Bij de terugkeer in het dorp eerst de katten geteld en de honden iets te kauwen gegeven. De beesten waren voor deze ene avond en ochtend 'aan hun lot overgelaten geweest'. Moet kunnen, maar er hier weinig ervaring mee en de dood van Donna indachtig ook niet geheel gerust op. Maar alles oké.
Met een gerust hart terug naar het stadje, waar ik de andere drie had afgezet. Men wilde nl. gaan eten. Hoe mensen het bedacht krijgen ... Bij het verlaten van het dorp zag ik Lady lopen met in haar kielzog 5 jonkies. Ik zag niet zo gauw wie er mistte. Daar ook niet verder bij stil gestaan. Het feit, dat ze hun terreintje hadden verlaten, betekent dat de afvalrace gaat beginnen. Met al die dorp in en dorp uit scheurende auto's kun je erop wachten tot een of meer jonkies overreden worden. Verplaatsen dus maar?
Later aan het eind van de middag bij het voeren waren er ineens nog maar 3. Het mannetje, de witte en de bijna geheel zwarte. De andere drie waren foetsie. Blijkbaar kon men niet meer wachten, maar is wel zo vriendelijk geweest om de reeds vergeven man en de witte bij de moeder te laten. Het zijn dus mensen geweest, die al langs zijn geweest om voor een jonkie te vragen. Maar wat wil je met drie wijfjes? Verkopen?
Mocht ik willen, zou ik ze zo kunnen vinden. Maar dat ga k niet doen, hoe dubbel ik er ook in ben. Zit ik straks met 4 of 5 puppies opgescheept, die niemand wil. Steriliseren, dat is wat moet gebeuren. Te beginnen met de moeder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten