Geen middernachtelijke toestanden voor het moment, gewoon om half vier na iets van vier uur slaap wakker en een tijdje het donker in gestaard Als ik dan het dorp hoor wakker worden (eerste bus, 04:55) weet ik, dat de nacht beter had gekund en ben alweer ruim een uur bezig met de parade van de grote en kleine dingen in het leven. Met wat moet, wat ik (nog) wil en hoe dat het best zou kunnen.
Een lijst maken zou geen kwaad kunnen. Hoef ik me niet steeds vanalles opnieuw te herinneren. Vannacht (natuurlijk) druk geweest met de pups. De weegschaal neigt meer en meer naar de "Nee, doe maar niet"-kant. Zeven is voor het moment voldoende teveel. Daarvan 5 ter plekke, waarvan 2 teckelachtigen, die eigenlijk maar voor de helft of minder meetellen. Sammy en Katrien maken bovendien met de bijna vijftien op hun teller, nog steeds geen waarneembare aanstalten om het voor gezien te houden.
En natuurlijk heb, sorry had ik al mijn keuze gemaakt en zou sowieso willen, dat ze alle zes goed terechtkomen en kan ik daar eigenlijk alleen bij mezelf vanuit gaan. Benieuwd of ze allemaal een plekje vinden en of ik ze kan volgen, als ze in het dorp blijven, hoeveel er na een jaar nog leven en welke ik straks op straat gepleurt tegen ga komen. Eigenlijk had ik 4 of 5 van de zes direct een spuitje moeten laten geven, maar dat klinkt ook weer zo almachtig. Dat wil ik niet zijn, maar nuchter bezien was het beter geweest. Laat ik hopen, dat de moeder hanteerbaarder wordt en ik haar kan laten steriliseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten