Weer een begrafenis. Het begint een beetje de rode draad in het Roemeense bestaan te worden. Vanochtend om half acht geroep aan de poort. Het blijft wennen om op die manier uit je droomwereld gerukt te worden. De man die een paar dagen geleden verlamd op de IC terecht is gekomen is uit het leven vertrokken. Gisteren nog van die nietszeggende geruststellingen, dat het er goed uitzag, en vannacht om vier uur ertussenuit gepiept. Zal vast niet precies vier uur zijn geweest. Klinkt me meer naar een nachtelijk controle moment. Al zou je verwachten dat op een IC alles 24/7 wordt gemonitord (letterlijk). Genoeg ervaring met dat geblieb om me heen, maar niet hier te lande en dat zou ik graag zo houden. Afkloppen dus!
Voor achten dus drie huilende vrouwen in je huis. Niet bepaald wakker, nog koffieloos en waar gaat het om? Om geld. De vrouw van de overledenen moet gerustgesteld worden mbt de kosten van de begrafenis. Ze is zelf één van de gelukkigen in het dorp met een ziekte-pensioen en notabene terecht de rest heeft het vooral geronseld via de huisarts om van het werken af te zijn. Dat pensioen betaalt bovendien een bijdrage in de begrafeniskosten. Verder draagt de dorpsgemeenschap bij. Geld zat kortom.
De bijdrage komt in dit geval van de gemeenschap van de Zigeuners. Dat is een scheidslijn die in alles merkbaar is in het dorp. Ook bij begrafenissen, dus. Ben benieuwd hoe dat bij de maaltijd gaat. Komen in dit geval eerst de zigeuners aan de beurt en de 'normale' Roemenen in de tweede ronde of doen Zigeuners niet zo lullig?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten