"Moe. Moe word ik ervan. Zien wat we vandaag nog paraat weten te maken.", wist ik er gisteren nog uit te persen. Eventjes geprobeerd het opruimen voort te zetten, kan teslotte ook op z'n elf-en-dertigste. Het stimuleert echter voor geen meter als iedere stap, iedere draai, bijna iedere beweging van je lijf een stroomstoot oplevert in je zenuwcircuit. Die tafel zal het een worst wezen, dat ie nog een dag of wat meer bedekt is met rotzooi. Ook vandaag nog.
Weliswaar in staat geweest om itt gisteren sokken en broek (zelf) aan te trekken, maar voor de rest blijft het behelpen. En het zijn altijd van die lullige bewegingen, die hier aan ten grondslag liggen. Niks geen 80 kilo optillen of een paar honderd verplaatsen of in een rare draai je rug belasten. Nee, gewoon opstaan terwijl je op je knieën op de grond zit. En de fout is waarschijnlijk de rechterhand/arm geweest, die op de badrand steunde. Ergens heeft dat een verkeerde hefboomwerking tot gevolg gehad.
Niet dat ik met een verklaring zoveel opschiet. Het wordt slijten. Niet teveel staan, zitten en/of liggen, vooral lopen. Afwas dan maar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten