De dood voor de koffie ....
Het begint met vergeten adem te halen, dan spatten zeepbellen uiteen in mijn hoofd, verdwijn ik in uitdijende stiltes, de pijntjes melden zich present mn in linker lichaamshelft en rug en tenslotte druk(te) in de darmen.
Het hoofd is dan allang op hol geslagen. Het is een geluk, dat ik me niet meer zo snel laat meeslepen door mijn weinig opwekkende gedachten. Het kost vooral tijd om weer op een enigszins acceptabele wijze te kunnen functionern.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten