Allez de derde keukendag. Zou voor de grote lijnen voldoende moeten zijn. Keuken, aanrecht, koelkasten uitmesten, voorkanten van de kastjes en al die prachtig strak verchroomde handvatten. Dan, mocht het werkelijk allemaal al lukken, dan komt de keuken me voor vandaag zeker weten de neus uit en is de vloer voor morgen. Op die manier heb je een dagtaak en dan praat ik over één kamer. Hoe heb ik dat ooit elders gedaan in Tuindorp, aan de Gacht, in Le Chalard? 'Regelmaat' en 'bijhouden' zijn de toverwoorden. Waarbij de afwezigheid van cementstof, betonmolens, roterende flexen en schuurmachines een paar handjes helpen.
Het is nog niet voorgekomen, dat ik daags na een poging tot poetsen niet weer mijn naam op het aanrecht kon schrijven. Alleen de kleur van het stof wisselde. Voor dit jaar hebben we het bijna gehad. En of ik volgend jaar direct verder ga met de schuur, daar ga ik 'ns uitgebreid een hoop nachten over slapen. Het lijkt me niet zo'n gek idee, om eerst maar eens het huis in een 'normaal' leefbare staat te krijgen. Ergens de komende weken de trap naar de tuinkamer en is het hele huis eindelijk binnendoor bereikbaar. Dan, nog voor de kerst de ramen en deur in het gastenverblijf, hopelijk de juiste bedombouw en de krukken voor bij het keukeneiland. En dan, dan is het eindelijk aan mij om ongeverstoord overal ontbrekende puntjes op de evenzovele 'í'tjes te zetten. Aan die opsomming begin ik nieteens. Zou enkel deprimerend werken.
Ondertussen een hoop warme chocolademelk, helaas geen dikke speculaas of kruidnoten, wel port en glühwein, Kerst in Wenen en Oud en Nieuw waar het ons vorig jaar goed bevallen is. Ik voel me opademen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten