Vanmorgen met de geopereerde aanloper naar de dierenarts om de hechtingen te laten verwijderen. De eerste keer in een auto en vervolgens verdoofd, geopereerd, dichtgenaaid en dagen opgesloten in een hokje is geen rode loper richting een tweede ritje. Hij had er dan ook geen zin in. Gelukkig is het een erg vriendelijke en hanteerbare hond. Dus handmatig in de bagageruimte gezet en met moeite de achterklep gesloten.
De rit verliep probleemloos. Hij liep zowaar mee naar de kliniek. Weigerde echter naar binnen te gaan. Een beetje trekken aan de lijn was voldoende. Ook het verwijderen van de hechtingen liet hij angstig maar in alle rust over zich heen gaan. Eenmaal klaar weigerde hij echter op te staan. Je zou verwachten, dat ie opspringt en wegspurt. Mooi niet.
Een beetje aandringen en half optillen bracht 'm beweging. Voor we het terrein af waren liet hij nog ff zien, dat ie schijt aan de dierenartsen heeft. Beter daar dan in mijn auto. Helaas kwam die laatste er op de terugrit niet ongeschonden vanaf. De stress van twee ritten zo direct achter elkaar was toch iets teveel van het goede. Mooi meegenomen dat ik 'm niks gevoerd heb vanochtend en het weinig meer was dan vocht, wat ie heeft uitgekotst èn dat netjes op de daarvoor bedoelde deken. Een hond met manieren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten