Afsluiting van een maand, die weer beter vergeten dan bewaard van worden. Lek geprikte beloften. Onderuit gehaalde vooruitzichten. Terug naar de vervelende zaken van de vormgeving van het leven. Achter Miele aan. Achter de glasmeneer aan. Achter de Céliane-onderdelen website aan. Achter het beddengoed aan. De meneer van de trap aan z'n grote woorden herinneren. Achter het laatste stukje onroerend goed in Frankrijk aan. Laten we april gewoon eens tot een beroerde mnd bombarderen, misschien valt het achteraf dan wel mee.
Maar aub geen grapjes morgen. Geen behoefte aan flauwe geintjes. Muren verven. Spitten. De kop afbijten van de nwe mnd. Ik weet nog niet wat ik ga doen. Misschien kom ik mijn bed niet eens uit. Kleine kans, maar niet onmogelijk. Ik wacht nog steeds met smacht op die deus ex machina, die mijn leven ineens weer vult met zonneschijn, fris klaterende watervallen, dartelende nimpfen en bubbeld levensvocht. Ook een vorm van 1-april grap, maar van mezelf. Die kan net hebben.
Maar ik sta er voor open. Laat me morgen een pup vinden in het vrije veld, die in een fractie van een second met mijn hart er vandoor gaat. Met mensen kan het niet, maar met pups is het niet onmogelijk. Ineens zou de wereld anders uitzien. Het kleine witje niet vergeten, maar wel het verzachtende snoepje gevonden.
vrijdag 31 maart 2017
Gegok
In de afgelopen mnden, bijna twee jaar heb ik me zo af en toe afgevraagd, wie van de twee eerder het leven voor gezien zou gaan houden? Sammy of Katrien? Meestal was het dan Katrien, waarbij ik de meeste vraagtekens had. Stijf, doof, tumor in de kaak, hartruis. De dame wil echter nog van geen wijken weten. De laatste dagen doet ze zelfs pogingen om te spelen met de moeder van de pup en snuffelt actief rond aan alles en iedereen. Ze zou zich graag in het gras willen rollen, maar dat zit er net als trappenlopen niet meer in. Jammer. Je kon haar zien genieten, als ze zich weldadig op haar rug over het gras kronkelde.
Degene, die op het moment zienderogen achteruit gaat is Sammy. Hij drinkt nog meer dan hij altijd al deed. Zakt - in slowmotion- door z'n achterpoten, als hij stilstaat. Loopt bijna langzamer dan een slak. Gaat de paar treden voor de ingang van het huis vaker op en af dan goed voor hem is. Ik ga hem niet ontzeggen bij mij in de buurt te zijn, alleen omdat dat beter voor zijn gewrichten zal zijn. En niet omdat het slechter voor mijn oren zou zijn, maar omdat hij het gewoon wil, altijd gedaan heeft en er nog steeds de moeite voor over heeft. Allemaal geen schokkende zaken. Maar in korte tijd dit soort foute vooruitgang zet je aan het denken. Nog meer aan het denken. Want denken deed ik al.
Degene, die op het moment zienderogen achteruit gaat is Sammy. Hij drinkt nog meer dan hij altijd al deed. Zakt - in slowmotion- door z'n achterpoten, als hij stilstaat. Loopt bijna langzamer dan een slak. Gaat de paar treden voor de ingang van het huis vaker op en af dan goed voor hem is. Ik ga hem niet ontzeggen bij mij in de buurt te zijn, alleen omdat dat beter voor zijn gewrichten zal zijn. En niet omdat het slechter voor mijn oren zou zijn, maar omdat hij het gewoon wil, altijd gedaan heeft en er nog steeds de moeite voor over heeft. Allemaal geen schokkende zaken. Maar in korte tijd dit soort foute vooruitgang zet je aan het denken. Nog meer aan het denken. Want denken deed ik al.
Doorgezakt
Ha, door de massagetafel heen gezakt! Gelukkig pas na afloop van de behandeling. De loshangende schanier, die in mijn blikveld bungelde, toen ik me voor behandeling neervlijde, had meer los mogen maken dan een kleine verwondering. Voordat de tafel weer voor gebruik geschikt was, kon ik wel weer een behandeling gebruiken. Dat ik daar al die keren zonder problemen op gelegen heb, mag een wonder heten. Het ding was/is een constructie van ielig vernuft. Wat ontbrak was een metalen steun onder het beweegbare deel, dat als een soort toiletdeksel weggeklapt kon worden in het kopse deel van de tafel. Precies dat deel wat ik door de tafel heen drukte, toen ik me uit ligstand oprichtte.
Weinig interessant de details. Lullig voor de dame. De tafel is niet volledig onbruikbaar. Een paar verbeteringen kunnen echter geen kwaad. En die steun, waar ik het over had, moet er geweest zijn. De bevestigingspunten waren aanwezig.
Zouden er ergens tweedehands behandelingstafels verkrijgbaar zijn. Van die elektrisch verstelbare zowel in hoogte als om te zitten ipv liggen? Geen idee hoelang het mens nog door wil gaan. Ik schat haar ouder in dan ik. Deze tafel gaat het in elk geval geen jaren meer volhouden.
Weinig interessant de details. Lullig voor de dame. De tafel is niet volledig onbruikbaar. Een paar verbeteringen kunnen echter geen kwaad. En die steun, waar ik het over had, moet er geweest zijn. De bevestigingspunten waren aanwezig.
Zouden er ergens tweedehands behandelingstafels verkrijgbaar zijn. Van die elektrisch verstelbare zowel in hoogte als om te zitten ipv liggen? Geen idee hoelang het mens nog door wil gaan. Ik schat haar ouder in dan ik. Deze tafel gaat het in elk geval geen jaren meer volhouden.
Vrijdaags
Het interesse in het leven is nog ver te zoeken. Zonnetje doet me weinig. Honden maken me niet blij. Geen zin in ontbijt. Koffie smaakt niet. Met wat gevoel voor drama zou ik kunnen stellen, dat ik me door de dagen heensleep. Da's lulkoek, maar het gaat zeker niet fluitend. Een week geleden dartelde het nog probleemloos rond hier en durfde ik iedere dag ietsje meer in een gemeenschappelijke toekomst te geloven.
La vie, la vie. Het wordt er in het Frans niet beter op, het klinkt enkel wat minder hard. Vandaag de vrijdagroutine. Aandacht voor mijn rug en mezelf. Zien of ik iets van een constructieve structuur in de puinhoop van mijn grijze massa weet te brengen. Ordenen, toch een van mijn sterkere kanten, al zou je dat niet zeggen, als je hier in huis rondloopt. Er zijn een hoop dingen, die niet lopen zoals het zou moeten. Mensen/bedrijven, die ineens niks meer laten horen, dingen waar ik zelf niet aan wil en natuurlijk de hele verdere standaardzooi van huis, huishouden en tuin. Genoeg mogelijkheden om mijn zinnen te verzetten, me zelfs af te reageren. Helaas is mr. Animo afwezig.
Rustig laten roesten die reet. De machinerie komt wel weer opgang. Je wordt dan misschien wel wijzer, gemakkelijker wordt het er niet door. Allez, in de benen. Wassen en achter het stuur op de nwe banden.
La vie, la vie. Het wordt er in het Frans niet beter op, het klinkt enkel wat minder hard. Vandaag de vrijdagroutine. Aandacht voor mijn rug en mezelf. Zien of ik iets van een constructieve structuur in de puinhoop van mijn grijze massa weet te brengen. Ordenen, toch een van mijn sterkere kanten, al zou je dat niet zeggen, als je hier in huis rondloopt. Er zijn een hoop dingen, die niet lopen zoals het zou moeten. Mensen/bedrijven, die ineens niks meer laten horen, dingen waar ik zelf niet aan wil en natuurlijk de hele verdere standaardzooi van huis, huishouden en tuin. Genoeg mogelijkheden om mijn zinnen te verzetten, me zelfs af te reageren. Helaas is mr. Animo afwezig.
Rustig laten roesten die reet. De machinerie komt wel weer opgang. Je wordt dan misschien wel wijzer, gemakkelijker wordt het er niet door. Allez, in de benen. Wassen en achter het stuur op de nwe banden.
donderdag 30 maart 2017
Internetgedrag
Wauw, 106 pageviews op één dag. De uitzondering die de regel niet bevestigd. De score van vijf dagen in eentje, dank interesse uit Russische sferen. Maar werkelijk interesse geen spooktoestanden, tenminste niet als zodanig herkenbaar. Wees gerust, meer dan het land, waar de provider is gevestigd, zie ik niet. En zelfs dat kan, gezien de scores zonder land van herkomst, afgeschermd worden. Dat vind ik dan weer een beetje flauw, maar ieder zijn eigen draai gegund aan het wiel van de privacy.
Las vandaag een leuke aanpak voor het waardeloos maken van je internetzoekgedrag voor adverteerders. "De site Internet Noise heeft een even simpele als – in theorie – effectieve oplossing: het maken van zoveel mogelijk ruis. De site opent een tabblad in de browser en opent hierin doorlopend willekeurige internetpagina’s en Google-zoekopdrachten. Niemand die op basis van dit surfgedrag nog chocola kan maken." (Vk, 30/3/2017) Schijnt nog leuk te zijn om naar te kijken. Een soort van optimale zap-functie met een permanent verrassingselement.
Ik hou me maar niet al teveel bezig met de advertentie-flauwekul. Ik snap niet dat er mensen zijn, die daarop reageren. Als ik een hotelboeking in Boedapest gemaakt heb, krijg ik wekenlang allerlei hotelaanbiedingen voor, rara maar waar, Boedapest in mijn Google pagina's. Behalve te laat ook niet mijn manier van zoeken. Misschien gaat het ooit lukken met mind/machine koppelingen, maar zolang ik leef weet Google echt niet wat ik wil, totdat ik het zelf heb opgezocht en Google vervolgens wat nadruppelt als mosterd na de maaltijd.
Las vandaag een leuke aanpak voor het waardeloos maken van je internetzoekgedrag voor adverteerders. "De site Internet Noise heeft een even simpele als – in theorie – effectieve oplossing: het maken van zoveel mogelijk ruis. De site opent een tabblad in de browser en opent hierin doorlopend willekeurige internetpagina’s en Google-zoekopdrachten. Niemand die op basis van dit surfgedrag nog chocola kan maken." (Vk, 30/3/2017) Schijnt nog leuk te zijn om naar te kijken. Een soort van optimale zap-functie met een permanent verrassingselement.
Ik hou me maar niet al teveel bezig met de advertentie-flauwekul. Ik snap niet dat er mensen zijn, die daarop reageren. Als ik een hotelboeking in Boedapest gemaakt heb, krijg ik wekenlang allerlei hotelaanbiedingen voor, rara maar waar, Boedapest in mijn Google pagina's. Behalve te laat ook niet mijn manier van zoeken. Misschien gaat het ooit lukken met mind/machine koppelingen, maar zolang ik leef weet Google echt niet wat ik wil, totdat ik het zelf heb opgezocht en Google vervolgens wat nadruppelt als mosterd na de maaltijd.
Bemoeizucht
Hier zakt dus werkelijk mijn broek van af:
"Rel rond schilderij in Whitney Museum: mag witte kunstenaar zwarte pijn afbeelden?" (Vk, 30/3/2017)
Reacties (oa):
'onacceptabel is dat een wit iemand zwart lijden exploiteert 'voor de winst en de lol'.
'(..) de vraag is in welke mate zwarte mensen de regie hebben over beelden van zwarte lichamen.'
'Waar is het kunstwerk dat haar leugens representeert? Heeft ze daar niets over te zeggen?'
Wie is hier rascistisch? Wit mag niks met zwart, maar zwart mag schijnbaar wel bepalen wat wit mag. Het lijken wel vrouwen. Hoe gek is deze wereld geworden??? Wat willen deze mensen? Hokjes overal omheen? Terug naar de apartheid? "Slegts vir swarte!"? Het is bekend, dat je het schrijven van de geschiedenis noch aan de overwinnaar noch aan de verliezer moet overlaten. In beide gevallen wordt de waarheid geweld aan gedaan. Je zou het moeten toejuichen, dat een 'wit' iemand probeert uit te drukken, vorm te geven wat de zwarte gemeenschap is aangedaan. Dit gedoe is bijna op het fascistische af, maar dan kleurgebonden.
"Rel rond schilderij in Whitney Museum: mag witte kunstenaar zwarte pijn afbeelden?" (Vk, 30/3/2017)
Reacties (oa):
'onacceptabel is dat een wit iemand zwart lijden exploiteert 'voor de winst en de lol'.
'(..) de vraag is in welke mate zwarte mensen de regie hebben over beelden van zwarte lichamen.'
'Waar is het kunstwerk dat haar leugens representeert? Heeft ze daar niets over te zeggen?'
Wie is hier rascistisch? Wit mag niks met zwart, maar zwart mag schijnbaar wel bepalen wat wit mag. Het lijken wel vrouwen. Hoe gek is deze wereld geworden??? Wat willen deze mensen? Hokjes overal omheen? Terug naar de apartheid? "Slegts vir swarte!"? Het is bekend, dat je het schrijven van de geschiedenis noch aan de overwinnaar noch aan de verliezer moet overlaten. In beide gevallen wordt de waarheid geweld aan gedaan. Je zou het moeten toejuichen, dat een 'wit' iemand probeert uit te drukken, vorm te geven wat de zwarte gemeenschap is aangedaan. Dit gedoe is bijna op het fascistische af, maar dan kleurgebonden.
Kleurkeuze
De wederom prachtige dag een beetje proberen te genieten. Plaats genomen op het terras van La Turn aan de kant van de Piata Mare. Leuke plek. Het terras heeft iets stevigs. Niet zo'n losse verzameling parasols met goedkoop meubilair. Bovendien sneller terug in functie dan al die andere terrassen met hun seizoensgebonden bouwsels.
Ook een aardige doorstroom van passanten. Aangename afleiding. Al direct een hoog gehalte aan twijfelachtige afwijkingen. Desondanks wilde de smaak niet van terugkeer weten. Wijn, spaghetti, espresso, ik huiswaarts en Mariana naar de kapper. De werkelijkheid moet weer verdoezeld worden en ook is het weer de vraag of het korter moet en zo ja, hoeveel. Onnavolgbaar hoeveel verbale energie aan zoiets verspild kan worden, voordat er werkelijk een schaar in gezet wordt of niet.
Het is, dat ik een neo-nazi kapsel niet zie zitten, anders zou ik het allang hebben èn, wat vele malen belangrijker is, het zelf bijhouden. Nu is het toch steeds weer die gang naar de kapper. In Frankrijk was het het al steeds net niet en hier zit het net nog iets verder van het gewenste resultaat af. Een goeie kapper zou me tot een regelmatiger bezoek weten te verleiden.
Ook een aardige doorstroom van passanten. Aangename afleiding. Al direct een hoog gehalte aan twijfelachtige afwijkingen. Desondanks wilde de smaak niet van terugkeer weten. Wijn, spaghetti, espresso, ik huiswaarts en Mariana naar de kapper. De werkelijkheid moet weer verdoezeld worden en ook is het weer de vraag of het korter moet en zo ja, hoeveel. Onnavolgbaar hoeveel verbale energie aan zoiets verspild kan worden, voordat er werkelijk een schaar in gezet wordt of niet.
Het is, dat ik een neo-nazi kapsel niet zie zitten, anders zou ik het allang hebben èn, wat vele malen belangrijker is, het zelf bijhouden. Nu is het toch steeds weer die gang naar de kapper. In Frankrijk was het het al steeds net niet en hier zit het net nog iets verder van het gewenste resultaat af. Een goeie kapper zou me tot een regelmatiger bezoek weten te verleiden.
Nieuw!
Een koffie-automaat met bonen- en oploskoffie variëteiten. Niks nieuws. Wel nieuw waren de 4 Irishcoffee varianten. En dat in een bedrijf dat met auto's werkt ... Ik heb het bij een espresso met melk gehouden. Die was zo smerig, dat ik geen verder risico wenste te lopen.
De nieuwe banden voelen goed aan. Over de 150 km/u zonder getril van het stuur. Het gefluit is ook verdwenen. Meer is voor mij niet van belang. De oude banden achtergelaten. Mariana wilde ze alweer gelijk hebben. Welke paardekar heeft 225 mm brede velgen?? Onzin. Zo'n set extra banden vanwege het gewissel tussen zomer en winter, en dat voor twee auto's, is meer dan genoeg plaatsbeslag. Niet ook nog eens oude banden gaan bewaren voor "Je weet nooit waarvoor het goed is". 24 ligt vol met dat soort opgeslagen en nooit gebruikte, meestal afgedankte zooi.
De nieuwe banden voelen goed aan. Over de 150 km/u zonder getril van het stuur. Het gefluit is ook verdwenen. Meer is voor mij niet van belang. De oude banden achtergelaten. Mariana wilde ze alweer gelijk hebben. Welke paardekar heeft 225 mm brede velgen?? Onzin. Zo'n set extra banden vanwege het gewissel tussen zomer en winter, en dat voor twee auto's, is meer dan genoeg plaatsbeslag. Niet ook nog eens oude banden gaan bewaren voor "Je weet nooit waarvoor het goed is". 24 ligt vol met dat soort opgeslagen en nooit gebruikte, meestal afgedankte zooi.
Herpakken
Het zakt weg. Langzaam weer grip ipv machteloosheid. Iets meer vriendelijkheid ipv rauwe agressie. Het beestje verdient beter, maar schiet d'r verder niks mee op, als ik blijf lopen kniezen. De aandacht voor het gebeuren zal in de loop van de komende weken vervagen en dan een plekje opzoeken in de herinnering. Als dat in het tempo van de afgelopen twee jaar doorgaat wordt het gauw dringen in de beestenhoek van mijn opslag.
Vandaag een afspraak buitenshuis. Gewoon maar weer in de benen alsof niks gebeurd is, alsof je niet weer een gehoopt deel van de toekomst net begraven hebt. Zien dat ik aan de tweede keus kan wennen. Is nooit de instelling in mijn leven geweest. "Wenn schon, denn schon, oder garn nicht", was het en niet minder. Het gaat me te ver om de overblijfster de nek om te draaien. Weggeven is een mogelijkheid, maar niet hier in het dorp.
Vandaag een afspraak buitenshuis. Gewoon maar weer in de benen alsof niks gebeurd is, alsof je niet weer een gehoopt deel van de toekomst net begraven hebt. Zien dat ik aan de tweede keus kan wennen. Is nooit de instelling in mijn leven geweest. "Wenn schon, denn schon, oder garn nicht", was het en niet minder. Het gaat me te ver om de overblijfster de nek om te draaien. Weggeven is een mogelijkheid, maar niet hier in het dorp.
woensdag 29 maart 2017
Breekbaar
Je zou verwachten, dat bij de inmiddels opgebouwde ervaring enige routine zou passen bij het terug in elkaar puzzelen van de uiteengespatte wereld. Mooi niet dus. Het lukt niet om de schade binnen de perken te houden en me wijs maken dat het sneller hersteld is, geeft de burger moed, maar is nergens op gebaseerd. De grote gebaren onderuit gehaald door de kleine gebeurtenissen. Geen armageddon voor nodig. De gevoelswereld is, zoals al eerder geconstateerd, niet meer van gewapend beton. Eerder iets van glas en dan van dat kunstig geblazen spul met een hoop overbodige tierlantijntjes. De kans is groter dat het breekt, dan dat het heel blijft. Die kans is in feite onvermijdelijk. Verre van handig.
Gedempt
Wat gaan we doen om door de alles-dempende deken, die nu over me hangt, te breken? Een omkapseling waar ik gisteren in verst(r)ikt ben geraakt. Hou ik de tweede pup? Zoek ik er een maatje bij? Of doe ik 'm weg? Ik zit nou in een situatie, waar ik me door de witte toe heb laten verleiden, maar de verleiding is begraven. Telt niet meer. Is geschiedenis.
Ff de richting kwijt en weinig kans op borden, die de weg wijzen. Het zal kiezen worden. Zoals er altijd weer voor alles keuzes gemaakt moeten worden. Kiezen uit verre van optimale mogelijkheden. Niet mijn favoriete set omstandigheden. De boel maar ff de boel laten zonder de controle over het beloop uit het oog te verliezen.
Aan de slag met andere zaken. Gedwongen, niet van harte. Dwalen tot iets van interesse in richting merkbaar wordt. Nog altijd met gemak uit de baan te wippen. Gaat dat ooit nog eens goed komen of moet ik ook daar mee leren leven?
Ff de richting kwijt en weinig kans op borden, die de weg wijzen. Het zal kiezen worden. Zoals er altijd weer voor alles keuzes gemaakt moeten worden. Kiezen uit verre van optimale mogelijkheden. Niet mijn favoriete set omstandigheden. De boel maar ff de boel laten zonder de controle over het beloop uit het oog te verliezen.
Aan de slag met andere zaken. Gedwongen, niet van harte. Dwalen tot iets van interesse in richting merkbaar wordt. Nog altijd met gemak uit de baan te wippen. Gaat dat ooit nog eens goed komen of moet ik ook daar mee leren leven?
dinsdag 28 maart 2017
Onwijs
Ik heb het me volgens mij al eens eerder bedacht cq afgevraagd, maar is dit de wijsheid van het ouder worden? Een stuk in je kraag drinken, omdat je je kloten voelt, zit er niet meer in. Het idee alleen al jaagt een rilling door mijn lijf. Bier smaakt niet. Wijn smaakt niet. Aan sterker moet ik niet denken. Bakje thee daar maar? Mezelf nog straffen ook?
Heb je alles netjes gespeeld/geregeld/verzorgd, levert het leven je alsnog zo'n rotstreek. En gedegen. Zou me geen "Had ik maar" kunnen bedenken. "Vergiftigd" opperde een van de dierenartsen. Met wat en hoe, wanneer? Die ene keer dat ze onbedoeld de tuin in zijn verdwenen? Mijn fantasie is grenzenloos, maar het moet wel een beetje reëel blijven. Ze kauwen natuurlijk aan alles, maar hier op het terrein ligt nergens gif of ander spul, dat gevaar zou kunnen opleveren als het gegeten wordt. En wat levert het op, als je iets van een verklaring bij elkaar weet te improviseren? Het beestje is dood. Accu of versnellingsbak verwisselen is geen optie.
Misschien is het beter om mijn aandacht naar een aquarium om te buigen. Gaat het mis, gaat ie door de plee en koop je een zakje nieuw spul. Nadeel is wel, dat het nog lulliger voor mijn conditie is dan twee oude honden.
Heb je alles netjes gespeeld/geregeld/verzorgd, levert het leven je alsnog zo'n rotstreek. En gedegen. Zou me geen "Had ik maar" kunnen bedenken. "Vergiftigd" opperde een van de dierenartsen. Met wat en hoe, wanneer? Die ene keer dat ze onbedoeld de tuin in zijn verdwenen? Mijn fantasie is grenzenloos, maar het moet wel een beetje reëel blijven. Ze kauwen natuurlijk aan alles, maar hier op het terrein ligt nergens gif of ander spul, dat gevaar zou kunnen opleveren als het gegeten wordt. En wat levert het op, als je iets van een verklaring bij elkaar weet te improviseren? Het beestje is dood. Accu of versnellingsbak verwisselen is geen optie.
Misschien is het beter om mijn aandacht naar een aquarium om te buigen. Gaat het mis, gaat ie door de plee en koop je een zakje nieuw spul. Nadeel is wel, dat het nog lulliger voor mijn conditie is dan twee oude honden.
Zwalkend
Zonder honden de heuvelop gegaan. Voor het eerst sinds meer dan een jaar, geloof ik. Waar ik toen soepeltjes naar boven liep, moest ik nu een paar maal halt houden om mijn lijf bij te laten komen. Korte stops, maar toch. Een alles-of-niets poging? Doodsdrang? Een loos gebaar in machteloze onvrede. De woede wil niet komen. De hond die de ingang van het dorp 'bewaakt' en de moeder van de jonkies kwamen me achterna.
De weidsheid bij het allengs stijgen van de meters kon me niet bekoren. Een paar keer wat blikken geworpen en het daarbij gelaten. Naarmate ik hoger kwam me ergerlijk verbaasd over de ongetwijfeld illegale houtkap. Gaat mij dat iets aan? Nee, maar als je het doet, doe het dan wel netter. Wat een zooitje aan rondslingerende, voor het stoken oninteressant dunne takken.
Van de afdaling werden mijn knieën niet vrolijk. Terug thuis naar Kreta als zomervakantiebestemming gekeken. Boedapest voor een stedentrip met hotelverwennerij. Het waren beide niet het snoepje, dat het leed zou kunnen verzachten. Punt achter de dag. Morgen nwe poging.
De weidsheid bij het allengs stijgen van de meters kon me niet bekoren. Een paar keer wat blikken geworpen en het daarbij gelaten. Naarmate ik hoger kwam me ergerlijk verbaasd over de ongetwijfeld illegale houtkap. Gaat mij dat iets aan? Nee, maar als je het doet, doe het dan wel netter. Wat een zooitje aan rondslingerende, voor het stoken oninteressant dunne takken.
Van de afdaling werden mijn knieën niet vrolijk. Terug thuis naar Kreta als zomervakantiebestemming gekeken. Boedapest voor een stedentrip met hotelverwennerij. Het waren beide niet het snoepje, dat het leed zou kunnen verzachten. Punt achter de dag. Morgen nwe poging.
CRISPR-Cas9
Het lijkt er altijd op alsof het nieuws je trakteert op onderwerpen, die bij je stemming passen. Het zal meer een omgekeerde kwestie zijn en je in bepaalde stemmingen meer aangetrokken wordt tot bepaalde artikelen dan dat in een andere stemming het geval zou zijn.
Vandaag:
"Gezondheidsraad adviseert: legaliseer het genetisch bewerken van embryo's."
en
'Opeens kunnen we - poef - álles genetisch veranderen.'
Ondanks de regelmatige confrontatie met een onterechte dan wel onnodige dood maken artikelen als deze me niet enthousiast. Het hellende vlak is allang betreden en het is wachten op de eerste serieuze dilemma's. Ik bedoel, dat grenzen overschreden worden, die nu zelfs als taboe ondenkbaar zijn.
In beide artikelen wordt heel bewust geen enkel beperking aangehouden. Het moet allemaal wetenschappelijk onderbouwt, voorzicht en veilig maar niks wordt uitgesloten, hooguit een eindje de toekomst in geschoven. En natuurlijk begint het bij zaken, die ieder Jan Doedel als vooruitgang en zelfs noodzakelijk ziet. Maar gezien het gemak waarmee het blijkbaar kan, mensen keuzemogelijkheden altijd maximaal zullen proberen op te rekken en wetenschap meer oog heeft voor wat mogelijk dan wat noodzakelijk is, kun je je op je vijf vingers tellen, dat hier Frankensteinachtige gevolgen uit zullen voortkomen. Het zal er ongetwijfeld beter uitzien, maar onderhuids is het van hetzelfde knutselniveau. En natuurlijk zal de toepasbaarheid niet in eerste instantie gericht zijn op behoefte in de uithoeken van de Congo, Ecuador of Papoea Nieuw Guinea
Vandaag:
"Gezondheidsraad adviseert: legaliseer het genetisch bewerken van embryo's."
en
'Opeens kunnen we - poef - álles genetisch veranderen.'
Ondanks de regelmatige confrontatie met een onterechte dan wel onnodige dood maken artikelen als deze me niet enthousiast. Het hellende vlak is allang betreden en het is wachten op de eerste serieuze dilemma's. Ik bedoel, dat grenzen overschreden worden, die nu zelfs als taboe ondenkbaar zijn.
In beide artikelen wordt heel bewust geen enkel beperking aangehouden. Het moet allemaal wetenschappelijk onderbouwt, voorzicht en veilig maar niks wordt uitgesloten, hooguit een eindje de toekomst in geschoven. En natuurlijk begint het bij zaken, die ieder Jan Doedel als vooruitgang en zelfs noodzakelijk ziet. Maar gezien het gemak waarmee het blijkbaar kan, mensen keuzemogelijkheden altijd maximaal zullen proberen op te rekken en wetenschap meer oog heeft voor wat mogelijk dan wat noodzakelijk is, kun je je op je vijf vingers tellen, dat hier Frankensteinachtige gevolgen uit zullen voortkomen. Het zal er ongetwijfeld beter uitzien, maar onderhuids is het van hetzelfde knutselniveau. En natuurlijk zal de toepasbaarheid niet in eerste instantie gericht zijn op behoefte in de uithoeken van de Congo, Ecuador of Papoea Nieuw Guinea
Dus!
Dood. Vonnis voltrokken. Weer staan graven. Mijn neus d'r meer dan vol van. Het stompt af maar wennen doet het niet. Nummero vier in minder dan twee jaar tijd. De eerst was kut, de tweede balen, bij de derde begon wat te wringen en nu heb ik geen woorden meer. Er woelt agressie. Vier keer de favoriet die het onderspit delft. Tweemaal de andere helft gestrand als collateral damage en tweemaal opgescheept met de overblijvende tweede keus. Kunnen de beestjes niks aan doen, maar het is het gewoon niet. De witte was de keuze, de zwarte de overblijver, die mee mocht als gezelschap. Die noodzaak is verdwenen. Bij Sissi lag het subtieler. Dat was wel een keuze, al heeft zij die eigenlijk zelf gemaakt. Donna lukte het echter zich in een paar weken naar de eerste plaats te wringen.
Bus, parvo, onbekend en nu 'íets' met maag en darmen. Het is me niet gegund, die conclusie mag ik wel trekken.
Zien wat er van deze wezenloze dag nog terecht komt. Hoeft niks. Moet niks. Ja, me er doorheen trekken. Dat moet, is geen keuze. Veel verder dan een keer kwaad uitvallen tegen de auto ben ik nog niet gekomen. Ja, ik weet, een zwakte bod. Meer had ik niet in de aanbieding.
Bus, parvo, onbekend en nu 'íets' met maag en darmen. Het is me niet gegund, die conclusie mag ik wel trekken.
Zien wat er van deze wezenloze dag nog terecht komt. Hoeft niks. Moet niks. Ja, me er doorheen trekken. Dat moet, is geen keuze. Veel verder dan een keer kwaad uitvallen tegen de auto ben ik nog niet gekomen. Ja, ik weet, een zwakte bod. Meer had ik niet in de aanbieding.
Keukenglans
Het is met een bijna vergeten voldoening dat ik vanochtend de schone èn opgeruimde keuken binnen stapte voor het eerste deel van mijn ontbijtritueel. Al die vrije ruimte. Niks aan de kant moeten schuiven om de citruspers neer te kunnen zetten. Een simpel handmatig dingetje dus geen exorbitante behoefte aan ruimte. Had ik nog mijn oude soepelheid, was ik op het aanrecht gesprongen en had een dansje gemaakt. Nu laat ik het bij het idee en het feit dat het mogelijk geweest zou zijn. En dat is voor het blad misschien nieteens zo'n slecht idee.
Het was ff werken, maar dan heb je zogezegd ook wat. Maar het ergste komt nu pas: volhouden! De gecreëerde ruimte boezemt ontzag in, dus voorlopig zal dat wel lukken. Het initiatief zal niet ten ondergaan voordat het goed en wel is opgestart, maar het zou een illusie zijn, als ik mezelf wijs zou maken, dat niet ergens de komende dagen weer de neiging tot versloffen de kop op steekt. Me nu er al voor wapenen werkt niet. Een beetje alerter zijn op slordigheden zou voldoende moeten zijn. Gemak dient de mens alleen als een ander de rommel opruimt.
Het was ff werken, maar dan heb je zogezegd ook wat. Maar het ergste komt nu pas: volhouden! De gecreëerde ruimte boezemt ontzag in, dus voorlopig zal dat wel lukken. Het initiatief zal niet ten ondergaan voordat het goed en wel is opgestart, maar het zou een illusie zijn, als ik mezelf wijs zou maken, dat niet ergens de komende dagen weer de neiging tot versloffen de kop op steekt. Me nu er al voor wapenen werkt niet. Een beetje alerter zijn op slordigheden zou voldoende moeten zijn. Gemak dient de mens alleen als een ander de rommel opruimt.
Meevaller
Weer een redelijk goede nacht. Al meer dan een week achtereen inmiddels. Niet normaal! Ik voel enige argwaan opkomen. Is dit wel goed? Het is in elk geval wennen. Raar, maar waar. Niet dat ik de rumoerige nachten mis. Het is vreemd om na een korte tussenstop pas weer wakker te worden als het al licht is. Zo hard je er naar verlangd heb, met zoveel ongeloof treedt je het gewenste resultaat tegemoet.
Maar soit. De nacht is passé, de dag wacht. Een prachtige dag weer. Eerst 'ns achter de pup aan. Leeft ie nog? Toch maar iets met nwe banden voor de C5, verder met de tuin, onderkant huismuren verven, het geregel waar het gisteren niet van is gekomen, etc. Meer dan genoeg voor een dag, lijkt me zo.
Maar soit. De nacht is passé, de dag wacht. Een prachtige dag weer. Eerst 'ns achter de pup aan. Leeft ie nog? Toch maar iets met nwe banden voor de C5, verder met de tuin, onderkant huismuren verven, het geregel waar het gisteren niet van is gekomen, etc. Meer dan genoeg voor een dag, lijkt me zo.
maandag 27 maart 2017
Stoffen
19:00 uur. Twaalf uur in de benen en nauwelijks gezeten. Van de dierenarts nog niks gehoord. Als je je mobiel een keer nodig hebt, ontbreekt het signaal. Wasmachine laten lopen, Mariana sturend achter de vodden aan gezeten. Afwas geklaard en het heeeeeeeeele aanrecht schoongemaakt. Heerlijk zo'n ruime aanrechtvoorziening. Je zou er alleen niks op moet neerzetten. Er zijn weinig dingen waar ik een grotere hekel aan heb dan oppakken, verzetten en weer terugzetten. Maar ja, het is de enige manier om het stof te lijf te gaan. En stof is er nog steeds in overvloed.
Met wat er toch weer defnitief geruimd kon worden, is de definitieve keukenindeling een volgende stap dichterbij gekomen. Langzaam aan is de discipline om alles op z'n plek te houden belangrijker dan de noodzaak om dingen een plek te geven. Het mechanisme van een dichtslibbende keuken zal niet geheel voorkomen kunnen worden, maar het hoeft ook geen week of meer vrijspel te krijgen. En in je eentje stapelt het een stuk efficiënter, moet ik zeggen.
Een ander inzicht is de bevestiging van het feit, dat een afwasmachine weinig toevoegt aan de keukenroutine. Zo'n beetje als een magnetron. Heel af en toe is het ding handig (Popcorn!) maar echt gebruik maak ik er niet van. Een afwasser werkt volgens mij alleen als je standaard (voor 2 personen) werkt met 2 koppen, vier borden, wat bestek en af en toe een schaal, nooit iets anders gebruikt en op het eind van de dag de gevulde machine start om 'm de volgende dag per maaltijd weer te legen resp. vullen. Dat werkt bij mij anders.
Met wat er toch weer defnitief geruimd kon worden, is de definitieve keukenindeling een volgende stap dichterbij gekomen. Langzaam aan is de discipline om alles op z'n plek te houden belangrijker dan de noodzaak om dingen een plek te geven. Het mechanisme van een dichtslibbende keuken zal niet geheel voorkomen kunnen worden, maar het hoeft ook geen week of meer vrijspel te krijgen. En in je eentje stapelt het een stuk efficiënter, moet ik zeggen.
Een ander inzicht is de bevestiging van het feit, dat een afwasmachine weinig toevoegt aan de keukenroutine. Zo'n beetje als een magnetron. Heel af en toe is het ding handig (Popcorn!) maar echt gebruik maak ik er niet van. Een afwasser werkt volgens mij alleen als je standaard (voor 2 personen) werkt met 2 koppen, vier borden, wat bestek en af en toe een schaal, nooit iets anders gebruikt en op het eind van de dag de gevulde machine start om 'm de volgende dag per maaltijd weer te legen resp. vullen. Dat werkt bij mij anders.
Soppen
De auto was vanochtend bij zevenen mooi bevroren. Een laagje ijs rondom van 1-1,5 mm. Geen ijzel, dan was het helder geweest. Bevroren mist. Ook qua kleur. Een van de achterdeuren wilde open en op die manier de wagen opgang gebracht. Heenweg in de mist gereden. Net niet voldoende dicht voor het mistachterlicht. Net voor Sibiu gaat het stevig heuvelopwaarts en was er een prachtig zicht op het met mist gevulde dal waar de flats, waar Sibiu rijkelijk mee bedeeld is, uit omhoog staken. Wonderlijk gezicht.
Op de terugweg was de mist op de meeste plaatsten vrijwel opgetrokken en straalde je de ochtendzon in de ogen. Zo meteen een verlate ronde met de honden en een huishoudelijke dag opstarten. Wassen, afwas, opruimen, vloer in de tuinkamer van bloed ontdoen en van allerhand geregel. Muziekje erbij en de pup ff uit mijn hoofd proberen te zetten. Hopelijk komt het daar goed mee, maar dat staat los van wat hier allemaal moet gebeuren.
Op de terugweg was de mist op de meeste plaatsten vrijwel opgetrokken en straalde je de ochtendzon in de ogen. Zo meteen een verlate ronde met de honden en een huishoudelijke dag opstarten. Wassen, afwas, opruimen, vloer in de tuinkamer van bloed ontdoen en van allerhand geregel. Muziekje erbij en de pup ff uit mijn hoofd proberen te zetten. Hopelijk komt het daar goed mee, maar dat staat los van wat hier allemaal moet gebeuren.
Ontstoken?
Goed nieuws en slecht nieuws. Nadat de pup gisteravond zelfstandig dronk, leek me het ergste leed geleden. De vlekken op de betonnenvloer vanochtend wezen met hun bloederige kleur in een andere richting. Beestje had bovendien niks te missen. Dierenarts dus maar. Daar bleek het -gelukkig- niet alsnog het vaak dodelijke darmvirus te zijn, maar wat het wel is, is niet duidelijk. Vaccineren is ook niet alles, dat mag duidelijk zijn.
Beestje op de heenweg op mijn schoot gehad. De doos heeft zoveel afkeer ingeboezemd, dat ze daarin maar één ding wilde: er uit! Na wat tests en foto's het dametje achtergelaten, beter dan op en neer rijden en de hele dag met zo'n hoopje troosteloosheid geconfronteerd worden. Om te beginnen aan het infuus en vocht bijspijkeren. De rest zou dan min of meer vanzelf moeten herstellen. Wachten dus, altijd weer wachten.
Beestje op de heenweg op mijn schoot gehad. De doos heeft zoveel afkeer ingeboezemd, dat ze daarin maar één ding wilde: er uit! Na wat tests en foto's het dametje achtergelaten, beter dan op en neer rijden en de hele dag met zo'n hoopje troosteloosheid geconfronteerd worden. Om te beginnen aan het infuus en vocht bijspijkeren. De rest zou dan min of meer vanzelf moeten herstellen. Wachten dus, altijd weer wachten.
zondag 26 maart 2017
Balanceren
En zo kakt de dag langzaam in. Eigen conditie kwakkelig. De onzekerheid mbt de pup is niet bevorderlijk. Het weer is gekalmeerd maar gewoon koud tov de afgelopen dagen. Hèt moment om weg te willen kruipen totdat alles in betere banen is geleid. Slapen, laten en hernieuwd zijn. De zoveelste nieuwe ronde die er aan zit te komen? De zoveelste keer dat de kaarten weer geschud worden? Langs 'Af' met of zonder beloning?
De rek is verbruikt voor vandaag. De laatste resten enthousiasme bijeen geveegd is niet meer voldoende om de dag met een opgewekte uitsmijter de geschiedenis in te duwen. De pup nog wat over z'n koppie aaien. De heimlijke hoop koesteren, dat ie morgenvroeg weer vrolijk als vanouds rondhuppelt. Nog iets te eten in elkaar frutselen en weer vroeg het nest opzoeken. Zeer ws begint de dag morgen vroeg met een rit naar de dierenarts.
Zo jojoot het leven van tevreden naar teleurstellend en terug. Soms een vleugje aangenaam en dan weer een dreun. Hobbelen over bobbelen en je een ons hopen, tussentijds iedere gelegenheid te baat nemen om jezelf wijs te maken, dat het ooit goed komt, wat heet, nog beter zal gaan. Tijd om te kappen. Morgen weer verder met knippen en plakken.
De rek is verbruikt voor vandaag. De laatste resten enthousiasme bijeen geveegd is niet meer voldoende om de dag met een opgewekte uitsmijter de geschiedenis in te duwen. De pup nog wat over z'n koppie aaien. De heimlijke hoop koesteren, dat ie morgenvroeg weer vrolijk als vanouds rondhuppelt. Nog iets te eten in elkaar frutselen en weer vroeg het nest opzoeken. Zeer ws begint de dag morgen vroeg met een rit naar de dierenarts.
Zo jojoot het leven van tevreden naar teleurstellend en terug. Soms een vleugje aangenaam en dan weer een dreun. Hobbelen over bobbelen en je een ons hopen, tussentijds iedere gelegenheid te baat nemen om jezelf wijs te maken, dat het ooit goed komt, wat heet, nog beter zal gaan. Tijd om te kappen. Morgen weer verder met knippen en plakken.
Plaatjes
Sexting (Wikipedia) is het verspreiden of delen van seksueel getinte foto's of berichten via mobiele telefoons of andere mobiele media. De term is afgeleid van sex (verwijst naar de seksuele inhoud) en texting (sms/mms). De term werd voor het eerst gebruikt begin 21ste eeuw.
Afgelopen dagen/weken nogal een heisa over geweest in de Nederlandse media. Nu zal me dat eigenlijk aan mijn reet roesten of mensen elkaar dergelijke berichten toezenden of niet. Slim is in mijn idee anders. Als mensen volwassen zijn en verkeerde beslissingen nemen, mogen ze dus op hun blaren plaatsnemen. Zou je denken. Blaren die in het huidige internettijdperk helaas maar moeilijk willen verdwijnen. Zo werkt dat dus niet. Het is een onderwerp, waarbij mooi de verwrongen moraal aan het daglicht treedt, die tegenwoordig schijnt te heersen.
Om te beginnen doe je er goed aan om kinderen, jong volwassen te waarschuwen voor de gevaren. Maar we waarschuwen hen al decennia voor aanverwante zaken en toch raken er nog steeds meiden ongewenst zwanger. Het is geen bierkaai maar ook geen 'Ik regel dat wel ff.' Maar laten we het over volwassenen hebben en het dan iets hoger zoeken dan de administratieve streep van 18+.
Je bent in de dertig en bent zo stom, mijn mening, om seksueel getint foto's te delen met vigerend vriendje of vriendinnetje. Of erger, video-opnames van weinig aan de fantasie overlatende vrij- en neukpartijen. Ik hik tegenwoordig al als iedere flapdrol bij een gebeurtenis zo nodig van iedere scheet een foto wil maken, waar ik dan ook nog eens op moet staan. Maar oké, je doet dat. Wie of wat geeft jou de garantie, dat met die beelden nooit iets gebeurd, wat jij niet zou willen. Cq het beeldmateriaal onder eigen beheer blijft? Het zijn maar bestanden. Vluchtige en eenvoudig te vermenigvuldigen digitale toestanden. Op het moment dat je het met anderen deelt, ben je direct de controle over je beelden kwijt. Je geeft geen afdruk, je geeft een kopie van het bestand, waar iedereen alle gewenste èn ongewenste kanten mee op kan. En dan begint de discussie.
Mag je er dan mee doen, wat je wilt, of moet je rekening houden met de gevoelens en originele intentie, waarmee de plaatjes in eerste instantie zijn geschoten? Zolang je een relatie hebt, lijkt me dat duidelijk. Maar daarna? Bij hoeveel eindes gaat men vechtend over straat? Vliegt het meubilair letterlijk het raam uit? Je moet wel erg naïef zijn om te geloven, dat die plaatjes dan geen verleiding vormen in de verkeerde richting. Maar dan mag je ze dus, als ik het goed begrepen heb, als fatsoenlijk mens nooit gebruiken cq op het internet gooien. Het is kortom wederom niet de orginele persoon, die op zijn of haar blaren moet gaan zitten, maar de maatschappij, die het gebleken onvermogen tot functioneren in de huidige mediale wereld met een deken van liefde en achteraf bedacht fatsoen moet toedekken. Wat valt eigenlijk nog onder de eigen verantwoordelijkheid?
Afgelopen dagen/weken nogal een heisa over geweest in de Nederlandse media. Nu zal me dat eigenlijk aan mijn reet roesten of mensen elkaar dergelijke berichten toezenden of niet. Slim is in mijn idee anders. Als mensen volwassen zijn en verkeerde beslissingen nemen, mogen ze dus op hun blaren plaatsnemen. Zou je denken. Blaren die in het huidige internettijdperk helaas maar moeilijk willen verdwijnen. Zo werkt dat dus niet. Het is een onderwerp, waarbij mooi de verwrongen moraal aan het daglicht treedt, die tegenwoordig schijnt te heersen.
Om te beginnen doe je er goed aan om kinderen, jong volwassen te waarschuwen voor de gevaren. Maar we waarschuwen hen al decennia voor aanverwante zaken en toch raken er nog steeds meiden ongewenst zwanger. Het is geen bierkaai maar ook geen 'Ik regel dat wel ff.' Maar laten we het over volwassenen hebben en het dan iets hoger zoeken dan de administratieve streep van 18+.
Je bent in de dertig en bent zo stom, mijn mening, om seksueel getint foto's te delen met vigerend vriendje of vriendinnetje. Of erger, video-opnames van weinig aan de fantasie overlatende vrij- en neukpartijen. Ik hik tegenwoordig al als iedere flapdrol bij een gebeurtenis zo nodig van iedere scheet een foto wil maken, waar ik dan ook nog eens op moet staan. Maar oké, je doet dat. Wie of wat geeft jou de garantie, dat met die beelden nooit iets gebeurd, wat jij niet zou willen. Cq het beeldmateriaal onder eigen beheer blijft? Het zijn maar bestanden. Vluchtige en eenvoudig te vermenigvuldigen digitale toestanden. Op het moment dat je het met anderen deelt, ben je direct de controle over je beelden kwijt. Je geeft geen afdruk, je geeft een kopie van het bestand, waar iedereen alle gewenste èn ongewenste kanten mee op kan. En dan begint de discussie.
Mag je er dan mee doen, wat je wilt, of moet je rekening houden met de gevoelens en originele intentie, waarmee de plaatjes in eerste instantie zijn geschoten? Zolang je een relatie hebt, lijkt me dat duidelijk. Maar daarna? Bij hoeveel eindes gaat men vechtend over straat? Vliegt het meubilair letterlijk het raam uit? Je moet wel erg naïef zijn om te geloven, dat die plaatjes dan geen verleiding vormen in de verkeerde richting. Maar dan mag je ze dus, als ik het goed begrepen heb, als fatsoenlijk mens nooit gebruiken cq op het internet gooien. Het is kortom wederom niet de orginele persoon, die op zijn of haar blaren moet gaan zitten, maar de maatschappij, die het gebleken onvermogen tot functioneren in de huidige mediale wereld met een deken van liefde en achteraf bedacht fatsoen moet toedekken. Wat valt eigenlijk nog onder de eigen verantwoordelijkheid?
Ijs
Oeps. Hagel. Tja, kan ook. En langzaam gaat het over in natte sneeuw. Zomer, winter, voorjaar. Alles behalve herfst.
Diagnostiek
Zoals ik af en toe mijn borstkas open zou willen kunnen klappen om te zien of alles daarbinnen naar wens is, zou ik nu ook in het lijfje van de pup willen kunnen kijken. Motorkap omhoog en links en rechts eens aan wat draden rammelen. Snappen doe ik er weinig van, maar het geeft wel steeds een goed gevoel. Zo van "Dat heb ik ook weer gedaan."
Nu moet ik sturen op externe signalen. Bij een auto lukt dat nog. Iets rammelt of zoals nu is er een soort van fluitende pieptoon. In zoverre ik het kan nagaan zijn het ws de winterbanden, die bij de huidige dagtemperaturen meer grip dan bedoeld krijgen op het wegdek. Bij een pup werkt dat anders. Een auto is niet zielig, kijkt je ook niet met van de trouwe hondenoogjes aan, waarvan het ene met een ooglapje bedekt lijkt en het andere oog als een kraal uit de witte ondergrond priemt. Ik heb een auto nog nooit bezine of diesel zien weigeren of in een hoekje zien wegkruipen, als ik wilde instappen. Oké, soms weigert ie te starten, als ik de contactsleutel omdraai. Dan gooi je er en nieuwe accu in of laadt de oude op en kunt weer gaan met die banaan. Bij levende wezens werkt dat niet zo.
Het ziet nog niet hopeloos uit, maar veel vertrouwen geeft haar aanblik me ook niet. Het kan kortom nog steeds alle kanten op, zowel de goede als de verkeerde.
Nu moet ik sturen op externe signalen. Bij een auto lukt dat nog. Iets rammelt of zoals nu is er een soort van fluitende pieptoon. In zoverre ik het kan nagaan zijn het ws de winterbanden, die bij de huidige dagtemperaturen meer grip dan bedoeld krijgen op het wegdek. Bij een pup werkt dat anders. Een auto is niet zielig, kijkt je ook niet met van de trouwe hondenoogjes aan, waarvan het ene met een ooglapje bedekt lijkt en het andere oog als een kraal uit de witte ondergrond priemt. Ik heb een auto nog nooit bezine of diesel zien weigeren of in een hoekje zien wegkruipen, als ik wilde instappen. Oké, soms weigert ie te starten, als ik de contactsleutel omdraai. Dan gooi je er en nieuwe accu in of laadt de oude op en kunt weer gaan met die banaan. Bij levende wezens werkt dat niet zo.
Het ziet nog niet hopeloos uit, maar veel vertrouwen geeft haar aanblik me ook niet. Het kan kortom nog steeds alle kanten op, zowel de goede als de verkeerde.
Overgankelijk
Het verzetten van de klok bijna misgelopen. Het is, dat een aantal klokken het automatisch doen, ander was het me ws pas ergens in de loop van de week opgevallen. Het zal niet alles verklaren, maar ik lag gisteren belachelijk vroeg in mijn nest. De seizoensovergang moest er ff uitgezweet worden. Het ergste was al in de nacht van vrijdag op zaterdag gebeurd. De laatste restanten had ik voor afgelopen nacht gepland. Is niet helemaal gelukt. De keel is nog opgezet. Ik snotter me door de dag heen. En helder kan ik mijn hoofd niet noemen. Maar de keelpijn is gekilled en het jeuk vervelend ergens tussen de oren en de strot. Precies daar waar je er niet bij kunt komen. Maar jeuk dus. Herstel. Vooruitgang.
Het is sinds een paar jaar een traditie aan het worden. Tweemaal ziek in het jaar. Eenmaal van herfst naar winter en vervolgens van winter naar voorjaar. Alsof niet alleen de klok maar ook mijn lijf een omslag moet maken. In het algemeen twee of drie dagen, meestal beperkt tot mijn strot, zweten als een otter, aan de strepsils en de rest hou ik voor me.
Van de week mag dus de pré-zomer zich tenvolle ontplooien. Komt aardig overeen met het weerbericht. Woensdag volgens Nederlandse begrippen een zomerse dag. Of het de eerste is, zou ik niet weten. Afgelopen dagen is de temperatuur met regelmaat boven de twintig geweest, maar of het 25 of meer was, heb ik niet bijgehouden.
Het is sinds een paar jaar een traditie aan het worden. Tweemaal ziek in het jaar. Eenmaal van herfst naar winter en vervolgens van winter naar voorjaar. Alsof niet alleen de klok maar ook mijn lijf een omslag moet maken. In het algemeen twee of drie dagen, meestal beperkt tot mijn strot, zweten als een otter, aan de strepsils en de rest hou ik voor me.
Van de week mag dus de pré-zomer zich tenvolle ontplooien. Komt aardig overeen met het weerbericht. Woensdag volgens Nederlandse begrippen een zomerse dag. Of het de eerste is, zou ik niet weten. Afgelopen dagen is de temperatuur met regelmaat boven de twintig geweest, maar of het 25 of meer was, heb ik niet bijgehouden.
Koerswijziging
Zo'n toestand met een pup is niet waar ik op zit te wachten. Maar ik kan het beter hebben dan wat mndn geleden. Het gaat kortom nog steeds vooruit. Zowel het lijf (geen spiertoestanden na de eerste meters in de tuin, geen kreupele rug) als in het hoofd (al een paar weken geen nachtelijke taferelen meer). Rustig verder dus en niks overdrijven. Dat het 'normale leven' tot volle bloei mag komen. Blij zijn met wat we hebben en hebben gerealiseerd ipv voortdurend veranderen en vooral vernieuwen. De beslissing om dit jaar niet door te stomen met de verherbouw van de schuur is een goede geweest en dan moet het actieve deel van het jaar nog begingen
Het is een wat andere invalshoek, maar Lissabon kon me niet warm krijgen voor het volgende uitstapje. Weer weg is dus niet waar ik op zit te wachten. Is wel 'ns anders geweest. Werk maken van het me eigen maken van de plek. Openstaan voor de mogelijkheden ter plekke.
Coves, Agnita, Sibiu/Sighisoara/Brasov. Huis, tuin, koken. Genieten, onthaasten, accepteren. Genoeg te doen. Meer dan genoeg te doen.
Het is een wat andere invalshoek, maar Lissabon kon me niet warm krijgen voor het volgende uitstapje. Weer weg is dus niet waar ik op zit te wachten. Is wel 'ns anders geweest. Werk maken van het me eigen maken van de plek. Openstaan voor de mogelijkheden ter plekke.
Coves, Agnita, Sibiu/Sighisoara/Brasov. Huis, tuin, koken. Genieten, onthaasten, accepteren. Genoeg te doen. Meer dan genoeg te doen.
Timing
Waarom wachten dieren met ziek worden altijd tot het weekend is? Niet het moment om een dierenarts op te trommelen en bij die van mij, zie ik nieteens iets van een urgentiedienst. Zondag's gesloten. Punt uit. Dan wordt je gewoon niet ziek. Blijft altijd een dubieuze toestand. Wanneer ga je de urgentietrom roeren?
Met de pups ditmaal alles gedaan wat gedaan kon en moest worden, maar nu is eentje alsnog uit haar doen. En natuurlijk weer de leukste. Dat stempel is inmiddels een soort doodvonnis gebleken. Geen trek in voer, ligt alleen maar, etc. Alles wat verkeerd is. Kan vanwege de vaccinatie, al zou dat wel een verlate reactie zijn. De laatste prik was afgelopen maandag. Of alsnog parvo? Of gewoon aan de schijt? Dat een van beide enigszins aan de diarree was in de afgelopen weken, was duidelijk. Niet dat ik wist wie en het was voortdurend wisselend. Altijd wel op de witte gegokt, wat bijkbaar goed gezien was.
Nu dus afwachten en thee drinken. Zou het een normale dag zijn geweest, was ik wel met haar in de auto gestapt. Is het echt mis, telt ieder uur. Is ze gewoon van slag, herstelt ze vanzelf. Eigenlijk kan het niks ernstigs à la parvo zijn, daar waren de eerste twee vacinaties (oa) al tegen. Maandag was de derde voor heel andere zaken. Ik slinger. Weke wijsheid wordt het?
Met de pups ditmaal alles gedaan wat gedaan kon en moest worden, maar nu is eentje alsnog uit haar doen. En natuurlijk weer de leukste. Dat stempel is inmiddels een soort doodvonnis gebleken. Geen trek in voer, ligt alleen maar, etc. Alles wat verkeerd is. Kan vanwege de vaccinatie, al zou dat wel een verlate reactie zijn. De laatste prik was afgelopen maandag. Of alsnog parvo? Of gewoon aan de schijt? Dat een van beide enigszins aan de diarree was in de afgelopen weken, was duidelijk. Niet dat ik wist wie en het was voortdurend wisselend. Altijd wel op de witte gegokt, wat bijkbaar goed gezien was.
Nu dus afwachten en thee drinken. Zou het een normale dag zijn geweest, was ik wel met haar in de auto gestapt. Is het echt mis, telt ieder uur. Is ze gewoon van slag, herstelt ze vanzelf. Eigenlijk kan het niks ernstigs à la parvo zijn, daar waren de eerste twee vacinaties (oa) al tegen. Maandag was de derde voor heel andere zaken. Ik slinger. Weke wijsheid wordt het?
zaterdag 25 maart 2017
Stukgewijs
Hoppa, dat was weer een stukje. Geen stukjes, geen interesse. De fans straffen hard af. Ziek, zwak, zwalkend of zat, wat telt zijn de woorden. Nieuwe woorden. Ik zal niks zeggen. Ik lees boeken ook geen twee keer, laat staan oprispingen van een pagina of minder. Sterker nog, ik heb mijn blog nog nooit teruggelezen. Dus wat zou ik van anderen wensen, wat ikzelf niet doe?
Overdadig
Zien waar we de draad weten op te pakken. Laptop is in beslag genomen door een virusscan. Dus thuis op de mini. De laptop wordt met de dag trager en dat kan een aanwijzing voor een virus zijn, maar hoeft niet. Waarschijnlijker is, dat het steeds voller rakende opslaggeheugen het besturingssysteem op z'n zwakke plek treft. Niet alleen werkgeheugen maar ook tijdelijke opslag is al jaren cruciaal voor het fatsoenlijk functioneren van een (windows) machine. De 5 of 6 gigabyte die nog op de zogenaamde C-schijf, want is allang geen schijf meer, beschikbaar is, lijkt gigatisch maar is het niet.
Helaas zit het 'm niet in gebruikersbestanden en is opschonen dus geen optie. Het aanmaken van een tweede gebruiker een paar mndn geleden heeft de tijdelijke schrijfruimte voor het besturingssysteem drastisch beperkt. Dan gooi je die er weer uit, zou je denken. Maar zo werkt het niet. Er zijn diverse noodzakelijke programma koppelingen, die bij verwijdering ook een hoop bestanden ontoegankelijk zouden maken. Tijd om van giga- naar terrabytes over te stappen.
Als je dan bedenkt, dat van al die 1,5 of 2 miljoen bestanden op zo'n ding maar een fractie gebruikers bestanden zijn, dan gaan mijn wenkbrauwen op eigen gelegenheid omhoog. Ik zou wel eens willen weten hoeveel 'shit' er op mijn computer staat. Zooi die je nauwelijks of eigenlijk niet gebruikt. Office software voor anderhalf Excelsheet en wat Word documenten. Een berg foto's zonder fotoshop en wat websites gerelateerde software. Je moet het zien als autorijden. Ooit begonnen in een Fiat500, oud model, en inmiddels rijdend in een Mack, zonder ooit iets anders gewild te hebben dan simpelweg kunnen rijden. Belachelijk. Maar wat is dat niet tegenwoordig?
Helaas zit het 'm niet in gebruikersbestanden en is opschonen dus geen optie. Het aanmaken van een tweede gebruiker een paar mndn geleden heeft de tijdelijke schrijfruimte voor het besturingssysteem drastisch beperkt. Dan gooi je die er weer uit, zou je denken. Maar zo werkt het niet. Er zijn diverse noodzakelijke programma koppelingen, die bij verwijdering ook een hoop bestanden ontoegankelijk zouden maken. Tijd om van giga- naar terrabytes over te stappen.
Als je dan bedenkt, dat van al die 1,5 of 2 miljoen bestanden op zo'n ding maar een fractie gebruikers bestanden zijn, dan gaan mijn wenkbrauwen op eigen gelegenheid omhoog. Ik zou wel eens willen weten hoeveel 'shit' er op mijn computer staat. Zooi die je nauwelijks of eigenlijk niet gebruikt. Office software voor anderhalf Excelsheet en wat Word documenten. Een berg foto's zonder fotoshop en wat websites gerelateerde software. Je moet het zien als autorijden. Ooit begonnen in een Fiat500, oud model, en inmiddels rijdend in een Mack, zonder ooit iets anders gewild te hebben dan simpelweg kunnen rijden. Belachelijk. Maar wat is dat niet tegenwoordig?
Doorslaan
Mensen zijn meer en meer bezig met overleven ipv leven. Meer en meer probeert men alles wat ook maar enigszins schadelijk ZOU KUNNEN ZIJN te voorkomen. Alles moet zo vroeg mogelijk gediagnosteerd worden. Het ene bevolkingsonderzoek na het andere wordt voorgesteld en soms ook ingesteld. Apparaten die de (vermeende?) gezondheid in de gaten houden. De tijd, dat je dag opgeslokt werd door je werk, heeft z'n beste tijd gehad. We gaan naar een nwe era, een era waarin we van ochtend tot avond bezig zijn met de vraag of wat we doen of laten wel in het voordeel is van een gezond (en dus???) lang leven. Bewegen, eten, genetische aanleg, ouderdom kerende medicijnen .... Wil je nog een beetje normaal leven tot een goed einde brengen, moet je snel zijn. De mensheid gaat qua levensgeluk binnen afzienbare termijn over z'n top heen. In wat het Westen heet te zijn. Hoelang gaat het duren, voordat de eerste mensen zich afvragen waar de mensheid mee bezig is?
Je hoort mij niet "Sex, drugs and Rock 'n Roll" promoten. Maar als ik moet kiezen tussen die jaren zeventig kreet of "Gezondheidsapp, veganisme & permanent diagnosteren", dan weet ik het wel.
Je hoort mij niet "Sex, drugs and Rock 'n Roll" promoten. Maar als ik moet kiezen tussen die jaren zeventig kreet of "Gezondheidsapp, veganisme & permanent diagnosteren", dan weet ik het wel.
vrijdag 24 maart 2017
Dringen
Nieuwe activiteiten worden opgepakt, oude bezigheden niet afgerond. Deels een kwestie van voor je uit schuiven, maar met regelmaat ook dingen die op andermans bordje thuishoren waar er niks mee gebeurd ondanks meermaals herinneren. Dan denk je er niet meer aan of wilt niet te opjagerig overkomen en maant jezelf tot geduld. Resultaat is haast iedere keer weer, dat dingen versloffen en het uiteindelijk, hoe verbazingwekkend niet?, alsnog op jouw bordje terecht komen. Zelden op een moment dat het jou uitkomt.
Zo hangen momenteel een stukken of vijf zaken in de lucht. De trap lijkt voorlopig opgelost. En mocht dat zo zijn, dan komt het parket ook op z'n plek. We hebben daar de, ondanks reparatie, nog steeds uit het lood hangen deur van de Miele magnetron. Dan zijn er nog de vele kleine dingetjes, die de aannemer moet afhandelen. Het bekende aannemers probleem. De gordijnen mag ik, denk ik, als afgehandeld beschouwen. Ze hangen nog niet, hoewel dat drie weken geleden iedere dag leek te kunnen gebeuren. De steeds tragere computer herinnert me er iedere dag aan, dat ik op dat terrein inmiddels jaren achterloop. Zaken moeten opgeschoond, gearchiveerd, vernieuwd, veranderd en opgestart worden. Op eigen machines en bij de host. Dan is daar nog het laatste anker in het Franse land, waar een hoop aan vastzit qua afronden. Misschien die bijdraad weer eens bij de kladden nemen. Zl het zoveelste verlies nemen worden. En dan is daar het gastenhuis nog, dat van binnen nog geheel vorm gegeven moet worden. Maar welke vorm gaat het worden? Overdaad (Mariana) of strak en functioneel naar mijn wens?
Zo hangen momenteel een stukken of vijf zaken in de lucht. De trap lijkt voorlopig opgelost. En mocht dat zo zijn, dan komt het parket ook op z'n plek. We hebben daar de, ondanks reparatie, nog steeds uit het lood hangen deur van de Miele magnetron. Dan zijn er nog de vele kleine dingetjes, die de aannemer moet afhandelen. Het bekende aannemers probleem. De gordijnen mag ik, denk ik, als afgehandeld beschouwen. Ze hangen nog niet, hoewel dat drie weken geleden iedere dag leek te kunnen gebeuren. De steeds tragere computer herinnert me er iedere dag aan, dat ik op dat terrein inmiddels jaren achterloop. Zaken moeten opgeschoond, gearchiveerd, vernieuwd, veranderd en opgestart worden. Op eigen machines en bij de host. Dan is daar nog het laatste anker in het Franse land, waar een hoop aan vastzit qua afronden. Misschien die bijdraad weer eens bij de kladden nemen. Zl het zoveelste verlies nemen worden. En dan is daar het gastenhuis nog, dat van binnen nog geheel vorm gegeven moet worden. Maar welke vorm gaat het worden? Overdaad (Mariana) of strak en functioneel naar mijn wens?
donderdag 23 maart 2017
Heftig
Dag doorstaan. De after-lunch sessie ging niet van harte. Of mijn conditie is nog miserabeler dan ingeschat of de lunch zat me dwars. Het perceeltje had ik wel gedacht helemaal te kunnen doen. De laatste 2 vierkante meter zaten er echter niet meer in. Half vijf schoof de zon achter het dak van de schuur en ook met trui was het ineens niet meer aangenaam. Dan merk je, dat het pas maart is. De rest morgen of overmorgen weer.
Een hoop wortelspul komt weer te voorschijn. Aangezien ik naar mijn idee het stuk vorig jaar goed schoongemaakt heb, vrees ik, dat wat ik er nu uithaal het resultaat van een jaar is. Bij smeerwortel zijn dat duimdikke wortels die dieper gaan dan twee steken van een spade. Het spul breekt makkelijk. Uittrekken is dus geen alternatief. Graven ook niet, daarvoor staan er teveel van die planten. En hoe diep zou ik dan moeten gaan? Lees net dat een andere kwelgeest, de akkerdistel, zijn wortels tot 2,5 m diepte de grond in stuurt. Onmogelijk dus, zeker als je weet, dat elk stuk gezonde wortel, dat achterblijft weer vrolijk uitgroeit tot een plant.
Dat wordt dus een paardenmiddel ergens vandaan halen. De smeerwortel is misschien handmatig in te tomen, maar bij wortelstelsels van meerder meters diepte, kun je dat vergeten. Biologisch gezien een smetje, maar als het niet anders kan, dan hup, Roundup!
Een hoop wortelspul komt weer te voorschijn. Aangezien ik naar mijn idee het stuk vorig jaar goed schoongemaakt heb, vrees ik, dat wat ik er nu uithaal het resultaat van een jaar is. Bij smeerwortel zijn dat duimdikke wortels die dieper gaan dan twee steken van een spade. Het spul breekt makkelijk. Uittrekken is dus geen alternatief. Graven ook niet, daarvoor staan er teveel van die planten. En hoe diep zou ik dan moeten gaan? Lees net dat een andere kwelgeest, de akkerdistel, zijn wortels tot 2,5 m diepte de grond in stuurt. Onmogelijk dus, zeker als je weet, dat elk stuk gezonde wortel, dat achterblijft weer vrolijk uitgroeit tot een plant.
Dat wordt dus een paardenmiddel ergens vandaan halen. De smeerwortel is misschien handmatig in te tomen, maar bij wortelstelsels van meerder meters diepte, kun je dat vergeten. Biologisch gezien een smetje, maar als het niet anders kan, dan hup, Roundup!
Aards
De eerste vierkante meters zijn gekeerd. De rug nog spitvrij. Aardappels puree. En de smaak staat nog aarzelend op afstand en laat zich niet pakken. Alles op z'n tijd. Geen veertien dagen weg eind april begin mei. Eén lapje per twee dagen, iets van 14 percelen te gaan. Een kleine maand werk. Dat zou moeten lukken voor de ijsheiligen. Ook hier het moment waarop alle tuinremmen losgaan. Tomaten, paprika en pepers, aubergines, meloenen, courgettes, komkommers en augurken. Uit eigen kweek of als plant van de markt vandaan. Eigen kweek zie ik er dit jaar niet van komen. Zonder druk van moeders kiest het leven andere wegen.
Maakt me niet uit. Al de moeite, die vorig jaar gedaan is op dat vlak, heeft weinig resultaat opgeleverd. Door een mix van eigen en gekochte planten zijn de gewonnen zaden van dubieuze kwaliteit. Bij die gekochte exemplaren zullen vast hybrides zitten. Dankbare planten voor één jaar en doe vooral niks met hun zaden. De uitkomst daarvan is een soort lotterij. Het was het oude mens niet meer aan het verstand te peuteren. Zaadteelt is een aparte discipline. Eerst maar ff op de groentenopbrengst concentrerenn en straks misschien weer op zaden en eigen teelt.
Maakt me niet uit. Al de moeite, die vorig jaar gedaan is op dat vlak, heeft weinig resultaat opgeleverd. Door een mix van eigen en gekochte planten zijn de gewonnen zaden van dubieuze kwaliteit. Bij die gekochte exemplaren zullen vast hybrides zitten. Dankbare planten voor één jaar en doe vooral niks met hun zaden. De uitkomst daarvan is een soort lotterij. Het was het oude mens niet meer aan het verstand te peuteren. Zaadteelt is een aparte discipline. Eerst maar ff op de groentenopbrengst concentrerenn en straks misschien weer op zaden en eigen teelt.
Karig
Klagen is een kunst, die mn mensen beheersen, die er geen reden toe hebben. Als je het echt slecht hebt, heb je geen tijd om te klagen. Ja, ik kan er zelf ook wat van, maar daar doel ik nu niet op. Ik moest daar vanochtend aan denken, toen ik vanwege de Obamacare toestanden in de USA een artikel las, waar in mensen met inkomens van 120.000 - 700.000 dollar per jaar klagen over he feit, dat ze maar moeiijk rond konden komen. Het ging om de tech-streek in California. Dat 120.000 daar geen vetpot zal zijn, geloof ik graag, maar dat is wat anders. Bij 700.000, geloof ik daar niks van.
Stel je betaald 50% belasting, en volgens mij is het minder, hou je iets van 350K over. Dat is bijna 30.000 dollar per maand (!). Je woont gehuurd. Betaald iets van 5-7000 dollar voor een paar kamers met een garage en heb dan nog steeds ruim 20.000 dollar te gaan. Misschien kinderopvang, maar dan werkt er nog iemand en dat komt bovenop de 700K.
Dan mag je je wel begaan voelen met de 'normale mensen', maar ik zou me eerder schamen voor het oneigenlijke geklaag. Ga ergens anders wonen, als je de streek te duur is. Neem een paar van die 'normale mensen' onder je vleugels. Voor een paar honderd dollar p.m. laat je die ongetwijfeld een gat in de lucht springen. Klagen, het moet wel leuk blijven.
Stel je betaald 50% belasting, en volgens mij is het minder, hou je iets van 350K over. Dat is bijna 30.000 dollar per maand (!). Je woont gehuurd. Betaald iets van 5-7000 dollar voor een paar kamers met een garage en heb dan nog steeds ruim 20.000 dollar te gaan. Misschien kinderopvang, maar dan werkt er nog iemand en dat komt bovenop de 700K.
Dan mag je je wel begaan voelen met de 'normale mensen', maar ik zou me eerder schamen voor het oneigenlijke geklaag. Ga ergens anders wonen, als je de streek te duur is. Neem een paar van die 'normale mensen' onder je vleugels. Voor een paar honderd dollar p.m. laat je die ongetwijfeld een gat in de lucht springen. Klagen, het moet wel leuk blijven.
Tuinseizoenstart
Prachtige dag. Best goed geslapen. De tuin lonkt en ik aarzel. Spitten. De derde aanzet tot een uitdaging die het vooralsnog steeds van mij gewonnen heeft. De zeven, of waren het acht perceeltjes, die ik vorig jaar eruit geperst heb, zouden met niet al te veel moeite in bewerkbare staat gebracht moeten kunnen worden. Steeds iets van 5x2 dus 10 m2 per veldje.
Onkruid, wortels en veenmollen. Dat is wat vandaag door mijn handen zal gaan. O ja, de helft van de aardappelen zijn vorig jaar blijven zitten. Die mogen er ook uit. Als we een kilo aardappelen gebruikt hebben afgelopen winter, dan is het veel geweest. Ook de hoeveelheid uien was wat aan de enthousiaste kant. Iets minder aanplanten, een heuse diepvriezer maar vooral toch meer thuis eten èn daarbij meer aandacht voor wat de tuin geeft. Slowfood. Lokale producenten. Slower dan eigen tuin kan niet.
Vandaag beginnen met de uien. Geen Stutgarter Riesen ditmaal. Veel te onhandig in de keuken die platgedrukte bollen. Op de lokale markt staat nergens een naam bij. Het gaat per kilo en kost bijna niks. Maar om ergernis bij de voorbereidingen van het koken te voorkomen ditmaal iets dieper in de beurs getast en Sturon plantuitjes gekocht. Ronde, niet-afgeplatte uien.
Wat me opviel is dat de plantuitjes van de afgeplatte versie rond zijn en die van de ronde uien enigszins langwerpig. Misschien iets om op de lokale markt op te letten. Koop mijn spul liever op de markt in Agnita dan in Hornbach voor meer dan het dubbele voor een kwart van de hoeveelheid. Dat is dan 8x zo duur, of niet?
Onkruid, wortels en veenmollen. Dat is wat vandaag door mijn handen zal gaan. O ja, de helft van de aardappelen zijn vorig jaar blijven zitten. Die mogen er ook uit. Als we een kilo aardappelen gebruikt hebben afgelopen winter, dan is het veel geweest. Ook de hoeveelheid uien was wat aan de enthousiaste kant. Iets minder aanplanten, een heuse diepvriezer maar vooral toch meer thuis eten èn daarbij meer aandacht voor wat de tuin geeft. Slowfood. Lokale producenten. Slower dan eigen tuin kan niet.
Vandaag beginnen met de uien. Geen Stutgarter Riesen ditmaal. Veel te onhandig in de keuken die platgedrukte bollen. Op de lokale markt staat nergens een naam bij. Het gaat per kilo en kost bijna niks. Maar om ergernis bij de voorbereidingen van het koken te voorkomen ditmaal iets dieper in de beurs getast en Sturon plantuitjes gekocht. Ronde, niet-afgeplatte uien.
Wat me opviel is dat de plantuitjes van de afgeplatte versie rond zijn en die van de ronde uien enigszins langwerpig. Misschien iets om op de lokale markt op te letten. Koop mijn spul liever op de markt in Agnita dan in Hornbach voor meer dan het dubbele voor een kwart van de hoeveelheid. Dat is dan 8x zo duur, of niet?
woensdag 22 maart 2017
Voorjarig
Heerlijk intensieve dag, maar vermoeiend. Niet zozeer qua bezigheden alswel qua beleving. En dan uitgekakt 4 katten en 8 honden in de gaten houden, waarvan 3 jonkies nog bezig zijn om grenzen af te tasten. De moeder van de pups blijkt in de omgang een zeer benaderbare hond, als ze haar schuwheid laat varen. Ze blijft steeds langer hangen, maar verdwijnt uiteindelijk altijd weer richting de onbegrensde vrijheid. Ik kan het haar niet kwalijk nemen.
Ook de andere aanloper verdwijnt zo af en toe in de omringende tuinen en velden maar beduidend minder. Hij is iedere nacht hier, slaat geen maaltijd over en blijft zelden langer dan een half uur weg. Dat was met Sammy en Katrien in Frankrijk wel anders. Al die uren en soms dagen tussen hoop en vrees. Het went. Maar nooit helemaal. Het is duidelijk een watje. Geen alfa-pretenties. Blijft ver uit de buurt van andere reuen. Zou daarvoor, denk ik, het liefst aan mijn voeteneind van mijn bed liggen. Een knuffelaar met lang haar.
Inmiddels is het bij zevenen en de buitendeur staat nog steeds open. Heerlijk! Op de terugweg van de honden de eerste ooievaar op z'n nest gezien. Een week of wat geleden zei iemand 25 maart komen ze. Dat blijkt aardig te kloppen. Met een hoop geklepper keek het dier om zich heen, inspecteerde de toestand van het nest en misschien ook wel het dorp. Hoe voelt dat na een jaar afwezigheid en een paar duizend km vliegen?
Ook de andere aanloper verdwijnt zo af en toe in de omringende tuinen en velden maar beduidend minder. Hij is iedere nacht hier, slaat geen maaltijd over en blijft zelden langer dan een half uur weg. Dat was met Sammy en Katrien in Frankrijk wel anders. Al die uren en soms dagen tussen hoop en vrees. Het went. Maar nooit helemaal. Het is duidelijk een watje. Geen alfa-pretenties. Blijft ver uit de buurt van andere reuen. Zou daarvoor, denk ik, het liefst aan mijn voeteneind van mijn bed liggen. Een knuffelaar met lang haar.
Inmiddels is het bij zevenen en de buitendeur staat nog steeds open. Heerlijk! Op de terugweg van de honden de eerste ooievaar op z'n nest gezien. Een week of wat geleden zei iemand 25 maart komen ze. Dat blijkt aardig te kloppen. Met een hoop geklepper keek het dier om zich heen, inspecteerde de toestand van het nest en misschien ook wel het dorp. Hoe voelt dat na een jaar afwezigheid en een paar duizend km vliegen?
Saamhorigheid?
Ter afsluiting van de dag een goede daad verricht. Hoe mensen met z'n tweeën een eigendom willen delen is mij sowieso een raadsel, maar als de mannelijk helft daarvan niet in staat is tot het verrichten van kleine klusjes qua stopcontact vervangen en lekkende leidingen repareren, dan ga ik mijn hart niet eens vasthouden met het oog op het verdere verloop, dan lever ik dat hart gelijk in op de eerste hulp.
Man, man, man. Zelfs met twee linkse handen moet je je schamen als je een verbinding niet wat strakker weet aan te draaien of een zo goed als doorgebrande stekkerdoos niet kunt vervangen door een nieuwe versie. Het hamert wel als een gek op de tractor rond, wat bijna zo pijn doet alsof het een hond betreft. Niet dat het veel oplost. Het geeft blijkbaar wel een oplossend gevoel.
Mij ontgaan de drijfveren, zowel bij Mariana als haar broer. Ze zullen er vast zijn. Mn bij de broer dan, want als die niet wil kan Mariana blijkbaar weinig. Het dorp stikt van dit soort verwikkelingen. Ieder leegstaand huis, en dat zijn er de nodige, heeft een soortgelijk verhaal. Dan doe je als overheid toch iets niet goed.
Man, man, man. Zelfs met twee linkse handen moet je je schamen als je een verbinding niet wat strakker weet aan te draaien of een zo goed als doorgebrande stekkerdoos niet kunt vervangen door een nieuwe versie. Het hamert wel als een gek op de tractor rond, wat bijna zo pijn doet alsof het een hond betreft. Niet dat het veel oplost. Het geeft blijkbaar wel een oplossend gevoel.
Mij ontgaan de drijfveren, zowel bij Mariana als haar broer. Ze zullen er vast zijn. Mn bij de broer dan, want als die niet wil kan Mariana blijkbaar weinig. Het dorp stikt van dit soort verwikkelingen. Ieder leegstaand huis, en dat zijn er de nodige, heeft een soortgelijk verhaal. Dan doe je als overheid toch iets niet goed.
Opkrabbelen
De machinerie draait met de dag soepeler. Dat mijn bestaan op deze wijze voort mogen schrijden richting de gewenste banen. Het voelt als de autosnelweg opdraaien bij Limoges. Afslag/oprit 36, Parijs, Lille, Utrecht of Maastricht. Voet op het gas, een vluchtige gedachte dat het goed moge gaan, links invoegen en weg. Of eigenlijk al ter plekke maar moet dat wel nog ff fysiek regelen.
Dubbeltjes blijven vallen en vinden feilloos hun plek. Trap, koken, tuin. Vooruitzichten krijgen vorm. Zomer vindt invulling. Ideestroom komt op gang. Er is weer wat schijt aan de mindere kant van het leven. Minder van dat benepene, een neiging naar het grotere gebaar.
Het zijn nog geen gember-garnalen-kroketjes met een tomaten-basilicum sorbet maar het komt wel steeds vaker uit eigen keuken. De lokale horeca gaat ons meer en meer missen. Onder het genot van een eigen hapje en een lokaal drankje brainstormen over de invulling van Paas- en zomervakantie is bijna zo aangenaam, als in de schaduw van een terrasoverkapping genieten van een zonovergoten plein ergens in Frankrijk, Italië, Portugal of weet ik waar. Pom te pom pom pom.
Dubbeltjes blijven vallen en vinden feilloos hun plek. Trap, koken, tuin. Vooruitzichten krijgen vorm. Zomer vindt invulling. Ideestroom komt op gang. Er is weer wat schijt aan de mindere kant van het leven. Minder van dat benepene, een neiging naar het grotere gebaar.
Het zijn nog geen gember-garnalen-kroketjes met een tomaten-basilicum sorbet maar het komt wel steeds vaker uit eigen keuken. De lokale horeca gaat ons meer en meer missen. Onder het genot van een eigen hapje en een lokaal drankje brainstormen over de invulling van Paas- en zomervakantie is bijna zo aangenaam, als in de schaduw van een terrasoverkapping genieten van een zonovergoten plein ergens in Frankrijk, Italië, Portugal of weet ik waar. Pom te pom pom pom.
Auteursrecht
"... hij leed al langer aan het leven ..." Op dit stukje zin wil ik wel een copyright: ©. Kan dat? Weet nog niet precies, wat ik er mee wil, maar wel dat ik er iets mee wil. Soms schiet je iets te binnen of meer door het hoofd en je weet, dat je er iets mee zou willen. Maar wat? En voordat je dat boven water hebt, is het weer verdwenen. Dit verdwijnt niet meer.
Een leven met korte èn lange ei/ij. Leiden & Lijden. Dat is zeker weten twee. De lange ij kan niet zonder de korte. Omgekeerd ontbreekt die noodzaak, al zal het zeer uitzonderlijk zijn om een mensenleven te leiden zonder lijden. Als je een leven leidt zonder leed, heb je niet echt geleefd. Als ik dus iets wel gedaan heb, is het echt leven.
Klein leed. Groot leed. Je gunt het niemand, maar enige ervaring kan zeker geen kwaad. Het is me gelukkig bijna nooit teveel geworden en ik heb al helemaal geen onomkeerbare daden verricht. Hoe erg moet het zijn, als je over jezelf zegt "Ik heb dermate veel tegenspoed meegemaakt dat ik niet meer wist hoe te leven.'' Een uitspraak van Joost Zwagermans een paar jaar voordat hij zichzelf van kant maakte. Zoiets respecteer ik, maar begrijpen doe ik het niet.
Een leven met korte èn lange ei/ij. Leiden & Lijden. Dat is zeker weten twee. De lange ij kan niet zonder de korte. Omgekeerd ontbreekt die noodzaak, al zal het zeer uitzonderlijk zijn om een mensenleven te leiden zonder lijden. Als je een leven leidt zonder leed, heb je niet echt geleefd. Als ik dus iets wel gedaan heb, is het echt leven.
Klein leed. Groot leed. Je gunt het niemand, maar enige ervaring kan zeker geen kwaad. Het is me gelukkig bijna nooit teveel geworden en ik heb al helemaal geen onomkeerbare daden verricht. Hoe erg moet het zijn, als je over jezelf zegt "Ik heb dermate veel tegenspoed meegemaakt dat ik niet meer wist hoe te leven.'' Een uitspraak van Joost Zwagermans een paar jaar voordat hij zichzelf van kant maakte. Zoiets respecteer ik, maar begrijpen doe ik het niet.
Pré-zomer
Neuriënd door de weilanden stappen. Wat een prachtige dag weer. En het beloofd in de rest van de week nog mooier weer te worden. Hoppa over de 20º C. Mocht het vorig jaar uitzonderlijk zijn geweest, zo uitzonderlijk was het dus ook weer niet. Handen vrij maken voor de start buiten. Langzaam aan kriebelt er wat, dus dat komt goed uit.
dinsdag 21 maart 2017
Verspilling!
Twee uur rijden, 3,5 uur wachten, 5 minuten controle en een kwartier administratie. Nu twee uur terug. Het voelt decadent aan, maar het is toch echt niet ff een drankje doen in Wenen of Parijs maar stomweg een medische controle van ooit ongevraagd ingebouwde apparatuur. Hoop dat dat ooit niet alleen dichter bij huis kan, maar ook met een beter afsprakensysteem. Een oude ziekenhuisgang heeft waarlijk niet voldoende te bieden om er bijna een dagdeel op stuk te slaan. En potentiële patiënten zijn zelden van de categorie, die het oog streelt. Maar oké, weer gehad voor 6 mndn. September weer.
maandag 20 maart 2017
Inkleuren
De maten voor de trap zijn voor de zoveelste keer genomen. Zien of het deze keer resultaat gaat opleveren. De beste man zou voor tweeën langs komen en belde na vieren, dat het ietsje later zou worden ... Gelukkig heb ik al 15 jaar Frankrijk achter de kiezen. Rechtstreeks uit Nederland hier aanbeland, zou ik regelmatig last hebben van ontploffen. En dan is dit er nog een met een Duitse oorsprong. Weliswaar gaat die connectie enige honderden jaren terug, maar overduidelijk anders dan de gemiddelde Roemeen. Ondernemender. Niet werkschuw. En minder aanleg voor ritselen.
Het leuke van zo iemand, die z'n hart op de tong draagt, of dat in elk geval meer doet dan ik, is, dat je een hoop herkenbare dingen voorbij hoort komen. De verbazing over al die niet-werkende mensen, die weinig neiging vertonen om betaald werk te vinden en waar die dan van leven? De onbetrouwbaarheid van mensen. Hun onvoorspelbaarheid. De verhalen over de kapitalen die in Duitsland verdiend worden en dan in korte tijd in hèt gokcafé van Agnita over de balk worden gesmeten. De pooiers, die leven van het geld dat 'hun vrouwen' in Duitsland of Spanje bijeen neuken. De meisjes die op de scholen geronseld werden of worden. Het witwassen van het criminele geld via het bestieren van horecagelegenheden. Etc, etc. Eigenlijk ben ik best aardig ingevoerd, terwijl ik nog steeds slechter Roemeens praat dan een Amsterdamse Turk of Marokkaan Nederlands.
Het leuke van zo iemand, die z'n hart op de tong draagt, of dat in elk geval meer doet dan ik, is, dat je een hoop herkenbare dingen voorbij hoort komen. De verbazing over al die niet-werkende mensen, die weinig neiging vertonen om betaald werk te vinden en waar die dan van leven? De onbetrouwbaarheid van mensen. Hun onvoorspelbaarheid. De verhalen over de kapitalen die in Duitsland verdiend worden en dan in korte tijd in hèt gokcafé van Agnita over de balk worden gesmeten. De pooiers, die leven van het geld dat 'hun vrouwen' in Duitsland of Spanje bijeen neuken. De meisjes die op de scholen geronseld werden of worden. Het witwassen van het criminele geld via het bestieren van horecagelegenheden. Etc, etc. Eigenlijk ben ik best aardig ingevoerd, terwijl ik nog steeds slechter Roemeens praat dan een Amsterdamse Turk of Marokkaan Nederlands.
Poepleuk
"Gezichtsherkenners in Peking moeten voorkomen dat bejaarde Chinezen toiletpapier stelen." (VK, 20-03-2017). Je moet nu 9 minuten wachten, voordat je de volgende 60 cm toiletpapier krijgt toebedeeld. Is toch 3m60 per uur. Hoeveel willen die oudjes hebben? Nieuws dat je vrolijk maakt. Je komt het maar sporadisch tegen. Rare lui die (oude) Chinezen. Ze slapen in de IKEA, zitten de hele dag met z'n zessen op één koffie in de McDo en vullen hun toiletpapiervoorraad aan op openbare toiletten ipv in de supermarkt.
Maar het wordt nog leuker als je leest, dat de Centrale overheid 289 miljard euro (foutje?) gaat besteden aan het opknappen van 100.000 openbare toiletten. Ik heb het een paar keer nageteld, maar dat is dus bijna 3 miljoen per toiletblok (m/v, ongetwijfeld in meervoud). Geen kunst als over een zogenaamde AAA-status wordt gedacht. Toiletten die van alle gemakken zijn voorzien. "Te denken valt aan westerse zeep, gratis wifi, grote televisieschermen en luxe sofa's voor de wachtenden." Een 5 sterrenplee krijgt het schaamrood op z'n kaken. Ik voorzie zo een aantal nieuwe activiteiten, waar de Chinese oudjes de AAA-plees voor zullen gaan misbruiken.
Niet veel later zat ik op internet te zoeken naar pleepotten, die niet alleen maar effe wit of zestiger jaren crême, donkerbruin of oranje zijn. Niet voor de eerste keer, trouwens. De plee in de tuinkamer moet een rustique tintje krijgen. Mijn voorstel om er dan een houten doos met rond gat en bijpassende deksel omheen te timmeren werd me niet in dank afgenomen. Het moet iets met bloemen zijn. Het zal niet. Nu bestaan die dingen wel. Soms zie je zoiets onder het kopje "Antiek". Hoe zou dat poepen op een pot van 5000 euro, of misschien wel meer? En moet je zoiets dan bijverzekeren?
Maar het wordt nog leuker als je leest, dat de Centrale overheid 289 miljard euro (foutje?) gaat besteden aan het opknappen van 100.000 openbare toiletten. Ik heb het een paar keer nageteld, maar dat is dus bijna 3 miljoen per toiletblok (m/v, ongetwijfeld in meervoud). Geen kunst als over een zogenaamde AAA-status wordt gedacht. Toiletten die van alle gemakken zijn voorzien. "Te denken valt aan westerse zeep, gratis wifi, grote televisieschermen en luxe sofa's voor de wachtenden." Een 5 sterrenplee krijgt het schaamrood op z'n kaken. Ik voorzie zo een aantal nieuwe activiteiten, waar de Chinese oudjes de AAA-plees voor zullen gaan misbruiken.
Niet veel later zat ik op internet te zoeken naar pleepotten, die niet alleen maar effe wit of zestiger jaren crême, donkerbruin of oranje zijn. Niet voor de eerste keer, trouwens. De plee in de tuinkamer moet een rustique tintje krijgen. Mijn voorstel om er dan een houten doos met rond gat en bijpassende deksel omheen te timmeren werd me niet in dank afgenomen. Het moet iets met bloemen zijn. Het zal niet. Nu bestaan die dingen wel. Soms zie je zoiets onder het kopje "Antiek". Hoe zou dat poepen op een pot van 5000 euro, of misschien wel meer? En moet je zoiets dan bijverzekeren?
Specificatie
Gistermiddag weliswaar mijn ongewilde stokpaardje bereden, maar het feitelijke punt, waar de schoen wringt gemist. Als het zover is, dat je vertrek uit het leven aanstaande is en je weet het, kun weinig anders meer. Misschien wat verzet, als je niet platgespoten bent met morfine, maar niks meer. Daar gaat het dus niet om.
Waar het wel om gaat, is dat het gewoon ook nu, straks of overmorgen kan gebeuren. Onverwachts, dus. Dat geeft je leven een vreemde bijsmaak, een morbide dynamiek. Belemmert meer dan het aanjaagt. Je plukt minuten ipv dagen en laat in één adem (de laatste?) door een hoop versloffen vanwege de permanent met alles meehobbelende onzekerheid. Of je schuif dingen voor je uit. Wie dan leeft, die dan zorgt. Plannen maken krijgt iets surrealistisch en wat gerealiseerd is iets overbodigs. Het is alsof altijd en overal een auto van rechts, nee, links kan komen, met dien verstande dat het in dit geval weinig uitmaakt of je een stap terug doet of doorloopt. Het is dat zwaard aan een zijdendraadje, dat al voor de helft is doorgesleten, terwijl je geen kant op kunt om het vallen te ontwijken.
Een niet aflatende wisseling tussen opluchting en vrees. Soort van wisselstroom. Een leven als de tocht van the Prince of Persia door het doolhof. Gaat de volgende stap goed of fout? Met het niet onbelangrijke verschil, dat je het spelletje steeds weer opnieuw kunt beginnen en opslaan, als je weer een valkuil of ander dodelijk obstakel ervaren en vervolgens omzeild hebt. Het leven kent geen weg terug.
Waar het wel om gaat, is dat het gewoon ook nu, straks of overmorgen kan gebeuren. Onverwachts, dus. Dat geeft je leven een vreemde bijsmaak, een morbide dynamiek. Belemmert meer dan het aanjaagt. Je plukt minuten ipv dagen en laat in één adem (de laatste?) door een hoop versloffen vanwege de permanent met alles meehobbelende onzekerheid. Of je schuif dingen voor je uit. Wie dan leeft, die dan zorgt. Plannen maken krijgt iets surrealistisch en wat gerealiseerd is iets overbodigs. Het is alsof altijd en overal een auto van rechts, nee, links kan komen, met dien verstande dat het in dit geval weinig uitmaakt of je een stap terug doet of doorloopt. Het is dat zwaard aan een zijdendraadje, dat al voor de helft is doorgesleten, terwijl je geen kant op kunt om het vallen te ontwijken.
Een niet aflatende wisseling tussen opluchting en vrees. Soort van wisselstroom. Een leven als de tocht van the Prince of Persia door het doolhof. Gaat de volgende stap goed of fout? Met het niet onbelangrijke verschil, dat je het spelletje steeds weer opnieuw kunt beginnen en opslaan, als je weer een valkuil of ander dodelijk obstakel ervaren en vervolgens omzeild hebt. Het leven kent geen weg terug.
Wagenziek
Vroeg d'ruit en nu, na eleven pas aan m'n ochtendkoffie. De tussenliggende tijd besteed aan het taxivervoer van twee kwijlende pups naar de dierenarts. Hoe smerig ook. Geef mij maar twee kwijlende pups ipv smekende trutten, die tot aan mijn bedrand menen te moeten doordringen om hun vervoer voor elkaar te boksen. Neemt niet weg dat enige autotraining voor de pups geen kwaad kan.
Ze hebben nu nog het formaat, dat ik ze tegen hun wil in een doos kan stoppen. Als we een jaar verder zijn en ze met het vooruitzicht van een autoritje de kont tegen de krib gooien, dan kan ik ws willen wat ik wil, maar ze die wil niet opleggen. Een beetje van Katrien zou niet verkeerd zijn. Toen die nog soepel in de baggageruimte van de Peugeot kon springen, had ze het liefst iedere keer mee gewild, als ik er opuit ging. Achterin altijd rechtop gezeten en maar kijken. De wereld vanuit de auto beviel haar wel. Maar als Sammy is ook oké. Dat heeft wat langer geduurd en de nodige kots ruimen gekost, maar uiteindelijk ging het zonder problemen.
Ik snap niet, dat een van de, geloof ik, drie dierenartsen in Agnita niet iets van een behandelruimte realiseert voor de zg. kleine huisdieren. Ipv 'Kan niet', 'Gaat niet' of 'Geen tijd cq zin'. Het zal niet direct storm lopen maar de vaccinaties, waar ik nu voor naar Sibiu rij, had ie mooi in eigen zak kunnen steken. Een uurtje per dag om te beginnen. Dat kan geen kop kosten.
Ze hebben nu nog het formaat, dat ik ze tegen hun wil in een doos kan stoppen. Als we een jaar verder zijn en ze met het vooruitzicht van een autoritje de kont tegen de krib gooien, dan kan ik ws willen wat ik wil, maar ze die wil niet opleggen. Een beetje van Katrien zou niet verkeerd zijn. Toen die nog soepel in de baggageruimte van de Peugeot kon springen, had ze het liefst iedere keer mee gewild, als ik er opuit ging. Achterin altijd rechtop gezeten en maar kijken. De wereld vanuit de auto beviel haar wel. Maar als Sammy is ook oké. Dat heeft wat langer geduurd en de nodige kots ruimen gekost, maar uiteindelijk ging het zonder problemen.
Ik snap niet, dat een van de, geloof ik, drie dierenartsen in Agnita niet iets van een behandelruimte realiseert voor de zg. kleine huisdieren. Ipv 'Kan niet', 'Gaat niet' of 'Geen tijd cq zin'. Het zal niet direct storm lopen maar de vaccinaties, waar ik nu voor naar Sibiu rij, had ie mooi in eigen zak kunnen steken. Een uurtje per dag om te beginnen. Dat kan geen kop kosten.
Bed(den)goed
Het verwachte genot genoten. Het is maar van korte duur, het moment dat je tussen schone lakens schuift, maar van een bedwelmende weldaad. Nachten, die je zo begint, kunnen gewoon niet fout gaan. Heerlijk geslapen. Prettig gedroomd. En ondanks een paar tussenstops weinig tijd aan wakker liggen verspild. Graag vandaag weer!
zondag 19 maart 2017
Overtrekken
Iets leuks ter afsluiting van het geblog voor vandaag? Net het schone onderlaken opgehaald in 24. Dat wordt alsnog een schoon bed. Dus lekker badderen en met het schone lijf in het schone bed schuiven. De enige overtreffende trap van deze luxe is, als het voor je gedaan wordt. Het chocolaatje hoeft dan voor mij niet, want dat smaakt niet met een schoon geschrobde mond.
Elke dag weer. Het is absoluut niet milieuvriendelijk, maar dat compenseer ik dan hypocrieterwijze met het planten van een paar bomen. Mocht het al nodig zijn. Volgens mij is mijn CO2-footprint klein vergeleken met mijn gemiddelde leeftijdsgenoot in West-Europa. Maar met dat soort dingen kun je je makkelijk vergissen. Je zou het eens na moeten lopen. Een werkje, waar ik geen zin in heb. Ik doe het met de natte vinger.
Weinig vliegbewegingen. Vijftien jaar nauwelijk op vakantie geweest. Autokilometers voor meer dan 95% in het buitengebied. Moestuin. Kippen. Vlees uit de lokale economie cq het dorp. Etc. etc. Volgens mij kan daar best iedere dag een schoon bed bij. Nu alleen die persoon vinden, die zo gek is, om dat voor mij te doen. Als dit je dromen zijn, mag je volgens mij niet klagen. Jammer, maar helaas.
Elke dag weer. Het is absoluut niet milieuvriendelijk, maar dat compenseer ik dan hypocrieterwijze met het planten van een paar bomen. Mocht het al nodig zijn. Volgens mij is mijn CO2-footprint klein vergeleken met mijn gemiddelde leeftijdsgenoot in West-Europa. Maar met dat soort dingen kun je je makkelijk vergissen. Je zou het eens na moeten lopen. Een werkje, waar ik geen zin in heb. Ik doe het met de natte vinger.
Weinig vliegbewegingen. Vijftien jaar nauwelijk op vakantie geweest. Autokilometers voor meer dan 95% in het buitengebied. Moestuin. Kippen. Vlees uit de lokale economie cq het dorp. Etc. etc. Volgens mij kan daar best iedere dag een schoon bed bij. Nu alleen die persoon vinden, die zo gek is, om dat voor mij te doen. Als dit je dromen zijn, mag je volgens mij niet klagen. Jammer, maar helaas.
Gedachtenlijn
Gezeten op de plee. Voor de coleur locale; een grote, ronde, ietwat eivormig troon, waar je helaas niet op onderuit kan zakken maar wel aangenaam vooroverhangen. Daar zittend dwaalden mijn gedachten af. Zonder speciale aanleiding, al krampt en steekt het alweer de hele dag op de theoretisch verkeerde plekken, vroeg ik me af hoe het zou zijn, als je bezig bent je laatste adem uit te belazen of daar niet meer ver van verwijderd bent. Tja, iemand anders denkt misschien aan voetbal of aan de mooie meid, die hij gisteravond ergens gezien heeft, maar inmiddels niet meer kan bedenken, waar dat ook weer was.
Aan het eerste heb ik nog nooit denkenergie verspild en de tijd van het tweede ligt een eind achter me. Ik kijk vooruit. De gedachte vindt maar geen bevredigend antwoord en blijft me bezighouden. Je kunt het niet merken, alleen zijn of in gezelschap. Het eerste is natuurlijk het simpelst, maar of je niks merkt, weet je natuurlijk alleen zelf en achteraf valt die kennis niet meer te delen.
Alleen of niet heeft zo zijn eigen voors en tegens. Is er niemand om je heen, hoef je ook geen afscheid te nemen. Afscheid nemen is een vervelende bezigheid. Verder hangt het voornamelijk af van de duur van het proces. Bij 'klik, boem, weg' maakt het allemaal niet zoveel uit, hoewel seconden langer kunnen duren, dan je op zo'n moment lief zou zijn.
Maak je er dagen werk van, dan lijkt me enig gezelschap wel op z'n plek, al krijg je dan het afscheidsverhaal voor je kiezen. Afscheid voor altijd. Dat is het rare aan dit verhaal. Van alles wat je nog waarneemt, maak je dagen, uren, minuten of een fractie van seconden later geen deel meer uit. Beeld, geluid, reuk, smaak, gevoel, gedachten. Geen reservekopie. Gewoon verloren. Weg.
Voor ik de badkamer uitloop, ben ik met mijn hoofd alweer bij de mogelijke lange afstandswandeling en het lopen met de honden. Afwisseling van spijs .....
Aan het eerste heb ik nog nooit denkenergie verspild en de tijd van het tweede ligt een eind achter me. Ik kijk vooruit. De gedachte vindt maar geen bevredigend antwoord en blijft me bezighouden. Je kunt het niet merken, alleen zijn of in gezelschap. Het eerste is natuurlijk het simpelst, maar of je niks merkt, weet je natuurlijk alleen zelf en achteraf valt die kennis niet meer te delen.
Alleen of niet heeft zo zijn eigen voors en tegens. Is er niemand om je heen, hoef je ook geen afscheid te nemen. Afscheid nemen is een vervelende bezigheid. Verder hangt het voornamelijk af van de duur van het proces. Bij 'klik, boem, weg' maakt het allemaal niet zoveel uit, hoewel seconden langer kunnen duren, dan je op zo'n moment lief zou zijn.
Maak je er dagen werk van, dan lijkt me enig gezelschap wel op z'n plek, al krijg je dan het afscheidsverhaal voor je kiezen. Afscheid voor altijd. Dat is het rare aan dit verhaal. Van alles wat je nog waarneemt, maak je dagen, uren, minuten of een fractie van seconden later geen deel meer uit. Beeld, geluid, reuk, smaak, gevoel, gedachten. Geen reservekopie. Gewoon verloren. Weg.
Voor ik de badkamer uitloop, ben ik met mijn hoofd alweer bij de mogelijke lange afstandswandeling en het lopen met de honden. Afwisseling van spijs .....
Geschiedschrijving
Zondagmiddag. Moet ik meer zeggen? Het laatste deel van het oververhitte gerecht kunnen eten dank macaroni, bonen en honing. Nog soep vooraf, kaas toe en de zondag was klaar voor de middag. Wegzakken. Inkakken. Het weer levert de bijpassende donkergrijze wolken entourage. De wil om afwas en bed te regelen is zijn vuur verloren. Zelfs de Tv, had ik 'm gehad, had me niet tot kijkactiviteit weten te bewegen.
Moedeloosheid maakt zich van mij en mijn vooruitzicht op de rest van de dag meester zonder een enkele reden te hebben om de moed loos te zijn. Prachtige woorden: zwaarmoedig, neerslachtig, mistroostig, teneergeslagen. Misplaatst drama in dagelijkse beslommeringen? Privé-soap. Iets van aflevering 4000, 4095 om precies te zijn.
Had ik daar vooraf aan gedacht, was ik het met recht geworden. Nu zit het omgekeerd en slaat het nergens in het bijzonder op. Hoewel... Momenten hebben hun eigen dynamiek. 11 Jaar, 2mndn en 15 dagen geleden is het ergens geweest, dat Yoland de stekker uit het Frankrijk-avontuur trok. Eindelijk, na een tweede doorstart weer een hoopvol seizoen gedraaid. Volop bezig met het aanpassen van een van de gîtes, was er het plompverloren "Ik zie het niet meer zitten."
Dat dit naar Roemenië zou leiden heb ik me toen natuurlijk niet bedacht. Dat Yoland naar Utrecht zou terugkeren, zat er gauw dik in. Dat dat een plek op Soestbergen zou worden ipv ergens in de nieuwbouw richting Vleuten hing misschien al in de lucht, maar niet op een herkenbaar wijze. Waar zou ik, terugkijkend weliswaar, het punt leggen waarop ik mijn leven terug in eigen hand heb genomen? Het begin van dit blog? Nee. Daarmee is hooguit onnodig afglijden voorkomen. Het einde van de aangehaalde herinneringen een klein jaar later? Ook niet. Het is wel ergens in de buurt van eind 2012 geweest. Het moment waarop ik verkassen naar Roemenië, als serieuze optie zag. Alles nieuw. Dat moet haast wel doorslaggevend zijn geweest. Zeg 4 jaar en 4 mndn geleden. Dan kom je uit op 6 jaar, 10 mndn en 15 dagen. Da's akelig dicht bij de 7 van de vette en magere jaren. 1999 - 2006, 2006 - 2013, 2013 -2020 .... Wat staat me dan weer te wachten?
Moedeloosheid maakt zich van mij en mijn vooruitzicht op de rest van de dag meester zonder een enkele reden te hebben om de moed loos te zijn. Prachtige woorden: zwaarmoedig, neerslachtig, mistroostig, teneergeslagen. Misplaatst drama in dagelijkse beslommeringen? Privé-soap. Iets van aflevering 4000, 4095 om precies te zijn.
Had ik daar vooraf aan gedacht, was ik het met recht geworden. Nu zit het omgekeerd en slaat het nergens in het bijzonder op. Hoewel... Momenten hebben hun eigen dynamiek. 11 Jaar, 2mndn en 15 dagen geleden is het ergens geweest, dat Yoland de stekker uit het Frankrijk-avontuur trok. Eindelijk, na een tweede doorstart weer een hoopvol seizoen gedraaid. Volop bezig met het aanpassen van een van de gîtes, was er het plompverloren "Ik zie het niet meer zitten."
Dat dit naar Roemenië zou leiden heb ik me toen natuurlijk niet bedacht. Dat Yoland naar Utrecht zou terugkeren, zat er gauw dik in. Dat dat een plek op Soestbergen zou worden ipv ergens in de nieuwbouw richting Vleuten hing misschien al in de lucht, maar niet op een herkenbaar wijze. Waar zou ik, terugkijkend weliswaar, het punt leggen waarop ik mijn leven terug in eigen hand heb genomen? Het begin van dit blog? Nee. Daarmee is hooguit onnodig afglijden voorkomen. Het einde van de aangehaalde herinneringen een klein jaar later? Ook niet. Het is wel ergens in de buurt van eind 2012 geweest. Het moment waarop ik verkassen naar Roemenië, als serieuze optie zag. Alles nieuw. Dat moet haast wel doorslaggevend zijn geweest. Zeg 4 jaar en 4 mndn geleden. Dan kom je uit op 6 jaar, 10 mndn en 15 dagen. Da's akelig dicht bij de 7 van de vette en magere jaren. 1999 - 2006, 2006 - 2013, 2013 -2020 .... Wat staat me dan weer te wachten?
Pittig
Sinds mijn overstap naar Roemenië is een nieuw element mijn wereld van eten en koken binnengedrongen: pepers. Niet helemaal nieuw, maar naar af en toe sambal maken, aziatisch koken en goede herinneringen aan Chili con carne is het nu een haast dagelijks ingrediënt. Mn als je soep bestelt in een restauant ligt de peper er vaak naast. Soms moet je het scherpe ver zoeken, soms schieten je de tranen in de ogen. Heb je direct de meest vervelend kant van mn verse pepers te pakken. Je ziet aan de buitenkant niet hoe scherp de smaak zal zijn, als je er in bijt. Rondneuzend op het internet blijken pepers een scherpte-rangschikking te kennen:
Scoville systeem
De (orginele) Scoville schaal werkt als volgt: de chilis worden verdund met water, en worden beoordeeld door een jury: pas wanneer het brandende gevoel niet meer te meten is, is de Scoville score bekend. Indien bijvoorbeeld 10 liter water nodig is om 1 ml van een chili te neutraliseren, heeft die chili een score van 10.000 Scoville eenheden.
Op zich zegt die 10.000 niet zoveel. Nederlanders schijnen pepers met een sterkte van 500-1000 als pittig te ervaren. Een beetje thaise curry zit tussen de 30.000 en 50.000. En de scherpste peper scoort over de 2 miljoen eenheden.
Wat ik hier zie en uit mijn eerdere woonlanden ken, valt volgens mij onder de spaanse peper, maar net als je aan de buitenkat van een peper niet de sterkte van de smaak af kunt lezen, zegt die naam niet zoveel. Het schijnt gezond te zijn en hoe roder hoe heter in het algemeen. Ik laat ze met regelmaat voor wat ze zijn en ben terughoudend bij de bereiding van een maaltijd, behalve eergisteren. Een theelepel, niet afgestreken, niet opgehoopt op een volle pan groente en kip en de hitte zette elk ander smaakelement zonder pardon in de schaduw. Tjsoe, dat zat ruim boven de 1000.
Scoville systeem
De (orginele) Scoville schaal werkt als volgt: de chilis worden verdund met water, en worden beoordeeld door een jury: pas wanneer het brandende gevoel niet meer te meten is, is de Scoville score bekend. Indien bijvoorbeeld 10 liter water nodig is om 1 ml van een chili te neutraliseren, heeft die chili een score van 10.000 Scoville eenheden.
Op zich zegt die 10.000 niet zoveel. Nederlanders schijnen pepers met een sterkte van 500-1000 als pittig te ervaren. Een beetje thaise curry zit tussen de 30.000 en 50.000. En de scherpste peper scoort over de 2 miljoen eenheden.
Wat ik hier zie en uit mijn eerdere woonlanden ken, valt volgens mij onder de spaanse peper, maar net als je aan de buitenkat van een peper niet de sterkte van de smaak af kunt lezen, zegt die naam niet zoveel. Het schijnt gezond te zijn en hoe roder hoe heter in het algemeen. Ik laat ze met regelmaat voor wat ze zijn en ben terughoudend bij de bereiding van een maaltijd, behalve eergisteren. Een theelepel, niet afgestreken, niet opgehoopt op een volle pan groente en kip en de hitte zette elk ander smaakelement zonder pardon in de schaduw. Tjsoe, dat zat ruim boven de 1000.
Weinig
Het vinden van de betere rode wijn was niet zo'n probleem. Zo gevonden. Al was het maar in de kelder. De witte wijn van gisteren was echter de zoveelste poging, die bij nadere beschouwing het doel heeft gemist. Geen verkeerde smaak. Lekker fruitig. Een beetje flauw in de afdronk, maar je kunt niet alles hebben. Meerdere tientjes in euro's of meerdere tientjes in lei's maakt een hoop uit.
Nooit zo op de witte wijn geweest muv de Gewürztraminer uit de Elzas, toen die nog werkelijk droog was zonder de zoetige nasmaak van de laatste 15 jaar. In de laatste Franse jaren is daar verandering in gekomen, maar met wijnen, waarvan ik me bewust de prijs weigerde te herinneren, als ik zonder speciale reden een fles open trok. Meursault, en dan niet de supermarkt versie, ging er in als gesneden koek en de volgende dag geen last van gordijntjes. Menige dag zomerse tinten meegegeven, die het weer naliet toe te voegen. Hier zou ik dan toch al gauw in de drie cijfers voor de komma terecht komen.
Wat in euro's al op het kantje was, krijgt in Lei's iets absurds. Daarmee is de hang naar dat glas, tweevoudig frisse witte wijn niet als bij donderslag verdwenen. Verder zoeken dus. Zou leuk zijn om hier eindelijk te doen, wat er in Frankrijk op een toertje door de Elzas na nooit van gekomen is: wijndomeinen afstruinen. Opzoek naar zo min mogelijk sulfiet.
Nooit zo op de witte wijn geweest muv de Gewürztraminer uit de Elzas, toen die nog werkelijk droog was zonder de zoetige nasmaak van de laatste 15 jaar. In de laatste Franse jaren is daar verandering in gekomen, maar met wijnen, waarvan ik me bewust de prijs weigerde te herinneren, als ik zonder speciale reden een fles open trok. Meursault, en dan niet de supermarkt versie, ging er in als gesneden koek en de volgende dag geen last van gordijntjes. Menige dag zomerse tinten meegegeven, die het weer naliet toe te voegen. Hier zou ik dan toch al gauw in de drie cijfers voor de komma terecht komen.
Wat in euro's al op het kantje was, krijgt in Lei's iets absurds. Daarmee is de hang naar dat glas, tweevoudig frisse witte wijn niet als bij donderslag verdwenen. Verder zoeken dus. Zou leuk zijn om hier eindelijk te doen, wat er in Frankrijk op een toertje door de Elzas na nooit van gekomen is: wijndomeinen afstruinen. Opzoek naar zo min mogelijk sulfiet.
Gehobbel
Is het het schrijven dat stokt of zijn het de rustigere vaarwaters des leven waar weinig over te verhalen valt? Saai kan prettig zijn maar is ook weer niet alles. Het is nooit goed en dat is maar goed ook. Gaat het rustiger wil je beweging. Heb je beweging wil je rust. Dagen zouden minsten 48 uur moeten tellen, zou je alles, wat je je nu bedenkt, gedaan willen krijgen. Waarschijnlijk wil je dan, omdat er meer tijd is, nog meer en verandert de situatie per saldo nauwelijks.
Het zijn, zoals al vaker benoemd, de plekjes, die ontbreken. Niet alleen voor de dingen maar ook voor de activiteiten. Weer wennen aan plannen? Geen zin in. Niet meer. In Utrecht jarenlang gedaan. De tijd van de personalplanners, maar dan op mijn manier. Je doet veel meer qua diversiteit aan activiteiten. Holt van het een naar het ander. Leeft op de minuut en neemt nooit ergens de tijd voor. Geen slavendrijver zo strict als jezelf.
Nee, dat was in Frankrijk al niet meer de bedoeling, al liet de praktijk daar nog al wat wensen open. Hier niet meer. Een paar grove lijnen zou wel prettig zijn, maar meer niet. Dan maar wat geklaag af en toe. Heeft ook zo z'n charme.
Het zijn, zoals al vaker benoemd, de plekjes, die ontbreken. Niet alleen voor de dingen maar ook voor de activiteiten. Weer wennen aan plannen? Geen zin in. Niet meer. In Utrecht jarenlang gedaan. De tijd van de personalplanners, maar dan op mijn manier. Je doet veel meer qua diversiteit aan activiteiten. Holt van het een naar het ander. Leeft op de minuut en neemt nooit ergens de tijd voor. Geen slavendrijver zo strict als jezelf.
Nee, dat was in Frankrijk al niet meer de bedoeling, al liet de praktijk daar nog al wat wensen open. Hier niet meer. Een paar grove lijnen zou wel prettig zijn, maar meer niet. Dan maar wat geklaag af en toe. Heeft ook zo z'n charme.
zaterdag 18 maart 2017
Bloeien
Het bloemenseizoen komt er langzaam weer aan. De aanvoer is nog maar mondjesmaat en zeer tegen Mariana's wens in meestal zonder bloemen. Wat voor buiten bedoeld is, kan nog nauwelijks bloemen hebben op dit moment. Zijn die bloemen er wel, komt het spul uit een kas en kun je je bloemen na één nacht vorst vergeten. En die nachten met vorst zullen nog met regelmaat de revue passeren.
Je moet dus nu een plan maken. Vies woord! Niks plan. Je gaat naar een winkel, raust daar alles weg wat je aanstaat en stopt het thuis in de grond. Bij gratie God wordt nog een beetje op kleuren gelet, maar dan meer dat ze verschillen dan bij elkaar passen, de rest is volstrekt irrelevant. Groeihoogte, zonbehoefte cq -afkeer, breedtegroei om een paar niet geheel onbelangrijke zaken te noemen, zijn voor later. Dat zien we wel ter plekke. Het groeit (en bloeit) of doet dat niet.
Ik kan wel iedere keer denken: "Leuk dat enthousiasme" maar misschien is het aardig, als er volgend jaar nog iets over is van al dat wat weer in de grond gestopt gaat worden cq terugkeert en niet dank vergeten, onachtzaamheid en andere slordigheden de boel zelfs in de loop van het jaar vernieuwd moet worden, ipv over de winter heen getild zou kunnen worden. Alles wat leeft, kost tijd en aandacht en niet alleen als het jou uitkomt. Da's lullig maar een feit. Gelukkig, of eigenlijk niet, maken planten geen geluid.
Je moet dus nu een plan maken. Vies woord! Niks plan. Je gaat naar een winkel, raust daar alles weg wat je aanstaat en stopt het thuis in de grond. Bij gratie God wordt nog een beetje op kleuren gelet, maar dan meer dat ze verschillen dan bij elkaar passen, de rest is volstrekt irrelevant. Groeihoogte, zonbehoefte cq -afkeer, breedtegroei om een paar niet geheel onbelangrijke zaken te noemen, zijn voor later. Dat zien we wel ter plekke. Het groeit (en bloeit) of doet dat niet.
Ik kan wel iedere keer denken: "Leuk dat enthousiasme" maar misschien is het aardig, als er volgend jaar nog iets over is van al dat wat weer in de grond gestopt gaat worden cq terugkeert en niet dank vergeten, onachtzaamheid en andere slordigheden de boel zelfs in de loop van het jaar vernieuwd moet worden, ipv over de winter heen getild zou kunnen worden. Alles wat leeft, kost tijd en aandacht en niet alleen als het jou uitkomt. Da's lullig maar een feit. Gelukkig, of eigenlijk niet, maken planten geen geluid.
's Vrouws
Het is dat katten een hoop extra lawaai maken, als ze krols zijn. Verder heb je minder last van hun krolsheid dan van een vrouw met pré- en post menstruele syndromen. Iedere mnd weer minimaal twee weken op je tenen lopen en op woorden passen. Gelukkig levert ouder worden soms ook voordelen op. Katten worden van begin af aan hooguit een keer of twee per jaar krols. Met een beetje hulp van een kater zelfs minder. Echter geen behoefte om Sissi's krolsheid door een kater te laten verhelpen. Ik onderga het gemiauw nog ff leidzaam en drop haar dan bij de dierenarts. Het diertje zal er niet mooier op worden. Juul heeft sinds haar ingreep een hangbuik en Snoepie is meer dan tweemaal zijn oorspronkelijke gewicht. Een kater weliswaar, maar toch. Een kat van bijna 10 kg is een beest van formaat.
Hopelijk verliest Sissi niet haar aanhankelijkheid. Heerlijk beestje. Rustig op de Cv of weggekropen in mijn bodywarmer of (soms) stilletjes naast me op bed. Donna was wat dat betreft nog net iets leuker. Aanhankelijk op een initiatiefrijke manier. Die eiste bijna haar plek en benodigde aandacht op. Het is een beetje hetzelfde verschil als nu (weer) bij de pups. De een is actiever, onderzoekender en dus minder op mij gericht. De ander is hengelend naar aandacht en aanraking en met mij bezig zo snel zij me ziet. Beide vrouwtjes. Daar kan het verschil niet in zitten.
Hopelijk verliest Sissi niet haar aanhankelijkheid. Heerlijk beestje. Rustig op de Cv of weggekropen in mijn bodywarmer of (soms) stilletjes naast me op bed. Donna was wat dat betreft nog net iets leuker. Aanhankelijk op een initiatiefrijke manier. Die eiste bijna haar plek en benodigde aandacht op. Het is een beetje hetzelfde verschil als nu (weer) bij de pups. De een is actiever, onderzoekender en dus minder op mij gericht. De ander is hengelend naar aandacht en aanraking en met mij bezig zo snel zij me ziet. Beide vrouwtjes. Daar kan het verschil niet in zitten.
Trap op
Ondanks de inmiddels werkelijk in Franse stijl neerplenzende regen is de dag ten goede gekeerd. De trappenmeneer zat weer op z'n praatstoel, klopte zich weer met regelmaat woordelijk op de borst maar deed verder niet moeilijk over het feit, dat ik z'n parket niet wilde. Volgens mij is ie geen verkeerde werker maar zakelijk niet de slimste. Hij gooit met honderdduizenden (euro's) alsof het niks is, heeft een jaar of twee geleden een groot huis in Agnita gekocht, waar ik ook al eens een scheef oog op had laten vallen, is dat niet met de goedkoopste materialen aan het verbouwen tot een kantoorcomplex, maar zit een beetje aan het eind van z'n geld, als ik hem geloven moet, terwijl de opbrengsten uit de verhuur nog niet begonnen zijn.
Alleen al dat ik als volledig vreemde èn potentiële klant die verhalen te horen krijg, getuigt niet van een uitgekookt zakelijke insteling. Laat staan de vraag waar al dat geld uit het recente verleden is gebleven. Zo gewonnen, zo geronnen??
Maakt niet uit. Een kersenhouten trap. Het idee was eiken. Zijn voorstel was eerst essen en nu kersen, want op voorraad. Mij maakt het eigenlijk geen ruk uit. Een lambrizering op de muur gaat me te ver. Mariana nog ff de kans gegeven om met de timmerman eens te zijn, maar ook zij zag het niet zitten. Dan zijn we snel uitgepraat. Laat die trap maar komen. Per tree met contra-plank 300 euro. Hoeveel treden zijn het? Een stuk of tien? Komt vast nog wel meer bij kijken. Maar het wordt hoogste tijd dat de tuinkamer normaal bereikbaar wordt en vervolgens het parket gelegd zodat de boel eindelijk ingericht kan worden. Snap ondertussen niet, waarom die man niet in beeld is gekomen, toen we opzoek waren naar een timmerman voor ramen en deuren.
Alleen al dat ik als volledig vreemde èn potentiële klant die verhalen te horen krijg, getuigt niet van een uitgekookt zakelijke insteling. Laat staan de vraag waar al dat geld uit het recente verleden is gebleven. Zo gewonnen, zo geronnen??
Maakt niet uit. Een kersenhouten trap. Het idee was eiken. Zijn voorstel was eerst essen en nu kersen, want op voorraad. Mij maakt het eigenlijk geen ruk uit. Een lambrizering op de muur gaat me te ver. Mariana nog ff de kans gegeven om met de timmerman eens te zijn, maar ook zij zag het niet zitten. Dan zijn we snel uitgepraat. Laat die trap maar komen. Per tree met contra-plank 300 euro. Hoeveel treden zijn het? Een stuk of tien? Komt vast nog wel meer bij kijken. Maar het wordt hoogste tijd dat de tuinkamer normaal bereikbaar wordt en vervolgens het parket gelegd zodat de boel eindelijk ingericht kan worden. Snap ondertussen niet, waarom die man niet in beeld is gekomen, toen we opzoek waren naar een timmerman voor ramen en deuren.
Dagverzachter
Zien of de trappenmeneer mijn dag gaat maken en het weekeinde redden. Of dat hij het ook niet ziet zitten of het werk er niet voor over heeft. Het parket als uitruilmiddel zit er niet in. Z'n alternatief is niet mijn, zelfs niet onze smaak. Gaat hij het niet doen, dan heb ik er een uitdaging bij. Het zal geen oogstrelend meesterwerk worden, maar wel de gewenste verbinding tussen begane grond achter en het dagelijkse leefniveau in het voorste deel van het huis. Het zal vooral tijd kosten. En natuurlijk ook de nodige materiaalverspilling, maar voor de prijzen, die gehanteerd worden, kan ik menig meter hout verknoeien, zelfs als het eikenhout is. Maar liever niet. De tuin komt eraan en van het boekenrek is tot op heden weing terecht gekomen. Hopelijk telt de uitdaging voor de man zwaarder dan het aspect van de verdiensten.
Giftspuit
Slecht begin van het weekend. Da's nog het ergste van die actie vanochtend. De paar vallende druppels hebben inmiddels plaatsgemaakt voor een week zonnetje. Mijn humeur is nog steeds zwaar bewolkt. Die trut die vanochtend naast mijn bed stond, heeft dat al eens geflikt met alle heisa vandien en tenslotte iets van verontschuldigingen. Maar dat werkt dus niet. Wel vinden, dat ik vanalles doen moet, maar niet doen, wat ik ze vraag.
Daar hebben meer mensen last. Schuldbewust kijken als ze op iets ongewensts aangesproken worden maar het gevraagde ondertussen van het ene oor via het andere oor weer in het niets laten verdwijnen. Maar wel verbaasd zijn als ik op mijn voorhoofd tikt als me gevraagd wordt iets te doen of te laten. Dat gemeet met twee maten, hangt me meer dan mijn strot uit. Goed voorbeeld, doet goed volgen. En als je wilt dat mensen rekening houden met jou, bedenk dan zelf eerst of wat je wilt zo redelijk is en je een ander dat 'plezier' ook zou doen. Het goeie ouwe "Wat jij niet wilt bla bla bla." Met die aanvulling, dat als je wel iets wilt, dat nog niet zegt, dat een ander dat ook zou willen.
Hier gaan een paar tuthola's straks niet alleen van Sibiu thuiskomen maar ook van een kouwe kermis. Lopen is gezond en van regen krijg je krullen.
Daar hebben meer mensen last. Schuldbewust kijken als ze op iets ongewensts aangesproken worden maar het gevraagde ondertussen van het ene oor via het andere oor weer in het niets laten verdwijnen. Maar wel verbaasd zijn als ik op mijn voorhoofd tikt als me gevraagd wordt iets te doen of te laten. Dat gemeet met twee maten, hangt me meer dan mijn strot uit. Goed voorbeeld, doet goed volgen. En als je wilt dat mensen rekening houden met jou, bedenk dan zelf eerst of wat je wilt zo redelijk is en je een ander dat 'plezier' ook zou doen. Het goeie ouwe "Wat jij niet wilt bla bla bla." Met die aanvulling, dat als je wel iets wilt, dat nog niet zegt, dat een ander dat ook zou willen.
Hier gaan een paar tuthola's straks niet alleen van Sibiu thuiskomen maar ook van een kouwe kermis. Lopen is gezond en van regen krijg je krullen.
Ochtendrust
Gotverdegloeiende. Zaterdagochtend, nog geen zeven uur en geroep om Mariana op de binnenplaats. De link naar een kalvende koe lag voor de hand, maar het bleken twee trutten, die blijkbaar het idee hebben, dat Mariana een taxidienst runt als het regent.
Nu mocht die regen al geen naam hebben, maar dat een van die twee trutten in onze slaapkamer meende te moeten doordringen en mij in mijn bed smeken om hulp, ging ruimschoots over het acceptabele heen. Wat is dat voor onbeschoft gedrag en misplaats drama. Notabene niet de eerste keer. Maar zeker weten de laatste keer. Een honkbalknuppel is het eerste, wat ik koop, als ik weer in Sibiu kom en die hang ik pontificaal naast mijn bed. En laat die trut niet zo dom zijn en geloven, dat ik er geen gebruik van zal maken.
Het is verdorie te gek voor woorden. Een hoop heisa voor hulp is geen probleem, als dat werkelijk nodig is. Dit maakt alleen, dat je, als het nodig is, tweemaal na moet denken. Regen is vervelend maar heeft niks urgents. Neem een parapluie. En die was deze keer nieteens echt nodig. Dat Mariana zo gek is geweest om ze naar de bushalte aan de hoofdweg te rijden, is haar probleem. Het geschreeuw op zaterdagochtend en zeker het ongevraagd doordringen tot in de slaapkamer treft ook mij en ik heb helegaar geen zin in de mogelijkheid van een herhaling. Stelletje trutten.
Nu mocht die regen al geen naam hebben, maar dat een van die twee trutten in onze slaapkamer meende te moeten doordringen en mij in mijn bed smeken om hulp, ging ruimschoots over het acceptabele heen. Wat is dat voor onbeschoft gedrag en misplaats drama. Notabene niet de eerste keer. Maar zeker weten de laatste keer. Een honkbalknuppel is het eerste, wat ik koop, als ik weer in Sibiu kom en die hang ik pontificaal naast mijn bed. En laat die trut niet zo dom zijn en geloven, dat ik er geen gebruik van zal maken.
Het is verdorie te gek voor woorden. Een hoop heisa voor hulp is geen probleem, als dat werkelijk nodig is. Dit maakt alleen, dat je, als het nodig is, tweemaal na moet denken. Regen is vervelend maar heeft niks urgents. Neem een parapluie. En die was deze keer nieteens echt nodig. Dat Mariana zo gek is geweest om ze naar de bushalte aan de hoofdweg te rijden, is haar probleem. Het geschreeuw op zaterdagochtend en zeker het ongevraagd doordringen tot in de slaapkamer treft ook mij en ik heb helegaar geen zin in de mogelijkheid van een herhaling. Stelletje trutten.
vrijdag 17 maart 2017
Zonnig
Voor tienen in dromenland en bij vijven voor het eerst weer ff bij de positieven. Kijk, dat zijn de nachten, waar ik voor teken. Een beetje schuiven nog met begin- en eindtijd en ik ben een tevreden mens ... wat de nachtbesteding betreft. Gisteren ook al geen verkeerde nacht, maar deze was beter.
Zou het nou eindelijk eens een beetje willen doorzetten ipv de kop op steken en weer onderduiken? Het is vele malen beter wakker worden op deze manier. Bijna met trek in de dag. Een zonnetje door het raam naar binnen priemend en het is een andere, betere wereld. Ideeën borrelen op voor je trek krijgt in koffie. Je wordt niet met een loden gewicht in bed gedrukt maar met zachte hand eruit. Alsof je de nacht HB hebt liggen roken.
Je bewegingen hebben iets veerkrachtigs. Je tred is licht. Geen enkel greep gaat mis. In een mum van tijd sta je opgepoetst en wel buiten in de frisse ochtend. De hondendrollen maken je nog steeds niet vrolijk, maar je ergert je er ook niet aan. C'est la vie. En la vie est belle. Honden, ontbijt, koffie, badderen, massage en Sibiu. Prachtige dag. Jammer dat het aanrecht zo'n puinhoop is, maar dat zien we straks weer.
Zou het nou eindelijk eens een beetje willen doorzetten ipv de kop op steken en weer onderduiken? Het is vele malen beter wakker worden op deze manier. Bijna met trek in de dag. Een zonnetje door het raam naar binnen priemend en het is een andere, betere wereld. Ideeën borrelen op voor je trek krijgt in koffie. Je wordt niet met een loden gewicht in bed gedrukt maar met zachte hand eruit. Alsof je de nacht HB hebt liggen roken.
Je bewegingen hebben iets veerkrachtigs. Je tred is licht. Geen enkel greep gaat mis. In een mum van tijd sta je opgepoetst en wel buiten in de frisse ochtend. De hondendrollen maken je nog steeds niet vrolijk, maar je ergert je er ook niet aan. C'est la vie. En la vie est belle. Honden, ontbijt, koffie, badderen, massage en Sibiu. Prachtige dag. Jammer dat het aanrecht zo'n puinhoop is, maar dat zien we straks weer.
donderdag 16 maart 2017
Trappen
Grootste deel vandaag besteed aan de mogelijke realisatie van onze trap naar de tuinkamr toe. Misschien moeten we een invalidenlift laten installeren. Gezien het gekreun en gesteun van mensen, die zich over de constructie van de trap buigen, lijkt me dat eenvoudiger. En met wat subsidie misschien nog een stuk goedkoper ook. Die lui zouden eens in Amsterdam naar de gemiddelde trap in de oude panden van de Jordaan moeten kijken of gewoon in Utrecht in Oudwijk of in de panden met meerdere verdiepingen in Wittevrouwen.
Het zal vast geen standaard trap volgens inmiddels ongetwijfeld Europese voorschriften worden, maar zo moeilijk als iedere keer weer gedaan wordt, lijkt me knap overdreven. Beetje stijler dan normaal, letterlijk een beetje kort door de bocht en meer niet. Het is geen publiek werk. Het is voor eigen gebruik en dan ws niet eens zo frequent.
Zien of de derde kandidaat het scheepsrecht laat gelden. Ik heb zo mijn bedenkingen. Hij begon al over een 'te kleine' opdracht. Het door hem voorgestelde extra idvv een parket in de tuinkamer is echter niet interessant. Kwestie van smaak, maar niet dus. Hij kan een bonus krijgen. Die trap moet er eindelijk eens komen. En zo niet, dan timmer ik zelf iets in elkaar.
Het zal vast geen standaard trap volgens inmiddels ongetwijfeld Europese voorschriften worden, maar zo moeilijk als iedere keer weer gedaan wordt, lijkt me knap overdreven. Beetje stijler dan normaal, letterlijk een beetje kort door de bocht en meer niet. Het is geen publiek werk. Het is voor eigen gebruik en dan ws niet eens zo frequent.
Zien of de derde kandidaat het scheepsrecht laat gelden. Ik heb zo mijn bedenkingen. Hij begon al over een 'te kleine' opdracht. Het door hem voorgestelde extra idvv een parket in de tuinkamer is echter niet interessant. Kwestie van smaak, maar niet dus. Hij kan een bonus krijgen. Die trap moet er eindelijk eens komen. En zo niet, dan timmer ik zelf iets in elkaar.
Berekend
Het gaat misschien wat traag maar vooral toch ook rustiger met me. Zou het prettige gesprek met de nieuwe potentiële cardioloog de aanleiding zijn? Kan een kalm en verstandig gesprek zo'n effect hebben? Het aantal beren is sterk verminderd. De rest is aan mij, zoals alles altijd weer op je eigen bordje terecht komt. Je minder gek laten maken. Jezelf minder opfokken. Gewoon minder bezig zijn met zaken, waar je toch geen ruk over te zeggen hebt.
Leuk constatering. Nu doen. Gewoon doen. En niet eenmaal, maar volhouden. Niet versloffen. Bij alles nadenken, zelf bij het niet-denken. Bewust bewegen. Bewust eten. Bewust leven. Bewust alles. Waar is de tijd gebleven, dat het niet zoveel uit maakte, wat je wel en wat je niet deed. Vermoeiend bezig zijn.
En niet alleen dat bewuste, maar vooral ook nog eens alles anders dan dat je je door de jaren heen aangewend hebt. Anders bewegen, anders eten, anders leven. Bijna alles anders. Weinig is hetzelfde gebleven. Er zijn dingen, die kunnen niet meer. Dingen die niet meer mogen. Dingen die ineens moeten. Dingen die het gewoon niet meer zijn. Dingen die definitief herinnering zijn geworden.
Leuk constatering. Nu doen. Gewoon doen. En niet eenmaal, maar volhouden. Niet versloffen. Bij alles nadenken, zelf bij het niet-denken. Bewust bewegen. Bewust eten. Bewust leven. Bewust alles. Waar is de tijd gebleven, dat het niet zoveel uit maakte, wat je wel en wat je niet deed. Vermoeiend bezig zijn.
En niet alleen dat bewuste, maar vooral ook nog eens alles anders dan dat je je door de jaren heen aangewend hebt. Anders bewegen, anders eten, anders leven. Bijna alles anders. Weinig is hetzelfde gebleven. Er zijn dingen, die kunnen niet meer. Dingen die niet meer mogen. Dingen die ineens moeten. Dingen die het gewoon niet meer zijn. Dingen die definitief herinnering zijn geworden.
Nederlands
VVD 41 -> 33, PVV 15 -> 20, CDA 13 -> 19, D66 12 -> 19, SP 15 -> 14, GL 4 -> 14, PvdA 39 -> 9
Nog niet definitief, maar zeker weten ontluisterend. Niet die zogenaamde ruk naar rechts, maar dat iemand die al jaren in woord en daad duidelijk maakt schijt aan de kiezer te hebben, als hij eenmaal gekozen is, alsnog als eerste kan eindigen. Tactisch goeie zet Rutte's spierballenvertoon tegen Erdogan in de laatste dagen. Het heeft hem gegarandeerd een paar zetels verlies bespaard. Maar dat is landsbeland inzetten voor eigen belang. Weinig verrassend. Hij heeft nog weinig anders gedaan, met al zijn afspraken en beloftes, die hij door de jaren heen met hetzelfde gemak niet na is gekomen, als hij ze gemaakt heeft. Kleine kans dat daar verandering in komt. Wat dat betreft zijn PvdA-stemmers een stuk principiëler dan de VVD-aanhang. Nederlanders willen blijkbaar graag belazerd worden. Een masochistisch volkstrekje of is het het streven naar behoud van klaagmogelijkheden?
Het is ook een volk van een grote mond en als het er op aan komt een klein hartje. Al die zg steun voor de PVV is van weinig of geen waarde gebleken. Ik denk dat meneer Wilders een beetje aan z'n electorale top zit. Ik had 'm met plezier het recht op de eerste formatiepoging gegund. Niet dat ik 's mans ideeën deel. Integendeel. Het was goed geweest om de aanhang duidelijk te maken, dat roepen vanaf oppositiebankjes iets anders is dan regeringsverantwoordelijkheid zonder in je eentje over een meerderheid van stemmen te kunnen beschikken.
Maar wat gaat het nu worden? VVD, D66 en GL? Opportunisme, hypocrisie en wereldvreemdheid. Wordt dat het trio voor de komende jaren? Rutte verder bouwend aan z'n toekomst in het Europese bolwerk, Pechtold eindelijk minister en Klaver defintief over het paard getild? En dan het CDA erbij om dat in goede banen te leiden?? Het gaan geen saaie jaren worden.
Nog niet definitief, maar zeker weten ontluisterend. Niet die zogenaamde ruk naar rechts, maar dat iemand die al jaren in woord en daad duidelijk maakt schijt aan de kiezer te hebben, als hij eenmaal gekozen is, alsnog als eerste kan eindigen. Tactisch goeie zet Rutte's spierballenvertoon tegen Erdogan in de laatste dagen. Het heeft hem gegarandeerd een paar zetels verlies bespaard. Maar dat is landsbeland inzetten voor eigen belang. Weinig verrassend. Hij heeft nog weinig anders gedaan, met al zijn afspraken en beloftes, die hij door de jaren heen met hetzelfde gemak niet na is gekomen, als hij ze gemaakt heeft. Kleine kans dat daar verandering in komt. Wat dat betreft zijn PvdA-stemmers een stuk principiëler dan de VVD-aanhang. Nederlanders willen blijkbaar graag belazerd worden. Een masochistisch volkstrekje of is het het streven naar behoud van klaagmogelijkheden?
Het is ook een volk van een grote mond en als het er op aan komt een klein hartje. Al die zg steun voor de PVV is van weinig of geen waarde gebleken. Ik denk dat meneer Wilders een beetje aan z'n electorale top zit. Ik had 'm met plezier het recht op de eerste formatiepoging gegund. Niet dat ik 's mans ideeën deel. Integendeel. Het was goed geweest om de aanhang duidelijk te maken, dat roepen vanaf oppositiebankjes iets anders is dan regeringsverantwoordelijkheid zonder in je eentje over een meerderheid van stemmen te kunnen beschikken.
Maar wat gaat het nu worden? VVD, D66 en GL? Opportunisme, hypocrisie en wereldvreemdheid. Wordt dat het trio voor de komende jaren? Rutte verder bouwend aan z'n toekomst in het Europese bolwerk, Pechtold eindelijk minister en Klaver defintief over het paard getild? En dan het CDA erbij om dat in goede banen te leiden?? Het gaan geen saaie jaren worden.
woensdag 15 maart 2017
Gerommel
Een dag niet geschreven is een dag geleefd. Zou een mooie zijn. De praktijk is weerbarstiger. Bezig geweest. Dat wel. Alternatieven voor de afdekplaatjes gekozen. Wikken en wegen. Foto's zijn geduldig, internetkleuren zeggen nog minder. Gokken dus. De best mogelijk, ik bedoel haalbare gok proberen te bepalen, die bovendien qua smaak nog valt te pruimen.
Na een hoop geaarzel gewoon maar gehakt en me over het veranderen van de wastafel in de slaapkamer gebogen. Typisch is het dat in de slaapkamer, en niet alleen daar, de dingen die niet naar mijn idee of gewoon niet geheel correct zijn gebeurd, nu net de dingen zijn, die direct al aanpassing behoeven. Het draagvlak van de wastafel moet aan twee kanten ingekort en komt nu op de steunen, die ik ervoor gekocht had maar nooit gebruikt zijn en de radiator, waarvan bij de bevestiging door een electrabuis was geboord en daarmee een verbinding onmogelijk gemaakt, moet vervangen worden door een kleinere met andere bevestigingspunten. Komt de electralijn weer beschikbaar.
Trager dan stroop in de buitenlucht op een winterse dag, maar stap voor stap de ene na de andere handeling verricht met slechts één fout door een onoplettendheid. Die heb ik me vergeven.
Na een hoop geaarzel gewoon maar gehakt en me over het veranderen van de wastafel in de slaapkamer gebogen. Typisch is het dat in de slaapkamer, en niet alleen daar, de dingen die niet naar mijn idee of gewoon niet geheel correct zijn gebeurd, nu net de dingen zijn, die direct al aanpassing behoeven. Het draagvlak van de wastafel moet aan twee kanten ingekort en komt nu op de steunen, die ik ervoor gekocht had maar nooit gebruikt zijn en de radiator, waarvan bij de bevestiging door een electrabuis was geboord en daarmee een verbinding onmogelijk gemaakt, moet vervangen worden door een kleinere met andere bevestigingspunten. Komt de electralijn weer beschikbaar.
Trager dan stroop in de buitenlucht op een winterse dag, maar stap voor stap de ene na de andere handeling verricht met slechts één fout door een onoplettendheid. Die heb ik me vergeven.
dinsdag 14 maart 2017
Houterig
Het is vandaag de dag van het niet mogelijk zijn. Hoelang wachten we nu al op het parket in de tuinkamer? Zes mndn? 8 mndn? Een jaar? Nee, het parket is klaar, maar het is wachten op de constructie van de trap. Dat is begonnen bij het leggen van het parket in de slaapkamer. Toch bijna een jaar geleden. In de zomer werd de trap nog eens opgemeten en bekeken. In december was het weer raak en of we wel begrepen dat het zeker vier weken ging duren? We zijn nu 10 weken verder en ineens wordt niet gewacht op de trap maar op een seintje van ons om het parket te leggen. De ontbrekende trap is ineens geen probleem meer. En "O, die trap gaat zeker nog 2 of 3 mndn duren." Grote order uit Boekarest bla, bla, bla.
Ja, amehoela. Die grote order is niet mijn probleem. Zoals ook zij eerst vonden, wil ik de trap hebben staan voordat het parket gelegd wordt. Grote order of geen grote order. En die trap mochten we ook best ergens anders bestellen, dat was geen enkel probleem voor hen. Geeft mooi aan hoe geïnteresseerd ze zijn in de opdracht. Ze willen er van af en dat zo snel mogelijk.
Eens zien hoe we dat op een fatsoenlijke manier, dwz met zo min mogelijk problemen voor ons en het al deels door ons betaalde parket geregeld krijgen. En was het nou nog een of ander ritseldingetje geweest, dan had je jezelf voor je kop kunnen slaan, maar we krijgen het nou niet bepaald voor een vriendenprijsje en zo wil ik het ook afgehandeld zien. Stelletje klojo's.
Ja, amehoela. Die grote order is niet mijn probleem. Zoals ook zij eerst vonden, wil ik de trap hebben staan voordat het parket gelegd wordt. Grote order of geen grote order. En die trap mochten we ook best ergens anders bestellen, dat was geen enkel probleem voor hen. Geeft mooi aan hoe geïnteresseerd ze zijn in de opdracht. Ze willen er van af en dat zo snel mogelijk.
Eens zien hoe we dat op een fatsoenlijke manier, dwz met zo min mogelijk problemen voor ons en het al deels door ons betaalde parket geregeld krijgen. En was het nou nog een of ander ritseldingetje geweest, dan had je jezelf voor je kop kunnen slaan, maar we krijgen het nou niet bepaald voor een vriendenprijsje en zo wil ik het ook afgehandeld zien. Stelletje klojo's.
Misplaatst
Eerst dacht ik: "Ah ..... daar is ie weer, de dooddoener van Schunck: "Bestaat niet (meer)". Is zeer ws weer een tussenschakel in het ordersysteem te lui om moeite te doen." Helaas bleek het waar te zijn. 'Mijn' afdekplaatje zit niet meer in het aanbod van de Céliane-serie van LeGrand. En natuurlijk weten ze het prachtig te verkopen. "Kijk naar de 31 nieuwe mogelijkheden in ons 44 stuks rijke aanbod."
Ff 75% uit het oude aanbod verwijderd èn mn de goedkopere versies á 2,45 euro per stuk. Daar zijn er nog maar zes van ipv vijftien en op de witte na het qua kleur niet echt. Dus 7, 14, 30, 50, 60 of zelf 90 euro per plaatje of het dubbele voor de meer gangbare duo-plaatjes. Afdekplaatjes, dus. Daar hebben we het over.
Een beetje bizar om 120-180 euro voor de afwerking van een dubbelstopcontact te betalen. Of niet dan? Komt al gauw neer op iets van 1000 euro of meer per kamer .... aan afdekplaatjes alleen al. Bamboe, Acacia, Porcelein, Glas, Leisteen of Aluminium kan best mooi zijn, maar ik koop ook geen Rolls Royce, al zou ik het geld hebben. Een C5 is mooi genoeg.
Dat wordt herzien van het orginele idee. Kijken tot waar ik een afgerond geheel kan creëren met mijn sable plaatjes en waar nwe nodig zijn en wat ik daar voor ga kiezen.
Ff 75% uit het oude aanbod verwijderd èn mn de goedkopere versies á 2,45 euro per stuk. Daar zijn er nog maar zes van ipv vijftien en op de witte na het qua kleur niet echt. Dus 7, 14, 30, 50, 60 of zelf 90 euro per plaatje of het dubbele voor de meer gangbare duo-plaatjes. Afdekplaatjes, dus. Daar hebben we het over.
Een beetje bizar om 120-180 euro voor de afwerking van een dubbelstopcontact te betalen. Of niet dan? Komt al gauw neer op iets van 1000 euro of meer per kamer .... aan afdekplaatjes alleen al. Bamboe, Acacia, Porcelein, Glas, Leisteen of Aluminium kan best mooi zijn, maar ik koop ook geen Rolls Royce, al zou ik het geld hebben. Een C5 is mooi genoeg.
Dat wordt herzien van het orginele idee. Kijken tot waar ik een afgerond geheel kan creëren met mijn sable plaatjes en waar nwe nodig zijn en wat ik daar voor ga kiezen.
Afknijpen
Een koe die moet kalven en het leven staat op z'n kop. Bijna zestig jaar op een gemengd familiebedrijf leven en in het internet op moeten zoeken, hoe je kunt zien in welke stadium mevrouw Koe is. Het schijnt qua dagen vrij nauwkeurig te werken, maar dan moet je wel weten wanneer de bevruchting plaats heeft gehad en daar verschillen de meningen over. Degene die het zou moeten weten en ws ook ergens een nu niet terug te vinden aantekening heeft gemaakt, is echter naar de eeuwige jachtvelden vertrokken. Het is dus 2, 4 of 6 juni (geloof ik), afhankelijk van welk geheugen je de meeste waarde toekent. Ik kies voor de meneer van 2 juni en dan zou Rezi vandaag uitgeteld zijn. Tenzij het een stierkalfje is, die schijnen er iets langer over te doen voor ze de werkelijkheid in stappen.
Maar hoe het ook zij. Het is Rezi hier, Rezi daar, weet je dit, waarom is dat, wat moet ik hier mee en misschien is dat wel een goed idee. 's Morgens, 's middags en 's avonds heen en weer geren naar 24. En sinds vannacht ook in de kleine uurtjes kijken. Was Mariana net een beetje meer aanwezig, in wat ze al bijna een jaar als haar huis zou kunnen beschouwen maar in praktijk nauwelijks doet, is er weer de volgende reden om meer met het oude ouderlijke huis dan het nieuwe eigen huis bezig te zijn.
Het bezwangeren van die koe was na de toestand bij de bevalling van bijna twee jaar geleden sowieso geen goed idee. Maar nu zitten we, Mariana en dus ik, d'r nog een jaar aan vast incl. alle bijkomende ongewenste beslommeringen van een in ongebruik rakend huis, hof en stallen. En dat met een broer, die nog minder afstand van dingen kan doen dan Mariana. Een lijdensweg wordt dat.
Maar hoe het ook zij. Het is Rezi hier, Rezi daar, weet je dit, waarom is dat, wat moet ik hier mee en misschien is dat wel een goed idee. 's Morgens, 's middags en 's avonds heen en weer geren naar 24. En sinds vannacht ook in de kleine uurtjes kijken. Was Mariana net een beetje meer aanwezig, in wat ze al bijna een jaar als haar huis zou kunnen beschouwen maar in praktijk nauwelijks doet, is er weer de volgende reden om meer met het oude ouderlijke huis dan het nieuwe eigen huis bezig te zijn.
Het bezwangeren van die koe was na de toestand bij de bevalling van bijna twee jaar geleden sowieso geen goed idee. Maar nu zitten we, Mariana en dus ik, d'r nog een jaar aan vast incl. alle bijkomende ongewenste beslommeringen van een in ongebruik rakend huis, hof en stallen. En dat met een broer, die nog minder afstand van dingen kan doen dan Mariana. Een lijdensweg wordt dat.
maandag 13 maart 2017
Variatie
Tijd voor weer een hernieuwde poging tot afsplitsing? Ik mis mijn andere levens. Dit blog zit muurzat in de baan van de dagelijkse beslommeringen. Als gebeiteld. Geen ontsnappen aan. Het smoort andere initiatieven. Initiatieven, die het meer en meer al bij voorbaat opgeven. Misschien een paar categorieën overhevelen naar een van de sluimerende blogideeën? Of waarom niet gewoon iets nieuws. Het overzicht is er sinds de laatste wijzigingen in Blogger niet op vooruitgegaan. Was de accountinfo voorheen een simpel overzichtje met de blogtitels, mag je waar je tegenwoordig in terecht komt als je ervoor kiest gerust de wurggreep van Google noemen. Maar dat terzijde.
Misschien is het nog te vroeg. Zou ff niet weten welke tijd ik me daartoe zou gunnen. Het enige wat het kost, maar ik grossier er niet in. De vraag is of ik het wel doe, als ik uitgewerkt ben met de afwerking. Ws is het niet de juiste vraag. Het verkeerde uitgangspunt. Is de behoefte reëel of is het wensdenken? Dat lijkt me een stuk relevanter als overweging. 'Willen', ja, maar dan niet een paar uur naar een witscherm zitten te staren. Ik zal me de diverse aanzetten nog eens voorknopen. Zien of iets naar meer smaakt of me op nieuwe ideeën brengt.
Misschien is het nog te vroeg. Zou ff niet weten welke tijd ik me daartoe zou gunnen. Het enige wat het kost, maar ik grossier er niet in. De vraag is of ik het wel doe, als ik uitgewerkt ben met de afwerking. Ws is het niet de juiste vraag. Het verkeerde uitgangspunt. Is de behoefte reëel of is het wensdenken? Dat lijkt me een stuk relevanter als overweging. 'Willen', ja, maar dan niet een paar uur naar een witscherm zitten te staren. Ik zal me de diverse aanzetten nog eens voorknopen. Zien of iets naar meer smaakt of me op nieuwe ideeën brengt.
Gedaan
Bezig geweest. Een beetje gedaan wat de bedoeling was. De wastafel nog demonteren. Dat zien we morgen weer. Daar had ik na al het gepieker over welke draden ooit waarvoor bedoeld waren en wat daar inmiddels in veranderd is, geen zin meer in. Staat dan wel op papier, met plattegrond en al, maar dat klinkt duidelijker, dan het bleek te zijn. Daar wel een uur mee verklungeld. Van verzamel- cq verdeelpunt naar de meterkast en terug. Opsomming nalezen en tekening bekijken. Langzaam viel alles op z'n plek. Badkamer, tuinkamer, kelder. Als het eenmaal werkt lijkt het zo vanzelfsprekend. Nu was dat ff minder.
Eenmaal afgewerkt, is het soms hopen, dat je het spul nooit uit elkaar hoeft te halen, zoveel moeite en kracht, om alles op z'n plek te duwen, houdt het spul een tweede keer ws niet stand. Maar voor de mogelijkheid om het uit elkaar te halen is het hele systeem net gemaakt. Hier werken ze voor hetzelfde geld de leidingen idvv simpele snoeren gewoon weg in/achter het stucwerk. Nooit meer iets aan te wijzingen, tenzij je de kabel vrij hakt. Zo loopt hier ook overal de aarde, al is ie op het ogenblik niet overal nodig. Vooruit denken. Een huis op de groei. Welke groei? Ga ik nog vorm- en functieverandering meemaken? Iets wat gemiddeld eens in de 20 jaar gebeurd? Een tikkeltje te wild, amigo.
Eenmaal afgewerkt, is het soms hopen, dat je het spul nooit uit elkaar hoeft te halen, zoveel moeite en kracht, om alles op z'n plek te duwen, houdt het spul een tweede keer ws niet stand. Maar voor de mogelijkheid om het uit elkaar te halen is het hele systeem net gemaakt. Hier werken ze voor hetzelfde geld de leidingen idvv simpele snoeren gewoon weg in/achter het stucwerk. Nooit meer iets aan te wijzingen, tenzij je de kabel vrij hakt. Zo loopt hier ook overal de aarde, al is ie op het ogenblik niet overal nodig. Vooruit denken. Een huis op de groei. Welke groei? Ga ik nog vorm- en functieverandering meemaken? Iets wat gemiddeld eens in de 20 jaar gebeurd? Een tikkeltje te wild, amigo.
Anti-tegen
Een vrolijker stemmende bijdrage zou niet verkeerd zijn. Het weer werkt daarin al een paar dagen niet mee. De lucht is grijs, soms valt wat neerslag en qua temperatuur is de zomer weer ver weg. Het viervoetig volk doet z'n best en leeft in volle glorie met blaffen, keffen, kwispelen en gegrom. De puppies zijn inmiddels pups. Nog ff en ze zijn de teckels gepasseerd en daar gaat het niet bij stoppen. Over een paar weken zal ik aan de slag moeten om ze de gewenste basisregels en manieren bij te brengen. Nu schijt en piest het nog naar hun wens, maar gelukkig minder binnen.
Hoe vrolijk je een dag op? Een dag, die maar met moeite uit de startblokken is te wrikken? Gewoon maar beginnen, denk ik, en dan zien we wel waar de vaart er in komt. Eenmaal bezig valt het altijd weer mee. Het is de eerste aanzet van niets naar iets, die doorbijten kost.
Eerst de innerlijke mens. Vandaag in een van de fantasieloze restaurants in Agnita. Bij terugkeer de blik richten naar het befaamde oneindige, omschakelen op de automatische piloot en dan dom gaan voor wat gedaan moet wordt. Nog steeds niet echt die vrolijkere noot geraakt. Dan maar in gepaste tegendraadsheid.
Hoe vrolijk je een dag op? Een dag, die maar met moeite uit de startblokken is te wrikken? Gewoon maar beginnen, denk ik, en dan zien we wel waar de vaart er in komt. Eenmaal bezig valt het altijd weer mee. Het is de eerste aanzet van niets naar iets, die doorbijten kost.
Eerst de innerlijke mens. Vandaag in een van de fantasieloze restaurants in Agnita. Bij terugkeer de blik richten naar het befaamde oneindige, omschakelen op de automatische piloot en dan dom gaan voor wat gedaan moet wordt. Nog steeds niet echt die vrolijkere noot geraakt. Dan maar in gepaste tegendraadsheid.
Bloedverwant
Tobben over de zin cq de beperkingen van het leven en dan een heel artikel tegenkomen over het ontrafelen van het verouderingsproces en dat dat best nog weleens relatief makkelijk terug te draaien zou kunnen zijn .....
Het wetenschappelijke verhaal (FAS, Wissenschaft, 5-3-2017) ga ik hier niet herhalen, iets met genen en CpG volgorde, 353 aanhechtingsplekken, etc. Het verouderingsproces ontrafelen is bijna zoiets als eeuwig leven creëren en dus de dood buitenspel zetten. Dat het een soort ingebouwd aftelmechanisme is, weet men al langer. Dat het iets met eiwitten, erfelijkheid en stamcellen te maken heeft is recentere kennis. Het naadje van de kous weet men qua triggers en processen nog niet, maar men is al instaat om de veroudering ongedaan te maken. Bij muizen weliswaar, maar toch. Een shot jong bloed doet wonderen! Dat mag je revolutionair noemen.
Als het ooit zover komt, dat mensen verjongd kunnen worden, gooit dat een hoop, zo niet alles overhoop. Dan heb je geen grijze golf meer maar een gebrek aan bevolkingskrimp. En komt de mogelijkheid dan in het ziekenfonds of wordt iets voor de extra draagkrachtigen? Mag je dan eenmaal of meermaals verjongd worden? Kiezen om niet te verjongen en dan op het allerlaatste moment toch maar weer aan het bloed? Een run op navelstrengbloed, jonger kun je het niet krijgen, lijkt me op korte termijn al tot de mogelijkheden behoren. Babyfarms voor het jongst mogelijk bloed. Ik voorzie een nieuw crimineel circfuit.
Het wetenschappelijke verhaal (FAS, Wissenschaft, 5-3-2017) ga ik hier niet herhalen, iets met genen en CpG volgorde, 353 aanhechtingsplekken, etc. Het verouderingsproces ontrafelen is bijna zoiets als eeuwig leven creëren en dus de dood buitenspel zetten. Dat het een soort ingebouwd aftelmechanisme is, weet men al langer. Dat het iets met eiwitten, erfelijkheid en stamcellen te maken heeft is recentere kennis. Het naadje van de kous weet men qua triggers en processen nog niet, maar men is al instaat om de veroudering ongedaan te maken. Bij muizen weliswaar, maar toch. Een shot jong bloed doet wonderen! Dat mag je revolutionair noemen.
Als het ooit zover komt, dat mensen verjongd kunnen worden, gooit dat een hoop, zo niet alles overhoop. Dan heb je geen grijze golf meer maar een gebrek aan bevolkingskrimp. En komt de mogelijkheid dan in het ziekenfonds of wordt iets voor de extra draagkrachtigen? Mag je dan eenmaal of meermaals verjongd worden? Kiezen om niet te verjongen en dan op het allerlaatste moment toch maar weer aan het bloed? Een run op navelstrengbloed, jonger kun je het niet krijgen, lijkt me op korte termijn al tot de mogelijkheden behoren. Babyfarms voor het jongst mogelijk bloed. Ik voorzie een nieuw crimineel circfuit.
Leeftijd
Wat is het met het leven? Een vraag, die ik me al jaren met regelmaat stel, na er tientallen jaren niet of nauwelijks mee bezig geweest te zijn. Het bestaan van de dood is je al als kind bekend. Wat dat precies betekent niet. Ja, einde leven met of zonder hemelse gevolgen. Maar ook dat heeft mij lange tijd niks gezegd. Pas met de dood van Yoland is de betekenis van de dood door het pantser om mijn leven gedrongen. Eindigheid. En dat op een manier, waar je weing of geen zeggingsschap over hebt.
Het is dus afronden geblazen, als je er al aan toe kom. Ik ben slecht in afronden. Als duidelijk wordt, dat ik iets niet op mijn manier, in mijn tempo, etc. kan afronden, laat ik het liefst alles uit mijn handen vallen en stap op. Ga iets anders doen. Zo'n alternatief is er niet. Ben inmiddels wel driemaal opnieuw begonnen, maar het is hetzelfde leven gebleven. Hetzelfde leven met minder mogelijkheden. Minder tijd. Minder conditie. Verminderende geestelijke en lichamelijke potenties. Ik mag me gelukkig prijzen, dat de verdere mogelijkheden voorlopig iets ruimer bedeeld zijn dan gemiddeld.
Alles bij elkaar dus een aflopende zaak. Daar ben ik niet zozeer slecht in, daar heb ik ronduit een hekel aan. Daar ga ik normaal gesproken met een grote boog omheen. Wordt een beetje moeilijk dit geval. Weinig andere keuze dan doorgaan tot het voorbij is. Ik weet niet. Ik word er niet enthousiast van.
Het is dus afronden geblazen, als je er al aan toe kom. Ik ben slecht in afronden. Als duidelijk wordt, dat ik iets niet op mijn manier, in mijn tempo, etc. kan afronden, laat ik het liefst alles uit mijn handen vallen en stap op. Ga iets anders doen. Zo'n alternatief is er niet. Ben inmiddels wel driemaal opnieuw begonnen, maar het is hetzelfde leven gebleven. Hetzelfde leven met minder mogelijkheden. Minder tijd. Minder conditie. Verminderende geestelijke en lichamelijke potenties. Ik mag me gelukkig prijzen, dat de verdere mogelijkheden voorlopig iets ruimer bedeeld zijn dan gemiddeld.
Alles bij elkaar dus een aflopende zaak. Daar ben ik niet zozeer slecht in, daar heb ik ronduit een hekel aan. Daar ga ik normaal gesproken met een grote boog omheen. Wordt een beetje moeilijk dit geval. Weinig andere keuze dan doorgaan tot het voorbij is. Ik weet niet. Ik word er niet enthousiast van.
Ondergrondse
Gisteren stak in de loop van de avond een neiging tot doortastendheid in me op. Wat dingen gedaan die alweer dagen voor me uitgeschoven werden en met de hoop naar bed gegaan, dat deze dag in activiteit zou opbloeien. Vrees dat het gisteren meer een kwestie van een laatste stuip voor verscheiden was. Ipv van een voorzichtige voorzetting van wat gisteravond zijn kop opstak, zijn het vandaag stekels die opstaan. Weerstand. Weerzin. Alles wat daar ten goede de kop bovenuit wil steken wordt zonder pardon afgemaaid. Af, in je hok, wegwezen, oprotten. Alles behalve eens lekker constructief aan de slag gaan.
Nu ga ik daar vandaag geen boodschap aan hebben, van de week moet gewoon het een en ander en ik wil ook dat het gebeurt, maar het is frappant om te zien hoe de intense afkeer van elke vorm van activiteit kan oplaaien. Ogenschijnlijk uit het niets, al heb ik daar mijn vraagtekens bij. Terugkijkend werd gistermiddag al hard gebouwd aan het verzet van vandaag. Weinig ging vanzelf. Die oprisping van gisteravond overviel me wat dat betreft, maar ik heb het me dankbaar laten aanleunen.
Vandaag die hand naar het nekvel en met ijzeren greep richting slaapkamer manoevreren. Daar wacht werk, dat vorige week al gedaan had kunnen zijn. Het 'van harte' mag er bokkend achteraan sukkelen wat het wil, die kamer moet gordijnen-klaar gemaakt worden vandaag. Een middag werk, dus geen gezeur aub.
Nu ga ik daar vandaag geen boodschap aan hebben, van de week moet gewoon het een en ander en ik wil ook dat het gebeurt, maar het is frappant om te zien hoe de intense afkeer van elke vorm van activiteit kan oplaaien. Ogenschijnlijk uit het niets, al heb ik daar mijn vraagtekens bij. Terugkijkend werd gistermiddag al hard gebouwd aan het verzet van vandaag. Weinig ging vanzelf. Die oprisping van gisteravond overviel me wat dat betreft, maar ik heb het me dankbaar laten aanleunen.
Vandaag die hand naar het nekvel en met ijzeren greep richting slaapkamer manoevreren. Daar wacht werk, dat vorige week al gedaan had kunnen zijn. Het 'van harte' mag er bokkend achteraan sukkelen wat het wil, die kamer moet gordijnen-klaar gemaakt worden vandaag. Een middag werk, dus geen gezeur aub.
zondag 12 maart 2017
Stomheid
Zonder werken geen resultaat. Inspiratie drijft op transpiratie, maar ook dat is geen garantie. De hele dag zit Turkije me dwars. Belachelijk, maar een feit. En dan niet de vermeende Mr. Turkije himself, die is helder in zijn strevens, maar de reacties uit Nederland op Erdogans grootheidswaan, het moment waarop die reacties eindelijk kwamen en de info, die ik gaande het lezen, erbij heb gekregen.
Bijvoorbeeld het bestaan van een associatieverdag tussen de Europese Unie en Turkije, dat regelt dat Turken in de Unie niet hoeven te 'integreren'. En ook nog zoiets als hun dienstplicht in het (ahum) thuisland moeten vervullen. Als dit waar is, waar praten we dan al die decennia over, als we het over integratie hebben?? Europa laat zich blijkbaar al een kleine eeuwigheid naaien door een zwalkend land, dat op het ogenblik steeds minder boodschap heeft aan Europese waarden. En waarvan het er niet naar uitziet, dat daar in de eerst komende jaren of misschien zelfs decennia voortuitgang in te verwachten zal zijn.
Hoe is het mogelijk, dat op een continent als Europa, dank een kleine groep blindgelovige al tientallen jaren in zelfverzonnen sprookjes wordt geloofd en daar inmiddels een streven naar een federaal of nog nauwer samenwerken op gebaseerd blijft?? Grieken (en Italianen, Spanjaarden, Portugezen, nog wat kleinere clubs maar ook Fransen) gaan zich zeer onwaarschijnlijk financieel-economisch ooit gedragen als Duitsers, Nederlanders en de net vertrokken Engelsen. Turken zijn nog een slagje erger. Simpel een andere wereld, een andere werkelijkheid. Ieder zijn eigen meug, maar niet, aub niet met een afgedwongen gemeenschappelijke noemer.
Bijvoorbeeld het bestaan van een associatieverdag tussen de Europese Unie en Turkije, dat regelt dat Turken in de Unie niet hoeven te 'integreren'. En ook nog zoiets als hun dienstplicht in het (ahum) thuisland moeten vervullen. Als dit waar is, waar praten we dan al die decennia over, als we het over integratie hebben?? Europa laat zich blijkbaar al een kleine eeuwigheid naaien door een zwalkend land, dat op het ogenblik steeds minder boodschap heeft aan Europese waarden. En waarvan het er niet naar uitziet, dat daar in de eerst komende jaren of misschien zelfs decennia voortuitgang in te verwachten zal zijn.
Hoe is het mogelijk, dat op een continent als Europa, dank een kleine groep blindgelovige al tientallen jaren in zelfverzonnen sprookjes wordt geloofd en daar inmiddels een streven naar een federaal of nog nauwer samenwerken op gebaseerd blijft?? Grieken (en Italianen, Spanjaarden, Portugezen, nog wat kleinere clubs maar ook Fransen) gaan zich zeer onwaarschijnlijk financieel-economisch ooit gedragen als Duitsers, Nederlanders en de net vertrokken Engelsen. Turken zijn nog een slagje erger. Simpel een andere wereld, een andere werkelijkheid. Ieder zijn eigen meug, maar niet, aub niet met een afgedwongen gemeenschappelijke noemer.
Stunt
Met een beetje pech zit Nederland straks, dankzij Erdogan weer voor vier jaar opgescheept met die duffe muppet van een Rutte. Dat die hypocriete schreeuwlelijkerd in Ankara eindelijk eens een voet dwars gezet werd, had al lang geleden moeten gebeuren. Of het gisteren ook gebeurd zou zijn als volgende week geen kamerverkiezingen zouden zijn, daar heb ik zo mijn twijfels bij. Hier spinnen twee tegenstanders garen bij. Rutte in zijn streven zich eindelijk eens daadkrachtig te tonen en die lul in Turkije om zijn blinde aanhang nog meer te overtuigen, dat er maar één man is die het goed met hen bedoeld en dat is natuurlijk meneer zelf.
En die mevrouw, die toch dacht te moeten langskomen en te laten zien, dat ze schijt heeft aan respect voor andere landen, hun onafhankelijkheid en zelfbeschikkingsrecht, denkt dan ook nog in een tirade op Twitter te kunnen zeggen: "Democracy, fundamental rights, human rights and freedoms... All forgotten in Rotterdam tonight. Merely tyranny and oppression." Hoe dik moet de plank voor je kop zijn om als vertegenwoordiger van een regiem, dat al mndn alles wat ze in de tweet aanhaalt met voeten treedt en dat binnenkort nog meer wil gaan doen, woorden van deze strekking uit te spreken?? Van kwaad tot erger en de boosdoener is altijd de ander.
En die mevrouw, die toch dacht te moeten langskomen en te laten zien, dat ze schijt heeft aan respect voor andere landen, hun onafhankelijkheid en zelfbeschikkingsrecht, denkt dan ook nog in een tirade op Twitter te kunnen zeggen: "Democracy, fundamental rights, human rights and freedoms... All forgotten in Rotterdam tonight. Merely tyranny and oppression." Hoe dik moet de plank voor je kop zijn om als vertegenwoordiger van een regiem, dat al mndn alles wat ze in de tweet aanhaalt met voeten treedt en dat binnenkort nog meer wil gaan doen, woorden van deze strekking uit te spreken?? Van kwaad tot erger en de boosdoener is altijd de ander.
zaterdag 11 maart 2017
Paspop
Vandaag gelezen in de VK bij een fotoreportage over de moderne dandy. Niks 'modern's 'aan trouwens. Men bedoelde ws 'De dandy van vandaag' of zoiets. Maar het ging om de uitsmijter: "Als het je niks uitmaakt hoe je erbij loopt, dan geef je niks om jezelf!"
Zo'n klinkende one-liner waarbij je eerst denkt 'Natuurlijk!' en vervolgens: Wat een bullshit. Schone kleren. Ja. Een beetje een bij elkaar passend geheel om je lijf draperen? Ook, al is dat al een glijdend vlak waarbij smaak om de hoek komt kijken. Jezelf iedere dag tot in de puntjes verzorgen qua kleding is ieder z'n goed recht, als hij of zij voldoende geld heeft om de meer noodzakelijk kanten van het leven niet in de verdrukkig te laten komen. Zo niet is het net zo fout als iedere andere vorm van geldverslindende verslaving.
Bij vrouwen valt het minder op, denk ik, maar bij mannen werkt het bij mij al snel op de lachspieren. Modetrends nahollen, vormgeving boven functie stellen, kleuren laten knallen, op willen vallen. Mag allemaal best, maar in dat kader vraag ik me af wat erger is, zg niks om je zelf geven of er als aap bij willen lopen? Ik kies dan voor 'niks om mezelf geven'. Kost minder moeite. Verspild minder geld. Valt minder op en zit stukken lekkerder op, om en over mijn vel.
Zo'n klinkende one-liner waarbij je eerst denkt 'Natuurlijk!' en vervolgens: Wat een bullshit. Schone kleren. Ja. Een beetje een bij elkaar passend geheel om je lijf draperen? Ook, al is dat al een glijdend vlak waarbij smaak om de hoek komt kijken. Jezelf iedere dag tot in de puntjes verzorgen qua kleding is ieder z'n goed recht, als hij of zij voldoende geld heeft om de meer noodzakelijk kanten van het leven niet in de verdrukkig te laten komen. Zo niet is het net zo fout als iedere andere vorm van geldverslindende verslaving.
Bij vrouwen valt het minder op, denk ik, maar bij mannen werkt het bij mij al snel op de lachspieren. Modetrends nahollen, vormgeving boven functie stellen, kleuren laten knallen, op willen vallen. Mag allemaal best, maar in dat kader vraag ik me af wat erger is, zg niks om je zelf geven of er als aap bij willen lopen? Ik kies dan voor 'niks om mezelf geven'. Kost minder moeite. Verspild minder geld. Valt minder op en zit stukken lekkerder op, om en over mijn vel.
Opgeleden
Boek uit. Een beetje een moralistische anti-climax. Maar dat lijkt me een Bildungsroman eigen. Die kan niet eindigen met een "En ze leefden nog lang en gelukkig." of met een algehele wereldondergang. Meiske is 'gered' en mag terug naar school, verder leren. Spelen met haar zo geliefde woorden en boekenwerkelijkheden. Zo kan op het verkeerde pad komen de aanzet zijn tot het verwerkelijken van je droom.
Het boek schijnt autobiografisch te zijn. Achteraf zal de schrijfster, die ook gedichtenbundels heeft gepubliceerd, waarschijnlijk niet als ik af en toe denken "Hadden ze ons of tenminste mij maar wild gelaten." Of ik in een ambachtelijk beroep zoveel lekkerder in mijn vel had gestoken is verleidelijk om te denken, maar natuurlijk nergens op gebaseerd. Ik weet alleen, dat ik met al mijn opleiding(en) en om- en bijscholingen nauwelijks ooit iets in praktijk gedaan heb en ook maar mondjesmaat met plezier gewerkt heb, als het niet in een fabriek was. Het horecadeel buiten beschouwing gelaten.
Als je aanleg heb en/of geleerd heb om je grijze massa te pijnigen, moet je uiteindelijk ook iets met dat denkwerk kunnen. Of misschien was het wel 'willen'. Zoniet dan is scholing behalve tijdverspilling ook nog eens een last, die je ongevraagd mee mag zeulen. Wild dus, het lijkt me soms een verademing. Gedachtentechnisch dan, wel te staan.
Het boek schijnt autobiografisch te zijn. Achteraf zal de schrijfster, die ook gedichtenbundels heeft gepubliceerd, waarschijnlijk niet als ik af en toe denken "Hadden ze ons of tenminste mij maar wild gelaten." Of ik in een ambachtelijk beroep zoveel lekkerder in mijn vel had gestoken is verleidelijk om te denken, maar natuurlijk nergens op gebaseerd. Ik weet alleen, dat ik met al mijn opleiding(en) en om- en bijscholingen nauwelijks ooit iets in praktijk gedaan heb en ook maar mondjesmaat met plezier gewerkt heb, als het niet in een fabriek was. Het horecadeel buiten beschouwing gelaten.
Als je aanleg heb en/of geleerd heb om je grijze massa te pijnigen, moet je uiteindelijk ook iets met dat denkwerk kunnen. Of misschien was het wel 'willen'. Zoniet dan is scholing behalve tijdverspilling ook nog eens een last, die je ongevraagd mee mag zeulen. Wild dus, het lijkt me soms een verademing. Gedachtentechnisch dan, wel te staan.
Wrevelig
Zaterdag. De laatste pagina's van het boek willen gelezen worden. De kip moet in de soep voor morgen. Wasmachine nr-1 opgestart. In de krant van een paar dagen geleden zijn nog twee artikelen ongelezen gebleven. Ik had iets met de tuin gewild maar het weer neigt vandaag naar winter. Het is nauwelijk bij eenen en ik vond dat er een borrel in moest. Weekend ten voeten uit en ook weer niet.
Tijdgebrek in overvloed. Het eeuwige gebakkelei tussen 'willen' en 'moeten'. De enige werkbare oplossing wil er maar niet in bij mij. Simpel. Doeltreffend en met gegarandeerd resultaat. Het schoot me gisteren weer door het hoofd, toen ik het vullen van de maag als dwarsligger formuleerde voor een bestaan in alle vrijheid. Net als het lezen van een boek de, mijn innerlijke mens bevredigt, zou je ook de voedselvoorziening van je lijf als een prettige bezigheid kunnen zien. Iets dat plezier geeft in voorbereiding en eten ipv een verplichting, die mn beslag legt op tijd, die je anders zou willen besteden. En dan heb ik het over koken. Nieteens de meest vervelende 'verplichting'. Eigenlijk nieteens een verplichting. Maar wel iets dat moet gebeuren, als je niet je maag met instantzooi uit de supermarkt of met het fantasieloze aanbod in de nabijgelegen restaurants wilt vullen.
Het is niet zozeer weekend, als wel weer zover dat ik ff helemaal nergens zin in heb, me aan alles erger en niet wil wat moet maar wat niet kan. Misschien een idee om een goeie FPS-game te kopen, kan ik op momenten als deze mijn ongerichte frustratie richting geven èn uitleven.
Tijdgebrek in overvloed. Het eeuwige gebakkelei tussen 'willen' en 'moeten'. De enige werkbare oplossing wil er maar niet in bij mij. Simpel. Doeltreffend en met gegarandeerd resultaat. Het schoot me gisteren weer door het hoofd, toen ik het vullen van de maag als dwarsligger formuleerde voor een bestaan in alle vrijheid. Net als het lezen van een boek de, mijn innerlijke mens bevredigt, zou je ook de voedselvoorziening van je lijf als een prettige bezigheid kunnen zien. Iets dat plezier geeft in voorbereiding en eten ipv een verplichting, die mn beslag legt op tijd, die je anders zou willen besteden. En dan heb ik het over koken. Nieteens de meest vervelende 'verplichting'. Eigenlijk nieteens een verplichting. Maar wel iets dat moet gebeuren, als je niet je maag met instantzooi uit de supermarkt of met het fantasieloze aanbod in de nabijgelegen restaurants wilt vullen.
Het is niet zozeer weekend, als wel weer zover dat ik ff helemaal nergens zin in heb, me aan alles erger en niet wil wat moet maar wat niet kan. Misschien een idee om een goeie FPS-game te kopen, kan ik op momenten als deze mijn ongerichte frustratie richting geven èn uitleven.
Abonneren op:
Posts (Atom)