Geen Pino, helaas, maar domweg echte pizza. Aan fantasie geen gebrek, maar ik mis de vomgevende rust en concentratie in tegenstelling tot (itt) de trek. Een ongecompliceerde trek, dus het wordt iets wat in een restaurant als "Margaritha" wordt verkocht. Basic, zou de Amerikaan zeggen en de Italiaan zal het over "elementare" hebben, als dat al op etenswaren van toepassing is.
Moet er niet te lang mee wachten. Een dag als vandaag is slopend. Verkeerd begin, opkrabbelen, dwars tegen alle vanuit jezelf aangedragen alternatieven ingaan, het desondanks gewenste resultaat richting de zevende hemel lullen en na enige uren voornamelijk in het "Ja, maar ..." vertoeft te hebben, is het nu tijd om het hele zooitje van mij af te schudden, de dag te laten voor wat het niet is geworden en gewoon weer op beide voetjes terecht te komen. Nu de pizza, straks de nacht en morgen zien we weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten