Wat een druilerige feestweek. Eind van de ochtend een rondje in de miezer gemaakt in de hoop een spoor van de pup aan te treffen. Had ik de pup gevonden, had er zeer ws geen leven meer in gezeten. Wat ik me voor de rest bedacht had, weet ik niet. Maar niks, nada. Het scenario dat iemand zich het diertje heeft toegeëigend wordt daarmee het meest waarschijnlijke. In dat geval was het prettig geweest om het ff te zeggen en liefst die andere pup ook mee te nemen. Nu heeft de achterblijver geen speelkamaraad meer en viert zijn energie bot op alles wat los en bereikbaar is. Ik zie geen van de andere honden de rol van de verdwenen pup overnemen en ineens speelse kanten ontwikkelen.
Het zij zo. Weinig anders mogelijk dan me er bij neer te leggen. Misschien komen we ooit te weten wat precies gebeurd is. Waarschijnlijk is dat niet. Triest, maar het past wel in de lijn van dit beroerde jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten