Alles is weer in kauwgum ingebed. Best lang geleden dat ik die vergelijking heb gemaakt. Met het bloggen is het niet anders. De woordenstroom is bepaald geen klaterende bergbeek, zelf geen meanderende benedenloop, het is meer iets modderigs waar het indrogen met wisselend succes voorkomen kan worden door opborrelend vocht. Of is het bocht? Het is met lange tanden taart eten, die tot je favorieten behoort, maar je nu tegenstaat, wat je weer moeilijk vindt om te accepteren.
Ingewikkeld. Heeft vast iets met leven te maken. En ik geloof, dat ik weinig zin heb om daar vanavond mee bezig te zijn. Ik zou honger willen hebben, als een net uit z'n winterslaap ontwaakte beer en in een sterrenrestaurant aan tafel kunnen schuiven om de rest van de avond met niks anders bezig te zijn dan smaak en genot. Misschien enige conversatie om de overgangen te vullen maar noodzakelijk is dat niet. Om na afloop in mijn hol te kruipen en een gat in het voorjaar te slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten