De dag loopt ten einde en ik begin mijn borst maar nat te maken. Middag, namiddag, avond, etc. het zijn vage begrippen, met hetzelfde gemak zit je uren te wachten of wordt je voortvarend overvallen. Zien wat er vandaag allemaal bezien, besproken, aangepast of geweigerd moet worden.
Je zou bijna vergeten, dat dit plekje geen postzegel is en ook enige overvloedige aandacht benodigd. Vandaag een tweede gesprek gehad met iemand, die mijn gebrek aan extra armen zou kunnen compenseren. Klonk niet verkeerd, maar hoe het uitpakt, blijft afwachten. Morgen weten we meer en dat direct afgemeten aan de vrijheid van werken. Er is een hoop buiten de deur te doen en ik kan niet met mijn neus op het werk zitten. Ook hier niet, dus, al is het mijn eigen plek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten