Nadruppelen

 Nog eentje dan.

 Het menu is een beetje uit de losse pols samengeraapt. Ik ben mn benieuwd naar het vanille-roomijs zonder druivensuiker, 3 gr melkpoeder op de gok en halfvolle ipv volle melk. Het verschil proef je natuurlijk pas, als je beide versies naast elkaar zou proberen. Dan had ik wel alle ingrediënten in huis moeten hebben, wat niet het geval was.

 Daaraan voorafgaand is er verse tomatensoep met zure room, enige vleeswaren, gerookte zalm met witlofsalade, coquilles met een witte wijn saus die maar niet stroperig en ivoorkleurig wilde worden, geslowcooked varkensfilet met spruiten, gedroogde zuidvruchten en noten, kaas natuurlijk en het al genoemde ijs.

 Of dit voldoende is om twaalf uur en een glas Prosecco te halen, is nog maar de vrg. Zo niet dan gooien we d'r een partijtje Rummikub tegen aan. Mariana gaat dit jaar als winnaar afsluiten, dat is al duidelijk. Met mijn achterstand van 5 punten bij 1 punt per winstpartij is op één avond niet goed te maken. Het zij zo. 2021 was toch al een k*te jaar.

Finale

 De laatste voor dit jaar. Nog een kleine zeven uur te gaan en we zijn van 2021 verlost. Op de valreep een uitgeleende klap geld teruggekregen. Gelukkig is de operatie waarvoor het bedoeld was ook goed verlopen en ziet de beste man inmiddels stukken beter uit. Euro's in het handje gegeven en euro's in het handje terug gekregen. Zoals het 'hoort'. Geen van rekening naar rekening gedoe, wat iemand anders voorstelde, die me nog het een en ander aan euro's schuldig is. Wil ik aan die euro's komen, kost me dat administratiekosten van de bank. Geen idee van het bedrag, maar gewoon geen zin in. Ze betalen al geen rente en dan zou ik kosten moeten maken om mijn geld in handen te krijgen. Doeeeeiii!

 De vrienden bleven voor mijn gevoel langer hangen dan voor mijn keukenactiviteiten goed was. Waar ik op een hele middag had gerekend, incl. afwas en opruimen, kon ik pas na drieën aan de slag. Me sec tot de kookhandelingen beperkt en net de laatste voorbereiding voor de avond afgerond. De zooi laat ik maar mooi tot morgen. Mooi begin van het nwe jaar.

Bevestiging

 Roemenen zijn de Europese kampioenen in voedsel weggooien. Naar het schijnt een halve kilo pppd. En dat voor een land dat anderzijds verhoudingsgewijs het meeste geld van het inkomen aan voedsel besteedt. De rest van het artikel gaat dan weer over hoe 'men', vindt dat het beter kan. Dat weggooien is natuurlijk onzin, maar laat iedereen zichzelf bedenken hoe het beter kan. Die bemoeizucht ...

 Het gemak waarmee hier met overschotten/kliekjes wordt omgegaan is me al gauw opgevallen na aankomst. In eerste instantie dacht ik, dat dat door het houden van varkens kwam. Die eten tenslotte alles wel. Dus verloren gaat niks. Het keert als vlees terug op je bord. Maar als je op een flat woont, heb je geen vierpotige vuilnisbak. Bovendien stond veel overgebleven voedsel in feite gewoon te verpieteren en werd ergens (incl. pan) vergeten.

 Dat blijkt niet tot het leven in 24, dat ik meegemaakt heb, beperkt te blijven. Het zal te maken hebben met de mentaliteit, dat er altijd genoeg moet zijn, ook als iemand binnenvalt. Anderzijds wordt het, en niet alleen in Roemenië, bevorderd door de houdbaarheidsdatum. Als men daarop let gaat veel in de vuilnisbak, wat daar nog (lang) niks te zoeken heeft, als je je op je zintuigen verlaat. Neem de mascarpone, die ik onlangs openende met een onhoudbaarheidsdatum in december 2020. Niks aan het handje.

 

 Beperk het tot bederfelijke waar. Mn vlees. En ook daar is mijn neus het, die bepaalt of het nog gebruikt kan worden of niet.

Viraal_93

 Nog 15 uur te gaan en dan kan 2021 op de mesthoop van de geschiedenis. Mag hopen, dat over een X-aantal jaar niet terugkijkend geconstateeerd kan worden, dat 2021 het jaar was waarin privacy een overheidsbemoeienis werd. Het is in elk geval al een feit dat pharmaceuten miljarden winst hebben gemaakt met een niet naar behoren werkend vaccin. Als je na twee oorspronkelijke inentingen na nauwelijks 6 mndn al een oppepper nodig hebt en er inmiddels al over een tweede aanvulling wordt gesproken, dan heb je je werk gewoon niet goed gedaan. Terug naar het lab en maak iets dat wel doet wat het doen moet en niet alleen voor 3 tot 6 mndn.

  Ik snap niet, dat er mensen zijn die rustig 4x per jaar een vaccinprik willen halen, als men dat aanbeveelt. Het hele vaccineren is op de verkeerde voet begonnen en wordt tegen beter (kunnen) weten in met een soort angstpsychose in stand gehouden. Zou mooi zijn als daar komend jaar enige tegenwicht geboden gaat worden.

 

 De voortdurende nadruk op het aantal besmettingen slaat nergens op. Als je dat jaarlijks bij de griep zou doen, zou je eenzelfde soort effect teweeg brengen. En in feite doet men dat ook bij een hoop zaken. De hele heisa rondom in de zon zitten. De noodzaak tot bewegen. Het aantal groenten en fruit dat je 'moet' eten per dag. De vermindering van vlees. Het ageren tegen alcohol en roken. Etc, etc, etc. Het zijn allemaal massa-psychotische benaderingen, die op je gemoed inspelen vanuit de als goede bedoeling gecamoufleerde bemoeizucht. Ik vrees dat bij het klimaatgedoe alles nog een slagje erger gaat worden. Tegenhouden of zelfs terugdraaien is godvergeven nonsens. Pas je aan, dat is wat evolutie inhoudt.

Uitgang

 Het aftellen kan bijna beginnen. Nog iets van 2 uur te gaan tot middernacht en resteren 2021 nog lullige 24 uur. Genoeg tijd om de wereld te laten vergaan, maar ws sukkelt alles de jaargrens over zonder daar van onder de indruk te geraken. Nee, dit is geen uitdaging aan rondvliegende kometen of Biden, die ff vergeten is waarvoor die rode knop in dat koffertje ook weer was.

 

 Zelf ook niet teveel stil staan bij een mogelijk vertrek uit het ondermaanse richting het eeuwige niks. Het dringt zich de afgelopen dagen weer op. Het zal de tijd van het jaar zijn. Weer een jaar gehaald. En nu? Vooralsnog werkt negeren voldoende. 'Tuurlijk, het zou zo kunnen, dat ik het einde van deze blogbijdrage niet haal, of het bed, of de ochtend. Ieder moment dat nog geleefd moet worden draagt iets van die dreiging in zich.

 Maar niet mee bezig zijn. De invulling van het menu voor morgenavond lijkt me een stuk zinniger. Het zijn maar vage voorkeuren, die daar omtrent door mijn hoofd gaan. De ingrediënten sec zijn niet het probleem. De invulling vertroebelt bij de gewenste smaakvoorkeuren, de vormgeving, de ev. sausen om van de losse onderdelen één geheel of net aparte delen te maken. De hoop is op een nachtje slapen gericht. Het is weer de nacht die helderheid moet scheppen.

 p.s. Gehaald!

Afsluiting

 De hele week al het idee dat het zondag is. Kijk raar op als ik een kettingzaag hoor of de oudijzer boer langs zie rijden. Het is niet de normale doordeweekse drukte maar niet zo rustig op de weg als op zondagochtend. Met de Kerst of beter net voor de Kerst zijn een hoop dingen/zaken, waarmee ik bezig was, weggevallen, gestopt, afgelopen, etc. In feite was dat het 'natuurlijke' einde van mijn jaar. Deze week is bonus. Die krijgen we cadeau. Het verklaart deels het onhande gevoel. Een waar-heb-ik-het-aan-te-danken.

 

 Het was nou niet bepaald een jaar, waar je voor je gevoel een bonus voor verdiende. Nog een dag te gaan en dan kan ik me weer bezig houden met opstartproblemen. Een dag die net als een weekgeleden vnl in de keuken doorgebracht zal worden. De kliekjes van de Kerst zijn net weggewerkt. Vanmiddag een blik in de koelkast gegooid om te zien wat we nog allemaal hebben liggen. Vleeswaren, een moot gerookte zalm, coquilles, venusschelpen, varkensfilet, witlof, beetje rode kool, mini en maxi tomaten, diverse kazen, witte wijn, rosé en een hopelijk goede Prosecco. Een toetje ontbreekt. Ik had ijs in gedachte. Dat moet kunnen.

Pogen

 Ergens tegen op zien om te doen. Ik zal niet de beste zijn, maar ben daar meer dan gemiddeld goed in. We gaan vandaag nog eens proberen iets gedaan te krijgen, wat in een paar eerdere aanlopen niks heeft opgeleverd. Allesbehale stimulerend natuurlijk als je je al helemaal moet opladen voor iets en dat dan zonder resultaat blijft. Maar de volgende poging dus.

 Update: de zoveelste teerling is geworpen. Nu is het weer afwachten.

Ontglipt?

 Het een en ander gedaan vandaag. Mag geen naam hebben. Zou het geen 'bezig zijn' willen noemen, terwijl ik dat natuurlijk wel was. Er zijn weinig activiteiten, die je zonder beweging kunt uitvoeren. Het is allemaal op huishoudelijk vlak blijven steken. Geen dak gedekt, geen muur gezet, geen vloer gelegd, geen bouwsel gesloopt, geen strekkende meters gespit.

 Het is als met je ziel onder de arm lopen, terwijl het dat niet is. Mijn stemming is niet spetterend maar zeker niet beneden nul. Het lijkt alsof ik een andere wereld ben ingestapt en nu mijn weg moet vinden. Eén van de parallelle levens? Nieuwe routines, een passend ritme. De vrg is of het de moeite waard is. Wordt het de nieuwe normaliteit of glippen we weer terug naar waar we uit ontsnapt zijn?

 Mag hopen dat er niet zo'n tussen de wal en het schip situatie ontstaat zoals na vakanties kon gebeuren, als je een paar weken het leven had kunnen genieten, zoals je het altijd al wilde. De overgang heeft soms mndn in beslag genomen.

Historisch

 Bij vlagen een ouderwets goed gevoel. De neiging de nacht in te gaan. Doorgaan tot in de kleine uurtjes. Wat ontbreekt is een bezigheid. Het gevoel 'hoort' bij een activiteit, waarbij je de tijd uit het oog verliest. Slopen in het huis aan de OudeGracht. Een Wp-macro in elkaar draaien bij Sociale Wetenschappen. De website vernieuwen in Frankrijk. Een paar willekeurige voorbeelden.

 Kilometers vreten in ETS2 of het blog bijwerken kunnen niet aan de bovengenoemde voorbeelden tippen. Bij het een vallen me de ogen dicht, bij het ander is de inspiratie alles bepalend. Niks waarbij het ermee bezig zijn een zichzelf in stand houdend effect heeft. Bij lange na niet. Als ik nu bezig was met het leegtrekken van de Evernote-wolk, die in de richting van 2000 berichten opstoomt, dan kon ik me er nog iets bij voorstellen.

 Toch zijn die vlagen er.. Wie weet zijn het voorbodes van betere tijden? Zoals de ooievaars het einde van de winter betekenen en zwaluwen het begin van het echte mooie weer. Hernieuwde energie? Je zou het bijna niet durven denken. Wel hopen, maar dat doe ik ook zonder die vlagen.

Achterblijfsel

 Vanochtend uitgebreid rondgelopen en gefloten, waar een overbuurvrouw de verdwenen pup gezien dacht te hebben. Zinloze bezigheid, maar je doet het om geen last van knagende twijfels te krijgen. Zo'n pup met een vaste slaap- èn voerplek blijft niet ineens dagen weg en dan ook nog maar aan de overkant van de straat. Maar soit, gedaan en natuurlijk heeft het niks opgeleverd.

 Ondertussen vermaakt de achterblijver zich heel redelijk met het verslepen van schoenen, vuile vaatdoeken, oude kranten etc. Hij is nu wat meer op ons gericht. Behalve dat de speelkamaraad ontbreekt, doen de dames weinig meer dan grommen, als het diertje dichterbij komt. In feite accepteert enkel Bobby z'n aanwezigheid zolang het diertje van zijn voerbak af blijft.

 Op de uitlaatrondes huppelt ie achter me aan. Gisteren begonnen met vaker naar buiten gaan met hem alleen. Met een twee uur ritme -zo ongeveer- bespaar ik me het opsoppen van z'n gewater. De doorgang onder de poort is inmiddels ook afgesloten. Dus onbeheerd de hort op gaan zit er niet meer in. Daar had ik ff mee gewacht om de terugkeer van de ander niet te blokkeren. Leuk diertje is het. Maar al het kleine grut is leuk. Zelfs baby's zijn dat met regelmaat.

Bijstellen

 Niet nodig om tot vrijdag te wachten. Morgen minder niksen. De rust maakt onrustig. Om echt niets te doen is het hier de verkeerde setting. Ik mis zon, zee, terras, drankje en passanten. Nog geen idee wat ik ga aanpakken of doen. Keuze te over. Van een paar uur wandelen tot het kaal schuren van oude meubels. En natuurlijk zijn ook combinaties mogelijk.

Voorlijk

 Officieel nog 4 à 5 dagen te gaan maar ik heb mijn jaar al afgesloten, geloof ik. Een dikke punt gezet achter 2021. Ik verblijf nu in Niemandsland, in een tijdloze ruimte, in het niets tussen wat is geweest en wat komen gaat. Zou daar die ongekende rust vandaan komen of is het toch gewoon de bekende stilte voor de storm. Welke storm is dan de vrg.

 Afwas en koken. Meer staat me niet te doen. Ik kan natuurlijk een begin maken met een klus of mijn kamer kleur (terug) geven door de grijze stoflaag te verwijderen. Beide gedachten hebben iets van "Hoe kom je er bij?". Mijn koffers pakken en een week er tussenuit gaan ligt meer voor de hand en dat is praktisch gezien al vrijwel onmogelijk.

 Rare stemming. Komt het door de overgebleven pup, die nu enigszins wezenloos en vooral inactief ligt te wezen bij gebrek aan speelkamaraad? Moet ik daar iets mee? Moet ik het gemis op de een of andere manier compenseren? Puur praktisch, niet uit medelijden, hoewel dat wel op de achtergrond meespeelt.

Uitzingen

 Het is rustig, heerlijk kalm. Het leven kabbelt van ochtend naar avond. Ik moet weinig, doe wat en vul de resterende ruimte met actieve ledigheid. Was het nagestreefde leven zo bedoeld? Dan moet het een en ander ingeleverd worden. Bijv. de tuin. Gras zaaien en Mariana met rozen tekeer laten gaan. Maken we van de kas, die dan wel eerst in elkaar gezet moet worden, een soort orangerie. Het weinige besteden we aan klussen met mate. De rest van de tijd investeren we in het ontbreken van verplichtingen.

 Laat de week zo verder meanderen en dan zien of ik het vrijdag nog steeds zo leuk en aangenaam vind. Ik heb zo mijn vermoedens. Ik zou nu graag voor een moment of twee een jaar verder willen zijn en kunnen terugblikken op wat me te wachten staat. Wat gaat het worden? Hoe kijken we over 12 mndn waar op terug? Kijken we dan nog wel? Het zou prettig zijn als het niet zo'n nachtkaars als dit jaar gaat worden. Zelden goede wil zo onderuit zien gaan.

 In feite wordt 2022 een herkansing, gaan we 2021 overdoen in de hoop, dat de zaken nu wel naar wens geregeld en gedaan kunnen worden. Volgende week begint het met zaaien. Was het de eerste misser van vorig jaar? Volgens mij wel. De vuurproef dus. Verpotten als nieuwe activiteit. De andere leermomenten moet ik terugzoeken. Iets met water, geen mest èn verlaging van de temperatuur na het ontkiemen. En dan de buitenboel, weersomstandigheden en conditie. Ik vergeet iets, maar dat geeft niet. Eenmaal buiten is het niet te missen.

Neerleggen

 Wat een druilerige feestweek. Eind van de ochtend een rondje in de miezer gemaakt in de hoop een spoor van de pup aan te treffen. Had ik de pup gevonden, had er zeer ws geen leven meer in gezeten. Wat ik me voor de rest bedacht had, weet ik niet. Maar niks, nada. Het scenario dat iemand zich het diertje heeft toegeëigend wordt daarmee het meest waarschijnlijke. In dat geval was het prettig geweest om het ff te zeggen en liefst die andere pup ook mee te nemen. Nu heeft de achterblijver geen speelkamaraad meer en viert zijn energie bot op alles wat los en bereikbaar is. Ik zie geen van de andere honden de rol van de verdwenen pup overnemen en ineens speelse kanten ontwikkelen.

 Het zij zo. Weinig anders mogelijk dan me er bij neer te leggen. Misschien komen we ooit te weten wat precies gebeurd is. Waarschijnlijk is dat niet. Triest, maar het past wel in de lijn van dit beroerde jaar.

Verzetten

 Gaat het jaar in stijl de drempel over? In mineur wel te verstaan. De gedachtenwereld maar ff uitschakelen. Er staat een aardige afwas te wachten, die ditmaal als afleiding mag dienen. Het is het proberen waard en moet bovendien gewoon gebeuren.

Afschrijven?

 Een van beide pups is sinds gistermiddag verdwenen. Bij een volwassen hond zou ik na al die uren nog denken "Ach, die komt wel weer", wat bij Flokkie trouwens niet het geval was, maar bij een pup heb ik inmiddels zo mijn vrezen. Maar wat moet ik vrezen? Overreden is hij niet. In de greppels was gisteravond ook niks te zien. Aangereden en ergens weggekropen? Verdwaald? Meegenomen? Vrees dat we het niet te weten gaan komen. Da's knap k*t.

 Nu was/is mijn streven niet om nog weer twee honden erbij te hebben, maar spoorloos verdwijnen heeft niet mijn voorkeur. Bovendien hadden die twee samen een hoop lol. Dat kun je van de dames niet zeggen. Die missen een sociale kant en trekken alleen 's ochtends, als ze vrij zijn, enigszins met elkaar op zonder de hele tijd tegen elkaar te grommen.

 Het zal zeker vandaag en ws nog wat langer hopen op het onwaarschijnlijke blijven. Weer de leukste van het stel die het onvrijwillig voor gezien houdt. Dat is inmiddels de derde of vierde keer dat dat gebeurd. Daarbij had het diertje notabene parvo het hoofd geboden. Het doet mijn stemming geen goed.

Vergelijking

 Iets gedaan wat ik eigenlijk nooit doe. Teruggegaan in mijn blog en wel naar 31/12 van 2020. En helaas moet ik constateren, dat een jaar voorbij is gegaan en weinig tot niets is veranderd. Behalve dat het virus in versie zoveel de mensheid nog steeds in z'n ban houdt, ben ik persoonlijk ook niks opgeschoten. Dezelfde blokken hangen nog steeds aan mijn been. Deels mee bezig geweest voor de rest vooral voor me uit geschoven. Niet best.

 

 Maar ook naast de lange lijnen is weinig dat voor herinnering in aanmerking komt. 2020 was niet veel maar 2021 is stukken kloteriger geweest. Weer niet alleen qua virus maar ook voor mezelf. Een jaar dat wat mij betreft buiten de boeken mag blijven dan wel in de zwarte bladzijden terecht mag komen. Helaas is vergeten dan geen garantie. Slechte ervaringen blijven vaak langer hangen dan de goede.

 Voornemens voor 2022? Ik ga ze niet maken. De ton zit nog steeds te vol. Ik hoef maar te grabbelen.

Donker

 Vanochtend had ik ff het idee, dat het donkerder was dan de dagen ervoor. Wat gezien het feit, dat we 21/12 gepasseerd zijn, raar zou zijn. De oorzaak schoot me bijna tegelijkertijd te binnen. De sneeuw is gisteren geheel verdwenen en daarmee ook de weerkaatsing van het weinige licht dat er nu om een uur of zeven 's ochtends is. 

 

 Maar een koffie genomen voor ik met de honden aan de wandel ben gegaan. Behalve geen sneeuw meer regende het ook. Niet veel maar genoeg om er buiten weer een klef plakkende modderzooi van te maken. Beter dus om te kunnen zien, waar ik mijn voeten neerzet. Duurt iets meer dan een half uur voordat de dag kleur krijgt.

Afwijkend

  Dat was dat. Wat is de zin van een tweede kerstdag? Geboren wordt er maar eenmaal tenslotte. Dat dan wel ieder jaar weer, maar toch, waarom die tweede dag? Heb me dat nooit afgevraagd. Om bij te komen dan wel de gemaakte rommel op te ruimen, voordat weer aan de slag gegaan moet worden? Het zal ooit wel een reden gehad hebben. De hele Kerst heeft tegenwoordig in feite nauwelijks nog bestaansrecht gezien vanuit de oorspronkelijke gedachte. Commercieel is het duidelijk maar eigenlijk niks meer of minder dan zoiets als Valentijnsdag.

 En waarom heb ik me zo op het maken van die maaltijd gestort? Zou elke willekeurige dag kunnen of op z'n minst elk zondag. Toen ik de koelkasten vanochtend opende, schoot even door me heen "Wat moet ik met al dat eten?". O&N komt er natuurlijk nog aan. Een moment waar de zin me minder van ontgaat dan bij Kerst. Ook als je er wat langer bij stil staat.

 Koken hoeft vandaag in elk geval niet. Alles is klaar. Gisteren was er genoeg voor 4 tot 6 personen. En dan is er nog iets van wat we aangedragen kregen en niet in de diepvriezer kon. Zelfs de afwas valt verhoudingsgewijs mee. Een hoop glaswerk. Misschien is dat de zin van Kerst? Dat weer een keer al dat overbodige, laat ik zeggen extra servies, bestek en glaswerk uit de kast komt.

Intermezzo

 Een kleine dier-gerelateerde onderbreking. Ik de honden, Mariana de koeien en de kippen. Aansluitend gaat het verder met de kaas, toetje en koffie. Dan zijn we ruimschoots bedrijp volgens mij. Ik zal niet weer beginnen over het feit, dat het me vroeger beter afging, maar het is wel zo. Van zeven uur 's avonds tot vijf uur 's ochtends .... daar verbleekt deze middag bij. Het is er niet minder gezellig om en daar gaat het om, toch? Bovendien is met vroeg in bed duiken niks mis.

 Ik neem er nog een en maak de kaasborden vast klaar voor het moment dat Mariana terugkeert van 24.

Soepeltjes

 Een perfecte start van het kerstmaal. Volgens mij zelden of nooit zo opgeruimd en voorbereid aan een uitgebreide maaltijd kunnen beginnen. Tè perfect, zou ik haast zeggen. Wat geen uitdaging aan het adres van de omstandigheden is. Laten zij het ook bij een rustige en prettige Kerst houden en zich verder niet tegen mij en mijn leven aanbemoeien. Doe dat maar volgend jaar en ook liever dan niet, tenzij het in mijn voordeel is.

 

 Zometeen uit de startblokken met een vers getrokken kippensoep met griesballen, een lokale specialiteit, dan gerookte steur met witlof en peer, gevolgd door twee soort pâté van eend met een pasta van druiven en verse sla, dan ree in een pittig zoete saus met rode kool en gekookte aardappelen uit eigen tuin, waarna een assortiment kaas, dan tiramisu en ter afsluiting, als we zover komen, koffie mèt en een greep in de schotel met bonbons.

 Pofta buna!! Craciun fericit.

Reislust

 Allez, laten we de dag een bijzonder tintje geven en een (lokale) cognac bij de koffie nemen. Het herinnert aan een van de vele bezoekjes aan Parijs in vergane tijden. Heb inmiddels met regelmaat last van of hoe je dat ook moet noemen, dat reizen geen vrijheid meer is en het ter andere plekke niet veel beter, en vaak erger is qua beperkingen van het dagelijkse leven dan hier op/in het dorp. Even je neus in andere luchten steken heeft niks van het plezier dat ooit vanzelfsprekend was. Nou ja, ooit, meer kort geleden.

 Wat niet is, is niet en als je niet beter weet, maakt het weinig uit. Maar we weten beter, hebben van de verboden (?) vruchten geproefd en die smaken, naar bekend is, altijd naar meer. Dat we door eigen stommiteit St. Petersburg zijn misgelopen krijgt een steeds wranger wordende nasmaak. Even naar Nederland heeft met testen, coronapaspoorten en mogelijke quarantaine op heen of terugweg meer weg van een hindernisbaan dan een uitje. Y's graf zal er niet op vooruit zijn gegaan, ook al valt basale verzorging onder het onderhoud van het kerkhof.

 Tja, en dan Parijs. In z'n algemeenheid maar ook de tijd van het heen en weer vliegen naar Roemenië krijgt inmiddels sentimenteel nostalgische trekjes. Nog een keert in Beauvais. In het Ibis met z'n prefab kamers of naar de Italiaan aan de overkant. Drentelen in de veel te kleine vertrekhal. De ademhalingsoefeningen voor en na het instappen/boarden.

 En dan Korcula niet vergeten, of Rome en zeker ook Barcelona. Ach, het zal vast niet alleen aan de reisbeperkingen liggen. Ik word gewoon oud.

Mislukt

 Kerst,+8, met het weer van een druilerige Pasen. Verslapen of uitgeslapen, het is wat je wilt. Pas na achten sloeg ik mijn oogleden op. Een schoon lijf in een schoon bed slaapt nu eenmaal beter. Nu zien dat we de puntjes op de kerstsfeer krijgen gezet. De laatste rond slingerende 'rommel' uit de weg ruimen.en dan .... afwassen en koken.

 

 Waar is die kerstsfeer als jezelf voor alles moet zorgen? Niemand die de ontbijttafeel heeft gedekt. Geen verse broodjes. Geen kerststol. Geen champagne bij het ontbijt. Dat de geluidsinstallatie van de kerk kerstliederen -neem ik aan- over het dorp uit blèrt is geen positieve bijdrage aan het hinkende geheel. Waar is potverdomme die -20º en die halve meter sneeuw? In de sneeuw dollende honden en voorbij rennende reeën of herten. Geen ene beer of een paar huilende wolven, enkel een platgereden vos midden op de weg.

 Was leuk geweest als ETS2 seizoenen kende, dan kon ik nu achter het stuur kruipen en slippend en slingerend van de digitale sneeuw genieten. Australië zou niks voor mij zijn. Met Kerst aan het strand in de zon.

Gulheid ...

 Van -14 naar +4 in twee dagen tijd. Het weer maakt er een potje van. Niks witte Kerst. Groen en modderig. Veel te doen is er buitenshuis toch niet met al die virusgerelateerde beperkingen. Een sneeuwwandeling met de honden was aardig geweest. Misschien komt die nog. De ècht koude mndn moeten nog beginnen.

 Sneeuw of geen sneeuw de Kerst kan van start, is in feite al begonnen al vond Mariana, dat het ook vanavond nog vasten was mbt vlees. De hele dag met mijn snufferd boven de bereiding van vleesgebonden gerechten gehangen maar 's avonds aan de veggies. Zelfs geen kaas, want vrijdag. Dan worden de teugels qua vasten ff een tikkeltje strakker getrokken. Ach, je gaat er niet dood van.

 De tiramisu staat op te stijven, de reeragout te verweken cq mals te worden en de soep bij te komen van 24 uur sudderen. Ondertussen het aanrecht schoongehouden, diepvriesporties ingedeeld en al wat snijwerk voor morgen gedaan. En dan krijg je van vrienden een hele (originele & zelfgemaakte) kerstmaaltijd in je maag gesplitst, alsof we anders zonder zouden zitten. Dezelfde kippensoep maar zonder griesballen, salad de boeuf (= koude schotel) en sarmale, van die gevulde koolrolletjes. Ik heb nieteens ruimte in de koelkasten om het weg te zetten en krap an plek in de diepvriezer om het verder te vergeten. Peuter die mensen, haar met name dan, maar eens aan het verstand, dat we zelf meer dan genoeg hebben (en compleet andere ideeën qua invulling van het menu).

Pro-actief

 De voorbereidingen voor het kerstmaal opstarten. Soep, vlees en toetje als eersten, dan kunnen daar de smaken lekker goed doortrekken. Verder kan het een en andere aan voorbereidend snijwerk en zo gebeuren. Natuurlijk ook het boodschappen doen niet vergeten. En last but not least de laatste hand leggen aan het kerstklaar maken van het huis. D'r is hier en daar nog wel wat op te ruimen.

 Gelukkig een rustigere nacht achter de rug. Voelt stukken minder gesloopt aan dan gisterochtend. Enige minpuntje is het wachten op Prada. Ik moet daar iets afdoendens op weten te verzinnen dat sympathieker is dan haar aan de lijn houden. De rest van het beestenspul is maar wat blij om binnen te liggen. Allez, aan den slag!

Serieus

  Ze zijn er weer. Nee, niet de zomerkoninkjes. De wanen, hallucinaties en het idee de drempel naar de dood over te gaan. Na een aantal kleine aanzetten in de afgelopen weken, waar ik geen aandacht aan hebt besteed, want achterhaald tenslotte, was het afgelopen nacht raak op een manier, die ik een ander niet zou toewensen. 

 

 Het overrompelde me. Ik schoot rechtop. probeerde me te oriënteren. Hemel of hel? Het hart ging razend tekeer. Het lijf schudde, maar niet van het lachen. Verkrampt. Opgestaan en rammelend en razend door het huis gelopen. Rust gaf dat nauwelijks. Paniekaanval? Zou kunnen? Een reprise om te zien of het nog kon? Het slaat helemaal nergens op. Was er niet minder heftig om. Een klap van de defi? Niet onmogelijk. Dat zal bij de volgende controle moeten blijken, maar ws acht ik het niet. Nachtmerrie? Dan zou ik me minimaal iets moeten kunnen herinneren. Dat is niet het geval.

 En zoals altijd weer gebeurde het rond middernacht. Een eerste aanzet voor twaalven, de klap erna. Misschien is dat nog het meest typische aan het hele gebeuren. Wat is dat met dat middernachtelijk uur?

Bedrijp

 Hoppa, ff de knop om en zien dat ik de bijdrage aan het blog niet weer laat versloffen. Ws gaat het vanavond helemaal niet tot niet helemaal lukken. Moe. Voldaan. De noodzaak van de avondronde voor de honden is de enige reden, die me uit bed houdt. Maar elf uur gaat het niet worden.

 Normale tijd op na een onrustige nacht. Niks bijzonders. Vrij snel echter in de benen en dat -alles inclusief- tot bij achten vanavond volgehouden. Daarna zakte de boel in rap tempo in elkaar. Alsof ik opleggers heb lopen laden en lossen ipv een aantal winkelwagens in de auto geladen te hebben. Afgezien van wat alledaagsheden zouden we het tot begin januari moeten kunnen uitzingen. Het meeste 'vers', dwz met voldoende rek in de houdbaarheid en wat meer apart spul uit de vriezer. Ik had gelukkig aan de koelbox gedacht.

 Voor mijn gevoel aardig op de hoeveelheden gelet. Niet zozeer per produkt maar meer gezien per gang in het kader van het feestdiner. Dat we van de soep uiteindelijk echt bij de koffie met cognac aankomen en niet ergens onderweg stranden.

Inslaan

 "Hup, aan de slag met de kerstinkopen voor de innerlijke mens." Verder ben ik vanochtend niet gekomen. Hoewel op normale tijd opgestaan verstoort de geplande inkoopstrip het normale ochtendritme. Minder feitelijk dan tussen mijn oren. Mariana, die iets moest met haar beesten in 24, loopt me dan in feite in de weg, hindert me bij de koffiemachine en laat me voor mijn gevoel wachten, terwijl dat helemaal niet het geval is. Het ging al voor negenen richting Sibiu. Zelden zo vroeg geweest.

 Met een tweetal globale menu's op een kladje in mijn hoofd, begonnen in Kaufland. Dat was mn voor de groente en meer algemene boodschappen. Vervolgens naar de Metro voor speciale dranken, wild en vis. Het leek daar wel oorlog geweest zo rommelig en overal lege schappen. Deels kunnen slagen. Volgende halte was Mega Image voor de extra's, de room op de taart.

 Behalve wat de vis betreft redelijk kunnen slagen. Wat vers was (Metro), had over het algemeen een houdbaarheid tot morgen, maar misschien, bedacht ik me achteraf, heb ik dat verkeerd begrepen. Als ik gezien had, waar ik naar zocht, had ik mischien doorgevraagd, maar het aanbod bevatte niet wat ik wilde hebben. Het maar bij diepvries venusschelpen en coquilles gehouden en gerookte zalm en gerookte steur. Me verder niet tot Champagne laten verleiden. Het bij een goedogende Prosecco gehouden, maar misschien kom ik daar nog van terug.

Geklungel

 Na er weken geleden al over gedacht te hebben, vandaag tot een onlinebestelling besloten, die ik morgen kan afhalen. 'Click & Collect' noem je dat, geloof ik. In alle voorzichtigheid met voortdurend dubbel checken van wat ik gedaan heb, door de website van Hornbach gestuind. Hondenvoer was het belangrijkste. Daarna kattenbakspul, want wat ik nu zo hier en daar uit de schappen trek, maakt me niet enthousiast. Hebben we direct het zwaarste deel gehad. Nog iets met zaaigrond, kweekbakjes en een nieuw mop om de vloeren een natte beurt te geven. Heb er in de voor ons toegankelijk supers naar gezocht maar niet kunnen vinden.

 Digitale winkelwagen gevuld en stap voor stap door de administatieve noodzakelijkheden geklik. Alles zonder problemen tot het op betalen aankwam. Ff vergeten, dat de tweetrapsbeveiliging van de lokale bank via SMS gaat en dat meestal niet werkt in Coves. Of beter, je moet op de juiste plekken staan om het netwerk te treffen en ons huis is dat niet. Die kaart viel af.

 Enige overblijvende alternatief was de creditkaart. Weer een berg andere getallen invoeren. Bij de geldigheidsduur bleek de kaart verlopen. Klopt! Shit. Ik heb een nwe gekregen, maar ........ waar is die? Na enige zoeken gevonden, maar nog steeds onbruikbaar want niet geactiveerd. Je zou in een winkel aan de kassa staan ....

 Na activeren via het internet, werd me gegarandeerd door een mededeling, dat ik het ding direct kon gebruiken. Dat bleek niet te kloppen. Na een viertal pogingen en iets van 2,5 uur later lukte het eindelijk om mijn bestelling af te rekenen. Nu benieuwd hoe dat morgen afgehandeld wordt.

Afronding?

 Nooit zo bezig geweest met het verschil tussen de feitelijke en de gevoelstemperatuur, maar potverdomme wat is die wind onaangenaam. Het is ondertussen weer wit en met de weersvooruitzichten van -5 tot -11 zou dat best nog weleens tot na de Kerst zo kunnen blijven. Het zijn maar 2 of 3 cm, 20 of 30 zou mooier zijn geweest.

 De beide pups, die inmiddels tweemaal zo groot zijn als toen ze onder de poort door zijn geschoven, zouden grotendeels verdwijnen in 30 cm sneeuw. Leuke drollen. Helaas heeft zich nog geen gegadigde voor de beestjes gemeld. Zitten we straks met twee honden meer opgescheept en komt het verzorgingstotaal op negen. En gezien hun harder dan de rest groeiende poten blijven het ook niet echt kleintjes.

 Zorg voor later. Vandaag wordt het afzien bij het buiten ophangen van de kerstverlichting. Gelukkig kan ik snel naar binnen als het nodig is. Mn mijn vingers zullen het nodig hebben. Mijn zwakke plek bij koude.

Controleren

 Mariana naar Sibiu. Foto's van haar wrevelkolom. Van de hopelijk al zo goed als genezen barst in een wervel. Afspraak 09:00. Aan de beurt 10:45. Ze had ruim een uur langer in haar geliefde bed kunnen liggen. Maar soit. Om twaalf uur de natuurlijke kleuren bij de kapper camoufleren, dus ff tijd voor andere zaken zoals winkelen.

 Zonder 'certificatului verde', zonder negatief testresultaat meerdere winkels in- en uitgelopen. En dan hebben we het niet over de supermarkt of farmacie. Niemand die haar controleerde of aansprak. Misschien is wat gewijzigd in de regels. Voor het winkelcentrum, net gecontroleerd, geldt het wel nog en ook bij de Kerstmarkt stonden mannetjes te controlerenn (zei ze), terwijl er op maandagochtend hooguit een kip en een halve paardekop zal rondlopen.

 Ook de kapper is volgens mij 'illegaal' maar was geen probleem. Als dat niet zo was geweest en dat nog weken had gegolden, dat was Mariana een grijs duifje geweest. Het lijkt haar een gruwel. Ach, ik zou niet aan regelmatig verven moeten denken. En bovendien valt er bij mij niet zoveel meer te verven.

Bedrijvigheid

 Prettige dag. Afgezien van het water geven aan de koeien mijn dag helemaal zelf in kunnen delen. Heerlijk het grootste deel van de dag alleen thuis. Tig verschillende dingen gedaan. De kerstdeco lijkt een gebed zonder einde. Als ik iets geregeld heb, komt er weer iets anders bij. Vandaag het een en ander gedaan, een beetje tussen mijn bedrijven door, maar we zijn er nog niet. Als er niet weer iets uit de dozen komt, waar ik alsnog iets mee moet, zou de punt morgen gezet kunnen worden. Maar goed, dat denk ik inmiddels al een week, volgens mij.

 De dag is voorbij. Ik kan nu met een gerust hart in mijn cabine stappen. Niet dat ik daar vandaag niet al in gezeten heb, maar dat was dan steeds met een knagend schuldgevoel. Spijbelen! Ik heb het als schoolgaande nooit gedaan. Zelfs niet op de universiteit. Nu heb ik daar minder moeite mee.

Kerstmannen

 ETS2 heeft me weer helemaal te pakken. Het begon er de laatste dagen al op te lijken. Maar met de kerstcadeaubezorgactie was het vlot bekeken. Hoe en wat beperkt zich wat mij betreft tot het afleveren van speciaal daarvoor beschilderde opleggers, die dan vol met cadeau's zitten. Alles virtueel, digitaal. Vier weken de tijd om de eigen bijdrage van minimaal 15 ritten, om in aanmerking te komen voor cabine-accessoires, digitaal wederom, uit te voeren.

 Vreemd genoeg heb ik dan de neiging om die 15 ritten zo snel mogelijk af te handelen, zonder dat ik van zinnes ben om meer dan die minimale bijdrage te leveren. Een hoop spelers denken daar ws anders over. En een hoop zijn het. De afleveringen tellen per stad. Duizend levert iets op, dat snap ik verder niet en max is 10x die hoeveelheid. Nu na twee dagen zijn er dus al steden die aan hun maximum zitten, mn in Duitsland. Dat zijn dan 10.000 afleveringen cq ritten geweest. Ga d'r maar aan staan.

Struktureel

 Het schiet niet op met de kerstdecoratie. Vanmiddag wel gelukkig de timer gevonden. Dus behalve ikzelf staat niks meer het afronden in de weg. Het ding zat na veel gezoek natuurlijk in een kerstspullendoos. Eentje die helemaal niks met de lichtjes of iets anders elektrisch van doen had. Tja, ik heb de dozen niet gevuld .... Logica, iets waar Mariana geen last van heeft. Daar zal ik het bij laten.

Gemis

 Oeps. Wordt dit een jaarlijks terugkerend fenomeen? Waar is de timer? Zonder timer geen lichtjes. Geen zin in gedoe met insteken en uittrekken van stekkers afhankelijk van het moment van de dag/nacht. Nu ook geen zin in zoeken. Dat zien we morgen weer. Zo schuift de punt achter het decoreren weer een dag door.

 

 Wat heb ik me afgelopen jaar bij het opruimen van de kerstzooi bedacht mbt timer? Wat leek me een zinnigere opbergplek dan de doos met de kerstverlichting? D'r rinkelt absoluut geen bel. Nergens. In de verste verte niet. Meer dan een blik in het gereedschapshok werpen, weet ik niet te bedenken. Maar wat zou het ding daar moeten zoeken?

 Zonde als ie defintief is verdwenen. Kun je met sokken en wasmachines ook hebben. Het is zo'n simpele vnl. mechanische timer. Geen printplaatje, geen batterijen. Mocht ie niet willen is een beetje olie voldoen voor het soepel wegtikken van de tijd.

Ontruimd

 Zo, een aardige klus geklaard. Ff pauze. De rommelhoek van het aanrecht is min of meer in oude staat hersteld. Iets van een halve vierkante meter ruimte terug veroverd. Nu nog zien waar ik met het uit de weg geruimde spul naar toe ga. De stoelendans opzoek naar een definitieve(re) plek. Nu staat het gewoon ergens anders in de weg. Maaaaar het venster is met Kerst gevuld.

 

 Mijn venstertaakje zit er bijna op. Enkel de drie ramen in het gastenhuis nog, maar vergeleken met de keuken is dat peanuts. Aansluitend de lichtjes en dan de ballen in de perenboom. Zal de pauze niet te lang laten duren.

Ombuigen

 Gisteren kon de dag twee kanten op maar heeft niet gekozen. Zien dat we dat een beetje sturen vandaag. Geen zin om tot aan de Kerst met decoreren bezig te zijn. Maar als ik dan naar die hoek kijk waar het laatste te vullen venster zit, ontsnapt me als vanzelf een zucht. Niet al te diep, maar voldoende om de moed richting schoenen te laten neigen. Ff doorbijten is onoverkomelijk.

Opvullen

 Zo'n afspraak in Sibiu of net er buiten kost gauw een dagdeel. Nog ff de supermarkt ingedoken om alvast wat niet-bederfelijke waar voor de feestdagen in te slaan en het was aan de late kant van de lunch voor ik terug thuis ter plekke was. Lunch, beetje nahangen en de dag is in feite weer voorbij. De daglichte dag. Kwam me goed uit vandaag. Geen zin in het vullen van dubbele vensters met invensterige vensterbank. Eigenlijk helemaal nergens zin in zonder dat dat een foute weerslag heeft op mijn stemming.

 Zou ik nog in Utrecht vertoeven èn geen coronabeperkingen bestaan, was dit ongetwijfeld een moment geweest om de kroeg in te duiken. Gewoon iets en toch eigenlijk niets doen. Tijdspassering. Dagvulling. Zo dadelijk in mijn truck kruipen? Weet niet. Ik zie wel. Ik laat de mogelijkheden tot me komen.

Kletsnat

 Het is gewoon kleffe kliederzooi. Als we het daarvan moeten hebben, kunnen we de witte Kerst op onze buik schrijven. Vanmorgen in alle vroegte was het overal mooi wit en had ik geen zaklamp nodig bij het uitlaten van de honden. Inmiddels is het 'matsch' wat er ligt, ook op de velden. Soppen in een waterige gelei-massa.

 De weg in het dorp was voor zevenen (al) vrij gemaakt. D'r was nog een kleine aarzeling maar de afspraak in Sibiu door laten gaan. Met mijn zomerbanden, waarop het profiel enig voorstellingsvermogen vereist, was het in feite niet verantwoord. Maar ik scheur nauwelijks meer tegenwoordig, dus zonder problemen aangekomen. Iets wat mensen op drie plekken langs de route niet is gelukt. Blikschade en gebagger in de greppel. Zeker ook geen winterbanden.

Witten

 Dat van die grijstinten is aan het verdwijnen. Buiten is het Kerst. De eerste centimeters zijn binnen. En het komt met bakken naar beneden. Zeg je dat ook van sneeuw? Als dat zo doorgaat ligt er morgenvroeg een aardig pakket. Net als ik een afspraak in Sibiu heb en nog steeds die winterbanden niet op de auto heb laten monteren.

 Het ziet prachtig uit. In zoverre je dat laat op de avond door het keukenraam kunt vaststellen. Het geeft een prettige kriebel, een goed gevoel. Schijnt het toch nog winter te worden en heel stiekem hoop ik dan natuurlijk op een witte Kerst. Wat qua temperatuur moet kunnen. Die zakt de komende dagen onder het nulpunt en komt er ook overdag niet bovenuit.

 

 De voorspellingen gaan tegen het einde van het jaar zelfs voorbij de -10º C. En in Coves circuleert het gerucht dat januari een extreem koude mnd gaat worden. Dat zal ik voorlopig maar met een korreltje zout nemen. En wat is extreem? -20º C? Dat zou eerder normaal zijn.

Korten

 Het zijn korte dagen. De ochtend probeer ik te houden wat ie was en loop daardoor de ochtendronde deels in iets tussen donker en schemer. De middag houdt het inmiddels om 16:30 voor gezien. Geen zin om tweemaal in het halfdonker door de weilanden te struinen. Zeker nu het nog steeds niet vriest en de modderkluiten zich vrijelijk onder de zolen kleven. Molshopen en grasvlakten zijn nog net van elkaar te onderscheiden. Wat daar tussen figureert is een grijze massa in vele tinten, meer dan 50.

 

 Door een verlate lunch is de kerstdecoratie nog niet wat het zijn moet. Weer een raam erbij, dat wel. Weer ruimte weten te creëren. Voor de meest hopeloze hoek van het aanrecht ontbrak de tijd. Ruimen kan natuurlijk wel als het buiten donker is. Het lappen van de ramen zit er dan niet in. Dus alles maar tot morgen of het weekeinde gelaten.

 Die laatste hoek is een regelrechte uitdaging, mocht ik er na afloop van het versieren van het venster meer ruimte willen overhouden, dan er nu is. Ruimte èn overzicht. Het is de voorraadshoek en ik moet daarbij steeds terugvallen op mijn geheugen. Te zien is niet veel, wat wel de bedoeling was, omdat alles in potten zit en voor elkaar is neergezet. Helemaal vooraan staan dan de weesjes, zoals de sapcentrifuge, vaak van groter formaat dan de potten en ontnemen me het laatste restje overzicht. Dat moet anders en in het slechtste geval andersom.

Verderop

 Half december gepasseerd en de score van november achter ons gelaten. Een onmiskenbaar teken, dat het beter gaat. In totaal eindigen we dit jaar ergens tussen 2015 en 2016. Denk niet, dat dat iets te maken heeft met slechter gaan dan de afgelopen vier jaar. Gewoon het 'meer, meer, meer' losgelaten. Ik blog tenslotte momenten uit mijn leven en leef niet mijn blog. Waar het de laatste jaren wel op begon te lijken. 

 

 Benieuwd wat 2022 gaat doen. Voornemens zal ik het niet noemen, maar op plannen zit ik wel te broeden. De meeste te voor de hand liggend om op te noemen. Zelfs de extra's zijn eerder oude koeien dan frisse ideeën. Zou wel prettig zijn als het er eindelijk eens van zou komen.

 Naast de persoonlijke beslommeringen is d'r ook het algemene gedoe en de weg die daarin gevonden gaat/moet gaan worden. Wordt het mondkapje een vanzelfsprekendheid? Krijgen we een tweedeling in de maatschappij? Raken elektronische toegangssleutels ingeburgerd? Kan er ooit nog eens gereisd worden zonder restricties? Eigenlijk zijn dat belangrijkere punten voor de nabije toekomst, dan het feit of die kas er dit jaar nu wel van komt.

Advent's

 Verder met het vullen van de vensters. Misschien waren gewone, weliswaar 3-dubbele vensters achteraf slimmer geweest ipv die originele vensters met tussenruimte. Zou me nu 2, misschien wel drie dagen werk besparen. Maar ach, keuzes hebben consequenties, waarbij je weer de keus hebt om te te dragen of niet.

 

 Niet lullen, maar doen. Aanrecht vrijmaken. Vensterbanken idem dito. Dooie vliegen opzuigen. Stof verwijderen. Ramen (enkel de binnenkant!) lappen. Decoraties ophangen en neerzetten. En tenslotte alles, liefst minder weer een plekje geven. Over zes weken de reprise bij het weghalen.

Aanleiding

 De kerstsfeer krijgt vorm en de keuken wordt en passent een stuk leger en schoner. De diepere zin van Kerst vieren.

Mechanismen

 Als alles/het leven op rolletjes loopt heeft het systeem, structuur, ritme, volgorden. Dan hoef je over een hoop doe-dingen niet na te denken. Die doe je gewoon. Haast automatisch in een vlottend stramien. Je vergeet niks, grijpt niet mis, niks behoeft een tweede poging of meer. Het is het HB-verhaal met dien verstande, dat je het zelf doet en het niet voor je wordt gedaan.

 

 Gaat het minder, dan stokt het systeem. Dan moet je nadenken, volgordes zoeken dan wel bedenken. Je grijpt verkeerd, vergeet, aarzelt kortom het loopt niet. Soms voor geen meter, soms is het minder erg maar toch vervelend. Alsof je ineens moet bedenken wanneer je adem moet halen.

 Op dit moment/meestal wisselen die uitersten zich af met alle tussenliggende gradaties vandien. Met de aangename verbazing als alles haast vanzelf gaat tot en met de ergernis over het gehakketak om iets gedaan te krijgen. Van in de benen en de draad alweer kwijt zijn voor je 'm oppakt t/m niet vooruit te branden te zijn en gaandeweg merken dat het allemaal wel meevalt. Laat ik dat laatste voor vandaag hopen.

Opwelling

 Weer ff gevallen voor de charmes van het Europese wegennet en de afgelopen dagen uren vertoeft in de cabine van mijn Volvo truck. Het leek wel twee jaar geleden, maar dan zonder de nachtelijke uren. Is het twee jaar geleden, dat ik de eerste kilometers in de digitale wereld heb gereden? Volgens mij wel. Maar drie zou me ook niet verbazen. Ik hou de tijd nauwelijks bij.

 Er was een doel: 80% van het wegennet en alles wat daar bijhoort bereden te hebben. Dat is niet gelukt maar met iets meer dan 79% zit ik aardig in de richting. Het restant zal ff duren. De liefde lijkt weer af te koelen. Er zijn nog wel enige trajecten te vinden, waar het precentage met tienden en hondersten kan worden opgevoerd. Die liggen echter ver uit elkaar en het zijn maar steeds korte stukjes.

 Bij toekomstige sessies wordt het een kwestie van tankstations scoren en rust-/parkeerplekken, bedrijfsterreinen, te koop staande garages, doodlopende/niet doorgaande wegen en klaverbladen en andere ongelijkvloersheden. Vergeet ik iets? Zal wel, maar met voorafgaande opsomming moet ik ruim boven de 80 uitkomen. Een hels kwarwei. Vooral omdat het een niet zo overzichtelijke bezigheid is als het aftikken van bereden wegen.

Thuiskomst

 Redelijkerwijs terug van weggeweest. Heeft bijna twee mndn geduurd, maar dan heb je ook wat je al had. Nu de inspiratie bij het koken nog en dan zijn de wintermndn goed te doen. Dan mogen de extra's om aandacht strijden. Geen garantie trouwens dat ze die krijgen.

Verwarming?

 Nat. Nauwelijks koud te noemen. Half december. Meer begin herfst dan op de drempel van de winter. Geen sneeuw is niet raar vergeleken met de afgelopen jaren, hoewel er meestal al wel een witte wereld was geweest in oktober of november. De temperatuur is voor mijn gevoel alles behalve normaal. Mijn normaal. Het normaal sinds 2015 toen ik deze kant op ben gegaan. De -10º zijn we dit jaar nog niet gepasseerd. Zitten alweer dagen boven ipv onder de nul, ook 's nachts.

 Koren op de molen van de klimaatadepten. Maar het klimaat is permanent aan veranderingen onderhevig. Het zou hooguit kunnen, dat de activiteiten van de mens de functie van katalysator vervullen. Dat kan, maar dat kan een stevige eruptie van een vulkaan ook. Zoals de recente uitbarsting op het eiland Java. Zoiets en dan net als op La Palma 3 mndn of meer doorgaan. Nou, dan is de opwarming van de aarde direct van de baan en staan de Scandinavische gletsers rap tot aan Nederlandse voordeuren.

Afdanken

 Nog twee weken en het is Kerst. het leeft nog niet. Nog een week erbij en het is 2022. Kan 2021 op de schroothoop. En met recht. Weinig bewarens waard. Een jaar om uit de boeken te schrijven. Was 2020 al niet veel. Dit jaar was het nog stukken minder. Kan nauwelijks slechter zou ik zeggen. Betekent dat, dat we het komende jaar de goede kant op gaan? Ik ga de omstandigheden cq het noodlot niet uitdagen en een voorschot nemen op iets wat nog verborgen ligt in de toekomst. Maar je zou het bijna zeggen, niet dan?

 Het begin zal na de feestdagen het opkweken van de tomaten- en peperplanten zijn. Zien of we daar dit jaar iets van bakken. Temperatuur, licht, grondsoort en verpotten. Dat is het kwartet dat op de juiste manier gecombineerd moet worden. En dan daarna, gelukt of mislukt, die opkweekbak een andere plaats zien te geven. Het ding heeft nu bijna een jaar op de tafel naast de Pc gestaan. Niet het mooiste zicht.

 Dingen blijven hier sowieso makkelijk staan of liggen waar ze het laatste zijn gebruikt of gewoon ooit zijn neergelegd. Heb bijv. nog een bakje mascarpone in de koelkast staan, dat vorig jaar Kerst teveel was. Ongebruikt. Afgesloten. Moet het 'ns openen. Ben benieuwd wat en hoe het daar binnenin uitziet. Er moet al bijna iets van nw leven in ontstaan zijn.

Duaal

 Hoe voelt aan om vanochtend als wereldkampioen wakker te worden? Katerig? Vanwege de slechte champagne, die meer bedoeld is om te sproeien dan te drinken? Een jaartje mag je van de titel genieten. Ergens in maart of zo begint het gezaagd alweer aan de poten van je stoel. De wedstrijden op zich, het rijden moet/zal belangrijker zijn. Van zo'n kampioenschap ga je ws niet wakker liggen.

 

 Is de bezigheid dan belangrijker dan het resultaat? De weg van groter belang dan de aankomst? De eeuwige discussie. Zoiets als de kip en het ei. Gaat Hamilton nog door als Mercedes hem niet meer een achste kampioenschap kan bezorgen? Waarom rijdt een ex-kampioen als Vettel nog bij een team dat gegarandeerd geen kampioenschap waar zal kunnen maken? Een beetje veel F1 maar dat komt ff zo uit.

 

 Hoe zit het bij mezelf? Niet eenduidig. Bij de moestuin is het zeker weten de weg die telt, het bezig zijn. Bij de kas is het echter het doel, het resultaat wat het zwaarste weegt. Zit er iets overkoepelends in? Als je het leven neemt,  zal het niet het doel, de dood zijn maar de weg, het onderwijl verwijlen zijn wat telt. Lijkt me zo tenminste. Afgezien van die paar treinspringers, pillenslikkers of flatduikers.

Kift

 Een dag in het teken van de autoracerij. Het zat er wel in. Het gebeuren volgen of niet volgen maakte geen verschil. Het is een combi geworden met af en toe een blik op de F1. Slechte start, dubieuze beslissingen en een concurrent die gewoonweg een snellere auto had. Het nodigde niet uit om er met mijn neus voor te gaan zitten. Tot in de slotfase ineens alles de andere kant op leek te vallen. En niet alleen leek. Na een hele wedstrijd achter de feiten aan gereden te zijn, kon in de laatste ronde (!) dank keuzes en beslissingen de koploper voorbij gestreeft worden, was het kampioenschap een feit en de favoriet onttroond. Bingo! 

 Nederland door het dolle heen totdat het verliezende team een slechte verliezer bleek en protesten indienden. Uitbundig gefêteerd en dan misschien een plaats terug gezet worden en ook het kampioenschap mislopen? Eerlijk gezegd zou dat nergens opslaan. De protesten zijn afgewezen. Dat ze ingediend werden in de situatie dat de winnaar van de wedstrijd zich ook wereldkampioen mocht noemen getuigd niet van de juiste wedstrijdmentaliteit. Zag iemand z'n bonus verdampen?

 Nu blijkt beroep mogelijk te zijn, in wat een lange procedure schijnt. De verliezer overweegt het. Stel dat dat team het beroep wint, wat dan? Dan wordt de verliezer van vandaag ergens lopende het volgende seizoen alsnog tot winnaar en mn dan wereldkampioen uitgeroepen? Ik zou me kapot schamen.

Kampioenschap

 Gaat Verstappen het maken vandaag? Als je de berichtgevingen mag geloven, zit het grootste deel van de Nederlanders vanmiddag aan de buis gekluisterd. Wat ga ik doen? Ga ik het volgen of wacht ik de uitslag af. Het kan een hoop kanten op. Een slechte start, foute strategie, slecht bandenmanagement, een schuiver, een crash, een botsing of gewoon, wat dit jaar al vaker gebeurd is, verliezen van de lange adem van Hamilton's mercedes en in de laatste rondes alsnog ingehaald worden.

 Volgen of afwachten hebben beide zo hun voors en tegens. Het is net zo frustrerend als Verstappen er in de eerste bocht al uitligt of in de laatste paar rondes ingehaald wordt. Volg je het, dan is het in het eerste geval direct bekeken. Geen illusies meer te maken. In het tweede geval zit je de race in feite voor nop uit. Volg je het niet, hou je bij de eerste mogelijkheid een uur of anderhalf uur lang hoop, die in feite in de eerste seconden al is vervlogen. Bij de tweede mogelijkheid zit je qua afwachten aan de betere kant.

 Ik zie wel. Ben blij, dat ik niet in zijn plaats achter het stuur moet kruipen. Die stalen zenuwen bij hoge snelheden zou nog gaan, maar het bedwingen van die zenuwen in aanloop naar de start is een ander verhaal. Maar goed, dat zou bij ieder andere cruciale wedstrijd niet anders zijn.

 Update: Verstappen heeft -op wonderlijke wijze- gewonnen al gunt Mercedes hem dat niet. Kunnen verliezen is blijkbaar niet iedereen gegeven.

Leergang

 Lekker. Kotsende honden. Waarom zoveel door je strot naar binnen douwen, dat het uren later voor een groot deel weer d'ruit moet? Zou misschien een aardige zijn tijdens mijn koekjesperioden. Nu ben ik goed 6 kilo aangekomen in niet veel meer dan 2 weken. Ongeveer hetzelfde tijdsbeslag als waarin de kilo's verdwenen. Met het verschil dat ik mijn rotzooi zelf opruim of er de juiste plek voor weet te bereiken. Nu loop ik hun stinkboel op te soppen. Geen idee wat het was, maar het rook naar een heftig chemisch reinigingsmiddel. Hopelijk is het een leermoment.

 Van de dames juffrouw Prada de komende tijd bovendien aan het hoofd proberen te peuteren, dat vrij zijn in de ochtendronde niet het recht geeft om tot in de avond door de weiden en over de akkers te struinen. Een beetje luisteren hoort daarbij, anders is het lopen aan het lijntje, terwijl de andere twee van hun vrijheid genieten. Zou het dubbeltje dan vallen? Hoeveel tijd zou dat vergen? Ongetwijfeld meer dan ik er voor over heb.

Voorbereiding

 De kerstombouw is begonnen. Mariana wil ramen lappen waar niks te lappen valt. Soort van Pavlov reflex. Komt mn voor rond Pasen en Kerst. Boom staat binnen. Meer een boompje. Is wat klein uitgevallen. Soms wilt iets binnen groter lijken dan het buiten scheen. Dat is nu niet het geval. De tafel is bijna leeg geruimd. Plek voor de porceleinen kerstdecoraties.

 De ramen (3) in de keuken zijn helaas wel vuil genoeg om er een lap overheen te halen. Zou geen punt zijn, als het aanrecht ervoor niet volgestouwd zou staan. Dat wordt tijdelijk ruimen. Hekel aan. Ik twijfel nog over de Kerststal. Aan de ene kant heb ik er wel zin in, aan de andere kant zie ik een hoop werk op me afkomen, mn om de plek geschikt te maken. Dat dempt het enthousiasme danig.

 Ff laten zakken, desnoods nog een nachtje over slapen. Zo'n eerst rommeldag met al die dozen die ineens overal in de weg staan, is geen stimulans voor nog meer ingrepen. Misschien wel nog kijken of het allemaal niet simpeler kan dan in eerste instantie bedacht.

Jacht

 De dames zijn ver, ver weg. Ongetwijfeld een spoor opgepikt en weg zijn ze. Blaffend en jankend. Ditmaal klonkt het wegsterven van hun jachtgeluiden erg in de verte, hield niet op maar verdween in de afstand. Dat wordt afwachten en ook een beetje vrezen, dat hen niks overkomt. Het zal geen loslopende collega geweest zijn, dan is het jagen snel afgelopen. Een vos is waarschijnlijker. Zelfs een beer is mogelijk. Dan hou ik mijn hart vast.

 Een paar daar geleden een alarmmelding op Mariana's telefoon. Een beer waargenomen in de buurt van Chirpar. Dat is iets van 20 km hier vandaan. Niets om van in de stress te schieten. Die alarmmelding is de tweede keer dat dat gebeurd. Waar het de eerste keer voor was weet ik niet meer. Raar is, dat het op Mariana's mobiel zit. Zij niet weet hoe ze daaraan is gekomen en mijn foon blijft verschoond.

 Wachten, dus. Nu moet ik elke ochtend wel wachten. Alleen Rosa komt direct mee naar binnen. Tenminste meestal. De twee andere dames hebben daar meer tijd voor nodig. Komen niet samen maar op de volgorde Mopke en dan een uur of wat later Prada. Die verder niks doet dan aan het eind van de tuin rondhangen en de omgeving in de gaten houden. Nu is het afwachten òf ze komen en in welke staat ze verkeren.

Sturen

 Afgelopen tijd soms een ritje in mijn truck gemaakt. Daarbij mondjesmaat het percentage bereden wegen van het totale aanbod naar iets meer dan 77% weten te brengen. Wordt er gisteren een update geleverd, altijd leuk, die ook nieuwe wegen bevat. Prompt weer dik een procent terug geworpen en bovendien weer in de garage van het hoofdkantoor in Praag teruggezet.

 Ik wist ff niet of ik nu blij of boos moest zijn. Sinds de toevoeging van Spanje en Portugal is het aanbod van te scoren asfalt zodanig versnipperd, dat ik me afvraag of ik ooit nog een keer boven de 80% weet te komen. Kruispunten, parkeerplaatsen, industrieterreinen moet ik inmiddels meermaals passeren, voordat al het grijs geel geworden is, wat betekent dat ik er geweest ben cq langs ben gekomen.

 

 Ik snap het streven wel om je routes meermaals te laten rijden, maar vind het tegelijkertijd knap irritant. Een rit wordt op die manier sprokkelen van nog niet bereden delen, waarbij het soms nodig/makkelijker is als je tegen de rijrichting ingaat.

 Allemaal volkomen oninteressant als je niet zelf door de digitale wereld van ETS2 chauffeert. Gisteren bijvoorbeeld ook met mijn verdiensten het halve miljard gepasseerd. Tijd voor een vernieuwing van de  vrachtwagenvloot??

Voorwaarts

 Gisteravond ineens een flauwe notie van iets kordaats in mijn doen. Voor het eerst sinds eind oktober. Het opkrabbelen is nog niet ten einde.

Benoemen

 Nog één recente krant te gaan en dan valt er weer een gat in de avond. Wat mis ik er aan? Ik heb me dat al eerder afgevraagd. Politiek interesseert me niet en niet zozeer, omdat het de Duitse betreft. Sport heeft ook niet mijn interesse. Wonen wil ook niet. Economie en financiën af en toe. Techniek vrijwel nooit. Reizen idem. Blijven over Mensen, Feuilleton, Wetenschap en een verdwaalde column. De eerste twee een soort vergaar bakken en Wetenschap volledig afhankelijk van het onderwerp.

 Het liefst algemene onderwerpen, geen persoonlijke verhalen tenzij die weer aan het kader van iets algemeners worden opgehangen. Dat is wat ik mis en niet alleen in de FAZ. Een goed gesprek over een niet direct op een persoon betrokken onderwerp muv het weer. Het gaat haast altijd over personen, waarbij het eigen persoontje meestal zoveel mogelijk buiten beschouwing wordt gelaten. Derden zijn meestal de hoofdpersoon. 'Slachtoffer' is een beter woord. Roddelen in al zijn vormgevingen, dus.

 Zijn die personen uit het zicht, maakt het onderwerp verder niet zoveel uit. Natuurlijk zijn daar voorkeuren en die wisselen door de jaren heen. Ze zijn ook stemmingsafhankelijk, afhankelijk van de omstandigheden, etc. Nu zou het bijvoorbeeld heel goed de tuin kunnen zijn. Maar klussen kan ook nog steeds. Of meer recent de ergernis over de aanpak van het virus. Helaas, en de taal werkt daar ook niet aan mee, maar zelfs als ik het Roemeens zou beheersen dan zouden de gesprekken nog steeds over de buren, andere inwoners van Coves, wie wat doet, gedaan heeft of net nalaat, familiebanden, doden en tegenwoordig of je gevaccineerd bent of niet. Het interesseert me geen ene r... .

Viraal_92

 Vanaf morgen worden een aantal corona-restricties hier te lande versoepeld. De cijfers bewegen de gewenste kant op. In elk geval die van de besmettingen of het ook voor de vaccinaties geldt, zie ik nergens. De avondklok wordt opgeheven. Ik wist niet dat die er was. Verder is nu op meerdere plekken, zoals winkelcentra groter dan 200m2, restaurants, etc ook een negatieve PCR-test voldoende. Moet je je wel alles een dag van te voren bedenken. Toch? Verder geen mondkapjes meer in de openbare ruimte waar het niet druk is. Daar hield ik me toch al niet aan.

 Het mooiste is, dat alle beperkingen op de feestdagen zelf vervallen. De revelions van Kerst en O&N kunnen gewoon doorgang vinden. Mij is niet duidelijk of dan ook de beperking tot 50% bezetting van restaurants komt te vervallen. Als je nou een feest/feesten ter besmetting wilt organiseren .....

 Allemaal volstrekt irrelevant voor ons. Natuurlijk is eens uitgebreid winkelen voor de feestdagen niet verkeerd, maar om daar nou een test voor te ondergaan. Nou, nee, voorlopig dank je.

Uitlaten

 Het is weer niks vandaag. Qua blog dan. Over de rest valt niet veel te klagen. En daar komt me toch een litanie uit mijn toetsenbord rollen, daar lusten de honden geen brood van. Nee hoor, grapje. Deur uit geweest, geld uitgegeven. Boodschappen gedaan. De enige manier die ons rest om het geld te laten rollen. Ik mag dan wel in aanmerking komen voor een 'certificat verde', de positieve QR voor Roemenië, Mariana niet en bovendien ben ik principieel tegen de door dit soort regelingen afgedwongen opsplitsing in een soort 'goed' en 'fout'. Dus onze remmen los gegooid in de Mega Image. Wij lusten wel wat ze daar presenteren.

 Ja, dat is die verderfelijk plek waar ze stroopwafels en zo verkopen. Moet me maar leren beheersen. Wat me vandaag en niet voor het eerst opviel, is dat de kassa's in deze supermarkt niet op volle winkelwagens zijn berekend. Op dat soort klandizie niet gerekend? Zowel de band waar je je aankopen op moet neerleggen als de opvangbak aan de andere kant van de kassajuffrouw zijn krap bemeten. En als de tamelijk ongeïnteresseerd ogende miep dan ook nog begint met scannen voor ik uitgeladen heb, moet trouwens bijna wel vanwege plaatsgebrek, is het aan de andere kant stapelen, maar dan niet in de winkelwagen.

Opleven?

 Langzaam komt weer iets van het besef terug, dat het doen van dingen een zekere zin kan kan hebben, die de noodzakelijkheid overstijgt. Het is als de zee in willen bij een sterke branding. Je duikt met enige terughoudendheid over het resultaat in het water en wordt in 9 van de 10 gevallen teruggeworpen op het strand. Het gaat om die ene keer, dat je de branding op een zwakke plek treft en weet door te stoten. Dan is er natuurlijk nog de sterke stroming. Maar dat is weer een ander verhaal.

 De zwakke plek zat nu wonder boven wonder bij de administratie. De afgelopen 6 mndn bijgewerkt. Dat is een niet te onderschatten k*tklus. Geen gekke dingen aangetroffen. Hoewel je dat min of meer wel weet, is dat toch mooi meegenomen. Veel meer zal er vandaag niet in zitten. Mens moet ook tevreden kunnen zijn. De lat ligt al tijden niet meer op uitdagende hoogten. Wil daar wel graag naar terug.

Summier

 Waar mij een paar weken geleden voorgehouden werd, dat ik behandeld moest worden, waar Covid een stokje voor stak, is het nu ineens voldoende, als ik over een paar mndn op controle verschijn. Het blijft een moeilijk te volgen wereld. Ook mijn vrg naar meer info werd afgedaan met een verwijzing naar de behandelingspapieren nadat Covid was geconstateerd. De diagnose is de naam en voor de rest: Zie de aanbevelingen. Geen normaal verhaal, niks over consequenties, vooruitzichten, etc. Zoek het maar uit op het internet. Dat zeiden ze nog net niet, maar daar komt het dus wel op neer. De heren hebben gesproken. Dit is het, daar zul je het mee moeten doen.

Nieuwsbladen

 Het is weer krantentijd. Het rondslingerende verouderde nieuws is in de afgelopen weken in sneltrein vaart weggewerkt. Het blijft een dubieuze bezigheid om een hele krant te betalen en slecht een paar artikelen te lezen, maar het lezen doet goed. Soms neig ik om het abonnement op te zeggen. Tot nog toe steeds weer van afgezien, ondanks dat de kosten in een jaar of vijf met 30% zijn gestegen. En als je me nou vraagt wat het interessantste was van wat ik in de afgelopen weken gelezen heb, moet ik het antwoord schuldig blijven. Het gaat erin en verdwijnt dan naar onbestemde uithoeken. Soms blijft iets een paar dagen hangen, maar daarna vertrekt ook die info naar onbereikbare plekken in het geheugen.

 Nog 2-3 recente(re) exemplaren en dan nog een paar pré-corona versies. Hoewel minder gaan nog steeds een hoop artikelen direct of indirect over wat allang geen pandemie meer mag heten. Benieuwd wanneer de eerste terugblikachtige artikelen verschijnen. Onderwerpen zat: sowieso het wereldwijde experiment met niet voldoende uitgetestte vaccins, de opgelegde beperkingen, de kokervisie van de beslissingnemers, wat zg tijdelijk werd veranderd en nooit is teruggedraaid, het coronapaspoort, de vaccinatiedwang, etc, etc.

Bijvullen

 Zò, dat was de laatste stroopwafel. Een pak taai-taai achtige koeken, een dubbelpak suikerwafels, twee pakjes boterwafeltjes, twee zakjes stroopwafels, tweemaal 0,5 l vanillepudding, zelfde hoeveelheid vruchtenyogurt met stukjes kers, bonbons en een reep Merci met marsepein. De score van, pak 'm beet, 10 dagen. De kilo's komen niet uit de lucht vallen. Vanaf morgenochtend weer gewoon kale koffie. Wordt afkicken.

Haperen

 De machinerie rolt. Daar was ik ook niet bang voor. Het gaat over de manier waarop en de intentie waarmee.  Wat overheerst is het 'stop-and-go' principe. Dat frustreert. Bij een auto lijkt het me al een ramp. Iedere keer, bij elk stoplicht of andere halt die afslaande en opnieuw startende motor. Bij het doen van dingen is het weinig anders. Ipv soepeltjes doorrollen van de ene activiteit in de andere, is het steeds weer stil vallen en opzoek gaan naar een volgende bezigheid weinig stimulerend. Opstarten is gewoon niet mijn favoriete bezigheid.

Dwalend

 Tweede dag telefoonhangen. Gisteren geen resultaat. Regen en niet zo'n beetje ook. Een wasmachine die voor het moment onbruikbaar is. Tijd dat er iets naar wens gaat lopen. Dit is niks en gaat het zonder tegenwicht ook niet worden. Kwart over zeven op en het leek wel midden in de nacht. Nog twee weken inleveren. Zien hoever de dag nog teruggedrongen kan worden. De donkere gezelligheid van de feestdagen. Iets van een Kerstgevoel is ver te zoeken. Daar hebben de adventskaarsjes geen verandering in gebracht. Alles sukkelt voort. Geen stilstand noch vooruitgang. Wat mist? Initiatief in elk geval. De wereld en mn mijn paar vierkante meter daarin laten me geheel en al koud. Grote reet, kan veel roest hebben.

 Jaren geleden vergeleek ik momenten als deze met het voortbewegen in een massa kauwgum. Toen was dat meestal ook nog met een stemming, waar je op kon schieten. Dat is nu niet het geval. Die stemming houdt zich op de vlakte, dat wel. Niet betrokken. Ongeïnteresseerd. Volledig functioneel maar smaakloos.

 Iets moet bij de kladden gevat worden. D'r moet weer iets van een richting ontstaan in mijn doen. Een doel is wat veel gevraag, denk ik. Gewoon een duidelijke kant op een daar het beste van maken. Dat klinkt weer niet, maar als begin zou het niet verkeerd zijn.

Startprobleem

 Maandag. Nwe week. En ik begin met ademhalingsoefeningen. Zenuwachtig. Moeten weer aan de slag met de doktoren. Email wordt niet gewaardeerd of althans niet gebruikt om te reageren. Dat wordt dus weer aan de telefoon hangen en hopen de gewenste persoon te pakken te krijgen en niet allerlei enkel Roemeens sprekend verpleegsters of ondersteunend personeel.

 Het zit me duidelijk niet lekker. Geen idee wat de bedoeling was toen Covid er tussen kwam en zowiezo het idee, dat me meer dan de helft niet verteld wordt.

Verzuren

 In het kader van redden wat er te redden valt, en er valt nogal wat te redden, gisteren aan de slag gegaan met de witte kolen. Met wat daar van over was. Bewaren, omgekeerd ophangen aan hun wortelstronk is geen alternatief. Van 5 of 6 kolen krap 1,7 kilo verwerkbare massa overgehouden. Driekwart of meer is simpelweg voor de composthoop.

 Wat er mee gedaan? Zuurkool gemaakt. Tenminste, dat is de bedoeling over 4 tot 6 weken. Opzich geen tijdrovende bezigheid al klinkt het 'kneden totdat de kool zacht is en in zijn vocht zwemt' als een haast onmogelijke opgave. Twintig minuten stond ervoor nadat de boel was klein gesneden, met zout vermengd en een half uur had staan trekken.

 Maar het klopte, al zou ik het na 20 minuten geen 'zwemmen' willen noemen wat de inmiddels zacht gekneedde kool deed. Maar soit. De pot had makkelijk de dubbele hoeveelheid kunnen bergen. Dat is voor volgend jaar als deze try-out een beetje wil lukken.

K&K

 Niet keizer- en koninklijk maar koekjes & kilo's. Inmiddels alweer een mnd geleden dat ik voor mijn gevoel meer dood dan levend (Covid?) in bed lag. Gevoel hè, niet feitelijk. Heftig was het wel. Toen ook een behoorlijk aantal kilo's kwijtgeraakt zonder dat dat de bedoeling was. Ik zat al een tijdje op mijn streefgewicht. Minder hoefde dus niet. Maar mij werd niks gevraagd. Niet eten hakt er gewoon stevig in.

 Die kilo's wilde ik wel graag terug. Tenminste het merendeel. Dank koekjes, wafels, vanillepudding en vruchtenyogurt is dat inmiddels redelijk gelukt. Iets van een kilo per week. Nu is het zaak om die eetlustbedervende zoetigheden te minderen. Terug naar groenvoer en zo. Vlees staat tot de Kerst in de wachtkamer. Het kookt gewoon minder betrokken met een maag vol suikerwafels. Het nut ontgaat je, maar het koken is niet enkel voor mij bedoeld.

Ondertussen

 Beetje meer winter. Kwik terug beneden de nul. Niks schokkends en bovendien inmiddels de omslag gemaakt. Ik zal niet zeggen dat het morgen -20 mag wezen maar tot -10 doet het me weinig meer. Een stuk prettiger lopen dan over vochtige ondergrond, waarbij je binnen enige tientallen meter toch gauw een kilo extra onder iedere voet hebt plakken.

 Jut en Juul drentelen op de ochtendronde achter me aan. Namen heb ik nog niet bedacht. Geen intentie aanwezig om ze te houden. Nwe eigenaren zijn tot op heden niet gevonden. Leuke diertjes daar niet van. Eentje (no. 1) met een ontzettend ondeugende blik. Maar 9 honden verzorgen .... 7 is al teveel. Zelfs de dames hadden eentje minder mogen zijn, maar goed dat is anders gelopen. Zou mooi zijn als dat nu niet weer over onbedoelde wegen gaat.

Zwaar

 De stand van de wereld langsgelopen via de wereld van het internet. Een interessante video tegengekomen op Tegenwind. Een gesprek met zes absoluut niet domme maar (hoog)geleerde mannen, die op zeer redelijke en beargumenteerde wijze hun kritiek uiten over de aanpak van het Covid virus. Natuurlijk koren op mijn molen, maar dan onderbouwd en overtuigend verwoord.

 

 Gisteravond al een deel bekeken en de rest vanochtend. Van de zes waren vier van Belgische origine. Het kost me bij dat accent dan toch ff om wat gezegd wordt serieus te nemen. Hoewel een aantal van de heren vanuit wetenschappelijk oogpunt een zeker optimisme tentoon spreidde, vrees ik dat erger gaat komen.

 Laat ik me op mezelf en mijn dag concentreren, daar heb ik mijn hoofd en handen vol mee. Zien wat naast het verder laten draaien van de wasmachine aangepakt kan worden en of ik dat dan ook ga doen.

11011

 Net als bij een hoop andere onderwerpen is het bezig zijn met mooie getallen op de achtergrond geraakt. Je kunt niet eindeloos bezig blijven met hetzelfde. Maar ... Deze kan ik niet ongemerkt voorbij laten gaan.

Wisselvallig

 Gisteren 'last' van vlagen hernieuwde zin is het vandaag weer een stapje terug. Zo'n moeilijk te omschrijven afkeer van alles, waarbij je in beweging moet komen. Het is te hopen, dat het aanslingeren van de wasmachine, hard nodig na weken van gedwongen inactiviteit, en het doen van boodschappen de drempel van de weerzin weten te verlagen.

 Het is wachten op twee van de drie dames, die nog geen zin hebben om hun ochtendvrijheid op te geven. Van Prada snap ik dat. Dat is gewoonte. Van Rosa begrijp ik het niet. Die is anders altijd de eerste, die mij na de ochtendronde naar binnen volgt. Ongetwijfeld de aantrekkingskracht van de voerbak. Wat zou betekenen, dat ze nu voldoende maagvulling buiten de deur hebben gevonden. Zou kunnen met al die slachtactiviteit in de afgelopen dagen.

 Nu is (af)wachten de slechts denkbare invulling van een moment als deze. Je zou de dames in het nekvel willen grijpen. Dat zien ze van verre aankomen en blijven echt niet staan, totdat ze onder handbereik zijn.

Zeldzaam

 Het mag een wondertje heten. De zieke pup heeft parvo verslagen. Na alle van bloed vergeven ontlasting zat er gisteren ineens wat meer activiteit in het beestje. Hij zocht de zon op om in te liggen, dronk en later in avond at hij zelfs iets. Je durft dan nauwelijks te hopen dat waar is wat je ziet gebeuren. Het is de tweede pup, na Mopke, die ik de vrijwel altijd dodelijke infectie zie overleven.

 Vandaag huppelt het ding weer rond alsof niets aan de hand is geweest. De dood in de ogen gezien en de dans ontsprongen. Dat wordt weer twee ipv een nwe eigenaar zien te vinden.

Standpunt

 Patsstelling: zin versus weerzin. Verder geen verkeerde stemming. Actief is zwaar overdreven maar ik doe ook weer niet niks. Zou ik mezelf niet in de weg zitten, had de stemming iets vakantie-achtigs gehad.

Verplichting

 Tja, wat zal ik zeggen? Ik zei het toch .... Daar ging gisteren het balletje de lucht in voor een EU-brede vaccinatieplicht. Ga het eind maar zoeken. Hier past maar één antwoord uit de commentaren onder het artikel op GS. Het klinkt ver gezocht, maar dat klonken een hoop realiteiten van nu een jaar of wat geleden ook:

 Fascisme is er zelden ineens. De aanloop daartoe duurt soms jaren. Stukje bij beetje neem je wat autonomie weg bij de bevolking en uiteindelijk heb je ze waar je ze wilt hebben: bang, onderdanig, kneedbaar en in een positie waarin jouw verknipte idee voor hen de enige weg lijkt uit de duisternis dat jij hebt gecreëerd.

 

 Een hotemetoot van Pfizer zegt dan ook nog doodleuk, dat de mensen ieder jaar tegen Covid ingeënt zullen moeten worden. Leuke vaste inkomsten ..... Misschien moeite doen om iets te vinden dat langer meegaat? Die coronapas raken we kortom nooit meer kwijt. Een mens zijt gij en mier zult gij worden.

Stervend?

 Nummer twee gaat het niet halen. Parvo heeft weer toegeslagen. Had het diertje het al onder de huid of hier opgelopen? Moeilijk te zeggen. Blijft treurig zo'n jonkie te zien wegkwijnen. Machteloosheid ten top. Het is doorstaan of doodgaan.

 

 Nummer een lijkt geen last te hebben, maar gezien het vele onderlinge contact vrees ik ook voor hem het ergste. Het lost problemen op waar derden te beroerd waren om hun verantwoordelijkheid te nemen, maar de volgende keer graag niet op ons bordje. Moet ik een plakaat op de poort maken met de tekst "Graag geen honden meer!" of zoiets?

Viraal_91

 Na een hoop heisa en ten koste van de nodige vrijheden is na het vaccin nu de zg booster die gepusht wordt alsof anders iedereen dood neervalt. Maar wat is de zin van een 'booster' als die met het originele vaccin overeenkomt en waarvan men heeft moeten erkennen, dat de werking relatief snel achteruit gaat?? Je krijgt dus iets ter ondersteuning van het oorspronkelijke vaccin waarvan bekend is, dat de werking niet is wat het zou moeten zijn. Dus de booster voor de booster staat al in de startblokken. Het zal wel aan mij liggen, maar ik kan het niet meer volgen.

 

 En het maar steeds hebben over de druk op de zorg. Een zorg die naar het schijnt in het afgelopen decennium behoorlijk uitgekleed is in het kader van efficiëncy. Een groot deel van het gestuntel van nu rondom corona komt dus voort uit het feit dat extra vet op de botten van de zorg als een weg te saneren kostenpost werd gezien. Dan wordt de hele situatie een beetje 'boontje komt om z'n loontje' ipv de hele tijd maar doen alsof de druk op de zorg aan het wel of niet vaccineren en de matige regeldiscipline van 'het volk' ligt.

Matigjes

 Drukke innerlijke strijd. 'Willen' enerzijds en 'Dwarsliggen' in de tegenovergelegen hoek. Het dempt het resultaat van je inspanningen. Zelfs bij het bloggen steekt het de kop op. Heb je de onderwerpen voor het grijpen maar tast je niet toe. Verschuift het naar morgen. Soms, vaak zelfs verdwijnt de blokkade al schrijvende zoals de tegenzin een pas opzij kan maken, als je je eindelijk in beweging hebt gekregen en iets aanpakt, maar een garantie is er niet.

 Zo ook vandaag weer iets gedaan, maar veel was het niet. De cake nam nog de meeste tijd in beslag vanwege het beslag dat niet echt wilde lukken. Boter niet zacht genoeg. Het is geen zomer meer. En ik heb er al vaker naar gezocht maar ze kennen hier geen bastaardsuiker, in elk geval geen witte. Dus die 'lichte, romige massa' was na 10 minuten mixen ver te zoeken. Mijn arme Philips handmixer had het er met z'n 40 jaar of zo maar moeilijk mee.

 Na veel gedoe en dank keukenervaring is de cake uiteindelijk best aardig gelukt. Daar verwacht je dan een opzwieper in het moreel van, maar die was met die 'licht, romige massa' ergens in onbestemde verte aan de wandel.

Schijt

 Shit, moet vandaag helpen met stront ruimen in 24. Moeder en dochter zijn van de wilde weiden naar de stal verhuisd. Vier mndn staan of zitten op iets van 6-8 m2 èn werk aan de winkel qua verzorging van de dieren èn hun parkeerplaatsen.

 

 In de voorafgaande jaren altijd de taak van iemand, die daar door Mariana voor betaald werd. De laatste twee jaar eindelijk iemand waarop gebouwd kon worden. Uitzonderlijke kwaliteit hier te plattelande. Helaas is die door omstandigheden, waar hij zelf niet zoveel aan kon doen, gedwongen geweest om elders aan de slag te gaan. Geen hulp, dus, en in eigenbeheer aan de slag, wat met Mariana's rug zo z'n problemen voor mij oplevert.

 Laatste wilde iemand haar wel 'helpen' voor 800 Lei per maand, bijna drie keer het bedrag waar de vorige ondersteuner mee tevreden was. Dat is dus voor 1-1,5 uur werk per dag. Als een soort dreigement zei die beste man, dat hij ook in Sibiu aan de slag kon in de bouw voor 1700 Lei per mnd. Nou, doen, lijkt me zo. Acht uur werk per dag, ws zesdaagse werkweek, 2 uur reistijd per dag .... hij onderstreepte ongewild het belachelijke van zijn gevraagde 800 lei, waarop hij kwaad wegliep.

Tegendraads

 Feestmaand. Gisteren al een voorschotje genoten. Binnen is binnen. Vandaag eerst maar eens die doos met de adventskrans zoeken, voordat het niet meer de moeite loont om met kaarsen bezig te zijn. Aansluitend weer een poging ondernemen om ruimte op het aanrecht te creëren. Zelfs als ik bij ben met de afwas kan Sissi er maar met moeite haar kont keren. Lege, voor hergebruik bedoelde flessen schoonmaken en opruimen. Lege potten -al schoon- ergens anders heen zetten. Dat zou een mooi begin zijn.

 De wil om bezig te zijn, blijft zich beperken tot het hoognodige. Eens lekker tuut-tuut-tuut-tuut door huis, tuin en keuken wervelen is er al erg lang niet meer bij. Het is er blijft achter de feiten aan sloffen en dat nog met een flinke dosis tegenzin. Mijn nekvel is rood en uitgerekt van het steeds weer gegrepen worden.