Maand weer voorbij. Een zesde van 2017 reeds rijp voor de boeken. Of het snel gaat? Geen idee. Het zijn de feiten. De tijd schrijdt voort en ik kom ze meer en meer tekort. Is dat altijd zo geweest? Heb het idee van niet. Ooit met minder tevreden geweest? Of meer gedaan? Aan terugkijken en je een mening vormen maar beter niet beginnen. Laat ik zien, dat die paar dingen, die ik graag zou willen doen, op een acceptabele wijze weggezet krijg in mijn normale dagpatroon.
Laat ik eerst eens beginnen met het hebben van iets, dat de naam "normale dagpatroon" zou verdienen. Twee soortgelijke dagen in één week tijd is nog niet vaak voorgekomen. "Geen twee dagen zijn hetzelfde!" Dat het mensen aantrekkelijk in hun oren klinkt, heb ik me ooit kunnen voorstellen. Nu is het als die hond, die je wel leuk vindt, maar niet wil luisteren.
Maar we gaan het weer proberen. Optijd opgestaan dus ruimte voor een uurtje krant, dan boodschappen, koken, lunchen, klussen, lezen als skelet en het bloggen, de honden, het extra bewegen èn Mariana als kruimels ertussendoor. Klinkt lulliger dan het is. Zou nog lulliger zijn, als ik haar een deel van de dag zou toewijzen. Daar gaan we weer. Poging 768, schat ik zo in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten