Wakker geworden op de bekende nachtelijk tussenstoptijd, maar niet wakker gelegen. Sterker nog, daarna in één ruk door tot na achten, zeg rustig bij negenen. En dat die oogleden dan fris en fruitig open flapten kan ik niet zeggen. Ik moest van ver komen om bij de werkelijkheid te geraken. Eerst maar eens achterover geleund in de kussens cq er niet uitgekomen. Kussen erbij was voor het moment de maximaal haalbare niet-horizontale stand. De nacht zakte langzaam van me af. Ik denk dat ontpoppen ongeveer hetzelfde moet aanvoelen. Al zou ik me nu niet als vlinder willen beschouwen. En als, dan een overjarige. Belegen bij geboorte. 'Bejaard' gaat me nou net iets te ver.
Maar een goede nachtrust genoten, dus. Werd tijd. Gelukkig regelt zich het meeste nog steeds vanzelf. Tenminste wat slaap, rust en iets van fitheid betreft. Een hoop andere terreinen laten helaas het meeste aan mijn eigen inzicht over. Nu zou ik niet betutteld willen worden, maar zo'n onzichtbare hand, die hier en daar eens een duwtje geeft, de richting in de gaten houdt en zo af en toe op mijn schouder klopt, zou me niet tegenstaan. Net als een goeie butler; aanwezig in afwezigheid.
Nu moet ik weer opstaan voor mijn tweede koffie en vraag me af of ik die tweede koffie wel wil, als ik daarvoor moet opstaan. Hoe goed moet je je leven voor elkaar hebben, als dit de kwesties zijn, waar je je denkvermogen aan verspilt? Hup luxe-paard in de benen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten