Met het bezoek lijkt ook de motivatie de benen te hebben genomen. Ik ben nog net in staat geweest om mijn foon te updaten. Daarna zakte de dag als een ruggegraatloos monster ineen. Natuurlijk niet zo moeilijk te verklaren, maar lastig. Ik baal d'r van, wat het d'r waarschijnlijk niet beter op maakt.
Niet alleen tussen de oren maar ook letterlijk lijkt mijn lijf ineens de draad kwijt. Het onmiskenbare belang van een babbeltje en wat gezamelijke activiteiten. Ik vrees, dat we het rondje weer mogen maken. Wat zou het prettig zijn, als dat terugschakelen zijn beste tijd zou hebben gehad. Voorlopig maar ff niet te veel willen en mezelf een beetje in de watten leggen. Komt voor geen meter uit, nog een verloren dag is geen goed idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten