De waterkant staat in feite los van de stad. Alleen de wijk Barceloneta grenst aan het strand. Een prachtige volkse wijk. Een stadse uitstulping in zee. Een schierland vol oude, vuile flatgebouwen. Wel met de liniaal getrokken straten maar smal. Geen twee richtingen verkeer mogelijk. De rest van wat er aan haven en zee is te bewonderen incl. een winkelcentrum voor de vele cruiseschepen, die de stad met regelmaat aandoen, is meerdere honderd meters lopen. Vreemd genoeg kun je vervolgens niet doorsteken naar de stadsstranden. Je moet terug en om de jachthaven(s) heen lopen. Je moet het de toerist niet te makkelijk maken.
Prachtig om zo van uit de stad naar het strand te kunnen lopen. Jammer dat het door de wind weinig aangenaam vertoeven was. Niet dat ik de behoefte voelde om net als vele anderen in het zand te gaan zitten, maar vanaf een terras een tijdje naar de einder turen was niet verkeerd geweest. Dat had dan wel met warme chocola gemoeten of glühwein en daar had ik geen zin in. Dus omgekeerd en terug richting de bergen gelopen. Verscholen tussen de bebouwing schoot voor mijn gevoel de temperatuur omhoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten