Koud en nat. Ieder apart is al onprettig. De combi helemaal. De eerst tintelende handen als extraatje. Het werd me niet makkelijk gemaakt. Maar inmiddels is uit de sneeuw weggezet wat er niet hoort, mijn onrust wat gezakt en de glühwijn op.
Helaas kan ik de schuur niet afsluiten, zoals het zou moeten. Het is me gelukt om de grote poort te sluiten. Kwaad maken geeft ongekende krachten. Maar de deur, die in de poort hoort, kan ik niet vinden. Ook het verlengde deel rechts kan ik niet sluiten. Het sloophout steek te ver naar buiten en de helft van de dubbele (garage)deur is gesloopt ipv geopend. Zo ontbreken ook een paar planken in de houten buitenmuur, die na het slopen nooit zijn teruggezet. De wind heeft kortom nog vrijspel en dat eigenlijk niet eens nodig, want hij waait werkelijk recht de schuur in. Zelfs met alle mogelijke deuren en poorten gesloten zou de stuifsneeuw door de kieren en onder de pannen door naar binnen waaien.
Maar soit. De aannemer de oren gewassen, maar hem tegelijktijd van zijn plan afgehouden om te komen helpen. Zou onze inmiddels best aardige 'relatie' geen goed hebben gedaan. Nu tijd om van de zondagmiddag te genieten.
De sneeuw drukt ons met de neus op het feit, dat het achterste deel van het huis, de tuinkamer, nog steeds niet binnendoor is te bereiken. Voor het moment de trap naar de zolder verplaatst naar waar de vaste trap naar beneden moet komen. Handig ivm het opstarten en bijhouden van de tegelkachel. Winter. Je zag 'm aankomen en liet je alsnog verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten