Bezig -eindelijk- met het begin van het leeg trekken van de wolk, word ik vijf mndn later niet echt vrolijk van het geschrevene. Er is een hoop gedaan en toch is het in feite zo'n beetje hetzelfde gebleven. Dezelfde ergernissen, voornemens, manco's, wensen, etc. Per saldo maakt het geen f*ck uit of dat gastenhuis nu eindelijk af is, de vloerverwarming in de tuinkamer ligt en we eindelijk onder eigen dak kunnen slapen. Kwalijk.
Goed dat het binnenkort (minimaal) winterstop is. Tijd voor een pas op de plaats en bezinning op de kernwaardes van het streven/leven op deze plek. Het huis is een eigen leven gaan leiden. Alsof we er nog een heel leven met nageslacht, kleinkinderen en de hele verdere rambam in (moeten) gaan beleven. Misschien zijn wat accenten aan verschuiven toe.
Mijn wens naar een nieuw leven was vooral klein en 'slow' bedoeld. Huisje, tuin, geen speciale wensen: bestaan! En klein is het huis qua afmeting zeker, maar daar houdt de parallel ook op. Ik weet niet precies hoe het zit en renoveren is altijd duurder, maar de twee nieuwbouwen zijn we volgens mij inmddels gepasseerd. En was het nou alleen het huis ....het gaat ook mis met de krant, de boeken, het terras, tuinieren en een beetje klussen. Ja, tijd dat het leven terugkomt in eigen hand en de gewenste vorm de ruimte krijgt ipv achter de feiten aan te lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten