Een van beide pups is sinds gistermiddag verdwenen. Bij een volwassen hond zou ik na al die uren nog denken "Ach, die komt wel weer", wat bij Flokkie trouwens niet het geval was, maar bij een pup heb ik inmiddels zo mijn vrezen. Maar wat moet ik vrezen? Overreden is hij niet. In de greppels was gisteravond ook niks te zien. Aangereden en ergens weggekropen? Verdwaald? Meegenomen? Vrees dat we het niet te weten gaan komen. Da's knap k*t.
Nu was/is mijn streven niet om nog weer twee honden erbij te hebben, maar spoorloos verdwijnen heeft niet mijn voorkeur. Bovendien hadden die twee samen een hoop lol. Dat kun je van de dames niet zeggen. Die missen een sociale kant en trekken alleen 's ochtends, als ze vrij zijn, enigszins met elkaar op zonder de hele tijd tegen elkaar te grommen.
Het zal zeker vandaag en ws nog wat langer hopen op het onwaarschijnlijke blijven. Weer de leukste van het stel die het onvrijwillig voor gezien houdt. Dat is inmiddels de derde of vierde keer dat dat gebeurd. Daarbij had het diertje notabene parvo het hoofd geboden. Het doet mijn stemming geen goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten