Tien dagen, die meer dan voldoende hadden moeten zijn om de puntjes op de 'i' te zetten, is een periode van een hoop gezoek, gepraat en pushen geworden. Maandenlang te horen krijgen, dat alles geen enkel probleem is en dan ter plekke moeten constateren, dat er behalve niks is gebeurd, ook die woorden de lading niet dekken. Weinig hoopgevend .... en iedere keer weer die neiging om niet verder te kijken dan de neus lang is, tevreden zijn met compleet onvolwaardige alternatieven èn vreemd genoeg is er ineens haast. Amehoela, dus.
Uiteindelijk meer dan redelijke alternatieven gevonden, want tenslotte is (bijna) alles te krijgen en anders haal je het elders vandaan. Niet dan?
Nu de hele tijd de vinger(s) aan de pols houden, tekeningen maken en feedback opeisen. Ondanks al het gepraat, de uitgewerkte omschrijvingen en meer van die extra moeite, heb ik voorlopig weinig vertrouwen in de wil te doen, wat ik zeg. De aannmener is van goede wil qua werken en meedenken (als ik maar denk...), maar me een beetje te makkelijk in het maken van ongewenste keuzes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten