Een trage dag na een betere nacht. Dat laatste is geen kunst na die nacht van gisteren. En 'beter' betekent niet 'goed' en dat was ie ook niet. Teveel ongewenste zaken die in mijn hoofd rondjes draaien en waar ik niet gelijk een antwoord op heb. Katten, honden en klussen om de meest concrete zaken te benoemen.
Met een berg onbenulligheden toch tegen je incasseringslimiet aangedrukt worden. Tien jaar geleden was me dat nooit overkomen. Acht mndn later is mijn leven gekanteld. Sindsdien tob, twijfel en aarzel ik aan de lopende band. Ben ik onzeker mbt kunnen en mogelijkheden. Heb ik geen vertrouwen in technische hoogstandjes. Kan ik alleen op de betere dagen aan de voet van een bouwsel omhoog kijken als het een étage of tien overtreft. En worstel ik vrijwel 24 uur per dag en 7 dagen per week met de dood.
Desondanks niet aan de drank noch drugs en ook geen behoefte er een einde aan te maken. Over doorzettingsvermogen gesproken. Ja, die veer mag ik in mijn eigen kont steken. Neemt niet weg dat alles fragieler is geworden, een hoop vanzelfsprekendheden zijn verdwenen, dingen moeite kosten die ooit vanzelf gingen en dus zoiets als veerkracht ook een hoop van zijn rek is verloren.
Vooralsnog dus maar een paar tandjes terug schakelen en zien wanneer mijn motor weer zin in meer heeft. Kan gelukkig net zo onverwachts gebeuren als de tegenslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten