behoefte. Dan komt alleen nog meer geld binnen. Ik kan de trucks in een ander kleurtje laten spuiten, maar qua uitgave zet dat geen zoden aan de dijk. Bovendien is zoiets als een bedrijfslogo, daar zou ik nog wel 'ns over na willen denken, niet mogelijk. Kortom op naar de geldpakhuizen à la Dagobert Duck. Geen idee hoe het zwemt in digitale munten en flappen.

 

 Het is natuurlijk niet alleen mijn verdienste. We zijn met z'n negentigen. Maar als ik niks doen cq niet inlog, dan vreet de rest ook niks uit. Dus eigenlijk doe ik het wel allemaal. Ik hou de meute in beweging door ingelogd te zijn. Niet door te rijden. Dat is niet nodig, maar ik doe het wel, als ik me in die wereld begeef.

 

 Inmiddels beslaat het door mij gereden deel van de kaart 82%. Volgens mij iets meer dan toen het Iberische schiereiland erbij kwam en de boel tot 66% verwaterde. Ik heb het nb teruggezocht maar verder dan ruim 80% kom ik niet. Dat zou 80,xx kunnen zijn maar ook 81, 82 of zoiets. Nu is het exact 82,11, dank een hoop bedrijfsterreinen, tankstations, klaverbladen, etc. etc. die ik al rijdende probeer mee te pikken. Onbereden wegen zijn er niet zoveel meer en zo ja, dan zijn het doodlopers met een bedrijfsterrein aan het eind. Niet echt handig in het 'meepikken'.

 Zien hoever ik kom voordat het volgende deel van Europa aan de kaart wordt toegevoegd. We, de spelers, worden al mndn lekker gemaakt met brokken van de volgende uitbreiding, nl het Europese deel van Rusland. Ergens de komende mndn schijnt dat er aan te komen. Van mij mogen ze vervolgens de balkan bij de hoorns vatten. Ik wil wel met mijn truck naar Korcula.

Slikken

 Maandag. Einde van het feest cq ongegeneerd niks doen. De alledaagsheid klopt weer aan de deur. 2022 is daarin niks beter dan de afgelopen 50 jaar en langer. Doorgaan waar we niet mee gestopt zijn, oppakken wat we hebben laten liggen en aanpakken wat erbij komt. Opstartdag. Het zal geen vaart lopen. Hoeft ook niet. Eerst de motor laten warmlopen voor je er prestaties van verlangt. Daarna van noodzakelijkheden naar extra's. Blèèèk. Geen zin in.

 Weer 12 mndn (af)wassen, tegen dingen aan hikken, zin maken en moeten constateren, dat goede bedoelingen en dito begin niet het beloofde halve werk opleveren. Afzien. Doorbijten. Peper in de reet. In het nekvel grijpen. Een paar vlot bereikte goede resultaten zouden niet verkeerd zijn. Het wekt de zo noodzakelijke illusies.