"Die Hellen Tage" zijn uit. En? Eigenlijk weet ik het nog steeds niet. In feite gaat het boek nergens over en tegelijk over alles wat met leven te maken heeft. Niks speciaals, een paar aparte kronkels, een hoop gekabbel mn in de schrijfwijze. Het bijzondere van de normaliteit? Het uiteindelijk op de pootjes terecht komend van het volwassen leven na een ogenschijnlijk bijzondere jeugd. En dat terwijl de ouders nou niet grossierden in normale volwassen levens? Dat jeugd vrijheid, ontdekken en verzetten is en het leven daarna terugkeert naar de door de ouders gebaande paden of tenminste de plek waar je opgroeide of ook weer niet?
Eigenlijk kan ik er niet zoveel mee. Het boeide en las lekker weg, als je door het herkauwen van reeds benoemde beelden, omschrijvingen en gebeurtenissen heen kunt bijten. Het was meer de cadans van het lezen, het genieten van de bezigheid dan de aantrekking door de inhoud van het geschrevene. En de epiloog, die neiging om iets af te ronden, had niet gehoeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten