Telefoon om negen uur. Nauwelijks wakker. Nog op bed, nagenietend van de nacht in het schemerlicht van de kamer. Het voelt een beetje als midden in de nacht. Het rolgordijn tussen vensters van het dubbele raam is inmiddels bijna helemaal naar beneden getrokken. Ondanks uitgebreide studie en een paar pogingen de binnenkant te openen is het me nog niet gelukt het rolgordijn te openen. Nog 20 cm en het laatste contact met het licht in de buitenwereld is afgesneden.
Mariana's hulp aan de telefoon. Wat zal het probleem zijn? Ik meen iets met kippen te verstaan. Elenora, de overbuurvrouw van 24, die een paar mndn geleden haar man heeft verloren passeert de revue en nog een hele stroom woorden waar ik niks zinnigs van kan bakken. Blijkt later onze buurman overleden. De man van 15 (14 is een tuin). Een tachtiger, die moeilijk uit z'n woorden komt en, naar ik begrepen heb, niet geheel normaal is. Iets waar ik weinig van heb gemerkt. Maar misschien had ik dat moeten concluderen uit de gesprekjes, die hij wel met mij probeerde aan te knopen wat de normale mensen nooit doen.
Dood dus. Weer eentje minder. Zou het nu mogelijk worden om in elk geval 14 en misschien ook 15 op te kopen? Een garage voor de auto's zou niet verkeerd, zelfs geen luxe zijn, zowel tegen de zomerzon als de winterse sneeuw en kou. De een z'n dood ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten