Hup, daar gaat nummer 2 dezelfde kant op. Aan de schijt, overgeven, geen zin om te eten. Kan vanalles zijn, maar de kans op hetzelfde is natuurlijk ruim aanwezig. Zat er in. Ik heb tenslotte ook geen quarantaine-plek in huis en zelfs als, het virus wordt mn verspeid via uitwerpselen en met de diarree al voordat ik naar de dierenarts ging, is zo ongeveer het hele kadastrale oppervlak van 13 geïnfecteerd. Wat mij betreft mogen ze de pup direct een spruitje geven. Het is nu zondag. Het wordt morgen voordat een dierenarts te bereiken is. Dan zijn de kansen verkeken. De enige hoop die er dan nog is, is dat de dood van de eerste door een foutje van de dierenarts kwam (een dosis ontwormngsmiddels bij een pup in een dermate slechte conditie leek me twijfelachtig, maar was volgens hem geen probleem). Een beetje mager basis om op te bouwen. En ik ga niet weer voor de stervensbegeleiding zorgen.
Nu is het te hopen, dat de oud garde de kracht heeft om een eventuele infectie te doorstaan. Anders hebben we ons door een samenloop van omstandigheden bij de dood van Mariana's moeder, waar de beestjes voor de deur waren gedropt, een áardige' boobytrap in handen laten spelen. De mijne zijn er ooit voor gevaccineerd en tot begin 2015 met vanalles en nog meer ingeënt. Daar zou iets van weerstand moeten zijn. De overlopers zijn, zoals 98% van de honden hier enkel tegen rabiës gevaccineerd. En ook dat alleen omdat het verplicht en gratis is.
De tweede pup in een nieuwe verhuisdoos gezet. Je weet nooit tenslotte. En zometeen eerst maar eens wat hoeken en andere donkere plekken in de tuinkamer schrobben met vloeibare afwasmachine-zeep. Dat is het meest aggressief spul, dat ik in huis heb. Of naar de Penny natuurlijk voor chloor. Hebben ze vast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten