Zou ik vanavond met de benen over elkaar geslagen reisklaar zitten in afwachting van het vertrek morgen? Denk het niet. Slecht idee ook, want gepakt betekent vertrekken en dat gaat pas morgenochtend gebeuren, ergens tussen elf en twaalf uur. Maar overduidelijk geen vertrekdruk op de ketel, geen half huis dat nog ff aan de kant moet of een aanrecht dat van serviesgoed bevrijd moet worden. Natuurlijk 'moet' nog wel het een en ander, maar alles bij elkaar niet meer dan een uur werk en dan moet ik me niet kwaad maken, want dan doe ik het in minder dan de helft.
Waar zeur ik dus over. Dit is lekker relaxt, zogezegd in alle rust, geen hijgende omstandigheden in mijn nek. Dit is overzicht, het vertrouwen, de wetenschap dat alles op rolletjes staat en goed gaat komen. Het klinkt bijna als een rode loper, die ik voor het noodlot aan het uitrollen ben.
Ff niet aub. Geen domme dingen. Geen ongewenste dingen. Ook geen onverwachtse verrassingen, zelfs niet als ze van plezierige aard zijn. Graag saai, grijs, voorspelbaar door de laatste 24 uur voor vertrek rollen. Mocht het niet anders kunnen, dan aub na terugkomst, maar vooral NIET nu. Door die laatste uren (klinkt afschuwelijk dramatisch) wil ik me heen vervelen. Beetje hangen, een boek uitzoeken wat ik zeer waarschijnlijk niet ga lezen, misschien wel een siësta, al moet ik niet overdrijven. Het is die rust weer die me draagt. Toch vele malen beter dan de dood, die me opjaagt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten