De storm is geluwd, bijna gaan liggen. Ff geen dood meer aub en een gesmeerd lopend leven, anders schiet het nog niet op. De moeite, die het gisteren gekost heeft om me op de afwas en het schonen van de keuken gericht te houden, zou normaal gesproken genoeg moeten zijn om een week van rond te komen. En wat heeft het behalve een schone vaat opgeleverd? Anderhalve meter schoon, opgeruimd en vrij toegankelijk aanrecht. Wat je met een hand op de rug en vier gekneusde vingers anders in, laat ik royaal zijn, 10 minuten doet. Stemmingen, de jeu en ongein van het leven.
Vandaag verder. Nog drie aanrechtdelen te gaan. Iets van smaak is er gisteren toch wel ingeslopen. Dan het eiland, want de bijbehorende stoelen komen er aan en dan ..... tàteratà .... de mapjes op de eetkamertafel ordenen, in dozen stoppen ÈN wegzetten. Dan is na mndn eindelijk (weer) de weg vrij om van koken en eten iets leuks te maken ipv te blijven steken in de uitdaging van het benutten van een hindernisbaan.
Wat leuke muziek bijeen zoeken en ruimen. Al het gestrandde spul weghalen waar het niet hoort. Opzoek gaan naar hun echte plek doen we als we ze straks weer tegen komen en nog niet zat zijn. Waar mee beginnen? Unhain my heart' met Joe Cocker lijkt me een aardige start.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten