Het is rustig, heerlijk kalm. Het leven kabbelt van ochtend naar avond. Ik moet weinig, doe wat en vul de resterende ruimte met actieve ledigheid. Was het nagestreefde leven zo bedoeld? Dan moet het een en ander ingeleverd worden. Bijv. de tuin. Gras zaaien en Mariana met rozen tekeer laten gaan. Maken we van de kas, die dan wel eerst in elkaar gezet moet worden, een soort orangerie. Het weinige besteden we aan klussen met mate. De rest van de tijd investeren we in het ontbreken van verplichtingen.
Laat de week zo verder meanderen en dan zien of ik het vrijdag nog steeds zo leuk en aangenaam vind. Ik heb zo mijn vermoedens. Ik zou nu graag voor een moment of twee een jaar verder willen zijn en kunnen terugblikken op wat me te wachten staat. Wat gaat het worden? Hoe kijken we over 12 mndn waar op terug? Kijken we dan nog wel? Het zou prettig zijn als het niet zo'n nachtkaars als dit jaar gaat worden. Zelden goede wil zo onderuit zien gaan.
In feite wordt 2022 een herkansing, gaan we 2021 overdoen in de hoop, dat de zaken nu wel naar wens geregeld en gedaan kunnen worden. Volgende week begint het met zaaien. Was het de eerste misser van vorig jaar? Volgens mij wel. De vuurproef dus. Verpotten als nieuwe activiteit. De andere leermomenten moet ik terugzoeken. Iets met water, geen mest èn verlaging van de temperatuur na het ontkiemen. En dan de buitenboel, weersomstandigheden en conditie. Ik vergeet iets, maar dat geeft niet. Eenmaal buiten is het niet te missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten