Het mechanisme, waar ik me inmiddels op betrap, is in feite iets wat ik jaren geleden bij mijn oudste zus heb zien gebeuren. Getrouwd, baan, huishouden. Geen enkel probleem, zelfs dat ze het laatste voor 99% in haar eentje moest doen. Een tijdje later zelfde situatie, maar met een halve baan. Nog steeds druk, druk, druk. En dat laatste bleef zo, toen ze helemaal stopte met werken en alle tijd had voor het huishouden (en 2 kinderen), wat ze in eerste instantie 'naast' haar fulltime baan deed. De vrijgekomen tijd werd naadloos opgeslokt door het bezig zijn met het huishouden. Letterlijk huishouden, want koken is nooit haar ding geweest en daar werd dus geen minuut meer aan besteed dan noodzakelijk.
Waar zit 'm dat in? Meer dingen doen dan vooraf? Meer tijd aan de dingen besteden? Tempoverlaging? Had ik ze gehad, dan waren ze nu uitgevlogen, dus geen kinderen. Ik heb de luxe van géén werkend bestaan. Ok, een paar huisdieren, maar die verdrinken bepaald niet in mijn aandacht. Maar al met al kom ik tijd tekort om de dingen te doen in mijn leven, waar ik graag mijn tijd aan zou besteden. Muv dit blog. Hoe is het mogelijk? Hoe heb ik ooit 100 uur per week gedraaid, daarnaast mijn huis redelijk toonbaar, mijn kleding schoon en mijn sociale leven op orde gehouden?
Tja, ongeoefend een marathon lopen, als je er jaren uit bent geweest gaat ook niet lukken. Alles kost oefening, regelmatige oefening en dus discipline, zelfs 'niksdoen', blijkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten