Verjaardag
Een dag van verjaren .... meer geen feest.
08:30 Zes jaar geleden leefde Yoland nog, vroeg mij om de hondenronde te doen en ging terug naar bed, omdat ze zich niet zo lekker voelde. Twee uur later kwam ik haar wekken met koffie en was de eerste blik, die ik aan haar wijdde voldoende om te beseffen, dat Yoland overleden was. DOOD.
In twee uur tijd, wat, twee seconden van een wereld, waarin (weer) hoop gloorde, "knock out down the drain" in het grote ongevraagde niks.
In een uur of twee van een weliswaar wankel maar zorgvuldig opgebouwd en ingevuld bestaan verbannen naar een immense leegte. Vijf jaar nodig gehad om de boel weer vorm en inhoud te geven, het bestaan terug op stabiele pootjes te zetten. En hoewel ik nu een jaar verder ben en nergens over -behalve de verkoop- mag klagen, is het nog steeds een leven in de schaduw van de dood. Gaat dat nog veranderen of is dat mijn littekenweefsel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten