Voor de lunch was het dan na dagen eindelijk zover, dat Mariana haar oog liet vallen op een kledingstuk. Ik begon bijna te twijfelen aan haar gezondheid. Een jurk. Weer een zwarte natuurlijk. Na al het gekijk naar andere kleuren moest nu waarschijnlijk die aanschafperikel bevredigd worden. Was het een zucht van verlichting, die ik hoorde? Nodig heeft ze het ding volgens mij niet, zeker niet omdat ze straks na 15/10, die zwarte jurken niet meer vrijwillig zal aantrekken, als ik het goed begrepen heb.
Vreemd genoeg wordt dan altijd weer mijn mening op prijs gesteld. Niet het feit, dat ik jurk nummer zoveel in zwart onzin vind. Daar bestaat geen behoefte aan. Nee, ik moet model en pasvorm bevestigen. Haar eigen mening onderstrepen. Zolang als het niks betreft, wat mij zou doen besluiten om niet naast haar maar een eind achter haar te gaan lopen, maakt het mij weinig uit wat wel of niet gekozen wordt. Is vast een verkeerd uitgangspunt. Wachten op oprecht enthousiasme van mijn kant zou de inhoud van de kleerkast gauw met meer dan de helft minder hebben laten groeien. Is vast niet de bedoeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten