Als alles/het leven op rolletjes loopt heeft het systeem, structuur, ritme, volgorden. Dan hoef je over een hoop doe-dingen niet na te denken. Die doe je gewoon. Haast automatisch in een vlottend stramien. Je vergeet niks, grijpt niet mis, niks behoeft een tweede poging of meer. Het is het HB-verhaal met dien verstande, dat je het zelf doet en het niet voor je wordt gedaan.
Gaat het minder, dan stokt het systeem. Dan moet je nadenken, volgordes zoeken dan wel bedenken. Je grijpt verkeerd, vergeet, aarzelt kortom het loopt niet. Soms voor geen meter, soms is het minder erg maar toch vervelend. Alsof je ineens moet bedenken wanneer je adem moet halen.
Op dit moment/meestal wisselen die uitersten zich af met alle tussenliggende gradaties vandien. Met de aangename verbazing als alles haast vanzelf gaat tot en met de ergernis over het gehakketak om iets gedaan te krijgen. Van in de benen en de draad alweer kwijt zijn voor je 'm oppakt t/m niet vooruit te branden te zijn en gaandeweg merken dat het allemaal wel meevalt. Laat ik dat laatste voor vandaag hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten