Moe, ontevreden en verergerd en alleen jezelf bij de oren kunnen pakken. Is niet goed, maar wel een feit. In Utrecht zou ik nu de boel de boel laten en de stad in struinen. Geen succes gegarandeerd, maar wel iets anders aan mijn kop en wie weet waar dat toe zouden kunnen leiden. Hier zou ik in de auto moeten stappen. Het café op theoretische loopafstand is al een half uur dicht. En om nou 20 km te rijden voor één Duveltje, is me iets te gortig. Het platteland zet andere accenten. Aantrekkelijkheden die me vaak weten te bekoren, maar de stadse honger nooit geheel hebben kunnen verdringen.
Morgen verder met digitaal puinruimen en dito ergernissen. Mag hopen, dat als alles weer naar behoren werkt, ook het probleem opgelost is, waarvoor ik het Vista-bouwsel heb gesloopt. Je zou toch die hele zooi voor nop op je nek geladen hebben. Maar ff niet aan denken. Een weg terug ontbreekt en "Als, indien, dan ..." is altijd weer zo flauw, zeker achteraf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten