Dit zijn de dingen, waar ik maar moeilijk een vorm aan weet te geven. Een hanteerbare vorm. Een vorm , die de lopende zaken, of erger, de zaken, waarvan ik me na een hoop gewurg heb voorgenomen ze lopende te maken, niet met een welgemikte rechtse knock-out slaat. Handdoek in de ring. Voor de zoveelste keer gestopt voor goed en wel begonnen te zijn. De dood in de pot. Letterlijk. Ik kan het niet hebben.
Hoe moet d'r ooit iets van een nieuwe regelmaat tot stand komen, als iedere keer weer het hele, zorgvuldig bijeen geschoven zwikkie in één beweging overhoop wordt gehaald? De creativiteit van de omstandigheden laat me perplex staan.
Is het niet een onwillige administratie, dan plant de aannemer weer niet, moet ik achter een garage aan, wordt het verkeerde spul afgeleverd, begeeft de koffiemachine het, knijpt de schoonmoeder er tussenuit, valt met Mariana geen land meer te bezeilen, spelen familieperikelen op, schieten mijn spieren verkeerd en nu dit weer. Waar praten we dan over? 4 weken? Zelfs een beetje soap verschiet niet in dit tempo zijn kruit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten