"Nederland in 7 vrouwen" en mijn hele huidige bestaan in 7 stukjes. Na gisteren valt er eigenlijk weinig meer te verhalen zolang alles blijft, wat het is. Hier is het zoeken naar kopers, elders is het vormgeven aan een nieuwe leefwereld, ondertussen hink ik heen en weer tussen stad en platteland, verlang naar gezelschap en ben steeds weer blij als ik alleen ben, zoek heel erg druk naar rust, etc.
"Moeten", "willen" en "kunnen" innig verstrengelt in een pas-de-deux-à-trois.
Gisteren hopelijk het ergste gehad. Het weer werkt vandaag mee. Dus niks staat een herstart van het welbekende circus in de weg. De start is het aanrecht, de finish de verhuiswagen, al zal ik die vandaag niet halen. Maar dat is een kwestie van tijd, van overzichtelijke tijd. De volgende winter is met besneeuwde bergtoppen aan de einder.
Gaat het dan toch eindelijk gebeuren?
BeantwoordenVerwijderen