Wonder boven wonder een redelijk rustige nacht gehad. Regelmatig wakker, maar niet vanwege vervelende gewaarwordingen. Omdraaien en verder slapen. Kon op een gegeven moment de telefoon niet vinden. Die gebruik ik 's nachts als wekker. Maar zelfs dat wist me niet tot activiteit te brengen.
Vanochtend wilde het wakker worden van geen kant lukken. En nee, dat lag niet aan die 2 of 3 glazen wijn van gisteravond. Het was een leeg gevoel van binnen en iets zweverigs in mijn hoofd. Het eerste zou aan de ervaring van gisteren gelegen kunnen hebben, maar dat tweede niet. Dat heb ik al dagen. Alsof mijn hoofd een los contact met de rest van het lichaam heeft. Letterlijk. Iets zwevends. Iets wat uitklinkt. Een gevoel van verdwijnen, wat maar niet wil verdwijnen. Alsof mijn hoofd wil opstijgen.
Ik verdenk de masseuse van dit effect. Het is lang geleden, dat ik zo'n soepele nek heb gehad. En dat ondanks de spierscheut in de bekkenregio, die zich inmiddels onderrugbreed heeft gemaakt. Omdat je de ene kant niet goed kunt gebruiken, belast je de andere kant teveel of verkeerd. Kan inmiddels weliswaar weer bijna alles gewoon doen, zelfs autorijden. Al moet ik nu na zes jaar definitief aan mezelf bekennen, dat de stoel van de C5 geen weldaad is voor mijn rug. Van de week nog maar eens met de instellingen spelen en anders een ruggesteuntje regelen. Qua hoofd eerst maar eens zien waar het werkelijk vandaan komt. Morgen weer een 'mishandeling'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten