Allez, laten we de dag een bijzonder tintje geven en een (lokale) cognac bij de koffie nemen. Het herinnert aan een van de vele bezoekjes aan Parijs in vergane tijden. Heb inmiddels met regelmaat last van of hoe je dat ook moet noemen, dat reizen geen vrijheid meer is en het ter andere plekke niet veel beter, en vaak erger is qua beperkingen van het dagelijkse leven dan hier op/in het dorp. Even je neus in andere luchten steken heeft niks van het plezier dat ooit vanzelfsprekend was. Nou ja, ooit, meer kort geleden.
Wat niet is, is niet en als je niet beter weet, maakt het weinig uit. Maar we weten beter, hebben van de verboden (?) vruchten geproefd en die smaken, naar bekend is, altijd naar meer. Dat we door eigen stommiteit St. Petersburg zijn misgelopen krijgt een steeds wranger wordende nasmaak. Even naar Nederland heeft met testen, coronapaspoorten en mogelijke quarantaine op heen of terugweg meer weg van een hindernisbaan dan een uitje. Y's graf zal er niet op vooruit zijn gegaan, ook al valt basale verzorging onder het onderhoud van het kerkhof.
Tja, en dan Parijs. In z'n algemeenheid maar ook de tijd van het heen en weer vliegen naar Roemenië krijgt inmiddels sentimenteel nostalgische trekjes. Nog een keert in Beauvais. In het Ibis met z'n prefab kamers of naar de Italiaan aan de overkant. Drentelen in de veel te kleine vertrekhal. De ademhalingsoefeningen voor en na het instappen/boarden.
En dan Korcula niet vergeten, of Rome en zeker ook Barcelona. Ach, het zal vast niet alleen aan de reisbeperkingen liggen. Ik word gewoon oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten