zondag 20 oktober 2013

Themata

 Net als het bij de spijkerbroeken weer tijd wordt voor een mode-ommezwaai naar broeken, die hoger reiken dan je navel, is het in het restaurantwezen tijd voor een versimpeling van de smaakterreur, waarmee de borden tegenwoordig versierd worden. Niet alleen terug naar herkenbaar ingrdiëntengebruik, maar ook een streep door de overdaad aan smaken, die de miniatuur versies van de gerechten begeleiden. Vrees dat dat d'r voorlopig niet inzit. Als de tekenen gisteravond geen misleiding zijn geweest, wijst het eerder de andere kant op.

 Behalve dat ik me, ondanks de boekwerken die bij ieder gerecht werden voorgedragen, meerdere gangen heb afgevraagd, wat ik nu feitelijk at, was het iedere keer bijna een jungle van smaken, waar het hoofdingrediënt een beetje verloren bij lag. En alsof dat nog niet genoeg was, waren de amuses, ooit bedoeld als simpele extra binnenkomertjes, verworden tot een compleet theater. Geen olijf of aangekleed nootje bij roze bubbeltjeswijn. Nee, ons werd water, lucht, aarde en vuur opgediend. Het was dank het gezelschap, dat ik ben blijven zitten, want eigenlijk had ik toen al gegeten en gedronken. Mocht ik theater willen, dan ga ik wel naar de schouwburg.

1 opmerking:

  1. Helemaal mee eens. Wat ik heel gek vond is dat zo'n sommelier steeds wel geduldig steeds wacht tot je je zin hebt afgemaakt maar duidelijk aan de beurt wil komen. Alle gangen lang. Volgens mij koerst het restaurant op "eetbeleving"en wij "ontmoet- & eetbeleving"!

    BeantwoordenVerwijderen