Roemenen zijn de Europese kampioenen in voedsel weggooien. Naar het schijnt een halve kilo pppd. En dat voor een land dat anderzijds verhoudingsgewijs het meeste geld van het inkomen aan voedsel besteedt. De rest van het artikel gaat dan weer over hoe 'men', vindt dat het beter kan. Dat weggooien is natuurlijk onzin, maar laat iedereen zichzelf bedenken hoe het beter kan. Die bemoeizucht ...
Het gemak waarmee hier met overschotten/kliekjes wordt omgegaan is me al gauw opgevallen na aankomst. In eerste instantie dacht ik, dat dat door het houden van varkens kwam. Die eten tenslotte alles wel. Dus verloren gaat niks. Het keert als vlees terug op je bord. Maar als je op een flat woont, heb je geen vierpotige vuilnisbak. Bovendien stond veel overgebleven voedsel in feite gewoon te verpieteren en werd ergens (incl. pan) vergeten.
Dat blijkt niet tot het leven in 24, dat ik meegemaakt heb, beperkt te blijven. Het zal te maken hebben met de mentaliteit, dat er altijd genoeg moet zijn, ook als iemand binnenvalt. Anderzijds wordt het, en niet alleen in Roemenië, bevorderd door de houdbaarheidsdatum. Als men daarop let gaat veel in de vuilnisbak, wat daar nog (lang) niks te zoeken heeft, als je je op je zintuigen verlaat. Neem de mascarpone, die ik onlangs openende met een onhoudbaarheidsdatum in december 2020. Niks aan het handje.
Beperk het tot bederfelijke waar. Mn vlees. En ook daar is mijn neus het, die bepaalt of het nog gebruikt kan worden of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten